Живеев со сопругот 18 години. Иако навистина не може да се нарече живот. Кога бевме млади, сè беше убаво. Но, како одминуваше времето, почнав да сфаќам колку е мрзлив, алчен, како постојано седи и пие пиво. Но, поради тоа никогаш не би го напуштил. Капката што се прелеа врз стаклото беше лага, изневерување и цинизам.

Еве еден пример: 31-ви декември е. Сопругот работи. Имав слободен ден, подготвував многу оброци, организиравме маса и јас и синот чекавме покрај телевизорот до осум, па до девет, па до единаесет и на крај до полноќ. Го одведов синот во кревет и го исклучив телевизорот. Сопругот не дојде. Во шест часот наутро почнав да му се јавувам. После 30 пати, тој одговори со пораката: „Доаѓам, мила!“ И тогаш тој беше недостапен. Почнав да викам пријатели, болници, мртовечници …. Никаде не можев да го најдам. Никој не го виде, никој не го слушна. Тој се појави на втори јануари. Тој рече дека пиел и дека полицијата го привела на апсење на 31 декември.

Еден месец подоцна, дознав дека тој ја поминал ноќта со некои девојки во луда забава во хотел. Тие славеа скоро два дена.

Сцена два: Вечер со семејството. Живеевме во куќа на два спрата. Приземјето има дневна соба и кујна, а првиот кат има спални соби. Сите ние поголемиот дел од времето го поминуваме на првиот кат. Доцна една вечер легнав и мојот сопруг рече дека наскоро ќе дојде горе. Јас дури и не забележав дека спијам. Ме разбуди звукот на автомобилот. Мажот отиде некаде. Му се јавив на телефон, тој не ми одговори. Тој го исклучи мобилниот телефон. Не можев да спијам, срцето ми потона. Што има во главата на тој човек? Тој пристигна во седум часот наутро и тивко ползеше под капакот.

Трета сцена: Синот истражува од гаражата со зборовите: „Го видов тато како го држи својот нов телефон таму.“ Погледнав во телефонот и тој навистина беше нов и во работна состојба. Не можев повеќе да живеам така. Му ги спакував сите работи и го избркав од дома. Не ми требаше објаснување. Не го замолив да ми каже дали има друга жена, каде оди доцна во ноќта, зошто не одговара на телефон … Само што знаев дека што и да ми каже, нема да биде доволно за да продолжиме да живееме заедно …