Connect with us

Религија

ДАТУМОТ НА РАЃАЊЕ НА ИСУС Е ПОГРЕШЕНО ПРЕСМЕТАН, еве како се случило тоа

Published

on

Исус не е роден на 25 декември и веројатно воопшто не е роден во декември. Во Библијата се спомнуваат овчари кои ги паселе стадата на полето, што покажува дека во тоа време било топло. Декември во Израел би бил студен, полињата пусти, а овците во колиба. Овчарите би ги чувале овците на полињата најмногу на пролет, пишува Listverse.

Најраните проценки за раѓањето на Исус датираат од времето на Климент Александриски, кога се споменуваат датумите 21 март, 15 април, 21 април или 20 мај. 25 декември се споменува дури во средината на четвртиот век. Популарната теорија шпекулира дека овој датум е „украден“ од Римјаните, односно нивниот древен фестивал на раѓањето на Сонцето, кој се одржал на крајот на декември. Сепак, многу ранохристијански писатели не го спомнуваат овој фестивал, а некои отворено ги исмеваат римските прослави од овој тип, па многумина се сомневаат и во оваа теорија.

Раниот христијански писател Тертулијан пресметал дека Исус е роден на 25 март, но тој датум подоцна бил земен како датум на зачнувањето на Исус. Точно девет месеци од тој датум е 25 декември, така што тој датум се зема за негов датум на раѓање. Така тој датум всушност бил „создаден“ од раната Црква, а не од паганските обичаи. Меѓутоа, многу научници ја отфрлаат теоријата дека Исус е роден во декември.

Во реконструкциите на раѓањето на Исус се спомнуваат и опишуваат тројцата кралеви кои му донеле подароци. Меѓутоа, од Библијата може јасно да се прочита дека тројцата кралеви дошле да го посетат Исус многу подоцна. „Влегувајќи во куќата, го видоа детето со Марија, неговата мајка, и поклонувајќи се, му се поклонија…“, вели Библијата која ни кажува две работи.

Прво, Исус тогаш бил со Марија и Јосиф во куќа, не во штала, и второ – се работело за дете, а не за новороденче. Научниците тврдат дека тројцата цареви дошле да го посетат Исус околу две години по неговото раѓање. 

На  24 февруари 1582 година Папата Григориј Тринаесетти прогласил нов календар, наречен по него Грегоријански, со папски декрет (була). Оттогаш, во римокатоличките земји престанал да важи јулијанскиот календар кој бил прогласен од Јулиј Цезар во 45 година п.н.е., со што е утврдено дека новата година започнува на 1 јануари, а не на 1 март како дотогаш.

Протестантскиот свет го прифати Грегоријанскиот календар во 18 век, а православните земји го воведоа во административна употреба дури во втората деценија на 20 век. Српската, руската, ерусалимската, грузиската црква и манастирите на Света Гора останале верни на јулијанскиот календар, бидејќи врз основа на него биле утврдени сите христијански празници на Првиот вселенски собор во Никеја во 325 година.

Според Никејското Александриско правило било утврдено дека годините се бројат од раѓањето на Исус Христос, но подоцна во „христијанскиот Рим“, Римската империја, преминале на мерење на времето од почетокот на светот, што црковните хронолози го пресметале да се случило на 1 септември 5509 година п.н.е.

Во 523 година, папскиот викар Бонифациј му наредил на монахот Дионисиј Помладиот да го одреди начинот на спроведување на Александриското владеење, а тој погрешно пресметал дека Исус е роден 753 години по основањето на Рим, на 25 декември.

Имено, според Новиот завет, Христос се родил за време на владеењето на Ирод Велики, кој умрел 750 години по основањето на Рим, па Дионисиј погрешил најмалку 3 години со датирањето на раѓањето на Исус. Иако набрзо се увидело дека пресметката е погрешна, нејзиниот резултат остана во канонот според кој христијанската ера започнува на 1 јануари 754 година по основањето на Рим. Ова неправилно броење на години продолжи до ден-денес.

Во нашите краеви, сметано на државите од поранешна Југославија, во Кралството СХС, Грегоријанскиот календар официјално е воведен во административна употреба со Законот за изедначување на стариот и новиот календар од 10 јануари 1919 година, со кој е утврдено дека од 15 јануари 1919 година Јулијанскиот календар престанува да се применува и дека Денот на Исусовото раѓање е всушност 28 јануари.

Религија

Свети Никола Чудотворец, архиепископ Мирликиски

Published

on

 Овој славен светител, когошто и денес го слават по сиот свет, им беше единец син на своите богати и угледни родители, Теофан и Нона, жители на градот Патара во Ликија. Бидејќи им беше син единец даруван од Бога, тие Му го посветија на Бога, принесувајќи Му така дар. Знаењето за духовниот живот Николај го стекна преку својот чичко Николај, епископот Патарски, и се замонаши во манастирот „Новиот Сион“, основан од тој негов чичко. По смртта на родителите Николај им го раздаде наследениот имот на сиромасите и ништо не задржа за себе. Додека беше свештеник во Патара тој многу се прочу со делата на својата милостина, иако ги криеше грижливо, за да го исполни зборот Господов: „Да не знае твојата лева рака што прави твојата десна рака“ (Матеј 6, 3).

Кога се предаде на самотност и на безмолвие, мислејќи така да проживее до смртта, му дојде глас одозгора: „Појди на подвиг меѓу народот, ако сакаш да бидеш од Мене овенчан.“ Веднаш потоа според чудесната Божја Промисла беше избран за епископ на градот Мир во Ликија. Милостив, мудар, бестрашен, Николај му беше вистински добар пастир на своето стадо. За време на гонењето на христијаните под Диоклецијан и Максимијан го фрлија во затвор, а тој и во затворот ги поучуваше луѓето на законот Божји.

Присуствуваше на Првиот Вселенски Собор во Никеја и од голема ревност за вистината го удри еретикот Ариј. За ова дело го отстранија од Соборот и од архијерејската служба, сè додека на неколкумина од првите архиереи на Соборот не им се јавија Самиот Господ Христос и Пресвета Богородица и не го објавија своето благоволение кон Николај. Чувар на Божествената вистина, овој чудесен Божји светител беше и одважен заштитник на правдата меѓу луѓето. На двапати спаси по тројца луѓе од незаслужена смртна казна. Милостив, вистинољубив и праведен, одеше меѓу луѓето небаре Ангел Божји.

Уште за време на животот луѓето го сметаа за светител и го повикуваа на помош во маки и неволји и им се јавуваше во сон и на јаве на тие што го повикуваа, еднакво лесно дали се блиску или далеку, и им помагаше. Од неговото лице блескаше светлина како од лицето Мојсеево, па и со самата своја појава им носеше на луѓето утеха, мир и добра волја. На старост, кратко боледуваше и се упокои во Господа, многустрадален и многуплоден, за вечно да се весели во Небесното Царство продолжувајќи да чудотвори на земјата, помагајќи им на верните и прославувајќи Го својот Бог. Се упокои на 6 декември 343 година.

Continue Reading

Религија

Денеска е Воведение на Пресвета Богородица – да се помолиме на светата Дева

Published

on

Кога Пресвета Дева Марија наполни три години од раѓањето, нејзините свети родители Јоаким и Ана ја доведоа од Назарет во Јерусалим, за да ја предадат, според своето ветување, на служба на Бога. Од Назарет до Јерусалим има три дена пат, но одеа на богоугодно дело и патот не им беше тежок. Се собраа и мнозина роднини на Јоаким и Ана за да земат учество во таа свеченост, во којашто невидливо учествуваа и Ангелите Божји.

Напред одеа девиците со запалени свеќи во рацете, потоа Пресветата Дева, водена од едната страна од Јоаким, а од другата од Ана. Беше украсена со царска благолепна облека и со украси, како што ѝ прилега на царска ќерка, на невеста Божја. Зад нив одеа многубројни роднини и пријатели, сите со запалени свеќи.

Пред храмот имаше петнаесет скалила. Родителите ја кренаа Девата на првото скалило, а таа тогаш сама брзо се искачи на врвот, каде што ја дочека првосвештеникот Захарија, таткото на свети Јован Претеча. Кога првосвештеникот ја зеде за рака, ја воведе не само во храмот туку и во Светињата на Светињите, каде што никој никогаш не влегуваше, освен архијерејот. Свети Теофилакт Охридски вели дека Захарија бил „вон себе и обземен од Бога“ кога ја воведувал Дева во најсветото место во храмот, зад втората завеса, поинаку не би можела да се објасни оваа постапка. Во онаа прилика родителите на Дева Марија според Законот, Му принесоа жртви на Бога примија благослов од свештеникот и се вратија дома, а Пресветата Дева остана при храмот. Таа пребиваше во храмот цели девет години.

Родителите ја посетуваа често додека беа живи, особено блажената Ана. А кога нејзините родители беа повикани да се претстават кај Бога, Пресветата Дева остана сираче и не сакаше до нејзина смртта да се оддалечува од храмот ниту да стапи во брак. Бидејќи тоа беше спротивно на Законот и на обичајот во Израилот, кога наврши дванаесет години му ја дадоа на Јосиф, нејзиниот роднина од Назарет, за во вид на свршеница да живее со него во девственост и привидно да го задоволи Законот.

Зашто во тоа време не се знаеше во Израилот девојките да се заветуваат на девственост до крајот на животот. Пресвета Дева Марија беше прва таква доживотно заветувана девојка и неа потоа ја следеа незнајно мнозинство девственици и девственички.

Continue Reading

Религија

Денеска се празнува Свети Јован Златоуст – Прославен заради мудроста, подвигот, и словото

Published

on

Патријарх Цариградски. Роден е во Антиохија, во 354 година, од татко Секунд, војвода, и мајка Антуса. Изучувајќи ја грчката философија, Јован се згнаси од грчкото незнабоштво и ја усвои христијанската вера како единствена и целосна вистина. Крштение прими од Мелетиј, патријархот Антиохиски, а потоа примија Крштение и неговите родители. По смртта на родителите се замонаши и почна строго да се подвизува. Тогаш ја напиша книгата „За свештенството“ и тогаш му се јавија светите апостоли Петар и Јован и му прорекоа голема служба, голема благодат, но и големо страдање.

Кога требаше да биде посветен за свештеник, се јави ангел Божји: истовремено и на патријархот Флавијан (после Мелетиј) и на самиот Јован. А кога патријархот го ракополагаше, сите видоа светол бел гулаб над Јовановата глава. Прославен заради мудроста, подвигот, и словото со голема власт, беше избран по желба на царот Аркадиј за патријарх Цариградски. Шест години управуваше со Црквата како патријарх со неспоредлива мудрост и ревност. Испрати незнабожечки мисионери кај Келтите и кај Скитите, ја сотре симонијата во Црквата симнувајќи мнозина епископи-симонисти; ја рашири милосрдната дејност на Црквата; напиша посебен чин на светата Литургија; ги посрами еретиците; ја изобличи царицата Евдоксија; Светото Писмо го протолкува со својот златен ум и јазик, на Црквата ѝ остави многу скапоцени книги со неговите беседи

. Народот го прослави, завидливците го замразија, царицата двапати го испрати во прогонство. Во прогонство помина три години и се упокои на Крстовден, 14 септември, 407 година, во местото Коман во Ерменија. Пред смртта, повторно му се јавија апостолите Јован и Петар, а и светиот маченик Василиск (се слави на 22 мај), во чијашто црква ја прими светата Причест. „Слава Му на Бога за сè!“, беа неговите последни зборови и со тие зборови душата на златоустиот патријарх замина во Рајот. Од моштите на свети Јован Златоуст главата почива во манастирот Ватопед на Света Гора, а телото во Цариград.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2021 Булевар.мк