Tag Archives: верници

Религија

За верникот не постои ништо невозможно – живата, непоколебива вера е способна да направи чуда

 Ете, Бог е моето спасение; на Него се надевм; и не се плашам “ [Иса. 12, 2]

Тоа што ме смирува во мислите и срцето е тоа, што ми се предаваат зборовите кои секогаш ќе ги паметам и кои секогаш ќе го смируваат моето срце сред житејските грижи и забуни. А што е тоа? Тоа е христијанската изрека, полна со жива надеж во чудесните, смирувачки сили: Господ за мене е се. Тоа е непроценливо богатство! Тоа е скапоценост, со која во секоја положба може да се биде мирен, со која и во сиромаштво може да се биде богат, а ако имаме богатство великодушен и љубезен кон луѓето; скапоценост со која, дури и кога ќе погрешиме, нема да ја изгубиме надежта. Господ за Мене е се. Тој е мојата вера, мојата надеж, мојата љубов, мојата сила, мојот мир, мојата радост, моето богатство, мојата храна, моето пиење, мојата облека, мојот живот со еден збор, се мое. Како што е, човеку, за тебе Господ се, така и ти биди се за Господа. А бидејќи целото твое богатство се наоѓа во твоето срце и во твојата волја, и бидејќи Бог од тебе го бара твоето срце, велејќи: „синко, дај ми го мене срцето твое “ [Изреки 23, 26], тогаш за да ја извршиш Божјата волја, блага и совршена, откажи се од извршување на својата грешна, острастена, опрелестена волја; немој да ја познаваш својата волја, познавај ја само волјата Божја, велејќи: „не мојата, но нека биде Твојата волја“.

—

Сретства кои ја зајакнуваат христијанската надеж се: молитвата а особено честото и искрено молитвено исповедување на сопствените гревови, читање на словото Божјо и особено честото причестување со светите и животворни Тајни на Телото и Крвта Христови.

—

Господи! Твоето име е љубов: не отфрлај ме мене, заблудениот човек. Твоето име е Моќ: зајакни ме мене, немоќниот и паднатиот. Твоето име е Светлина: просветни ја душата моја, потемнета од житејските страсти. Твоето име е Мир: смири ја возмутената душа моја. Твоето име е Милост: не престанувај да ми простуваш.

Свети Јован Кронштадски

Религија

Последната недела од Велигденскиот пост е Страдална седмица- еве што треба да прават верниците

Последната седма недела од чесниот пост што му претходи на Велигден е Страстната – Страдалната седмица.

Таа недела, од Велики понеделник до Велика сабота верниците ја поминуваат во строг пост, молитви и покајание.

На богослужбите во црквите се потсетува на последните земни денови на Исус Христос, неговото приведување и страдањето на крстот.

Неделата се нарекува „страстна“ според старословенскиот збор „страст“ што значи страдање, трпение и болка.

На Велики понеделник црквата потсетува на осум библиски настани – четири од Стариот и четири од Новиот завет. Велики понеделник е: ден на старозаветниот Јосиф, намразениот од браќа си, ден на пророчките виденија, ден на маките во ропството и ден на праведниот Јов, како и ден на бесплодната смоква, неправедните лозари, за крајот на светот и очистувањето на храмот.

На Велики вторник православната црква го покажува Богочовекот Исус Христос како сезнаечки, кој во саботата кога го воскреснал Лазар, знаел дека еврејските старешини го осудиле на смрт. На богослуженијата се читаат текстовите од Светото евангелие што ги опишуваат настаните што се случиле токму на Велики вторник, кога Исус Христос изговорил најмногу поуки и параболи во Ерусалим. Тоа се Неговите последни поуки и опомени пред да биде предаден и распнат.

На Велика среда се споменува предавството на Јуда. На тој ден во спомен на жената која истурила миро на христовите нозе, во црквите се врши една од седумте свети тајни-осветувањето елеј. Верниците тогаш се помазуваат со осветеното масло како лек за телесно и за душевно здравје.

На Велики четврток си спомнуваме за Тајната вечера и сè што се случувало тогаш – подготовката, миењето нозете на апостолите, поуката за смирението и братољубието, посочување на предавникот и излегувањето на Јуда од вечерата. На тој ден Исус Христос ја востановил светата тајна на причестување во облик на леб и вино што го претставуваат телото и крвта Господово. На Велики четврток се служи литургија на Василиј Велики. Вечерта има бдеење и се читаат 12 евангелија за Христовите страдања.

На Велики петок нема литургија. Тоа е најжалосниот ден за христијаните бидејќи Исус Христос бил осуден и распнат на крст. Во времето на смрттта на Синот Божји земјата се затресла, Сонцето се помрачило, а завесата во ерусалимскиот храм се искинала на два дела. Наместо камбани, во црквите се до недела се слуша звукот на клепалото. Вечерта се изнесува плаштеницата која го означува посмртното облекување и полагање во гробот на Исус Христос и се служи опело. По обиколката околу храмот верниците минуваат под плаштеницата.

Велика Сабота е денот меѓу смртта и воскресението, меѓу петок и Велигден, денот што ги спојува распнувањето и радоста, исчекување пред Христовото Воскресение. На Велика сабота последниот ден од Велигденскиот пост се служи опело за Исус Христос. Во раните попладневни часови се служи литургија на Свети Василиј Велики. Во ерусалимскиот храм на Светиот гроб на Господ Исус Христос во кој претходно се изгасени сите свеќи и кандила се пали светиот оган што го прима ерусалимскиот патријах и потоа го пренесува на народот.

Во недела е Велигден, денот на воскреснувањето на Исус Христос, кога ја докажал својата божествена моќ и воскреснал од мртвите. Воскресението Христово на полноќ се објавува во сите православни храмови, а се одржуваат воскресенски литургии. Овој празник е спој на верата и традицијата. Широко е распространета традицијата кршење со велигденски јајца за здравје, благостостојба и напредок.

Велигден е тридневен празник кој покрај недела ги вклучува и понеделник и вторник.

На Велигден верниците се поздравуваат со поздравот „Христос воскресе“ и „Вистина воскресе“.

Македонија, Религија

Стотици верници од утрово ги исполнија дворовите на црковните храмови во Прилеп: Со пуштање гулаби најавено осветувањето на водите (Фото галерија)

Gallery

Денес православните христијани го празнуваат големиот празник Богојавление – Водици.

Стотици верници уште во раните утрински часови ги исполнија храмовите во Прилеп за да присуствуваат на утринската литургија.

Во храмот Св. Благовештение (Стара Црква) верниците во најголем број го започнаа празнувањето на Водици и се поздравуваа со радосниот христијански поздрав “Бог се јави”.

Симболично, беа пуштени и гулаби кои го најавија осветувањето на водите во Прилеп.

Религија

Честит Курбан Бајрам на сите муслимани – Хуманост, трпение, радост и мир меѓу луѓето

Курбан бајрам — голем исламски празник кој трае 4 дена (10-13 зулхиџет, односно дванаесеттиот месец според арапскиот календар) и се вика таканаречениот празник на жртвата затоа што тогаш се принесува жртва – курбан, обично овни и им се делат на сиромасите.

На првиот ден од празникот се изведува молитвата за Бајрам – бајрам намаз, со која верниците бараат милост од Алах. Карактеристично за овој празник е принесувањето жртва – курбан која има симболика на приближување кон Бога. Обичајот го изведуваат сите кои имаат можност за тоа. Оние кои принеле жртва, потоа раздаваат од месото на сиромашните, соседите и роднините. На овој ден се крунисува аџилакот на аџиите кои отишле да се поклонат на Светата Ќаба во Мека.

Муслиманите ширум светот денес го слават најголемиот празник – Бајрам. Бајрам муслиманите го честитаат со зборовите „Бајрам шериф мубарек олсун“ што во превод значи „Нека е благословен благородниот Бајрам“. Одговорот е: Алах рази олсун (Аллах нека биде задоволен од тебе).

„Курбан бајрам е голем празник затоа што содржи многу историски и општествени димензии со извонредно значење за човештвото воопшто, и особено за верниците“, се вели во честитката на поглаварот на ИВЗ.

„Празникот Курбан бајрам е празник на голема радост затоа што со актот на колење курбан, верникот се издига високо покажувајќи вистинска покорност во еден Бог, и негува висок морал, надминува над страста и емоциите. Со курбанот колен за Бога, имаме за цел да надвладееме над нашите страсти“, се вели во честитката.

Поглаварот на ИВЗ исто така истакнува дека празникот Курбан бајрам креира атмосфера на мир и толеранција меѓу луѓето, како празник на зближување меѓу луѓето, грижа за сиромашните и пружање на раката за помирување.