Британската поп-ѕвезда ѝ кажа на Опра Винфри во нејзината многу очекувана специјална емисија „Адел: Само една ноќ“ дека нејзиниот син, 9-годишниот Анџело, сè уште не е навистина свесен дека неговата мајка е мега позната.
„Значи, дали Анџело знае дека ти си Адел? Винфри ја праша добитничката на Греми додека траеше интервјуто во градината со ружи.
Адел, еден од најпродаваните поп-ѕвезди во светот, рече дека немал поим до неодамна кога видел низа лајкови и коментари на социјалните мрежи, „а потоа рече: „На луѓето навистина им се допаѓаш“.
Тој почнува да сфаќа малку, но не навистина“, додаде таа.
„Зарем не го одведовте на концерт на Тејлор Свифт и тој не можеше да поверува дека сите тие луѓе се таму? – праша Винфри.
Адел изјави дека тој го сакал концертот на Свифт.
„Затоа што доаѓаше на моите проби на стадионот на моите кога беше празен. Тој вели: „Толку многу луѓе доаѓаат на нејзините концерти“, „бидејќи го натерав да замине пред сите да пристигнат“, рече таа. „Беше толку слатко и толку смешно“.
Адел, родена во Лондон рече дека интимниот концерт снимен во опсерваторијата Грифит во Лос Анџелес минатиот месец е првпат нејзиниот син да ја види нејзината изведба. Концертот и интервјуто со Винфри беа комбинирани за специјалната емисија на CBS што се емитуваше во неделата вечер.
Апсолутна чест на мојот живот е што те имам овде, душо“, му рекла Адел на својот син од сцената.
Нејзиниот нов албум „30“ е наменет како начин да му ги пренесе на синот чувствата што доведоа до нејзиниот развод во 2019 година кога тој ќе достигне полнолетство, ѝ рекла на Винфри.
Адел откри дека со својот поранешен сопруг живеат преку улица еден од друг во Лос Анџелес и дека се во пријателски односи.
„Стабилноста што ми ја дадоа тој и Анџело, никој друг никогаш не би можел да ми ја даде, особено во тој период од мојот живот“, рече таа. „Можев лесно да „скршнам“ по некои непријатни патеки, да бидам деструктивна поради работите што ми се случуваа. Тој влезе во мојот живот и беше стабилен, најстабилната личност што сум ја имала во животот до тој момент“.
„Навистина се игнорирав себеси. Долго време“, рече Адел за причините за раскинувањето.
Таа рече дека понекогаш се чувствувала „донекаде себична“ затоа што ја разбила семејната среќа на нејзиното дете во потрага по сопствена среќа.
„И знаев дека како возрасен, Анџело ќе биде лут на мене што го направив тоа. Знаев дека кога ќе стане возрасен ќе биде бесен на мене. И јас не го сакав тоа. Но, беше, беше напорна работа“.
„Само сакав да ме слушне како лудо зборувам за тоа која сум и како се чувствувам, како што знаете, и не знам дали некогаш би можел да го водам тој разговор со него во реалниот живот“.
Алкохолизмот на нејзиниот татко и „недостатокот на присуство“ во нејзиното детство оставиле „празнина“ во животот на пејачката. Таа ѝ кажа на Винфри дека „дупката“ била пополнета пред да почине нејзиниот татко, додека работела на новиот албум. „Го најдовме нашиот мир“, вели Адел.
По отворањето со нејзиниот легендарен голем хит „Hello“, Адел дебитираше со својата нова песна „Easy on Me“, како и други песни од нејзиниот нов албум, вклучувајќи ги „I Drink Wine“, „Hold On“ и постари класици како „Rolling in the Deep“, „Make You Feel My Love“ и „Someone Like You“.
Тежок живот поминав, да не даде Господ вака на никој, не сакам да барам од луѓето и да буричкам по канти, колку ќе заработам толку – Тетка Ѓурѓа од Карпош (Видео)
– Тежок живот поминав, да не даде Господ вака на никој, не сакам да барам од луѓето и да буричкам по канти, колку ќе заработам толку, понекогаш само за леб и сол, вака 91-годишната Баба Ѓурга го започнува своето сведоштво.
Продава цвеќе во Карпош, позади Лептокарија за да обезбеди храна за нејзе и нејзиното семејство. Нејзиниот сопруг 30 години е неподвижен а неодамна починала и една од нејзините три деца. Дополнителен проблем за Баба Ѓурга на целата мака е што пред еден месец спремајќи ги цвеќињата се лизнала и ја скршила раката.
Доколку се најдете во населба Карпош, позади Лептокарија, побарајте ја Баба Ѓурга и купете цвеќе, ако ништо повеќе барем за да ја поздравите оваа храбра жена која и покрај сите маки му се радува на животот и не се откажува.
Емотивно сведочење на Ева: Јас сум била бебе, татко ми со ногата ја искршил вратата ја грабнал мајка ми и брзо се симнале од зградата која се нишала како брод …
Денеска Скопје се сеќава на разузнавачкиот земјотрес од 1963 година, а сеќавањата за блиските загинати сеуште се меѓу скопјани кои и после 60 години се сеќаваат на катастрофата која не треба да се повтори.
Во тоа кобно утро, кога поголемиот дел од жителите беа во длабок сон, околу 1.100 жители никогаш не се разбудија, најмалку 3.000 беа повредени. Околу 200.000 лица останаа без покрив над главата. Оваа природна катастрофа е најголемата во македонската историја.
Старите скопјани и денес се сеќавањаат и раскажуваат за земјотресот. Тие своите спомени ги раскажаа во групата Стари Скопјани.
Во едно од нив Светле Камџијаш раскажува дека таа е родена по земјотресот, но љубовта на нејзините родители започнала од овој трагичен момент.
„Така започнала и љубовта на моите родители, додека “кампувале” на брегот на Вардар, во страв дека може да удри нов бран тресење“, раскажува Светле.
Таа го раскажува и искуството на нејзината мајка која грабнала бебето на вујко и (мојата братучетка) и летнала надвор, преку дворот на тогашна Комерцијална банка, право на брегот на Вардар. Бебето исто така осетило дека нешто страшно се случува и ја избербатило по ноќницата. Кога стасала и погледнала пред себе, кон Офицорскиот дом, веќе го немало. На негово место полека спласнувал густ облак жолта прав.
Ева Јанчева Петрушевска била 8 – месечно бебе за време на земјотресот.
„Јас сум била 8 ипол месечно бебе. Кога почнало силно да тресе татко ми со се корпата во која сум спиела прво ме земал мене и почнал силно да вика по мајка ми ( која била тие мигови во тоалетот) веднаш да трча по него. Се симнал татко ми од зградата додека уште тресело, а мајка ми ја немало се уште. Ме оставил татко ми на некои соседи да ме причуваат и во дел од минута ( на првиот спрат ) повторно се качил горе. Зградата се лулала како брод на немирно море. Вратата од тоалетот се заглавила, бољерот паднал , а мајка ми така чучната со рацете над глава мислела дека тоа се нејзините последни мигови од животот. Татко ми со ногата ја искршил вратата ја грабнал мајка ми и брзо се симнале долу“, раскажува Ева.
Веста за земјотресот многу брзо се раширила во регионот, а потресот се почувствувал и во соседните земји. За едно вакво искуство раскажува Билјана Топко која во тој период живеела во Метохија. Таа раскажува дека во време на земјотресот имала 6 години.
„Паметам дека татко ми ме извлече од кревет, зборувајќи ми дека станува збор за земјотрес. Ми кажа дека е силен потрес, кој најверојатно се случил во Скопје. После неколку денови слушнавме дека докторката Љубинка од Скопје загинала во земјотресот. Потоа уште долг период, моите родители од платата одвојуваа средства за солидарниот фонд формирана за таа намена„, раскажува Билјана.
Своето искуство со земјотресот го раскажува и Велјанка Пандиловска.
„Осетот на тресење беше језив, а сите избегавме надвор по скалите кои беа одвоени од зградата. Сите бевме избезумени. Во тој момент јас тргнав кон старата воена болница која не беше многу далеку од нас. Во непосредна близина на болницата имаше фурна, за жал тоа утро загинаа сите кои чекале за леб во тој момент. Лоша слика, луѓе голи и со пижами…секој земал по некое ќебе со себе“, раскажува Велјанка.
Мимоза Вујошевиќ раскажува за еден дел од нејзиното сеќавање по земјотресот. Првиот момент е куче кое цвилело само и напуштено во зграда која половина била срушена, а за вториот момент вели:
Целиот град го поминавме пешки за да стигнеме до зградата во која требаше да се преселиме, тоа беше познатата 13-ка во Карпош, зградата беше срамнета со земја и никој немаше жив. Сите плачевме гушнати, но никогаш нема да дознаам дали од тага за погинатите или од среќа што останавме живи, заклучува Мимоза.
По земјотресот градот почнал да се гради според модерните проекти на Јапонецот Кензо Танте и на Адолф Циборовски. Старата Железничка Станица денес е „Музеј на Град Скопје“ и преставува симбол на големиот земјотрес.Часовникот на станицата е засекогаш сопрен на фаталните пет часот и седумнаест минути.
Скопје после 58 години е модерна метропола, но скопјани никогаш нема да ги избришат сеќавањата за тој кобен ден. Борко Зафировски кој денеска се сеќава на сликата која зад себе оставил катастрофалниот земјотрес за тв 24 вели дека на свои 14 години заедно со група граѓани и свои соученици помагал во градењето на хангарите каде сега е изградена гиманзијата Јосип Броз Тито.
Зафировски вели дека биле потребни денови за луѓето да се вратат во своите домови, се спиело под ведро небо и во шатори, а неговото семјество сместило повеќе фамилии во нивната куќа која делумно била оштетена.
Секоја година скопјани со едниствена порака никогаш да не се повтори таква трагедија..а Борко Зафировски вели:
Да продолжиме да го развиваме Скопје со ентузијазмот со кој беше обновуван од рушевините, напиша денеска и претседателот Стево Пендаровски на својот фејсбук профил.
Домашни и странски делегации пак денеска положија цвеќе пред споменикот на заганатите во скопскиот земјотрес во 1963- та.
Раѓањето на детето е посебен момент за секој родител, а многумина токму поради тоа ги прават првите фотографии од бебето уште во породилната сала.
Така родителите на преслаткото девојче Антонела успеале да направат навистина посебна фотографија само неколку моменти по нејзиното раѓање.
Имено, штотуку роденото девојче му се насмеало на својот татко, а фотографијата од преслаткиот момент расположи многумина. Мајката Тарсила Роса Кордеиро е убедена дека малата Антонела го препознала гласот на својот татко кој во текот на бременоста секојдневно разговарал со неа.
„Кога се роди, ја ставија во моите прегратки да спие. Но, штом нејзиниот татко ѝ се обрати, таа ги отвори очите и се насмевна“, раскажала мајката.
„Секогаш ѝ велеше дека многу ја сака. Наутро ѝ посакуваше добро утро, а навечер ѝ велеше „добра ноќ“. Ме галеше по стомакот и ѝ зборуваше. И штом се роди, ја повтори реченицата која ѝ ја кажуваше кога доаѓаше од работа – ‘еј бебе, тато пристигна’“, додала Тарсила.
Таткото Флавио Диего Вилела вели дека се чувствувал прекрасно кога неговата ќерка му се насмеала.
„Мислев дека знам што е вистинска љубов, но немав поим додека не ја здогледав таа најискрена насмевка на светот“, порачал тој.