Connect with us

Религија

ДАТУМОТ НА РАЃАЊЕ НА ИСУС Е ПОГРЕШЕНО ПРЕСМЕТАН, еве како се случило тоа

Published

on

Исус не е роден на 25 декември и веројатно воопшто не е роден во декември. Во Библијата се спомнуваат овчари кои ги паселе стадата на полето, што покажува дека во тоа време било топло. Декември во Израел би бил студен, полињата пусти, а овците во колиба. Овчарите би ги чувале овците на полињата најмногу на пролет, пишува Listverse.

Најраните проценки за раѓањето на Исус датираат од времето на Климент Александриски, кога се споменуваат датумите 21 март, 15 април, 21 април или 20 мај. 25 декември се споменува дури во средината на четвртиот век. Популарната теорија шпекулира дека овој датум е „украден“ од Римјаните, односно нивниот древен фестивал на раѓањето на Сонцето, кој се одржал на крајот на декември. Сепак, многу ранохристијански писатели не го спомнуваат овој фестивал, а некои отворено ги исмеваат римските прослави од овој тип, па многумина се сомневаат и во оваа теорија.

Раниот христијански писател Тертулијан пресметал дека Исус е роден на 25 март, но тој датум подоцна бил земен како датум на зачнувањето на Исус. Точно девет месеци од тој датум е 25 декември, така што тој датум се зема за негов датум на раѓање. Така тој датум всушност бил „создаден“ од раната Црква, а не од паганските обичаи. Меѓутоа, многу научници ја отфрлаат теоријата дека Исус е роден во декември.

Во реконструкциите на раѓањето на Исус се спомнуваат и опишуваат тројцата кралеви кои му донеле подароци. Меѓутоа, од Библијата може јасно да се прочита дека тројцата кралеви дошле да го посетат Исус многу подоцна. „Влегувајќи во куќата, го видоа детето со Марија, неговата мајка, и поклонувајќи се, му се поклонија…“, вели Библијата која ни кажува две работи.

Прво, Исус тогаш бил со Марија и Јосиф во куќа, не во штала, и второ – се работело за дете, а не за новороденче. Научниците тврдат дека тројцата цареви дошле да го посетат Исус околу две години по неговото раѓање. 

На  24 февруари 1582 година Папата Григориј Тринаесетти прогласил нов календар, наречен по него Грегоријански, со папски декрет (була). Оттогаш, во римокатоличките земји престанал да важи јулијанскиот календар кој бил прогласен од Јулиј Цезар во 45 година п.н.е., со што е утврдено дека новата година започнува на 1 јануари, а не на 1 март како дотогаш.

Протестантскиот свет го прифати Грегоријанскиот календар во 18 век, а православните земји го воведоа во административна употреба дури во втората деценија на 20 век. Српската, руската, ерусалимската, грузиската црква и манастирите на Света Гора останале верни на јулијанскиот календар, бидејќи врз основа на него биле утврдени сите христијански празници на Првиот вселенски собор во Никеја во 325 година.

Според Никејското Александриско правило било утврдено дека годините се бројат од раѓањето на Исус Христос, но подоцна во „христијанскиот Рим“, Римската империја, преминале на мерење на времето од почетокот на светот, што црковните хронолози го пресметале да се случило на 1 септември 5509 година п.н.е.

Во 523 година, папскиот викар Бонифациј му наредил на монахот Дионисиј Помладиот да го одреди начинот на спроведување на Александриското владеење, а тој погрешно пресметал дека Исус е роден 753 години по основањето на Рим, на 25 декември.

Имено, според Новиот завет, Христос се родил за време на владеењето на Ирод Велики, кој умрел 750 години по основањето на Рим, па Дионисиј погрешил најмалку 3 години со датирањето на раѓањето на Исус. Иако набрзо се увидело дека пресметката е погрешна, нејзиниот резултат остана во канонот според кој христијанската ера започнува на 1 јануари 754 година по основањето на Рим. Ова неправилно броење на години продолжи до ден-денес.

Во нашите краеви, сметано на државите од поранешна Југославија, во Кралството СХС, Грегоријанскиот календар официјално е воведен во административна употреба со Законот за изедначување на стариот и новиот календар од 10 јануари 1919 година, со кој е утврдено дека од 15 јануари 1919 година Јулијанскиот календар престанува да се применува и дека Денот на Исусовото раѓање е всушност 28 јануари.

Религија

Денеска се празнува СВЕТИ преподобен ЕМИЛИЈАН

Published

on

Се роди во Рим, а во младоста изврши многубројни и тешки гревови. Но кога се отрезни од грешењето и си дојде на себе, трепереше од самата помисла за Судот Божји. Стапи во еден манастир и со пост, бдение и послушание го скроти и го исуши своето тело.

Овде им беше пример на браќата. Ноќе често излегуваше од манастирот и одеше во една блиска пештера на молитва. Бидејќи не знаеше каде оди монахот, игуменот на манастирот една ноќ тајно тргна по него.

И таа ноќ тој го виде Емилијан како стои на молитва со страв и во солзи. Одеднаш целата таа гора ја облеа небесна светлина посилна од сонцето, а најсилна беше во пештерата на Емилијан. А од небото се слушна глас: „Емилијан, ти се простуваат гревовите!“

Игуменот се исполни со ужас и побегна во манастирот. Утредента им објави на браќата за она што го виде и чу минатата ноќ. Емилијан поживеа долго и мирно, во голема почит меѓу браќата, па се упокои во Господ.

Continue Reading

Религија

Како Светиот Василиј од Острог го исфрлил нечистиот дух од 15 – годишната Снежана

Published

on

Уште една во низата приказни за чудата на Светиот Василиј Острошки е сведочењето на јеромонахот Исаија, кој го запишал во манастирската тетратка.

Денес оваа приказна се наоѓа помеѓу безброј други во книгата „Новите чуда на Светиот Васил Острошки“ во издание на манастирот Острог и Света Гора.

Јеромонахот Исаија во својата тетратка опишал како Свети Василиј го исфрлил нечистиот дух од 15 – годишна девојка.

Приказната ви ја пренесуваме во целост:

„Една вечер, околу два часот по полноќ, се слушна некоја бучава на манастирската чешма.

Кога погледнавме видовме дека мијат некоја девојка со водата од чешмата, а таа вика и вреска.

Нејзините родители ни кажаа како се вика, дека има 15 години и дека доаѓаат од Хановер. Во неа беше нечистиот дух и ја донеле кај Светецот за да се исцели.

Отецот Јоил дојде да ѝ прочита молитва, бидејќи таа не сакаше да излезе од колата. Кога ја отвори вратата, таа го фати за епитерахелијата и го удри со нога.

По некое време заминав и јас да ѝ прочитам молитва, а отец Јоил ми кажа сѐ однапред, па така што бев подготвен да реагирам. Меѓутоа, овој пат девојката беше помирна.

Некако успеавме низ приказна да ја убедиме да излезе од автомобилот и ја одведеме до патот на Светителот. Кога стигнавме до црквата, таа не сакаше да оди понатаму. Таму и прочитав молитва и таа се врати.

Следното утро, влезе кај Светителот, но не сакаше да го бакне ниту крстот ниту Светецот. Вечерта го направи и тоа.

Секој пат кога доаѓаше кај Светецот ѝ читавме молитви, па така кај неа сѐ одеше на подобро.

Вториот ден вечерта ѝ ставија крст околу вратот и тогаш веќе ѝ беше многу подобро. Таа го зема крстот и го бакнуваше.

И слава на Бог и Светиот Василиј! – Снежана третиот ден се причести во Долниот манастир и здрава се врати во својата кужа, на голема радост на нејзиното семејство!

Извор: stil.kurir.rs

Continue Reading

Религија

ВО ТЕК Е ВЕЛИГДЕНСКИОТ ПОСТ: Се воздржува од храна, но и од гревовност, се посветува на духовното

Published

on

Во Стар Египет постоела примена на т.н. „тераписко гладување“ кое било спроведувано низ подолг период, со цел јакнење на организмот. И Хипократ, како „Татко на медицината“, верувал дека гладувањето е одличен начин за прочистување на организмот и одмарање на системот за варење, кој го сметал за речиси најважен органски систем. Во текот на 19.век гладувањето било прилично популарно како терапија, односно начин за детоксикација на организмот.

Моделот на испрекинат пост е исхрана која има упориште во модерната наука, а подразбира ограничено време за внесување на храна во текот на денот и подолг пост преку ноќта.

Истражувањата спроведени на животни и помал број истражувања врз луѓе покажале дека таквиот начин на исхрана поволно влијае на чувствителноста на исулин, на функцијата на бета-клетки на панкреасот кои произведуваат инсулин, како и на крвниот притисок, оксидативниот стрес и апетитот.

Дури и минимални промени во ритамот на исхраната- на пример, внесувањето храна во текот на 11 часови и гладување во текот на 13 часа во денот- можат да предизвикаат позитивни промени.

ВО ТЕК Е ВЕЛИГДЕНСКИОТ ПОСТ

Велигденскиот пост е најстрогата форма на постење. А постот значи воздржување телесно и духовно: воздржување од мрсна храна и од гревовност. Во постот ние му даваме предност и поткрепа на духовното пред телесното. Тоа е време за повеќе молитва и за повеќе добри дела. Време за откажување од гревот и за покајание.

Во Велигденскиот пост не се прават свадби, ниту се дозволува венчавање.

Телесниот пост значи во сите дни воздржување од месо, млеко, јајца и производи со нив, односно од сè што содржи месо, млеко и јајца, а во одредените денови, воздржување и од масло и од вино. Храната доминантно е од растително потекло.

Иако, само во сабота и недела е дозволена храна со масло (зејтин), а во другите денови без масло, сепак, има и ублажување на постот, кога е тоа потребно. Ако е човекот болен, слаб и немоќен, може да добие благослов, да пости со зејтин, млеко и риба. Тоа се однесува и на малите деца до 7 години, но и на длабоката старост, како и за луѓето во посебни услови и состојби, како што се болестите, затворите, армијата, војните, бремените, леунките, доилките, патниците и сл.

Во таквите случаи постот може да се ублажи. Благословот за тоа се добива од православен свештенослужител. Од постот не се ослободува, туку тој се олеснува. Никако не се допушта месо.

Светите отци постот го нарекуваат мајка на здравјето, а и современиот начин на исхрана сè повеќе му придава значење на постот, односно на откажувањето од храната со животинско потекло.

Постот е потреба и за телесното и за духовното здравје. И најважно, постот не е само воздржување и одрекување од храна, туку е важен и духовниот пост – одрекувањето и воздржувањето од секое зло и грев. Во тие дни треба да се испитаме себеси, да се воздржиме од лошите мисли, зборови и дела, да се покаеме и да се исповедаме. Да се измириме и да се очистиме. Духовно да се зајакнеме и да се збогатиме. Да правиме добри дела и да покажеме љубов кон Бога и кон луѓето.

Од телесниот пост може да бидеме и ослободени, но од духовниот пост – никако и никој, од никого, па дури ни ангел од небото не може да нè ослободи.

Велигденскиот пост завршува пред Страстната седмица која се издвојува во посебна седмица на страданијата. Постот, според поставениот ред, ги завршува своите 40 дена во петокот пред Лазарева сабота (во VI седмица).

Тие последни денови пред Велигден се поминуваат во строго постење, според зборовите на Господ Исус Христос, којшто рекол: „Но, ќе дојдат дни, кога ќе се оддели од нив младоженецот и тогаш, во тие дни, ќе постат“ (Лука 5,35; Марко 2,19-20; Матеј 9,15).

Апостолските правила, Велигденскиот пост го нарекуваат Велика/Голема Четириесетница на која се надоврзува Страстната седмица, постејќи со страв и трепет.

„Четириесетница е до седумте дена пред Пасха. Потоа, шесте дни до Пасха целиот народ ги поминува во сувојадење“, вели свети Епифаниј Кипарски.

На Велики Четврток, се јаде еднаш дневно и тоа по завршувањето на Светата Литургија.

На Велики Петoк, по своја волја, некои верници не јадат ништо до зајдисонце.

Велика Сабота е единствената сабота во која се пости со пост на вода, а оние што можат, остануваат цел ден на суво јадење.

Постот не е диета. Неговата цел и задача е друга. Не се пости за да се слабее, туку за да се зајакне духот и за да се претпочита духовното над телесното. Но, се разбира, тоа воздржување во текот на постот може да придонесе и за зацврстување на волјата и за решеноста да се храниме поумерено и поздраво.

Добро е да се користи разновидна храна и за време на постот. Сите сме различни во односот кон храната и во односот на храната кон нас и кон нашиот организам. За некого храната се лепи веднаш, а за друг не. Важно е и воздржувањето од количината во исхраната. Таа навика ќе помогне.

Сигурно е дека постењето е здраво и корисно.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2021 Булевар.мк