Connect with us

Приказни

Отец Тодоров: Сексуалноста е интима, не идеолошка алатка, ЛГБТ идеологијата нов антиживотен тоталитаризам

Published

on

СЕКСУАЛНОСТА Е ИНТИМА, А НЕ ИДЕОЛОШКА АЛАТКА!

(LGBTIQ идеологијата како нов антиживотен тоталитаризам!)

Човекот, и од аспект на вистината за него откриена од самиот Творец, но и од аспект на она што самото човештво го осознало за себе, е крајно сложено битие! Таа сложеност особено се изразува кога ќе биде засегнато она најсуштинското кај секој човек, а тоа е неговиот живот. Без живот, без животот во него, без живата личност нема повеќе човек, има само труп или „зомби“, односно, живи мртовци! Затоа, кога ќе биде засегнат неговиот живот, кај секој човек се активира одбрамбениот, имунолошкиот систем, разбран и на духовно и на биолошко ниво.

-Зошто некои идеологии се антиживотни, а се смртољубиви? Кај огромен процент граѓани на Р. Македонија веќе подолго време е активиран одбрамбениот, имунолошкиот систем во однос на нештата што во нашиот јавен простор ни доаѓаат од LGBTIQ идеологијата и пропагандата! Значи, намерно пишувам „идеологија“ а не некаков центар, структури или разни невладини организации кои ја подржуваат и ја пропагираат оваа идеологија. Да, се работи за идеологија, и тоа втемелена на лажна прилагодена „наука“ и пропаганда, која преку остварување на таканаречените права на лицата со различна, или поточно кажано разна/ флуидна сексуална орентација и преку прилагодување на законодавниот систем на Р. Македонија, ќе се обиде и во нашето општество да ги релативизира, а потоа и да ги сруши НОРМАЛНИТЕ, ПРИРОДНИТЕ, ЖИВОТООДРЖУВАЧКИТЕ и традиционалните вредности кои вековно се покажаа како вистински темел на разбирањето и практикувањето на бракот, семејството, воспитување на децата, половата етика, смислата и вистинската насока за осмислување на постоењето!- Бог, верата, нормалното, ненормалното и перверзното!

Јас како свештенослужител, духовен раководител и исповедник имам можност да стекнам увид и во свесните и во подсвесните нивоа на нашите сограѓани. И секогаш кога се отвара оваа тема од нив избива одбрамбен став, внимателност, страв, гнев и разни други артикулирани и неартикулирани емоции. Внимавајте, емоции! Зошто? Затоа што се работи за најсуштинското, се работи за животот, за вредностите и верата, за поколенијата, за менталната здравост, за одговорниот животоосмислувачки морал, за опстанокот, за проблемот со совеста која се буни! Може да наведам и сведоштва на наши сограѓани кои се соочиле со „мекиот“ тоталитаризам на LGBTIQ идеологијата во западните замји, но и кај нас во Македонија! Тие со длабока вознамиреност говорат за развратниот и дрскиот однос со кој припадниците и подржувачите на LGBTIQ идеологијата се препознаваат во тамошните општества.

Почитувани, би било неодговорно од моја страна да не проговорам и за проблемите и искушенијата со кои се соочуваат и нашите сограѓани со различна сексуална орентација. Како духовен раководител, како човек, самиот сум сведок на многу нешта од животот на овие наши сограѓани кои тие ги споделија со мене. Некои од нив прифаќајќи го и практикувајќи го христијанскиот духовен живот започна сериозни промени во себе и со себе, но, за жал, добар процент од нив остануваат во нивното секојдневие во кое преку контакт со државните институции се трудат да остварат некаков дефиниран статус во нашето општество. Да, државните институции би требало да се занимаваат со овој проблем за истиот да не се користи и злоупотребува од LGBTIQ идеологијата за остварување на крајно проблематични цели и агенди! Исто така, апелирам на разбирање во однос на различноста!

Нашето општество е секуларно, а во исто време и различно по национален и верски идентитет, па затоа е потребно развивање на разбирањето за различноста и потребите на другиот, при што, треба да се внимава од различноста и потребите на некоја, ваква или онаква малцинска заедница, па дури и таа да е сексуална, да не се прави идеологија и агресија врз различноста и врадностите на останатите 99% од граѓаните на Р. Македонија.

– Сексуалноста, половиот живот е интима, а не идеологија! Најдобар пример за ваков тип на идеолошка и вредносна агресија е предложеното СЕОПФАТНО СЕКСУАЛНО ОБРАЗОВАНИЕ во македонскиот образовен систем! Во предложеното СЕКСУАЛНО ОБРАЗОВАНИЕ, дури и преку оскудните информации за истото од предлагачот, се препознава тотално непочитување на вредностите и моделите на живеење на огромен процент граѓани на Македонија кои својот начин на живот го оформуваат преку вековните проверени библиски и традиционални вистини и искуства! За овој тип на граѓани сексуалноста/ половиот живот е пројава на љубовта, но и на личносната, духовната зрелост и подготвеност. За нив ИНТИМНОСТА треба да остане во сверата на ИНТИМАТА, а не истата да се сведува на чиста биологија, а човекот на бесловесно и недуховно суштество!

– Родителот е РОД/ ЏЕНДЕР зашто тој раѓа и воспитува живот! Затоа, поради горенаведеното, 99% проценти од граѓаните, од родителите во Македонија се спротиставуваат на либерал – родовиот/ џендеровскиот пристап во воспитувањето на ТУЃИ ДЕЦА! Тие, предлагачите, своите деца, доклку ги имаат, нека си ги воспитуваат според својот модел и во своите вредности, а ние нашите деца ќе си ги воспитуваме во нашиот модел и во нашите вредности! Јасно и аргументирано! Како што ништо општо нема злото со доброто, така ништо општо нема нормалното со ненормалното!

Пишува: Презвитер Ивица Тодоров

*преземено од Фејсбук група Патриотски македонски форум

Приказни

Тежок живот поминав, да не даде Господ вака на никој, не сакам да барам од луѓето и да буричкам по канти, колку ќе заработам толку – Тетка Ѓурѓа од Карпош (Видео)

Published

on

– Тежок живот поминав, да не даде Господ вака на никој, не сакам да барам од луѓето и да буричкам по канти, колку ќе заработам толку, понекогаш само за леб и сол, вака 91-годишната Баба Ѓурга го започнува своето сведоштво.

Продава цвеќе во Карпош, позади Лептокарија за да обезбеди храна за нејзе и нејзиното семејство. Нејзиниот сопруг 30 години е неподвижен а неодамна починала и една од нејзините три деца. Дополнителен проблем за Баба Ѓурга на целата мака е што пред еден месец спремајќи ги цвеќињата се лизнала и ја скршила раката.

Доколку се најдете во населба Карпош, позади Лептокарија, побарајте ја Баба Ѓурга и купете цвеќе, ако ништо повеќе барем за да ја поздравите оваа храбра жена која и покрај сите маки му се радува на животот и не се откажува.

https://fb.watch/mWGd9V91JX/?mibextid=Nif5oz

Continue Reading

Приказни

Емотивно сведочење на Ева: Јас сум била бебе, татко ми со ногата ја искршил вратата ја грабнал мајка ми и брзо се симнале од зградата која се нишала како брод …

Published

on

Денеска Скопје се сеќава на разузнавачкиот земјотрес од 1963 година, а сеќавањата за блиските загинати сеуште се меѓу скопјани кои и после 60 години се сеќаваат на катастрофата која не треба да се повтори.

Во тоа кобно утро, кога поголемиот дел од жителите беа во длабок сон, околу 1.100 жители никогаш не се разбудија, најмалку 3.000 беа повредени. Околу 200.000 лица останаа без покрив над главата. Оваа природна катастрофа е најголемата во македонската историја.

Старите скопјани и денес се сеќавањаат и раскажуваат за земјотресот.  Тие своите спомени ги раскажаа во групата Стари Скопјани.

ВИДЕО) Скопје тагува: 56 години од кобните 20 секунди на 26-ти јули 1963-та

Во едно од нив Светле Камџијаш раскажува дека таа е родена по земјотресот, но љубовта на нејзините родители започнала од овој трагичен момент. 

„Така започнала и љубовта на моите родители, додека “кампувале” на брегот на Вардар, во страв дека може да удри нов бран тресење“, раскажува Светле.

Таа го раскажува и искуството на нејзината мајка која грабнала бебето на вујко и (мојата братучетка) и летнала надвор, преку дворот на тогашна Комерцијална банка, право на брегот на Вардар. Бебето исто така осетило дека нешто страшно се случува и ја избербатило по ноќницата. Кога стасала и погледнала пред себе, кон Офицорскиот дом, веќе го немало. На негово место полека спласнувал густ облак жолта прав. 

Ева Јанчева Петрушевска била 8 – месечно бебе за време на земјотресот. 

„Јас сум била 8 ипол месечно бебе. Кога почнало силно да тресе татко ми со се корпата во која сум спиела прво ме земал мене и почнал силно да вика по мајка ми ( која била тие мигови во тоалетот) веднаш да трча по него. Се симнал татко ми од зградата додека уште тресело, а мајка ми ја немало се уште. Ме оставил татко ми на некои соседи да ме причуваат и во дел од минута ( на првиот спрат ) повторно се качил горе. Зградата се лулала како брод на немирно море. Вратата од тоалетот се заглавила, бољерот паднал , а мајка ми така чучната со рацете над глава мислела дека тоа се нејзините последни мигови од животот. Татко ми со ногата ја искршил вратата ја грабнал мајка ми и брзо се симнале долу“, раскажува Ева. 

Веста за земјотресот многу брзо се раширила во регионот, а потресот се почувствувал и во соседните земји. За едно вакво искуство раскажува Билјана Топко која во тој период живеела во Метохија. Таа раскажува дека во време на земјотресот имала 6 години.

Паметам дека татко ми ме извлече од кревет, зборувајќи ми дека станува збор за земјотрес. Ми кажа дека е силен потрес, кој најверојатно се случил во Скопје. После неколку денови слушнавме дека докторката Љубинка од Скопје загинала во земјотресот. Потоа уште долг период, моите родители од платата одвојуваа средства за солидарниот фонд формирана за таа намена„, раскажува Билјана.

Своето искуство со земјотресот го раскажува и Велјанка Пандиловска.

Осетот на тресење беше језив, а сите избегавме надвор по скалите кои беа одвоени од зградата. Сите бевме избезумени. Во тој момент јас тргнав кон старата воена болница која не беше многу далеку од нас. Во непосредна близина на болницата имаше фурна, за жал тоа утро загинаа сите кои чекале за леб во тој момент. Лоша слика, луѓе голи и со пижами…секој земал по некое ќебе со себе“, раскажува Велјанка.

Мимоза Вујошевиќ раскажува за еден дел од нејзиното сеќавање по земјотресот. Првиот момент е куче кое цвилело само и напуштено во зграда која половина била срушена, а за вториот момент вели:  

Целиот град го поминавме пешки за да стигнеме до зградата во која требаше да се преселиме, тоа беше познатата 13-ка во Карпош, зградата беше срамнета со земја и никој немаше жив. Сите плачевме гушнати, но никогаш нема да дознаам дали од тага за погинатите или од среќа што останавме живи, заклучува Мимоза.

По земјотресот градот почнал да се гради според модерните проекти на Јапонецот Кензо Танте и на Адолф Циборовски. Старата Железничка Станица денес е „Музеј на Град Скопје“ и преставува симбол на големиот земјотрес.Часовникот на станицата е засекогаш сопрен на фаталните пет часот и седумнаест минути.

Скопје после 58 години е модерна метропола, но скопјани никогаш нема да ги избришат сеќавањата за тој кобен ден. Борко Зафировски кој денеска се сеќава на сликата која зад себе оставил катастрофалниот земјотрес за тв 24 вели дека на свои 14 години заедно со група граѓани и свои соученици помагал во градењето на хангарите каде сега е изградена гиманзијата Јосип Броз Тито.

Зафировски вели дека биле потребни денови за луѓето да се вратат во своите домови, се спиело под ведро небо и во шатори, а неговото семјество сместило повеќе фамилии во нивната куќа која делумно била оштетена.

Секоја година скопјани со едниствена порака никогаш да не се повтори таква трагедија..а Борко Зафировски вели:

Да продолжиме да го развиваме Скопје со ентузијазмот со кој беше обновуван од рушевините, напиша денеска и претседателот Стево Пендаровски на својот фејсбук профил. 

Домашни и странски делегации пак денеска положија цвеќе пред споменикот на заганатите во скопскиот земјотрес во 1963- та.

Continue Reading

Приказни

Хит фотка: Штотуку родено бебе се насмеало кога го видело својот татко

Published

on

Раѓањето на детето е посебен момент за секој родител, а многумина токму поради тоа ги прават првите фотографии од бебето уште во породилната сала.

Така родителите на преслаткото девојче Антонела успеале да направат навистина посебна фотографија само неколку моменти по нејзиното раѓање.

Имено, штотуку роденото девојче му се насмеало на својот татко, а фотографијата од преслаткиот момент расположи многумина. Мајката Тарсила Роса Кордеиро е убедена дека малата Антонела го препознала гласот на својот татко кој во текот на бременоста секојдневно разговарал со неа.

„Кога се роди, ја ставија во моите прегратки да спие. Но, штом нејзиниот татко ѝ се обрати, таа ги отвори очите и се насмевна“, раскажала мајката.

„Секогаш ѝ велеше дека многу ја сака. Наутро ѝ посакуваше добро утро, а навечер ѝ велеше „добра ноќ“. Ме галеше по стомакот и ѝ зборуваше. И штом се роди, ја повтори реченицата која ѝ ја кажуваше кога доаѓаше од работа – ‘еј бебе, тато пристигна’“, додала Тарсила.

Таткото Флавио Диего Вилела вели дека се чувствувал прекрасно кога неговата ќерка му се насмеала.

„Мислев дека знам што е вистинска љубов, но немав поим додека не ја здогледав таа најискрена насмевка на светот“, порачал тој.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2021 Булевар.мк