Сопружниците Тамара и Зоран Ребиќ, на нивниот имот имаат 15 арапски и англиски чистокрвни коњи , произведуваат млеко од кобила и природна козметика, а особено се горди на етно куќата во која доаѓаат туристи од целиот свет кои преку работа на имотот, сакаат да ја почувствуваат магијата на руралниот живот на имотот.
„Бидејќи јас и мојата сопруга пораснавме на село и многу ја сакаме природата, решивме дека ќе останеме засекогаш на село за да им овозможиме на нашите деца да растат и живеат со природата. За да можеме да егзистираме надвор од градот, моравме сами да си создадеме работни места. За среќа, вакво рурално подрачје како што е Билогора е идеално за развој на семејни фарми. Имавме голема желба да се посветиме на одгледување коњи и во 2007 година ја регистриравме нашата фарма каде и двајцата работиме денес, иако морам да признаам дека повремено кога ни требаат повеќе финансиски средства одам на работа во странство за кратко време“, ни кажува Зоран Ребиќ.
Сопружниците инвестирале само свои средства за започнување на семејната фирма, но сега редовно аплицираат на разни повици и добиваат субвенции за одгледување на коњи, за периодот 2016-2020 година. Ова, велат тие, им е од голема помош и дека оваа помош ги стимулира да продолжат да го развиваат своето земјоделско стопанство, кое, според Ребиќ, е многу конкурентно и на европскиот пазар, бидејќи сè повеќе луѓе им даваат предност на квалитетните производи.
Етно куќата е полн погодок!
„На нашиот имот, кој опфаќа три хектари земја, во централниот дел се наоѓа рурална етно-куќа’ наречена„ Билогорска магија“ ’. Бидејќи сè повеќе туристи доаѓаат на имотот, куќата се покажа како полн погодок затоа што ја изнајмуваме во текот на целата година на гости кои не сакаат само кратка прошетка низ имотот, туку во оваа незагадена природа, сакаат да останат подолго за да ја доживеат целата магија на руралниот живот “, ни раскажуваат Тамара и Зоран.
Нивната волшебна, етно куќа е спој на современ и традиционален дизајн, а она што ја прави извонредна е збирката од дури 300 експонати на стари занаети. “Ексопонатите се собрирани многу години, а денес тие формираат уникатна колекција која го евоцира животот и обичаите на нашиот регион Билогора. Колекцијата содржи голем број на различни корисни предмети, од земјоделски алати, преку кујнски прибор до ракотворби”, велат Ребиќи.
Нивната етно-куќа е опкружена со цвеќиња и убава еко-градина, каде растат автохтони лековити и украсни растенија од регионот Билогора, кои посетителите и гостите на имотот дури можат и да си ги наберат.
Туристите сакаат да работат во шталите
„Покрај сместувањето, на нашите гости им даваме можност да научат за традицијата на нашиот крај. Но, најмногу од се, ги раdува тоа што можат да работат заедно со нас во шталите каде што во моментов имаме 15 арапски и англиски чистокрвни коњи. Како основачи на коњичкиот клуб „Троја Галоп“, со повеќе од 50 члена, учествуваме на натпревари и ревии на кои нашите коњи имаат освоено голем број награди. Арапскиот пастув Мабрук Амор е гордост на клубот со 13 старта и 13 победи, а во 2018 година коњот од нашата штала Маси Гер, чии сопственик е Жељко Фертаj е прогласен за најубав коњ во Билогора “, вели Тамара, која исто така е лиценциран тренер за обука и подготовка на коњи за галоп трки.
Произведуваат млеко од кобила и природна козметика
Посетителите исто така можат да пробаат и здраво млеко од кобила
„Употребата на млеко од кобила води потекло уште од древните култури. Во стариот Рим, па и низ цела Европа биле познати неговите лековити и регенерирачки својства, а заради неговото благотворно дејство го користела и една од најраните икони на убавината, Клеопатра, која редовно се бањала во млеко од кобила. Млекото од кобила е богато со витамин Ц, омега 3, 6 и 9 масни киселини, има смирувачко и антиинфламаторно дејство на кожата, го ублажува чешањето, егземата, иритацијата и црвенилото и ја враќа еластичноста и мекоста на кожата, а на телото му дава енергија па затоа млекото од кобила е на менито на многу спортисти.
„Од примерот од нашите синови, Јан и Фран, кои имаа респираторни проблеми, се убедивме дека млекото од кобили навистина помага при кашлање, бронхитис и астма “, рече Ребиќ, истакнувајќи дека постојат бројни научни студии кои потврдуваат дека ова млекото е здрав додаток во исхраната, особено за деца, стари лица и спортисти.
Список на чекање за млеко од кобила
„На почетокот на производството, нашето млеко од кобила го конзумираа претежно пријатели и познаници. Денес, побарувачката за млеко се зголеми толку многу што во некои периоди, во текот на годината, имаме дури и список на чекање. Се повеќе луѓе се свесни дека природните производи се далеку подобар избор од вештачки произведените додатоци во исхраната, а кога на тоа ќе го додадете и доаѓањето по млеко на имотот,што овозможува дружење со коњите и престој на чист воздух, задоволството е непроценливо “, рече Ребиќ, кој исто така им доставува производи на клиентите по пошта, дома, а повеќето пакети се испраќаат до лојалните клиенти во Далмација.
Млекото се пакува во шише од 2 децилитри, што е доволно за еден или два дена. Рокот на траење е 2 дена ако се чува во фрижидер или 9 месеци ако се чува во замрзнувач.
Прават кремови, сапуни и шампони од млеко од кобила
Пред две години, Тамара започна да произведува и природна козметика, кремови, сапуни, шампони , балзами за усни и мелеми.
„ Сите производи на нашата фарма ги правиме рачно, со многу љубов и труд. Основата на сите производи е млекото што го добиваме од нашите кобили. Целата понуда на производи е произведена во домашни услови и со посебно внимание ги следиме сите трендови во производството на природна козметика. Имаме прифатливи цени, особено за странците кои имаат многу повисок стандард од нашиот. Сепак и домашните купувачи сакаат да го посетат имотот и да ја видат постапката на изработување на производите,да прошетаат и да јаваат коњи. Количините ни се ограничени и освен што одиме на саеми, сè што произведуваме се продава од нашиот куќен праг “, ни кажува Тамара.
Семјеството Ребиќ со своите производи редовно учествува на сите манифестации и саеми во нивната околина, а многу им помага и општината Велико Тројство, која често нивните производи ги подарува на своите деловни партнери и соработници.
Тие ја споделуваат својата приказна на социјалните мрежи секој ден.
Сè што се случува на нивниот имот , од потковување и јавање на коњите па се до козметиката, редовно го објавуваат на социјалните мрежи. „Животот на село е она што навистина го сакаме и во што уживаат и нашите синови. Ние веруваме дека младите семејства како нашето имаат иднина во селата. Цел ден, од утро до мрак, ни е поврзан за коњите, од кои живее целото семејство. Наша желба е да останеме на село и затоа имаме намера и понатаму да го прошируваме производството на фармата, со цел да станеме најдобри во полето на руралниот туризам и производство на природна козметика во Билогора “, рече Ребиќ, кој ја претставуваше Хрватска во Брисел минатата година, во рамките за избор на најмлад земјоделец.
Ова искуство, велат тие, е драгоцено за нив и им помогнало добриот глас за нивната мала, но перспективна етно куќа да се чуе надалеку.
На нашите простори пекарските производи, особено бурекот, имаат долга и богата традиција. Со месо, сирење, спанаќ или праз, комбиниран со јогурт или ајран, бурекот е омилен меѓу сите генерации. Но, прашањето кое се поставува е дали за десетина-петнаесет години ќе има кој да го прави.
Пекарскиот занает е тежок и бара посветеност, а интересот кај младите за оваа професија постојано опаѓа. Абдурахим Ештрефи од Скопје е дел од последните генерации македонски бурекџии. Веќе 45 години ги прави највкусните пити, буреци и ѓевреци. Тој го изучувал занаетот три години во стручно училиште, а потоа продолжил да работи во објектот каде што е активен уште од 1980 година. Денес, фамилијарниот бизнис го води со својот брат.
„Тежок е овој занает, но е профитабилен. Веќе 45 години станувам во три-четири наутро. Не е лесно“, вели Ештрефи.
Иако машините значително го олесниле процесот на производство, новите генерации сè поретко се заинтересирани за пекарството. „Ова е стар занает, но младите не сакаат да го учат. Имам синови, внуци, но никој од нив не е заинтересиран. Најдобрите бурекџии заминаа во странство. Сите мои колеги, пријатели – веќе не се тука. Денес има машини и фрижидери, но потребно е да се знае рецептот, да се учи и да се работи посветено“, објаснува тој.
Според податоците на Стопанската комора од 2023 година, просечната возраст на вработените во пекарската индустрија е 57 години. Иако постојат програми за обука, 82% од компаниите се соочуваат со потешкотии да обезбедат стручен кадар.
Дали иднината на бурекот е неизвесна? Ќе зависи од тоа дали ќе успееме да го зачуваме и пренесеме овој занает на новите генерации.
Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото, пророкува Нострадамус во врска со големите откритија во квантната физика.
Нострадамус предвидел големи промени во 2025 година кои ќе доведат до „нов светски поредок“. Меѓу нив се спомнати и поплави кои ќе ги уништат крајбрежните градови и ќе остават милиони без покрив над главата, пишува Унилад.
Но, луѓето на социјалните мрежи коментираа дека пророштвото е само здрава логика бидјеќи минатата година ја одбележаа поплави.
Меѓу страшните пророштва за следната година Нострадамус наводно спомнал и тајни култови кои би ја користеле моќта на „мрачните ритуали“.
Унилад пишува и дека Нострадамус предвидел големи откритија во областа на квантната физика.
„Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото“, пророкува Нострадамус.
Тој најави и дека во 2025 година ќе излезат на виделина долго чуваните тајни. Се чини дека теоретичарите на заговор се многу среќни поради ова.
Ова ќе го промени текот на историјата, тоа е почеток на нова ера, толкуваат различни поддржувачи на делата на Нострадамус, кои исто така тврдат дека во 2025 година повторно ќе почне да се цени некоја „древна мудрост“.
Се смета дека јасновидецот кој живеел во 16 век успешно ги предвидел доаѓањето на Адолф Хитлер на власт во Германија, атомските бомби во Хирошима и во Нагасаки и Големиот пожар во Лондон.
На денешен ден во 1993 година, авионот „Јак-42“ на авиокомпанијата „Авиоимпекс“, кој летал на релацијата Женева – Скопје, се урна во близина на Охрид. Леталото било пренасочено кон охридскиот аеродром поради лошите временски услови, но се срушило на само 4 километри од пистата, меѓу селата Горно Лакочереј и Оровник пишува 4news.mk.
Во оваа трагедија животите ги загубија 116 патници и членови на екипажот. Единствениот преживеан патник подоцна им подлегна на повредите. Како причини за несреќата беа посочени лошото време и наводно недоволната комуникација помеѓу посадата на авионот и аеродромските служби.
Истата година, само неколку месеци порано, на 5 март, на скопскиот аеродром се случи уште една голема авионска трагедија. Патнички авион од типот ФОКЕР 100 на компанијата „Палер Македонија“, кој превезуваше 97 патници, се урна при полетување. Во оваа несреќа загинаа 86 лица. Како причина за падот на Фокерот беше утврдено дека крилјата на воздухопловот не биле размрзнати, што доведе до дефект и пад.
Овие две трагедии го потресоа македонското воздухопловство и јавност. Поради сериозноста на ситуацијата, тогашниот министер за урбанизам, градежништво, комуникации и екологија, Антони Пешев, си поднесе оставка. Овие настани остануваат длабоко врежани во колективната меморија како најцрните денови во историјата на македонското воздухопловство.
Погледнете ја реконструкцијата која за прв пат е направена за овој лет.