Српскиот претседател Александар Вучиќ изјави дека за Србија од клучно значење е решавањето на прашањето со Српската нафтена индустрија (НИС) и зачувувањето на мирот, оценувајќи дека земјата се наоѓа многу блиску до можни безбедносни ризици.

Во интервју за Радио-телевизија Србија, Вучиќ посочи дека одредени политички кругови во Брисел го отвориле прашањето на која страна би застанала Србија во случај на поширок конфликт – на страната на Европската Унија или на Русија. Според него, ваквите дилеми се особено чувствителни ако се има предвид историското искуство на српскиот народ.

Тој потсети дека Србија во Првата светска војна изгубила речиси 29 проценти од населението, додека во Втората светска војна најголемиот број жртви на антифашистичката страна во поранешна Југославија биле Срби. Овие податоци, како што нагласи, јасно ја покажуваат високата цена што државата ја плаќала низ историјата.

Вучиќ истакна дека Србија нема намера да влегува во војна и дека зајакнувањето на армијата служи исклучиво како средство за одвраќање. Според него, набавката на нови одбранбени системи има за цел граѓаните да се чувствуваат безбедно и да знаат дека државата располага со силни одбранбени капацитети.

„Нашата цел не е конфликт, туку мир и стабилност. Секој што би помислил да ја загрози Србија треба да знае дека последиците би биле огромни“, порача српскиот претседател.

На крајот, Вучиќ нагласи дека негов приоритет останува економскиот напредок и стабилноста на државата, посочувајќи дека Србија за првпат по 13 години нема да има свој претставник на меѓувладина конференција во Брисел, со цел да се избегнат дополнителни политички притисоци врз земјата.

Европската интеграција се соочи со нов ѕид. Унгарскиот премиер Виктор Орбан ги блокираше заклучоците на Советот на ЕУ за земјите-кандидатки, оставајќи ја Унијата без заедничка стратегија за проширување во пресрет на клучниот самит на 18 и 19 декември.

Наместо консензус од сите 27 членки, Брисел е принуден на „план Б“: заклучоците се претвораат во документ на данското Претседателство со поддршка на останатите 26 држави.

„Унгарија стои на патот. Сакаме кандидатите да ја изберат Европа, а не Русија, но Будимпешта испраќа погрешен сигнал“, децидна е данската министерка Мари Бер.

И покрај блокадата од Орбан, нацрт-документот за Македонија содржи јасни и строги пораки. Брисел останува на „црвената линија“: нема нова меѓувладина конференција без уставни измени.

Клучните точки од извештајот за Скопје:

• Условот останува ист: Штом се внесат Бугарите во Уставот, првиот кластер се отвора експресно, без дополнителни политички одлуки.

• Реформи во „слободен пад“: ЕУ алармира за нула напредок во владеењето на правото во изминатата година.

• Судство под лупа: Се бара итна независност на Судскиот совет и вистинска борба против корупцијата на високо ниво, а не само декларативни заложби.

• Добрососедство: Договорите со Грција (Преспа) и Бугарија мора да се спроведуваат со „добра волја“.

Додека Македонија чека уставни промени, Брисел веќе формира работна група за нацрт-договорот за пристапување на Црна Гора. Истовремено, и покрај унгарскиот отпор, Унијата подготвува терен за интеграција на Украина и Молдавија, обидувајќи се да го неутрализира руското влијание во регионот.

Британскиот премиер Кир Стармер го потврди постоењето на стратешки планови за распоредување странски трупи на украинско тло, потег што јасно става до знаење дека Западот веќе не исклучува директно воено присуство за зачувување на мирот.

Додека фронтот во Украина врие, зад затворени врати се исцртуваат контурите на една нова безбедносна архитектура. Како што пренесува порталот NV, британскиот премиер Кир Стармер откри дека „Коалицијата на подготвените“ ги финализирала воените стратегии за сеопфатна одбрана на Украина – на копно, на море и во воздухот.

Иницијативата, која беше запечатена на клучниот состанок во Париз со претседателот Зеленски, обединува 26 држави подготвени да формираат сили за поддршка. Овие сили не се само теоретска замисла; тие се планирани како „штит“ кој би се активирал во моментот кога ќе стивне артилеријата и ќе се постигне примирје или мировен договор.

„Имавме политички процес на лидери и воен процес на стратези. Сега имаме разработени планови за секој домен поединечно,“ дециден е Стармер.

Деталите што ги објави Wall Street Journal откриваат уште поконкретни чекори: европската воена команда веќе предвидува формирање на две посебни копнени единици со специфични задачи. Иако Стармер дипломатски смирува дека приоритетот во моментов е „праведен и траен мир“, пораката меѓу редови е јасна – Европа се подготвува за сценарио каде нејзините војници ќе стојат на линијата на раздвојување.

Од другата страна на фронтот, Москва не молчи. Владимир Путин веќе испрати застрашувачко предупредување: секој странски војник што ќе стапне на украинска почва ќе се смета за „легитимна цел“ на руската армија. Со ова, влогот во украинскиот конфликт се подигнува на ниво кое светот не го видел со децении, додека линијата меѓу поддршката и директната конфронтација станува сè потанка.