Малиот и пристапен електричен автомобил „Wuling Hongguang Mini EV“ го зазеде првото место по продажба во февруари, со продадени 31.222 примероци. Ова урбано возило, создадено во партнерство меѓу General Motors, SAIC и Wuling, се издвојува по својата практичност, компактни димензии и ниска цена од само 5.900 евра.

Со должина од 307 см, овој минијатурен автомобил може да прими четири патници, а неговиот електромотор од 20 КС му овозможува брзина од 90 km/h. Батеријата од 17 kWh му нуди досег од 215 километри, што го прави идеален избор за градска мобилност.

Моделот неодамна доби целосно обновување, а успехот на пазарот го докажува неговата доминација пред конкурентите како што се „BYD Seagull“ (28.223 продадени примероци) и „Geely Geome Xingyuan“ (24.831 примерок). Популарноста на „Wuling Mini EV“ покажува дека електричната мобилност станува сè подостапна за пошироката јавност.

Директорот на OpenAI и технолошки магнат Сем Алтман неодамна се пожали на социјалните мрежи дека, без оглед на своето богатство и успех, не може да добие почит од јавноста. Во време кога најавува нови подобрувања на ChatGPT, милијардерот изрази фрустрација што „сите го мразат поради сѐ“, иако како што вели, „работи напорно цела деценија за да развие суперинтелигенција која ќе лекува рак и слично“.

39-годишниот технолошки претприемач, кој го напуштил Универзитетот Стенфорд пред да дипломира, денес поседува куќи на Хаваите, во Сан Франциско и Напа, ужива во наклоноста на претседателот Доналд Трамп и е сопственик на колекција луксузни автомобили. Сепак, Алтман тврди дека му недостасува една работа која не може да ја купи со пари – почитта.

По објавувањето на значајно ажурирање на ChatGPT, кое значително ги подобрува можностите за генерирање слики, Алтман објави статус за изминатите десет години од неговата кариера. Неговата објава открива длабока фрустрација поради начинот на кој јавноста го перципира, без оглед на неговото богатство, кое се проценува на околу 1,2 милијарди долари.

Милијардер со проблеми обични луѓе

Фрустрациите на Алтман стануваат уште поизразени кога ќе се земе во предвид неговото богатство – сума која би била доволна да обезбеди здравствена заштита за приближно 417.000 деца од семејства со низок приход за една година, или да покрие станарина за скоро 125.000 јавни стамбени единици.

Како дополнување на неговите проблеми, љубителите на технологијата на вештачка интелигенција го користат неговиот сопствен производ за да го претворат во мемиња во стилот на Студиото Гибли. „Се будиш еден ден и добиваш стотици пораки: ‘Погледни, те направив во Гибли стил, хаха’“, се пожали Алтман, очигледно не ценејќи ја, како што вели, „веројатно најкорисната функција на ChatGPT до сега“.

Ова не е прв пат технологискиот магнат да се жали на социјалните мрежи. За време на јавниот конфликт со Илон Маск на почетокот на оваа година, извршниот директор на ChatGPT се соочи со бројни напади од најбогатиот човек на светот.

„Уште само еден злобен твит и можеби ќе почнеш да се сакаш себе си“, му одговори тогаш Алтман. Подоцна стана поизразит и тврди дека „веројатно целиот живот на Маск потекнува од позиција на несигурност… Мислам дека тој е несреќна личност“.

Иронија на милијардерските проблеми

Без оглед на конфликтот меѓу егото, сепак постои одредена иронија во целата ситуација. Дали тоа е доволно да го неутрализира чувството на страв што овој магнат го чувствува секој ден, е веќе друга приказна.

Општо гледано, огромното влијание на моќните милијардери како Алтман е симптом на растечката економска нееднаквост во САД. Но кога станува збор за технолошките милијардери, очигледно не е доволно само да се акумулираат пари и влијание како феудален господар – тие сакаат и да бидат обожавани.

Како што вели технолошкиот критичар Стивен Мур: „Наместо да исчезнат и да уживаат во тивок живот, спиејќи на душек од пари од стотки долари, тие продолжуваат да се туркаат во центарот на вниманието, очајнички сакајќи да останат релевантни, очајнички сакајќи да бидат обожавани… зошто не можат едноставно да заработат својот пари и да си заминат?“

Во јануари минатата година, Ноланд Арбоу стана првиот човек со Neuralink имплант – чип во мозокот кој овозможува контрола на компјутер со мисли.

Овој тридесетгодишен маж од Аризона, парализиран по несреќа во 2016 година, ја прифатил експерименталната процедура во надеж дека ќе придонесе за науката, без оглед на ризиците.

„Ако успеам, помагам. Ако не, ќе научат од тоа“, изјавил тој.

Ноланд во 2016 година доживеал несреќа при нуркање и останал парализиран од вратот надолу. Стравувал дека никогаш нема да може да се школува, работи или игра видео-игри.

„Ја губиш контролата врз својот живот. Приватноста не постои, зависиш од другите за сè“, рекол тој за BBC.

Сепак, Neuralink му донел искра надеж. Чипот во неговиот мозок функционира како интерфејс помеѓу умот и компјутерот, детектирајќи електрични импулси што настануваат кога тој ќе се обиде да ја помести раката. Овие сигнали се претвораат во дигитални команди, овозможувајќи му да управува со курсорот на екранот – само со мисли.

Кога се разбудил од анестезија, прв пат го поместил курсорот на екранот замислувајќи го движењето на прстите. „Беше неверојатно, како научна фантастика. Кога видов како моите неврони работат на екранот, сфатив – ова е вистинско“, рекол Ноланд.

Илон Маск

Иако ова не е првиот ваков уред, Neuralink е во центарот на вниманието благодарение на својот основач, Илон Маск. Многу експерти го поздравија овој потфат како „значаен исчекор“, но предупредуваат дека ќе биде потребно време за да се процени неговата вистинска вредност.

Самот Маск не бил премногу разговорлив кога Neuralink ја објавил веста за имплантот, само напишал на социјалните мрежи: „Почетните резултати покажуваат ветувачка детекција на неврони“. Меѓутоа, Ноланд вели дека Маск во приватни разговори бил многу поентузиастичен.

„Мислам дека беше возбуден колку и јас“, рекол тој. Сепак, истакнува дека не го гледа Neuralink како „уред на Маск“, туку како научен алат кој може да ги промени животите на многумина.

„Ова не би смеело да биде можно“

Денес, Ноланд користи имплант за да игра шах и видео-игри – нешто што мислел дека никогаш повеќе нема да може да го прави. „Сега ги победувам пријателите во игрите. Тоа не би смеело да биде можно, но е“, вели тој.

Меѓутоа, технологијата не е без недостатоци. Еднаш, поради технички проблем, тој изгубил целосна контрола над компјутерот. „Тоа ме вознемири. Мислев дека можеби никогаш повеќе нема да можам да го користам Neuralink“. Проблемот бил решен со софтверски подесувања, но инцидентот ги осветли потенцијалните предизвици и ограничувања на оваа технологија.

Експерти, како професорот Анил Сет од Универзитетот во Сасекс, предупредуваат и на прашањето за приватност. „Ако дозволиме пристап до мозочните активности, отвараме пат за увид во нашите мисли, убедувања и чувства. Тоа е последната граница на приватноста“, вели тој.

Иднината на чиповите во мозокот

Neuralink не е единствената компанија која ја развива оваа технологија. Фирмата „Синкрон“ веќе тестира помалку инвазивен уред, „Стентроид“, кој се имплантира преку крвните садови и им помага на лицата со моторни нарушувања.

За Ноланд, сепак, Neuralink е само почеток. Се надева дека еден ден ќе може да го користи чипот не само за компјутер, туку и за управување со инвалидски колички, а можеби и хуманоидни роботи.

Сепак, постои еден неизвесен детал – Ноландовиот имплант е дел од шестгодишно истражување. Што ќе се случи по тоа, се уште не е јасно.

„Сѐ уште знаеме толку малку за мозокот. А ова ни помага да научиме многу повеќе“, заклучува тој.