Калкин, кој како дете-актер го играше младиот Кевин Мекалистер – момчето принудено да се бори со крадци откако е заборавено само и без надзор за време на празниците, НМЕ објави дека тој повторно е во центарот на вниманието. Откако беше една од најголемите филмски ѕвезди во 90-тите пред да се повлече од јавноста во раните тинејџерски години, актерот во последните години ја прифати носталгијата околу „Сам дома“, кулминирајќи со реклами на Google кои ѝ оддаваат почит на неговата омилена божиќна улога.

Сега, за време на неговата серија „Носталгична вечер со Меколи Калкин“, ѕвездата конечно проговори за можноста за продолжение. Според Варајати, Калкин ја претстави својата уникатна визија за нов филм, давајќи ѝ емотивен и поинаков пресврт на приказната:

„Некако ја добив оваа идеја“, рече Калкин. „Или сум вдовец или разведен. Одгледувам дете и сè тоа. Работам напорно и не му обрнувам доволно внимание, а детето некако ми се лути, а потоа ме заклучуваат надвор. [Синот на Кевин] не ме пушта внатре… и тој е оној што ми поставува стапици.“

Тој додаде дека „куќата е еден вид метафора за нашата врска“ и дека неговиот лик треба да „се врати во срцето на својот син“. Калкин е јасен: „Не сум целосно против тоа, ако е правилно да се направи.“

Иако фановите се возбудени, режисерот на првите два дела, Крис Колумбус, претходно ги отфрли гласините за каква било рекреација, нарекувајќи ја целата идеја „грешка“.

„Мислам дека „Сам дома“ навистина постои, не како нешто безвременско, туку како овој многу посебен момент и навистина не може да се рекреира“, изјави Колумбус за Ентертејнмент тунајт минатото лето. „Мислам дека е грешка да се обидуваме да се вратиме назад и да рекреираме нешто што сме го направиле пред 35 години. Мислам дека треба да се остави на мир.“

Останува да се види дали визијата на Калкин за емотивното продолжение ќе ги убеди креаторите. Оригиналниот филм, инаку, беше вториот филм со најголема заработка во 1990 година, со фантастични 476 милиони долари ширум светот, а Калкин ја репризираше улогата во „Сам дома 2: Изгубени во Њујорк“ во 1992 година.