Еден текст во денешен софиски „Труд“ отвара дилеми, што во Македонија насилно ги промовираа двајца професори – Денко Малески и Владо Бучковски.

Малески во една пригода напиша дека Македонија немала свое средновековие, а Бучковски пред неколку дена од Софија ни порача дека „србизацијата“ на Македонија траела долго.

Текстот во „Труд“ е на Спас Ташев од Историскиот институт при БАН е насловен како „Лицемерието на гробот на Свети Кирил во Рим како етно-културен геноцид“, а се однесува на чествувањето на Кирил и Методиј во Рим од страна на Бугарија и Македонија, чин за кој заедничката комисија постигна согласност и веќе стана пракса во меѓусебните односи. Иако, мора да се напомене дека токму прашањето за Кирил и Методиј беше основа за реакцијата на Чешка и Словачка за бугарското вето за Македонија на нејзиниот пат за официјален почеток на пристапните преговори со ЕУ и присвојувањето на светите сесловенски просветители и давањето на етничка, чисто бугарска димензија.

Суштината на писанието, кога станува збор за проф.Малески и проф.Бучковски е дека уште еднаш се потврдува оти кармата е кучка! Односно, дали првото чествување на Кирил и Методиј во Рим од страна на официјална македонска делегација во 1969 година е негација или потврда на (не)постоењето македонско средновековие и сосема спротивните ставови и однесување на таткото и синот Малески или, пак, и тоа било чин на долга „србизација“ на Македонија, според Бучковски?!

Линк до целиот текст.