Во предвечерието на големиот празник, Денот на македонската револуционерна борба, 23 Октомври, кој годинава се одбележува во знакот на три значајни јубилеи – 120 години од славното Илинденско востание и од загинувањето на апостолот на македонското револуционерно движење Гоце Делчев, како и 130 години од формирањето на ВМОРО, универзитетскиот професор Тодор Чепреганов за весникот ВЕЧЕР вели дека самиот факт што слободата и државата се резултат на самостојната борба на македонскиот народ на страната на антифашистичката коалиција, оди во прилог на зборовите на Петар Поп Арсов.
„Секој што однадвор ќе ни ја подари слободата, ќе ни ја земе земјата“. Се чини дека оваа мисла на еден од основоположниците на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација, големиот Петар Поп Арсов, е актуелна и 130 години подоцна. Во предвечерието на големиот празник, Денот на македонската револуционерна борба, 23 Октомври, кој годинава се одбележува во знакот на три значајни јубилеи – 120 години од славното Илинденско востание и од загинувањето на апостолот на македонското револуционерно движење Гоце Делчев, како и 130 години од формирањето на ВМОРО, универзитетскиот професор Тодор Чепреганов за весникот ВЕЧЕР вели дека самиот факт што слободата и државата се резултат на самостојната борба на македонскиот народ на страната на антифашистичката коалиција, оди во прилог на зборовите на Петар Поп Арсов.
– Во спротивно, оној што ќе ви подари слобода, ве доведува во позиција на вазалност, неслобода и импотентност. Не сте биле способни самите да формирате држава. Подарената слобода ве става во политичка и државна инфериорна позиција и постојана контрола. Тоа што денес ѝ се случува на Македонија е доказ за безвремената вистина искажана во мислата на Поп Арсов. Мисла што ги обврзува сегашните и идните генерации да ја чуваат самостојноста на државноста. Пораката е дека борбата за слобода и нејзиното зачувување никогаш не завршуваат – коментира историчарот за весникот ВЕЧЕР.
Претседателот на МАНУ, Љупчо Коцарев, пак, пред десетина дена, во своето излагање по повод одбележувањето на Денот на МАНУ, рече:
– Македонија може и треба сама да се избори за својата подобра иднина. Инаку ќе нè снема, ќе догори чкорчето и стихот ‘македонско име нема да загине’ ќе остане за навек само во песните.
Професорот Чепреганов вели дека 23 октомври 1903 година е врежан во колективната меморија на македонскиот народ како ден кога започнува организираниот отпор на македонскиот народ против Османлиите.
– Никој не може да го оспори фактот, како што денес некој се обидува да го направи тоа, дека 23 октомври 1893, првиот Илинден 1903 и вториот Илинден 1944 година (АСНОМ) се дело на самиот македонски народ. Создавањето и развојот на македонското револуционерно движење е процес чии корени се врежани во историјата и во традициите на македонскиот народ. Тоа се појавило како културно-национално движење во средината на XIX век, а потоа се изразило како национално-револуционерно движење што највисоката зрелост и револуционерна дејност ги доживеало во Македонското (Кресненско) востание и во создавањето на програмата на Македонската лига. При крајот на XIX век, еволуира во политичко-револуционерно движење. Одлуките од Сан Стефано и Берлинскиот конгрес ќе бидат силен мотив за формирање македонска тајна револуционерна организација, која, како политичка сила ,воено ќе го организира македонскиот народ и ќе го предводи во неговото ослободување – вели историчарот за весникот ВЕЧЕР.
Додава дека револуционерните идеи во Македонија, преку самите учители, успевале да добијат широк замав. Во Бугарија, тоа го правеле македонските друштва, а преку списанието „Лоза“, тие идеи се афирмирале уште повеќе, поради што друштвата биле забранувани, а револуционерите прогонувани. Од тие причини, македонските учители Даме Груев и Пере Тошев во учебната 1892/1893 година, под влијание на позитивната револуционерна плима, во Прилеп ја разработиле идејата за основање револуционерна организација во Македонија.
– Во исто време, во Солун, група истомисленици: Петар Поп Арсов, Иван Хаџи Николов и д-р Христо Татарчев работеле на идејата дека „само една тајна револуционерна организација може да го пресече патот на туѓите пропаганди во Македонија“. Со истата идеја бил запознаен и Гоце Делчев, кој веќе имал изградено свое мислење за тоа прашање. Според негo, требало да се формира „револуционерна организација внатре во Македонија и таа да дејствува таму за да не се смета од Србите и од Грците за бугарско орудие; основачите да се месни жители што живеат во Македонија, политичката лозинка на Организацијата да биде автономија на Македонија; Организацијата да биде тајна и самостојна, без да влегува во врска со владите на соседните држави; а од македонската емиграција во Бугарија и од бугарското општество да се бара само морална и материјална помош во борбата на македонските револуционери – појаснува професорот Чепреганов.
Додава дека на 23 октомври 1893 година, во Солун, бил одржан состанок на група македонски револуционери: Даме Груев, Христо Татарчев, Петар Поп Арсов, Иван Хаџи Николов, Христо Батанџиев и Антон Димитров, кои ја основале Македонската револуционерна организација и тоа на следните принципи: Организацијата да биде револуционерна; револуционерната дејност да се спроведува строго конспиративно; да дејствува исклучително на територијата на Македонија во нејзините природни граници; во Организацијата да се примат лица кои се родени и живеат во Македонија без разлика на народноста и на верата; Организацијата да дејствува за остварување политичка автономија на Македонија.
– Илинденското востание дојде како резултат од десетгодишната револуционерна активност на МРО. Тоа претставуваше највисок дострел на антиосманската ослободителна револуција и беше понесено исклучиво од организираните македонски народни маси, потпирајќи се само и само на сопствените сили, што треба да биде показ и денес на денешните политичари дека само со сопствени сили, со интегритет и единствени може да се постигне и да се реализира поставената цел – појаснува професорот Чепреганов.
Во чест на Денот на македонската револуционерна борба, кој е прогласен за државен празник и неработен ден за сите граѓани, ќе се одржат пригодни манифестации. (Е.А.)
Кривичен го прифати барањето на обвинителството за 30-дневен притвор на струмичанецот, кој од Белград преку Бугарија го траспортирал првоосомничениот Палевски до Турција, каде беше уапсен.
Палевски, кој е осомничен за грабнувањето и убиство на 14 годишната Вања Ѓорчевска и 74 годишниот Панче Жежовски беше фатен во турскиот град Баликесир.
Првоосомничениот за злосторството најпрвин во Белград го однел неговиот адвокат, Васко Стојков кој мислел дека осомничениот имал закажан лекарски преглед. Потоа Димковски, кој сега е во притвор го пренел во Бугарија и оттаму во Турција. Димковски беше фатен на граничниот премин кај Дојран.
Димковски, според пишувањата во некои медиуми, додека го превезувал Палевски не знаел дека е осомничен за убиствата и бил искористен од него. Тој на Фејсбук споделил и фотографија од Турција, објавена утрото на 3 декември.
Несфатливо ми е како и зошто моето прекрасно девојче е во гроб, сега важно ми е да ја знам вистината, вели мајката на Вања Ѓорчевска која беше убиена во атарот на селото Бразда, Зорица, за српска „Република“. Оваа е нејзина прва изјава по смртта на девојчето.
– Не можам да зборувам. Сè уште не знам зошто се случи ова. Сè уште го чекам епилогот од сето ова. Сè уште не ми е јасно зошто мојот најнормален живот се претвори во пекол, вели Зорица во интервјуто, кое го пренесува „Макфакс“.
– Просто ми е несфатливо како и зошто моето прекрасно девојче сега е во гроб. Имам хронична болест, но се држам, важно ми е да ја знам вистината, а другата ќерка моментално е болна, сите се надеваат дека ќе биде добро. Ве молам, премногу ве замолувам да почекаме додека не дознаеме зошто се случило тоа, рече таа.
Зорица за поранешниот сопруг вели дека биле во добри односи, но разведени веќе пет години.
– Ништо не знам. Сето ова ми е нереално. Но, веќе пет години сме разведени и не знам што правеше и со кого. Бевме во добри односи поради децата. Не се расправавме за старателство, за воспитување, му дозволуваа да ги гледа кога сака или кога сакаат децата, рече Зорица.
Таа понатаму наведува дека не знае дали нејзиниот поранешен бил во коцкарски долгови, бидејќи не му се мешала во животот.
– Не знам и не ме интересираше неговиот живот. Мојот живот беа моите деца и мојата работа. Остана сам за да ме остави на мира. Секогаш кога разговаравме, зборувавме за децата. Ве молам, не ми поставувајте повеќе прашања бидејќи си поставувам многу прашања зошто се случи ова. И чекам да дознаам, рче таа.
Таа им порача на новинарите да не ја прашуваат ништо за нејзината друга ќерка и како таа се справува со сето тоа. Таа дури и нема да каже колку години има.
– Ве молам не ме прашувајте за другото дете. Сега ми е најважно да ја заштитам, вели Зорица и додава дека има најголема можна доверба во полицијата.
Вања Горчевска беше киднапирана и убиена на 27 ноември, а меѓу петмината осомничени е и нејзиниот татко. Ова е првпат да се огласи мајката на Вања откако беше пронајдено телото на убиеното девојче.
На социјалните мрежи е креирана и група, која во моментов брои околу 90 членови, која бара правда за Палчо.
Во групата насловена како „Правда за Палчо, правда за Вања, правда за Панчо, правда за Македонија“, членовите изнесуваат теории на заговор дека случајот е монтиран, со цел Палчо да се тргне од политичката сцена. Во нивните теории на заговор, радикалните десничари сметаат дека случајот е смислен од УДБА, ЦИА и НАТО за „заплашување на македонскиот порив за родољубие и за одбрана на канонската чистина на православието“.