Даниел Станчев, осуден во случајот „Софтвери“ ја запроси исто така осудената Ирена Ивановска по изрекување на пресуда. Двајцата се неправосилно осудени, Станчевски на четири години, а Ивановска на три години и шест месеци.
Обвинителката Ивана Трајчева побара да им се определи притвор на четворица од неправосилно осудените меѓу кои и за Даниел Станчев. Трајчева како една од околностите поради кои бара пртвор го наведе тоа што Станчев нема имот и нема оформено семејство. Потоа Станчев во судница зеде збор, ги кажа неговите аргументи против притворот и кога зборуваше околу околноста што нема семејство се сврте кон обвинетата, кажа дека е вљубен во неа, клекна на колена и ја побара за жена.
Таа стана, му одговори потврдно, по што се бакнаа и прегрнаа. Сите во судницата останаа вџашени од потегот. Судијаката Фанка Јанчулева-Михаиловска рече дека споделиле убав момент и даде пауза од половина час за советот да одлучи дали ќе определи притвор за четворицата обвинети.
Се одложи првото рочиште во Основниот суд Охрид за нападот врз Христијан Пендиков, секретарот на бугарскиот клуб „Цар Борис Трети“, пренесува А1он.
Судот го прифати барањето на бранителите на едниот од осомничените за нападот, Илија Спасески кои побараа да и се достават доказите против него, од што ќе зависи произнесувањето на обвинетиот.
– Не знаеме кога ќе може да присуствува Пендиков поради медицински причини, се зависи од рочиштето, исткакна обвинителите.
Пендиков гостуваше во неколку бугарски медиуми, што значи дека е во добра состојба, Таква забелешка дадоа и тамошните доктори кои се грижеа за неговото здравје.
„По голгота од 20 години, денес конечно сум слободен човек и сум можеби единствениот човек на балканските простори кој помина 11 години, што по домашните, што по меѓународните затвори“, изјави по денешната ослободителна пресуда за случајот „Кампања“, лидерот на Обединети за Македонија и советник во Владата, Љубе Бошкоски. Тој помина во затвор 5 години за овој случај кој се однесуваше на незаконско финансирање на изборна кампања, а од најголемиот затвор во државава излезе во 2016 година. Денес за предметот за кој беше во затвор доби ослободителна пресуда.
„Сведоци бевте на уште една од низата ослободителни пресуди кои се донесоа, благодарам за поддршката во целиот период на мојата голгота од 20 години. Ова ми е седма ослободителна пресуда, почнувајќи од двете хашки. Во меѓувреме имавме неколку осудителни пресуди кои потоа станаа ослободителни, и од денес, па се надевам натака во мојот живот, сум можеби единствениот човек на балканските простори кој помина 11 години што во домашните, што во меѓународните затвори. Од секаде излегов како победник верувајќи во правдата и вистината”, изјави Бошкоски по изрекување на пресудата.
За тоа дали би се вратил во политиката Бошкоски вели дека еден период ќе се повлече од приватни причини.
„Сега во овој период ќе се повлечам од политиката од приватни причини. Политиката е тука, јас во политиката. Сè уште сум претседател на Обединети за Македонија, политичка партија која овој период беше изложена на медиумски линч. Се надевам дека можам уште да придонесам за Македонија, посебно кога знам дека зад мене немам никаков товар што може да нè оптоварува мене и мојата политичка партија”, одговори Бошкоски.
За тоа дали сега ќе бара отштета од државата, вели, тоа не му е примарно сега бидејќи времето поминато во затвор никој не може да му го врати.
„Тоа е сега не е примарно, времето не може никој да го врати. Тоа е минато време, но ги охрабрувам македонските судови и судии при одлучувањето да ги земаат предвид сите докази, а не да влегува политиката во судниците. Како што велеше мојот професор по кривично право Марјановиќ: ‘Таму каде што низ вратата влегуваше политиката, низ прозорецот бегаше правдата’. Но, еве, денеска бевме сведоци дека сиот овој период бев изложен на полициско-политичко монтирани процеси кои завршија на крајот со победа на правдата и така ја доживувам оваа победа”, вели Бошкоски.
Основниот кривичен суд Скопје во повторената постапка врз основа на пресуда на Европскиот суд за човекови права, денеска донесе ослободителна пресуда за Љубе Бошкоски, во врска со случајот „Кампања“.
Поранешниот директор на Царина, Драган Даравелски, од денеска е слободен граѓанин, односно ќе излезе од затворот Идризово. Поточно, од Кривичниот суд информираат дека и првостепениот и второстепшениот суд го прифатил барањето на Даравелски за повторно судење. Ова значи дека Даравелски од денеска е слободен граѓанин, бидејќи на повтореното судење ќе биде константирана апсолутна застареност на кривичното дело за кое се гонел, а кое застарело лани, односно по 20 години од извршувањето на истото.
-Кривичниот совет на Основниот кривичен суд Скопје, по добиено барање од адвокатот на Даравлески за повторување на кривичната постапка, оформи предмет и изврши увид во списите на кривично правниот предмет К.бр. 809/05, предметот за извршување на досудената санкција на Основниот суд Киманово со КУИКП бр. 162/10, предметот на кривичниот совет со КС – КР бр. 1085/15, известувањето од КПУ Идризово и прибави мислење од надлежното ОЈО Скопје. Постапувајќи по барањето и по детална анaлиза на прибавените списи и докумeнтација, Кривичниот совет на 03.02.2023 година донесе решение со кое утврди дека барањето е основано и се дозволува повторување на кривичната постапка против обвинетиот.
Имено, во конкретниот случај, советот го ценел чл.3 ст.2 од Втор додатен протокол на Европската конвенција за екстрадиција како и одредбата од чл.424 ст.1 од ЗКП, според која кривичната постапка во која некое лице е осудено во отсуство, а настапила можност повторно да му се суди во негово присуство ќе се повтори ако осудениот или неговиот бранител поднесе барање за повторување на постапката во рок од една година од денот кога осудениот дознал за пресудата со која е осуден во отсуство, велат од Кривичниот суд.
На ваквата одлука се жалело обвинителството, но одлуката на Кривичниот суд била потврдена и од Апелација.
-Против ова решение добиена е жалба од ОЈО Скопје, која жалба согласно Законските одредби го одложува неговото извршување и предметот е доставен на надлежно постапување во Апелациониот суд Скопје, од каде денеска е добиена одлука на Вторстепениот суд со која решението на Кривичниот совет се потврдува во целост. Решението во текот на денешниот ден ќе биде доставено до странките и КПУ Идризово.
Заради појаснување, кривичната постапка против обвинетиот Драган Даравелски не е запрена односно со конкретното решение се дозволува повторување на постапката и ќе биде оформен нов предмет кој ќе биде распределен на понатамошно постапување, велат од Кривичниот суд.
Даравелски беше осуден на седум години затвор во отсуство во 2007 година за Злоупотреба на службената положба и овластувања и се бараше со меѓународна потерница. Според пресудата, тој го оштетил државниот буџет за 2,5 милиони евра во периодот од 1999 до 2002 година. Пред еден месец пак беше уапсен на граничниот премин ,,Табановце” при обид за влез во државата, во која не беше стапнал две децении.
Рочиштето за модуларната болница во Тетово продолжи со сведоците повикани од Обвинителството. Сведочеа медицинските лица кои биле на смена таа трагичната ноќ како и членовите на семејствата кои биле во болница за да се грижат за своите роднини.
Според лекарот Мустафа Тахири, пожарот избил во горниот дел од еден од креветите.
„Пожарот почна во горниот дел од креветот и дел од ѕидот. Прво го преместивме пациентот, потоа се обидовме да го изгаснеме пожарот со ќебе и со кофа вода, при што пожарот продолжи и во моментот кога сфативме дека не можеме да го изгаснеме, се обидовме да ги преместиме сите пациенти. Слободно можам да кажам дека се изгоре, според моите пресметки, за две минути. Собата изгоре за 15 секунди, болницата за 2 минути. И да имаше противпожарни апарати, и пожарникарите да беа во дворот, тој пожар не можеше да се изгасне на никаков начин.“, рече сведокот Тахири.
Мумин Исмаили кој во оваа трагедија ја загуби неговата мајка, се надева дека случајот ќе се расветли.
„Јас мислам дека ќе се расветли бидејќи почна распитот на сведоците и мислам дека сме на прав пат.“, рече Исмаили.
Сведокот, Оливера Веселиновска била во болница со синот кој боледува од церебрална парализа.
„Останав 4 или 5 дена, слушнав врисоци од пожарот, сестрите трчаа да го изгаснат. тие денови постојано влегував и излегував и во никој случај не видов противпожарни апарати. Не добив дозвола од болницата. Мене вработените ми дозволија да влезам поради детето. Беше чувствителен бидејќи беше со посебни потреби и реагираше многу чудно, па ме пуштија, имаше други луѓе во болница кои носеа храна и излегуваа, јас лично имав документ да го придружувам детето и кога им кажував не ме спречуваа да останам во болница.“, изјави Оливера Веселиновска.
Денеска во Основниот суд во Струга, се појавија тројцата обвинети доктори Мухамед Асани, неговиот син Блертон Асани и уште една лекарка гинеколог од болницата, на рочиште поврзано со случајот Јалдз Веапоска, на која при царски рез отстранети и беа матката бубрегот и јајникот. И д-р Мухамед Асани и синот Блертон Асани досега не се појавуваа на рочишта, па затоа тие се одложуваа. Во судницата поранешниот директор на струшката болница кој ја породи Веапоска изјави дека апсолутно не е виновен, а дека не се чувствуваат виновни посочија и другите двајца лекари.
Потоа сведочеше Веапоска, која видно се вознемири поради соочувањето со обвинетите и поради присетувањето на деновите во болница за кои зборуваше во судница.
-Кога кажав дека органите ми се извадени ми се слоши, не можев да зборувам, не бев добра. Судијата даде пет минути пауза. Ја објаснив целата ситуација, од почетокот до крајот односно додека се разбудив на КАРИЛ. Дека бременоста ми ја водеше д-р Мухамед Асани во неговата куќа во Струга, породувањето го закажа дента кога беше дежурен во струшката болница, објаснив за периодот после операцијата па се додека паднав во кома. Кажав дека цело време имав болки и ме третираа само со инјекции против болка и не направија никаков друг преглед. Нивните адвокати ме прашаа дали сум потпишала согласност пред операцијата, ама јас кажав дека потпишав согласност не да ми извадат матка, бубрег и јајник, туку согласност за царскиот рез, изјави Веапоска за „Слободен печат“.
Веапоска пријавила и оштетно побарување, а сумата ќе биде позната после вештачењето. Следното рочиште е закажано за 10 март во 10 часот во истиот суд.
Јавното обвинителство Струга уште лани во мај поднесе обвинителен предлог против екс директорот на струшката болница и гинеколог д-р Мухамед Асани, син му Блертон Асани и уште една лекарка гинеколог од истата болница, затоа што родилката од Дебар Јалдз Веапоска при породувањето ја оставиле без матка, бубрег и јајник.
Според ОЈО, првообвинетиот како лекар специјалист гинеколог акушер, второобвинетиот како специјализант по гинекологија и акушерство и третообвинетата како гинеколог акушер вработени во струшката болница, при укажување на лекарска помош примениле очигледно неподобно средство и начин на лекување врз пациентката со што предизвикале влошување на нејзината здравствена состојба.
Веапоска била примена во болницата на 27 август 2020 година за да се породи во 40 недела од бременоста. Ја примил д-р Мухамед Асани, кој ја водел како пациент во текот на целата бременост и донел одлука породувањето да биде извршено со царски рез. При операцијата му асистирал и синот, но при изведувањето на царскиот рез тие ја оштетиле левата бубрежна артерија, напиша обвинителството во јавното соопштение.
Како резултат на ова оштетување дошло до влошување на здравствената состојба на пациентката, која била нестабилна, но и покрај тоа обвинетите не презеле никакви мерки за утврдување на причините за влошување на нејзината состојба. Со терапијата која и ја дале дополнително ја влошиле состојбата на пациентката и задоцниле со реакцијата, поради што кај неа настанала огромна загуба на крв и западнала во состојба на шок.
Во такви услови, првообвинетиот со асистенција на третообвинетата се решиле да извршат нов оперативен зафат за да го спречат крварењето, да и ја отстранат матката и левиот јајник иако на овие органи немало никакви промени или повреди. Откако и по затворањето на пациентката крварењето не престанало, тие се решиле за уште еден оперативен зафат при што хирурзите откриле дека крварењето доаѓа од оштетувањето на бубрежната артерија предизвикано при царскиот рез. Заради неможноста да се реконструира бубрежната артерија, таа морала да се подврзе и да се отстрани левиот бубрег со цел да се спаси животот на оштетената.
Кога тоа било направено и крварењето било запрено, пациентката била препратена на лекување на Државната клиника „Мајка Тереза“ во Скопје.
Иран погуби две млади момчиња, едниот шампион во карате, а другиот тренер за деца. Мохамед Мехди Карами и Сејед Мохамад Хосеини беа обесени рано утринава, објави државната агенција Фарс.
Двајцата, кои, наводно, учествувале во протестите против режимот минатата година, беа осудени за убиство на Сејед Рухола Аџамијан, член на паравоените сили, на почетокот на ноември минатата година.
41 демонстрант се осудени на cмpт во последните неколку месеци.
Мохамед Хосеин Агаси, адвокат кој го бранеше Карами, објави на Твитер дека Карами не добил конечни права да разговара со своето семејство пред да биде погубен.
Адвокатот додаде дека Карами во средата започнал штрајк со глад против службениците кои не му дозволувале на Агаси да го застапува.
Според иранските власти и иранските медиуми, во изминатите неколку месеци се осудени на смрт 41 демонстрант, но бројот може да биде многу поголем.
Карами (21) беше иранско-курдски карате шампион. Неговиот братучед изјави за Си-Ен-Ен дека Карами бил храбар и интелигентен млад човек кој почнал да се занимава со карате на 11-годишна возраст.
Тој се приклучи на иранската младинска репрезентација и подоцна го освои националниот шампионат.
Таткото на Карами: Изгубив надеж, ми го осудија детето на cмpт.
Минатиот месец, родителите на Карами објавија видео на социјалните мрежи во кое ја молат државата да му го поштеди животот. Неговиот татко рече: „Мојот син е меѓу шампионите во карате на Иран, има неколку национални титули и беше четврти член на иранската репрезентација. Ве молиме откажете ја наредбата за погубување“.
Карами беше осуден на 5 декември, помалку од една недела по почетокот на судењето во Техеран за наводно убиство на паравоен член.
Амнести интернешенел, независна организација за човекови права, го опиша судењето како бесмислено.
Семејството на Карами тврди дека тој бил мачен во затвор и му бил забранет пристап до адвокат.
Амнести интернешнал ги објави изјавите на таткото на Карами: „Секое утро одам во суд и во затвор, а потоа бесцелно шетам по улиците.
Ексдиректорот на УБК, Сашо Мијалков во придружба на полицаец дојде во Кривичниот суд во Скопје.
Тој беше спроведен пешки, а комбето на затворската полиција од Струга, не беше позади зградата на Кривичен суд, каде на паркингот секогаш се симнуваат затвореници, по што се спроведуваат во судница.
Тој беше спроведен пешки, а комбето на затворската полиција од Струга, не беше позади зградата на Кривичен суд, каде на паркингот секогаш се симнуваат затвореници, по што се спроведуваат во судница.
На прашање од екипата на „А1он“ до Мијалков, дали доаѓа од хотелот Мериот или затворот во Струга, тој реши да не одговори.
Прашан како успеал да го надмудри целиот судски систем, и од 20 години затворска казна, сите пресуди да се укинат и да има само три, Мијалков не даде одговор и влезе во судот. Тој на скалите во судот се сретна со Мендух Тачи кој е исто така обвинет за случајот, со кој се поздрави, по што заедно влегоа во судницата.
На минатото рочиште за Титаник 2, Мијалков не беше спроведен од затворот во Струга поради грешка во наредбата за спровод направена во судот. За ова имаше и низа препукувања помеѓу судијата Огнен Ставрев и затворот во Струга.
За разлика од сите затвореници кои во судот се спроведуваат со лисици, Мијалков дојде без нив.
„А1он“ побара став и од Управата за извршување санкции, дали ако се погледнат видео записите од надзорните камери на затворот, ќе може да се воочи и присуството на Мијалков. Оттаму, пет дена – нема одговор
Лидерот на ДУИ, Али Ахмети, на социјалните мрежи побара слобода за Хашим Тачи и останати борци од УЧК кои се во притвор во Хаг.
Како што порачува Ахмети, поранешниот лидер на ОВК, Хашим Тачи и борците, Реџеп Селими, Кадри Весели и Јакуп Красниќи неправедно се оддалечени од нивните домови.
Длабоко сум убеден дека правдата ќе триумфира и овој пат со сите аргументи и дека ќе се докаже невиноста на лидерите на УЧК и чистата војна на албанскиот народ кој е автохтон во своите земји, се вели во објавата на Ахмети.
Ништо толку монструозно и несфатливо не се случило во дотогаш мирната Југославија. Немало весник што не пишувал секојдневно за „најмонструозното злосторство на сите времиња“, за Шефка се зборувало и прераскажувало, ја викале „Жена-монструм“ и „Пантерот од Камењача“.
Иако во СФРЈ беше означена како ѕвер, сепак приказната е полна со противречности и недоследности…
За Шефка Хоџиќ се зборувало дека е најубавата жена во околината. Крупна, со полни усни, бел тен и црна коса, таа живеела сосема нормален и обичен живот чија среќа ја нарушил само еден факт – Шефка никако не можела да забремени и да има дете.
И, токму тоа, во регионот во кој сè уште владееле старите обичаи, според кои е еднакво на грев ако жената не може да роди, бил почетокот на приказната за едно од најмонструозните злосторства на поранешна Југославија.
Монструозно злосторство кое никој не можел да го објасни
Според општоприфатената верзија, на 7 октомври 1969 година, недалеку од Јусиќ, на потокот Камењача во Босна, Шефка Хоџиќ ја чекала својата пријателка Алија Хасановиќ, која се враќала од соседното село Анѓелиќи, ја убила со три истрели од пиштол, со нож и го отворила стомакот и го извадила дете. Телото на Алија го сокрила во некоја нива, под бала со сено. Таа го однела детето дома, но тоа не преживеало.
Кога било откриено телото на Алија, полицијата не знаела од каде да почне. Едноставно, никому не му било јасно кој и зошто може да направи такво кривично дело. На вистинската трага укажал патологот Милан Вушиќ, кој ја поставил тезата дека делото го извршила неплодна жена која сакала дете.
– Дете од утробата на мајката можел да го грабне само некој кој премногу го сакал и не можел да го има. Треба да барате жена која има дете, а не го родила, рекол тој.
Вака насочена, полицијата ги проверила сите жени од тој крај кои се породиле тој ден и открила дека Шефка веќе го пријавила раѓањето и смртта на нејзината ќерка. Со гинеколошки преглед, пак, е утврдено дека Шефка никогаш не родила дете, ниту, пак, била бремена.
Тогаш Шефка признала се, освен дека ја убила Алија. Дури и кога во нејзината куќа биле пронајдени дукати и прстените на починатата и крвав нож, таа тврдела дека е невина.
Филмско судење
Судењето на Шефка и Авдија Хоџиќ, нејзиниот зет, кој бил обвинет како соучесник затоа што Шефка му го дала пиштолот да го сокрие, се одржало пред Окружниот суд во Тузла, во вжештена атмосфера, бидејќи многумина ја барале главата на Шефка.
Првиот бранител на Шефка бил познатиот белградски адвокат Тома Фила. Тој на крајот го напуштил нејзиниот случај поради конфликт на интереси, но бил адвокат на нејзиниот зет Авдија Хоџиќ, а како бранител на Шефка дошол неговиот татко Филота Фила.
Пресудите се донесени на 25 мај 1970 година – Шефка е осудена на смрт со стрелање, а Авдија на пет години затвор.
Сепак, тоа не бил крајот на приказната! Благодарение на адвокатот за тоа време се случило чудо, процесот бил обновен и истата година на 18 септември Шефка добила нова казна – смртната казна беше заменета со 20 години затвор…
Дали Шефка е наместена?
Години подоцна се појавија наводи кои го направија целиот случај контроверзен. Имено, Шефика на судењето го негирала делото, тврдејќи дека ја познава само Алија, а детето и го донел некој друг дома, велејќи и таа да се грижи за него. За убиството на Алија дознала дури следниот ден, но и тогаш не ги знаела деталите, па не го поврзала случајот.
– Ја познавав Алија, добро, знаев дека е бремена и ќе има дете, таа ми беше пријателка, како можев да ја убијам, рекла Шефка на судењето.
Мештаните зборувале дека лицето кое и го дало детето на Шефка, а кое таа до крај одбивала да го именува, бил нејзиниот сопруг Неџиб или еден од нејзините најблиски роднини. Семејството Хоџиќ го продало имотот и за време на судењето од селото Јусиќ се преселило во Калесија кај Тузла.
Денеска целиот случај е обвиен со мистерија, а исто така и судбината на Шефка. Познато е дека добила предвремено ослободување од затвор и била ослободена во 1983 година. Оттогаш ништо не се знае за неа.
Гласините говорат, иако никогаш не е официјално потврдено, дека по излегувањето од затвор го променила идентитетот, се омажила, па дури и родила дете. Наводно извесен период живеела со сопругот некаде во Војводина, а денес, се вели, е во странство и е сопственик на фирма. Ниту една од овие информации никогаш не е официјално потврдена.
