Евровизија на која речиси никој во современа Европа не и придава кој знае какво значење третирајќи ја само како „три дена забава за милиони“, за нас како да е проколната. И тоа е така со години наназад, како некој да има фрлено некакво проклетство врз секој наш претставник, а и самата МРТ, како национален сервис кој е носител на овој проект. Нема година нам „најважниот музички настан во годината“ да не ни мине без скандали… И при домашните избори и при учеството на избраните претставници на Евросонг. Колку за пример, на пред неколку години на Лозано и Есма два пати им правеа ново видео,оти првото било скандалозно, лани Гарванлиев со бугарштината не знаевме дали ја претставува Бугарија или Македонија, годинава одново скандал со знамето…
Но едно е сепак сигурно: За се’ што ни се случува последни вината ја имаат оние што не претставуваат и на кои скандалите „случајно им се случуваат“, зашто се што се случува, ништо не е случајно… Се има свои корени, своја предисторија, своја генеза, која кулминира со идиотски потези, непромислени гестови, сканадлозно однесување, глупави, иритирачки изјави… И сето тоа заради немањето „чувство за осет“ за тоа што е патриотизам, што е национална свест, што е светост која не смее да се урива, која треба да се чува како капка вода на дланка, зашто за неа генерации претходно лиеле реки крв за да ја имаме. А ние, за жал и по 30 и кусур години независност ја немаме, зашто со истата таа светост некои во наше име се „ку*ваа“, ја продаваа за лични интереси, правеа суицидни компромиси, под плаштот дека „така мора“, то го бара светот, Европа, „Калето“… кој и да е.
И потоа по немоќта, на сцена стапува колективната апатијата, најмногу кај младите генерации на кои освен спортистите со своите спортски успеси, никој друг од оние што се најповикани, ниту им кажал, ниту им покажал како се сака татковината, како се „гине“ за државата и нејзините свети симболи: Името, грбот, знамето, химната…? Напротив, истите тие „светоста“ ја распродаваа како на сточен пазар, ги менуваа државните симболи онака како што другите ќе посакаат, оставајќи лузна на голото и ранливо национално ткиво, лузна која тешко, речиси невозможно е да се избрише… И потоа последиците се тука… Катастрофални, трагични, несфатливи… Потоа целата нација станува „инквизиција“ пишувајќи им пресуди на онаа што ги промашила зборовите во химната или на оваа што сега го фрлила македонското знаме на земја… Како и нема, кога не ги научивме дека химната е ода на припадноста, а не само таму некоја си обична песна како и сите други, дека знамето е симбол кој се вее и кога се гине и кога се празнува и кога се пее, а не само таму некој предмет во рацете, крпче со кое може „да се избрише“ подот…!
Фрлањето на знамето на евровизиската претставничка е дефинитивно само последица на тоа што никој во овие триесет години не ги учеше дека треба да си ја сакаме државата, дека татковината ни е втора мајка, дека знамето, грбот, химната се не само обелжја на државата, туку нешто најсвето што може да го има еден народ… Напротив, последниве години живееме во општество во кое оној кој ќе стави знаменце од државата во автомобилот или пак истетовира симбол поврзан со државата дека е ‘сељак’, дека е националист, дека е срамота да си патриот…“ – као што напишал еден од колегите новинари Васко Спасовски на својот Фејсбук профил, а многумина со истото се согласуваат споделувајќи слични содржини… Но, се чини доцна. Сега можеме да се занимаваме само со последиците. Причините, оддамна „ги пропуштивме“!
Затоа, тоа што Андреа го фрли знамето не е срам само за неа… Можеби дури и најмалку за „кутрото неуко и невоспитано девојче“ кое никој не го научил како треба да се однесува кога ја претставува државата… Ниту домашното воспитание, ниту образовниот систем на училиште, ниту протоколот во јавниот сервис -МРТ, никој… Скандал, срам и пораз е за сите нас, за цела една нација која молчечкум си дозволи децата вака да ни ги воспитуваат разно – разни „шарени министри“ и „политички квислинзи“.
Затоа, пред да ја обвиниме Андреа, која патем имаше доблест да се извини, најпрвин треба да се обвиниме себе си, со прстот на чело прашувајќи се: Како можевме да си дозволиме сите овие години, генерациите да ни ги воспитуваат „партиско-политички кловнови“? Сега за жал, го гледаме само циркузот! Во случајов, евровизиски!
Премиерот Христијан Мицкоски вели дека Македонија ќе треба да плати 450 милиони долари како резултат на арбитража поради изгубена добивка. Премиерот не прецизираше за кој спор се работи.
„Еве ќе ви дадам еден пример, да речеме завршува една арбитража и поради едно такво неодговорно однесување на претходната влада сега вие граѓаните ќе треба да платите 450 милиони долари изгубена добивка“, изјави Мицкоски.
Вечерва, во рамките на прославата 90 години постоење на Завод и музеј Битола на свечен начин и со мал перформанс беше отворен Mузејот на христијанското и исламското наследство кој се наоѓа во Јени џамија, кај саат кулата, во Битола која битолчани ја знаат и како уметничка џамија, а тоа е објект со длабоки темели на црквата “Св. Ѓорги“ и високо издигната Јени џамија.Ова е прв ваков објект во државата, на кој на иста локација се наоѓаат Јени џамија, а под неа откриените темели на црквата “Св. Ѓорѓи“. Внатре е поставен стаклен под, под кого се гледаат темелите, а сето тоа да биде налик на Света Софија од Истанбул и да ги обединува христијанското и исламското културно наследство.Пред голем број на битолчани и гости Mузејот на христијанското и исламското наследство симболично го отворија директорот на Завод и музеј Битола – Зоран Николовски и Оливера Трајковска – директор на комисијата за односи со верските заедници и религиозни групи, а претходно директорката во своето обраќање рече:-Битола не напразно е познат како градот на конзулите, и со право го носи тоа име бидејќи Битола изобилува со голем број на културни споменици кои што како неми сведоци стојат исправени на секој кош низ градот и ни зборуваат. Ви зборуваат за историјата, за културата, за се она што низ векови овде поминувало и се создавало. Ви зборуваат за соживотот помеѓу муслиманите и христијаните, ви зборуваат за секоја една молитва. Овој Mузејот на христијанското и исламското наследство всушност е спој на она што сите ние треба да го направиме во секојдневниот живот, да се споиме во едно, преку љубовта, преку молитвата, преку соживотот, затоа што тоа било неговувано низ вековите. И тоа го пишува во ферменот на Мухамед, немој да ги гоните христијаните. А тоа е исто и кај христијаните кон муслиманите. Овие културни споменици од ваков вид ќе ни прозборат гласно, колку ние треда да го негуваме нашиот соживот. На ова место историјата изобразила и џамија и црква, а тоа не е случајно.-Јени џамија и црквата “Св. Ѓорги“ од денеска се Музеј на христијанско и исламско културно наследство. Сите ние како луѓе сме верници без оглед на тоа на кој јазик го молиме Бога, без оглед на тоа со кој збор го ословуваме Бог, дали како Алах или како Господ Исус Христос…всушност сите ние веруваме и како верници треба да бидеме љубов. Под напливот на глобалистичките трендови со кои што некој се обидува да не раздели и да посее семе на омраза, ние треба да застанеме и да кажеме не, ширејќи љубов, посочи Трајковска.При влегувањето на поканетите во Mузејот на христијанското и исламското наследство уживаа во мал преформанс изведе м-р Маја Митровска која исполни стара турска песна “Манастирин Ортасинда“ што во превод значи “На сред Битола“ и Псалм 135.Директорот на Завод и музеј, Зоран Николовски кој ефектно го најави своето обраќање рече:-Уверен сум, а ќе се обидам и да ве уверам дека не постои разлика помеѓу Господ и човекот. Само Господ може тоа што ќе го замисли и да го направи. Човекот има една таа особина тоа што редовно и секогаш многу подобро да го замисли, отколку тоа што ќе го направи. Ако е тоа така, а сум сигурен дека е така, тогаш можеме да претпоставиме како овие мајстори на архитектурата, како овие мајстори на сликарството, како ова го замислиле, за да ние можеме да се восхитуваме оваа вечер. Ја користам оваа прилика да се заблагодарам на нашата битолска оперска дива Маја Митревска, кој со својот волшебен глас исполи две прекрасни мелодии. Исто така сакам да им се заблагодарам на сите вработени во Завод и музеј Битола, кои во изминатите дваесетина денови со над човечки напори дење и ноќе се обидоа и успеаја ова да го направат. -Првите археолошки ископување во Јени џамија почнаа во 2003 година под раководство на археологот Томе Јанакиевски, а подоцна и со други стручни лица кои работеа долги години и успеаја целосно да го реставрираат првиот дел од џамијата или тремот. Археолошкиот објект во иднина ќе биде Музеј и целосно отворен за јавноста и посетителите ќе се запознаат со историјатот кој датира од 7 до 11 век, истакна Николовски.Според градоначалникот Тони Коњановски, новиот Музеј на христијанското и исламското културно наследство, ја потврдува историјата и значењето на Битола.-На овие балкански и европски простори Битола е еден светилник, раскрсница на христијанството и исламот, но и на разни премрежија кои градот ги минал низ вековите. Битола доби објект кој значи нова туристичка понуда со историска вредност, посочи Коњановски.Претходно пред десетина години беше реставрирана и конзервирана фасадата од Јени џамија, еден од најрепрезентативните историски споменици од отоманската архитектура во Битола, останат од 16 век и беше вратен стариот лик на џамијата како пред пет века со оловен лим за куполите од Турција и варов малтер од Италија.
По конзервацијата и реставрацијата на фасадата кај Јени џамија, се додаде и монтажна настрешница над ископаните темели од црква веднаш до ѕидот на џамијата.Јени џамија крие темели на три цркви кои датираат од 7, 11 и 13 век, а се смета дека едната од нив е некогаш најголемата црква во центарот на Битола, „Св. Ѓорѓи“, а беа пронајдени два печата, еден сребрен со ликот на Свети Ѓорѓи и друг со ликот на Богородица во молитва. За највреден пронајдок се смета пекторалниот медалјон врз кого се изгравирани позлатени фигури на светци.Се претпоставува дека црквата „Св. Ѓорѓи“ била епископија во времето на 11 век, во периодот кога тука живеел Гаврило Радомир, синот на Цар Самоил. Старите битолчани џамијата ја нарекуваат и Нал-џамиси или Потковица џамија, а според преданијата токму црквата „Свети Ѓорѓи“ во центарот на Битола била украсена со исцртана потковицата.Пронајдени беа остатоци од христијанскиот храм и при реконструкцијата на шадрванот пред Јени џамија во центрот на Битола.
БИТОЛА – Иако звучи по малку парадоксално, но Грците од северот на нивната држава веќе доаѓаат на грчко гиро во Битола. Познат угостител од Лерин, кај кого битолчани чекаат редици за да јадат гиро и други грчки специјалитети кога одеа на шопинг или прошетка во Лерин, сега отвори свој угостителски дуќан во новиот трговски центар „Блис“ на излезот од Битола на страната кон Прилеп, објави nezavisen.mk
Грците од Лерин, Кајлари, Костур, Кожани, Воден кои се оддалечени околу стотина километри од Битола нагрнаа на пазарување во трговскиот центар и на веќе испробано грчко гиро кај угостителот Павле, ама сега во Битола. Наскоро и втор угостител од Лерин која има кафетерија во Лерин покрај реката Сакулева (Јелешка река), го отвора своето кафуле во молот со брендирано кафе.
Отворањето на новиот трговски центар во Битола ги менува трговските и економски прилики на градот. Изградбата на трговскиот центар и до него новиот маркет на „Лидл“ кој треба наскоро да биде отворен, како и изградбата на втор трговски центар во градот во поранешната касарна веќе крои нова слика за Битола.
„Често во сабота доаѓаме во Битола на пазарување во чаршија и на главната улица, но сега стана поинтересно со новиот трговски центар каде може да се купи брендирана стока. Убаво е што тука го има и нашиот специјалитет – гиро, па не мора да одиме в град за да ручаме. Ме радува што гледам дека најголемата гужва е пред грчкото гиро, тоа значи доверба. Наскоро ќе пиеме и грчко кафе во Битола“, вели жителка на Лерин, која се претстави како Вула.
Новиот трговски центар во Битола е приватна инвестиција и во него веќе се сместија повеќе брендови присутни во големите молови во Скопје. Ова за битолчани и жителите од околните градови како Прилеп, Ресен, Охрид, Струга, Кичево… е нов момент во пазарењето и можност да го скратат патувањето и трошоците за гориво и патарина до Скопје. Пазарџиите велат Скопје и Солун се далеку, ама пак затоа Битола е блиску.
„Ние сме прилепчани, одевме до Скопје за брендирана роба или поретко до Солун, ама како велат до ‘Солуна сто сомуна’, овде во Битола ни е блиску, а има сѐ. Доаѓаме после работа и не мора да губиме цел ден во Скопје“, вели Рубин од Прилеп.
Она што посетителите на новиот трговски комплекс го сметаат за нерешен проблем е немањето доволно паркинг места, па автомобилите често ги паркираат и на несоодветни места по околните улици. Инфраструктурата се уредува од ден на ден.
Општина Битола изгради нова улица за потребите на комплексот „Блис“ и „Лидл“ што вклучи изградба на коловоз, улично осветлување, водоводна и канализациска мрежа.
„Претходно поради новата улица се направени измени и во самиот кружен тек, а се работи и на тротоарите околу кружниот тек. Изведувач на градежните работи е фирмата ‘Стентон градба’, а вредноста е во висина од 18,8 милиони денари“, соопштија од општина Битола.
Општина Битола по повеќе од 20 години веќе започна постапка за нов генерален урбанистички план на градот.