Потресна и длабоко емотивна порака на неовинарот Фуркан Салиу по вчерашниот настан на кој беа вратени телата на 45 загинати во запалениот автобус на Беса Транс во Бугарија.

Салиу смета дека тоа што нема одговорност за несреќата кај Ласкарци како последица ја има несреќата во Бугарија.

,,Како да доаѓаше глас од ковчегот… Беа благодарни што дојдовме да им изразиме сочувство на семејството и да ги испочитуваме. Но, гласот што го слушав беше слаб… Се слушаше колку што можев да разберам.

Ми рече: Добро е што се собирате денес, но соберете се пак… Мажи, жени, старци и деца, да не се повтори.

Соберете се! И како што се солидаризирате со нас и со тивок и сладок глас ни велите „Боже во Рајот“, солидаризирајте се едни со други, обединете се, излезете и гласно викнете: #ОДГОВОРНОСТ! # ПРАВДА! #ЖИВОТ!

Испаѓа дека и тебе ти остануваат само две опции ако продолжиш така да шепотиш.

Можете да ги видите опциите на оваа слика … Ковчег или авион.

Ќе умреш, или ќе ти умре земјата, испразнета од болка, затоа што ќе бидеш принуден да избегаш од ова место.

Сакав да ти одговорам, но не можев поради срамот и вината што ме обземаше.
Овие 45 ковчези се моја вина, твоја, твоја, вина на сите нас.

Овие 45 ковчези беа придружувани од десетици други безживотни тела… Функционални, но безживотни во себе. Некои од нив носеа вратоврски, а некои со микрофони и камери во рака.

Се срамам што го завршувам ова пишување. Се срамам затоа што мојот микрофон и камера дозволија да се повтори „Ласкарци“. Се срамам затоа што мојот микрофон и камера дозволија оние што ја предизвикаа несреќата кај „Ласкарци“ да останат неказнети.

Се срамам затоа што дозволувам да се користи терминот „несреќа“ за да се опишат настани како последниот, каде ништо не се случило случајно и се сѐ случило како резултат на неодговорност.

Простете ни! Го кажувам тоа од срце! Роднини на жртвите, простете ни што ве оставивме без вашите најблиски”, пишува Салиу со многу емоции.

Преводот на македонски јазик е од оргиналниот текст на албански јазик:

Sikur një zë vinte nga arkivoli… Falënderoheshin që kemi ardhur me iu shpreh ngushëllime familjarëve dhe për ti respektuar ata. Por zëri që po dëgjoja ishte i zbehur… Dëgjohej aq sa ta kuptoj unë.
Më tha: shumë mirë që jeni mbledh sot, por mblidhuni përsëri…Burra, gra, pleq e fëmijë, e mos lejoni të përsëritet.
Mblidhuni! Dhe kështu siç po solidarizoheni me ne dhe me një zë të ulët e të ëmbël po na thoni “Zoti n’Xhehnet”, solidarizohuni me njëri tjetrin, bashkohuni, dilni dhe bërtisni zëshëm: #PËRGJEGJËSI! #DREJTËSI! #JETË!
Dilni se edhe juve u kanë mbetur vetëm dy opsione nëse vazhdoni të pëshpëritni kështu.
Opsionet po i shihni në këtë fotografi… Arkivol ose Aeroplan.
Do vdisni ju, apo do të vdes toka e juaj, e zbrazur nga dhimbja, se ju do të detyroheni të ikni prej këtij vendi.
Doja t’iu përgjigjem, por nuk mundesha nga turpi dhe faji që më kaploi.
Këta 45 arkivol janë faji im, i yti, i juaji, i të gjithë neve.
Këtyre 45 arkivoleve u bënin shoqëri edhe dhjetëra trupa tjerë të pa jetë… Funksional, por pa jetë brenda vetes. Disa prej tyre mbanin kravata, e disa me mikrofona dhe kamera në dorë.
I turpëruar po e përfundoj këtë shkrim. I turpëruar sepse mikrofoni dhe kamera ime lejoi që të përsëritet “Llaskarca”. I turpëruar sepse mikrofoni dhe kamera ime lejoi që ata që e shkaktuan “Llaskarcën” të mbeten të pandëshkuar.
I turpëruar sepse po e lejoj që të përdorët termi “aksident” për ti përshkruar ngjarjet si kjo e fundit, ku asgjë nuk ka ndodhur aksidentalisht dhe gjithçka ka ndodhur si pasojë e papërgjegjësisë.
Na falni! Po e them prej zemrës! Familjarë të viktimave, na falni se iu lamë pa të dashurit tuaj.

Извор/фото: ФБ статус на Фуркан Салиу