На денешен ден, на 12 јуни во 1918 година во селото Голем Радобил, Прилепско, е роден легендарниот првоборец и национален деец за слободата на Македонија Трајко Бошкоски – Тарцан. На 8 јануари 1943, откако во една колиба ќе биде опколен од бугарските фашисти и ќе ја потроши целата муниција во борбата со нив, со последниот куршум се самоубива и ќе ја положи својата младост на олтарот на слободата на својот поробен македонски народ и во темелите на идната македонска држава.

Основно училиште и прв клас гимназија завршил во Прилеп. На 14 годишна возраст, од 1932 почнува да работи како дрводелец. Кон крајот на летото 1937 година заминува за Белград. Се вклучил во тамошното студентско-работничко движење и почнува да се дружи со напредните Македонци, кои студирале во Белград во тоа време. На 26 ноември 1938 година станува член на КП.

Во 1940 година Трајко Бошкоски – Тарцан се вратил во Прилеп. На 2 август 1940 година Тарцан ќе биде учесник во Илинденските демонстрации,  одржани во Скопје, Прилеп и Охрид, кои биле организирани од Методија Андонов Ченто, Орце Николов и Кузман Јосифовски Питу. Со Илинденските демонстрации Македонците барале реформи и поголеми права за Македонците во тогашното кралство Југославија (претходно познато како кралство СХС), а едно од главните барања било македонските деца да учат на македонски јазик, не на српски, на кој што дотогаш учеле.

Тарцан ќе одржи два забележителни говори на демонстрациите, по што ќе биде уапсен од тогашната српска власт. Во декември 1940 година е осуден на шест месеци затвор. Ослободен е пролетта 1941. По фашистичката окупација на Македонија, српскиот режим бил заменет со бугарски фашизам.

Трајко Бошкоски – Тарцан е меѓу првите борци против бугарските окупатори и еден од седумте први прилепски партизани, кои на 12 септември 1941година во месноста Будимаш на Селечка Планина ја формираат првата партизанска чета во Вардарскиот дел на Македонија. Тој е избран како политички комесар на четата. Подоцна бил политички комесар и на Првиот прилепски партизански одред „Гоце Делчев“.

На 8 октомври 1941 година Тарцан е опколен во една куќа во Прилеп, но успева да се пробие низ непријателскиот обрач, при што убива еден бугарски полицаец. Тој е еден од организаторите и водачите на нападот врз бугарскиот полициски участок во Прилеп на 11 октомври 1941 година, со што започнало востанието на македонскиот народ против бугарскиот фашистички окупатор на Македонија.

Кон крајот на 1941 работи активно на теренот на Скопје, каде пропагира и ја јакне организираноста на македонскиот народ за борба против окупаторот. Од скопскиот терен, тој се префрлил во Тетовско-Дебарскиот регион каде исто така успешно работел на оформување на нови партизански одреди. Бил член и инструктор на Покраинскиот комитет на КПЈ за Македонија од декември 1941 и политички комесар на Покраинскиот оперативен штаб од април 1942.

Бугарските воени фашистички судови 5 пати ќе го осудат на смрт Трајко Бошкоски – Тарцан. Почнала потрага по него и под дрво и под камен. По формирањето на Велешкиот одред „Димитар Влахов“ во септември 1942 година Тарцан бил избран како негов политички комесар. При една организирана потера на окупаторот тој е тешко ранет на Божик 1943. Соборците го оставиле во една колиба кај селото Сливник, Велешко, мислејќи дека тука ќе биде на сигурно додека дојде помош, затоа што не можел да се движи. Но бил предаден.

На 8 јануари 1943 бугарските фашисти ја опколиле колибата, но Тарцан почнал да пука и не им дозволувал на напаѓачите да се приближат. Во нерамна борба ги испукал сите куршуми освен последниот. Со него Трајко Бошкоски Тарцан се самоубива и ги положува своите 25 години на олтарот на слободата на тогаш поробената Македонија.

Извор. Експрес.мк