Баба на Свети Василиј Велики. Беше прекрасна во умот и во благочестието.

Ученичка на светиот Григориј Неокесариски чудотворец. Во времето на Диоклецијан го напушти својот дом и со мажот ѝ, Василиј, се криеја по шумите и пустините.

Нивниот имот беше конфискуван, но тие не жалеа за тоа. Лишени од сè освен од љубовта кон Бога, се населија во една прастара шума, во која поминаа седум години.

По Божја Промисла, кози се спуштаа од планините и им се подаваа, па тие се хранеа така. Обајцата се упокоија мирно во 4 век, после многу страдања за верата Христова.