Константин е роден во Наисус (денешен Ниш, Србија) во римската провинција Мизија на 27 февруари 272 (274, 280 или 282 година), како син на римскиот воен водач Констанциј I Хлор и неговата прва сопруга Елена, која имала исклучително важно влијание во животот на својот син.
Во 292 година, според новиот државен систем на Тетрархијата, Констанциј Хлор бил избран за помлад совладетел на империјата со ранг Цезар, заедно со Галериј, по одлука на царевите Диоклецијан и Максимијан. Поради тоа, Констанциј бил принуден да ја напушти Елена, мајката на Константин, за да се омажи за Флавија Максимијана Теодора, ќерка (или доведена ќерка) на западноримскиот август Максимијан. Години подоцна, по смртта на неговиот татко, Константин I целосно ја рехабилитирал својата мајка Елена како “Августа, мајка на Цезар”. Теодора родила шест деца, полубраќа и полусестри на Константин, вклучувајќи го и Јулиј Констанциј.
Младиот Константин добил воено образование, започнал да зборува грчки јазик и се интересирал по филозофија. По назначувањето на неговиот татко за еден од двајцата цезари во тетрархијата во 293 година Константин служел во дворот на Диоклецијан во Никомедија.
По огромната победа во Рим, Константин донел закон, познат под името Милански едикт во 313 година, со кој го забранил прогонувањето на христијаните, им дозволил да градат храмови и во нив да се молат. Константин среде Рим подигнал споменик на овој знак со што означил дека тој е чувар на Римското Царство.
Подоцна изградил и статуа со својот лик со крст во десната рака и со напис на латински јазик: ”Со овој спасоносен знак што е сведоштво на вистинската храброст го ослободив нашиот град од јаремот на тиранското владеење, на сенатот и на римскиот народ им ја вратив слободата и поранешниот украс и сјај”.
Константин Велики има голема улога во историјата на христијанството. Тој е еден од главните финансиери на црквата, изградил многу базилики, ја ослободил црквата од многу даноци и на тој начин го помагал распространувањето на христијанството. Во периодот од 324 до 330 година ја преместил престолнината на империјата од Рим во Византион, град кој подоцна во негова чест е наречен Цариград. Градот го изградил во духот на новата религија со многу цркви и со одбранбени ѕидини. Во Новиот Рим, како што бил нарекуван, не постоеле пагански храмови. Константин бил крстен на смртното легло.
Список на дел од реформите на Константин:
- за првпат девојките не можат да бидат киднапирани.
- смртна казна за секој собирач на даноци над овластената сума
- Затвореникот повеќе да не биде држен во целосна темнина.
- На осуден човек е дозволено да умре на арената
- Гладијаторските игри се забрануваат во 325, иако тоа имало мал ефект.
- Правата на господарот над слугата се ограничени, но робот сѐ уште може да биде тепан до смрт.
- Распнувањето на крст е укинето, но е заменето со бесење.
- Велигден може да биде славен јавно.
- Неделата е прогласен за ден за одмор