Connect with us

Uncategorized

Зошто ни е тешко да веруваме во Божјата промисла?

Published

on

Како луѓе тешко ни е да се довериме. Како Христијани тешко ни е да се научиме на она што во животот со Христа го нарекуваме „предание“, односно препуштање на Божјата промисла. Црквата постојано нè повикува преку литургиските текстови да ги почувствуваме зборовите „сиот свој живот на Христа Бога да Му го предадеме“. Сепак, ние упорно се бориме. Нашето нарцисоидно јас сака сè да контролира. Сака да ги гледа остварени своите зацртани планови. Секојпат кога не го постигнуваме тоа, ние се разочаруваме и се одрекуваме од Бога.

Но, Христос нè повикува да се довериме и да се препуштиме на Божјата промисла, на Неговата спасителна грижа за нас, за секој човек, за историјата и за созданието. Во Црквата не веруваме во некои свештени принципи и вредности, не прифаќаме религиозни теореми, туку создаваме врска со Бога, со луѓето, со созданието. Верата во Црквата има врска со една Личност, Која ја спознаваме секојдневно, ни се открива преку различни настани, доживувања и опити, преку секојдневниот живот. Доволно е човекот да може да види, а не само просто да гледа.

Премногу е тешко да се препуштиме на Оној Бог и на таа врска, воопшто на тоа кое го нарекуваме тајна на животот…

Нашата немоќ да се предадеме на Божјата волја и промисла ни создава многубројни, последователни секојдневни проблеми во врската со себеси и во врската со другите. Замислете си човек кој влегол во една река и не сака да прифати дека треба да плива по нејзиното течение. Но, реката има само една носталгија – морето. Со други зборови, дали е насилно или доброволно, ако се впуштиме во течението ќе стигнеме до морето. Тоа е една метафора, за да разбереме дека ако се оставиме на течението на работите и на настаните зад кои се крие Божјата промисла, ќе стигнеме во прегратките на Бога, ќе стигнеме до една внатрешна полнота. Но, ние напротив, што правиме? Застануваме неподвижни спроти течението, ја отфрламе Божјата промисла и си ја „кршиме“ главата. Но, зошто ни е толку тешко да се препуштиме?

Според христијанската антропологија, човекот е тварен. И тварноста, т.е. смртноста на човекот има некои црти како што е променливоста, односно фактот дека сè е променливо и во секој еден момент може тоа да се измени. Како што кажал Хераклит: „Никогаш еден ист човек не може да влезе во една иста вода два пати“. Тоа значи дека не постојат апсолутни константи, туку сè се менува постојано.

Еден друг елемент кој го има тварноста во себе – е недоволноста. Во душата секогаш имаме едно чувство на недостаток и во сè што правиме, чувствуваме дека нешто недостасува. Создаваме една желба врз која го проектираме нашето вообразување. На тој начин сметаме дека ако ја постигнеме и доживееме таа желба, тогаш ќе бидеме најсреќните луѓе на светот. Но, дури и кога би стигнале до тој објект на нашиот копнеж, тој во истиот момент во кој ќе го вкусиме, го демитологизираме. Ни се чини мало и недоволно. Лакан, француски психоаналитичар, кажа дека желбата нема објект; секојпат кога ќе задоволиме една желба, нејзиниот објект недостасува. Тогаш, таа празнина станува повик повторно да се покрие еден нов објект на желбата, кој исто така, ќе го потхрани тој недостаток. Се разбира, тој латентен процес е израз на една егзистенцијална вистина, на жедта на човекот за апсолутното.  Ова е значајно за богословието.

Сега доаѓаме до еден друг елемент на смртноста, а тоа е посебноста, т.е. човечката несеопфатност и нецелосност. Само Бог е целосен. Човекот учествува во еден мал дел од работите и тоа секогаш го ограничува. Пространството и времето, кои исто така, се елементи на човечката тварност, ја затвораат човечката ипостас и ја исправаат до ѕидот, а смртта иронично ѝ намигнува. Каде и да погледне човекот, секаде ја среќава смртта, тој последен човечки непријател. Неслучајно психологијата смета дека зад секоја болест и душевно растројство, вклучувајќи ја и неврозата, стои егзистенцијалната тревога од смртта. Сега сме тука, во овој момент и ден, не може да сме и некаде на друго место. Тоа е едно ограничување, една несеопфатност. Човекот не може да стаса до целовитоста на нештата, тоа е еден елемент само во Бога и некои светители кои ги надминуваат овие ограничувања и со тоа учествуваат во светоста на Бога. Во одредени моменти ја доживуваат донекаде таа сеопфатност во нивната љубов и доближување до Него. Така, тие во едно лице го сакаат целото човештво, во погледот на едно животно можат да го сакаат целото битие, да страдаат за секое суштество кое се мачи и доживува болка. Сликата на едно рането животно може да ги растресе и да го почувствуваат падот на целото творение. Во житието на Свети Силуан Атонски се вели дека еднаш видел змија на Света Гора која била удрена и пресечена, очигледно некој од поклониците ја удрил, и гледајќи како се грчела кратко време пред да умре, веднаш ги преживеал сите човечки падови низ вековите.

На крај, друг елемент кој го носи со себе тварноста, е ентропијата. Човекот, вселената, целото создание има една деконструктивна динамика. Тоа кое цвета, венее, се подига и потоа паѓа. Го преживуваме тоа секој ден во нашиот духовен став, во нашите мисли и доживувања. Чувствуваме еден ентузијазам, а после тоа тој се намалува. Чувствуваме радост и полека таа ослабнува; грижа, радост, разочарување, вера, неверие… Сите тие доаѓаат едно по друго.

Ги споменавме сите елементи на смртноста и на тварноста, за да сфатиме дека тие создаваат страв и несигурност во човекот. Факт кој го поттикнува да сака да има контрола над сите состојби.

Стравот и тревогата од смртта се затскриени. Ние користиме маски во своето секојдневие. Тие не се покажуваат директно, туку се мешаат со други состојби. Затоа и не може да се препознаат лесно. За да може човекот да го контролира тој страв од смртта, се обидува да „озакони“ една вообразена бесмртност, односно да создаде една бесмртност преку контролирање на работите. И, како го прави тоа? Го прави со едно светско однесување кон власта, парите, силата, шармот, пансексуалноста и други работи, преку кои сака да се почувствува како господар врз животот од кој, всушност, се плаши. Тоа господарење е апсолутно кревко и смртно.

Би сакал во контекст на ова што го кажавме, да видиме некои мисли кои го засегаат стравот на човекот да се препушти на течението на животот, на Божјата промисла. Кои се менталните и душевните пречки кои го држат далеку од ова спасително препуштање?

  1. Првото е дека го мешаме препуштањето на Божјата промисла со повлекувањето од животот.

Со други зборови, при охрабрувањето „препушти се на Божјата волја, немој сè да контролираш…“, доаѓа приговорот дека ова препуштање е дефетизам или малодушност кое создава еден безволен човек.

Конфузијата е очигледна откако препуштањето на Бога и на животот се меша со повлекувањето. Едно е „повлечи се“, кое значи дека стануваме безволно суштество – не учествуваме во животот, не преземаме одговорност, не учествуваме во формирањето на нашата лична историја во директна соработка со Божјата благодат, и друго – се предавам и се повлекувам од животот. Првото се откажува од персоналноста и Божјиот призив кон човекот. Второто ја содржи динамиката на врската. Бог сака човекот да биде одговорен за својот живот. Затоа и во библиските раскази во Битието, Бог ги поставил Адам и Ева пред еден избор, односно пред еден акт на одговорност. Бог сака еден човек, кој се повлекол од својот призив, кој е подобие Божјо. Заповедта за богоподобие содржи креативност, борба, движење кон Некој.

Црквата и животот во Христос не се живот кој гледа во минатото. Ниту, пак, се ограничува единствено во сегашноста, туку се открива во иднината. И иднината има одговорност. Идентитетот на Црквата се извлекува од есхатологијата на Божјото царство. Тоа идно ветување станува опит и вкусување на животот во Светата Евхаристија. Таму вкусуваме дел по дел од она кое доаѓа, но сè уште не е тука. Бог не го остава секојдневието на животот без сведоштво за Неговото присуство. Ако некој може да види, гледа дека зад сè и во сè стои Тој.

Оттука, препуштањето на Божјата промисла во никој случај не е повлекување од животот. „Се препуштам“, значи ќе се потрудам да ја вклучам Божјата волја во моите планови. Го кажувам тоа кое го чувствувам или мислам дека е правилно, ги земам своите решенија и се обидувам да ги остварам, но секогаш се молам и ја барам Неговата волја.

Не ги отфрлам тешкотиите и разочарувањата, грешките и неуспесите, болката и испитанијата кои ќе дојдат. Ги прифаќам како дел од процесот, како созревање на мојата желба. Разбирам дека од другата страна на моите планови постои Бог, Кој гледа и знае многу подобро од мене, што е најголемата полза за мене. Се обидувам да ги прочитам знаците и сведоштвото Господово во мојот живот, да видам и да разберам што сака од мене, што сака да ми каже или да ми даде во развојот на мојот живот.

Тоа што може да се промени треба да го променам. Она што не може да се промени, го прифаќам и се учам правилно да му приоѓам. И очекувам една нова можност за промена. Ќе дојде. Животот, тоа се етапи и моменти. Тоа, што не сум го постигнал во минатото не значи дека во иднина нема да ми се даде. Тука ја гледам антрополошката можност на гореспоменатите богословски вистини, дека нашиот идентитет го црпиме не од нашето минато или сегашност, туку од иднината, од есхатологијата на царството Божјо. Тоа значи дека еден човек не може да биде осуден за неговото вчера или сега, затоа што припаѓа на иднината. Ниту, пак, можеш да судиш и да осудуваш некого за грешките во минатото, бидејќи тие ја убиваат неговата иднина која само Бог ја знае, затоа и Тој е апсолутниот и единствен праведен Судија.

Но, голема полза има да научиме дека препуштањето на Божјата промисла е избавително и спасително, но во никој случај не нè ослободува од искушенијата и испитанијата на животот. Напротив, довербата во Бога претпоставува верување дека и нештата што ги разбираме и оние што бегаат од нашата способност да ги разбереме, не се случајни, туку имаат своја улога и значење во нашите животи.

Во никој случај не важи тоа дека штом сме одлучиле да се довериме и да се предадеме на Бога, проблемите ќе исчезнат од нашиот живот. Но, она кое со сигурност ќе се случи е доживување на силното, утешително и укрепувачко Божјо присуство, Кој никогаш нема да нè остави сами и беспомошни.

(Фотографија: Томе Љушев – Шпанец)

Духовниот живот и исполнувањето во Христос не ја заменува реалноста на животот, но ја преобразува. Тука е грешката која ја правиме. Ние сакаме укинување на границите на животот. Не укинување, туку нивно преобразување. И, што значи тоа? Ќе дојде болест. Човек си, смртен си, променлив. Болеста ќе дојде, но пристапот, толкувањето, однесувањето кон неа, кое го правиш во Христа, дава една друга перспектива. Целосно го преобразува случувањето. Истиот историски настан го осветлува со друга динамика. Не се менуваат надворешните настани, туку начинот на кој ги толкуваме, начинот на кој ги гледаме и начинот на кој се однесуваме кон животот. Тоа се менува и во тоа е тајната на благословот и благодатта.

Заминувањето не значи повлекување и станување бестрастен. Напротив, значи дека го правам тоа кое е според моите сили и другото Му го препуштам на Бога. Мешањето на двете работи е првата пречка пред да се довериме на Бога и сè Нему да Му оставиме.

Превземен текст од Бигорски манастир.

Uncategorized

Пронајдени тела на девет мексикански студенти, на сите им биле отсечени рацете

Published

on

Телата на девет лица кои исчезнале минатиот месец во јужниот дел на Мексико, биле пронајдени масакрирани на автопат, заедно со торба во која се наоѓале нивните раце, пренесува Дејли Меил.

Остатоците биле откриени во багажник на напуштен автомобил во Сан Хозе Миахуатлан, на границата помеѓу мексиканските држави Пуебла и Оаксака, околу 280 километри од Мексико Сити. Се смета дека ова е уште едно брутално убиство поврзано со наркокартелите.

Мексиканската влада започна неофицијална војна против наркокартелите во 2006 година, во која до денес загинаа повеќе од 300,000 луѓе, а околу 60,000 лица се исчезнати.

Continue Reading

Uncategorized

ФФМ со одговор на Силекс: И самите не верувате во вашето соопштение!

Published

on

Соопштението од ФФМ ви го пренесуваме во целост:

Во однос на последно објавеното соопштение на ФК Силекс, Фудбалската федерација на Македонија (ФФМ) и Одборот на судии во рамки на ФФМ на чело со претседателот Александар Ставрев, најостро ги осудуваат непрофесионалните, неетичките, неоснованите и злонамерни напади насочени кон претседателот на ФФМ, Масар Омерагиќ и комесарот Јосип Бартон, како претседавач со Комисијата за делегирање на судии. Овие обиди за дискредитација претставуваат неприфатлив притисок врз стручните тела во ФФМ што работат исклучиво во интерес на македонскиот фудбал.

Како водечка институција во македонскиот фудбал, ФФМ ќе продолжи со професионално и одговорно управување, без да подлегне на надворешни притисоци или било какви други влијанија, а ќе ги искористиме сите расположливи механизми за заштита на интегритетот и нема да дозволиме било каков обид за манипулација и нарушување на угледот на ФФМ и нејзините официјални претставници.

Впрочем, за контрадикторноста и злонамерата во испратеното соопштение е токму фактот што претседателот на ФФМ многу децидно, уште по преземањето на функцијата, јасно кажа дека прв и основен приоритет на ФФМ е воведувањето на ВАР технологијата за што и се започнати активности. Притоа, неколкупати посочи дека дејствувањето и работата на Судиската организација е оставена на стручните лица, членови на истата и во ниту еден сегмент ниту некој може да влијае, ниту обидите за влијание на било кој член на судиската организација ќе минат без последици.

Во таа насока, загрижува фактот што ФК Силекс е единствениот клуб кој во изминатите две кола од Прва МФЛ и за мечот од Купот на Македонија низ разни „канали“ бараше делегирање на посакувани судии за своите натпревари.

Се разбира, преку ТВ Сител даваме можност во „Куќа на фудбалот“ да добијат потврда и докази на овие тврдења, но само доколку јавно во своите информативни изданија ги споделат доказите за посоченото. ФФМ е подготвено да ги објави.

Загрижувачки е тоа што телевизиски канал, во директни врски со ФК Силекс, ја користи својата медиумска моќ за да врши непотребен притисок врз ФФМ врз основа на неосновани тврдења. Времињата кога надворешениот притисок и закани можеше да влијае на раководните тела на фудбалот поминаа.

Изнесените квалификации и манипулации во овој случај не служи како ваше алиби за резултататите, туку многу повеќе. Самите не верувате во соопштението и го користите најгрубиот начин во намерата да создадете алиби и да ја обвините Судиската организација и ФФМ за вашите резултати оваа пролет. Простете, но исполнување желби, повеќе нема да има.

Загрижувачки, но во исто време и недолично за еден од најдобрите клубови во Македонија е што дозволува во своите структури да биде инволвирано лице со сомнително минато и фудбалски манипулатор со постапки кои не веруваме дека и се познати на сопствениците на ФК Силекс.

Долг е списокот на натпревари на кои директно беа оштетени клубовите – противници на ФК Силекс, но доколку сакате, немаме проблем повторно да ги посочиме.

Имаме разбирање дека тешко се забораваат старите навики и претходниот начин на дејствување и треба време за да се прифати еден нов, професионален и чесен начин и пристап на работа.

Се надеваме дека ќе ги осознаете своите лични и колективни потенцијали и евентуални квалитети со вредностите кои ги промовираме и повторно ќе го вратите Вашиот клуб патот на успехот.

Одборот на судии заедно со стручните соработници го следи секој натпревар со најголемо внимание и има конзистентен професионален пристап. Имено, натпреварите се контролираат од страна на искусни контролори кои биле врвни поранешни републички или интернационални судии, но вклучително и од целиот Судиски одбор.

Во изминатите две одиграни кола во Првата и Втората МФЛ и одиграните натпревари од ¼ финалето на Купот на РМ, Одборот на судии генерално е задоволен од целокупните судиски перформанси, но исто така јавно и транспарентно ги потврди сите погрешни судиски проценки.

На последно одиграните четвртфинални Куп натпревари, конкретно на натпреварот Вардар – Силекс, во 68. минута направена е погрешна проценката од првиот асистент судија при постигнувањето на голот на домашната екипа и истата уште по завршување на натпреварот е потврдена од контролорот.

Исто така, во посочената 6. минута од презентираната видео снимка, тврдењето дека „играчот со бр.8 на гостинската екипа е удрен со лакт од противнички играч“ е неиздржано, од причина што одбранбениот играч со бр. 3 на домашната екипа прв стигнува до топката и со испружена рака гради простор при што напаѓачот удира во него. Оттука, би можеле да прифатиме дека не е досуден прекршок, но во никој случај не и некакво удирање со лакт на противнички играч.

Притоа, контрадикторно на тврдењето на гостинската екипа, во 51. минута играчот со бр.75 на домашната екипа стартува преостро врз противничкиот гостински играч со бр. 8 за што правовремено е покажан и жолт картон, нешто што во прикажаното монтирано видео е исечено и не е презентирано на јавноста.

Воедно, ФК Силекс во информирањето до јавноста презентираше и неточни и непрецизни податоци од извадената статистика за бројот на одсудени натпревари на главниот судија, кој во најмала рака е двојно повеќе од презентираното, имајќи предвид дека истиот суди натпревари во Првата МФЛ од 2021 година и навистина како Федерација не би не радувал фактот доколку ФК Силекс вака „педантно и точно“ води статистика и за своите играчи.

Истовремено, Одборот на судии информира дека и на натпреварот помеѓу екипите на ФК Брера и ФК Аресими во 78. минута е направена погрешна проценка од главниот судија и не е досуден пенал за гостинската екипа.

Свесни сме дека фудбалот е динамична игра. Натпреварите од Првата и Втората МФЛ, како и КУП натпреварите се изедначени по квалитет, а судиите го носат „притисокот“ од значењето што секој натпревар го има и очекувањата од нив се големи. И покрај најдобрите напори, ненамерните погрешни судиски проценки се составен дел од секој спорт.

Сепак, изолираните погрешни судиски проценки, кои патем до сега се сите негативно оценети од контролорите на судењето, во никој случај не смее да фрли сенка врз кредибилитетот, професионалноста и интегритетот на судиите, а ФФМ ќе остане посветена на зачувување на интегритетот и транспарентноста во својот ангажман и нема да дозволи неосновани обвинувања да го нарушат кредибилитетот на Федерацијата и нејзините претставници.

Continue Reading

Uncategorized

Грција утре парализирана од генерален штрајк

Published

on

Атина– Двегодишнината од железничката несреќа кај Темпи во која загинаа 57 лица, утре во Грција ќе биде одбележана со генерален штрајк што буквално ќе ја парализира земјата, нема да функционира бродскиот, авионскиот и железничкиот сообраќај, дел од рестораните, таверните, кафулињата, ноќните клубови, театрите ќе бидат затворени, а закажани се над 340 протести во земјата и странство, јави дописничката на МИА од Атина.

Железничката несреќа се случи на 28 февруари 2023 година при директен судир на товарен и патнички воз, кои се движеа на истата шина во различни правци, по сударот следеше и експлозија, а животот го загубија 57 лица, од кои поголемиот број беа студенти.

Иако поминаа две години од една од поголемите трагедии во Грција, несреќата во изминатиот период одново е актуелна во земјата и поради тоа што две години подоцна остануваат многу неодговорени прашања, но и поради тоа што во медиумите континуирано се објавуваат нови информации и аудио и видео документи.

Во рамките на генералниот штрајк закажани се вкупно 345 протести, од кои 243 се на различни локации во Грција, а 102 се низ целиот свет, додека пак според најавите и судејќи според демонстрациите што се одржаа минатиот месец, се очекува утрешните протести да бидат особено масовни.

Исто како и за време на масовниот протестот одржан на крајот на јануари, така и сега главниот слоган е „Немам кислород“ по објавениот аудиозапис од телефонски повик на бројот 112 за итни случаи во кои се слушаат повиците за помош, меѓу кои и женски глас што вели „Немам кислород“, а главното барање е правда за жртвите.

Генералниот штрајк е закажан од најголемите грчки синдикати на вработените во државниот сектор (АДЕДИ) и на вработените во приватниот сектор (ГСЕЕ), како и синдикатот ПАМЕ на Комунистичката партија, а 24-часовниот штрајк го поддржуваат низа здруженија, федерации итн.

Во штрајкот ќе учествуваат и адвокати, фармацевти, лекари, студенти, ученици, просветни работници, голем дел од угостителските објекти нема да отворат, а ноќните клубови и клубовите со жива музика, односно популарните бузуки, во кои настапуваат познати грчки пејачи, утре ќе останат затворени во спомен на жртвите.

Бродовите ќе останат закотвени на пристаништата од раните утрински часови, железничкиот сообраќај ќе биде целосно во прекин, а 24-часовен штрајк најавија и контролорите на летање, со што откажани се сите летови од и кон Грција со исклучок на: летови кои со шефови на држави, премиери; летови на грчките воздухопловни сили кои учествуваат во оперативни мисии и закажани вежби; летови од медицински или хуманитарна причини; летови на авиони за потрага и спасување.

Јавниот превоз во Атина, односно автобусите, тролејбусите, трамваите ќе учествуваат во штрајкот и нема да сообраќаат, а единствено метрото ќе работи од 9 до 17 часот со цел да им овозможи на граѓаните да стигнат на протестот во центарот на градот.

Грчката метропола ќе биде и без такси превоз, со оглед на тоа што такси возачите организирани од нивниот синдикат учествуваат во штрајкот, меѓутоа започнаа иницијатива „такси на солидарноста“ – нешто што првпат се спроведува во Грција, односно на четири различни локации ќе има таксисти волонтери, кои бесплатно ќе ги пренесуваат граѓаните до плоштадот Синтагма каде што ќе се одржи протестот.

Во Атина собирот е закажан за 11 часот по локално време, а ќе се преземат зголемени безбедносни мерки, според грчките медиуми, со ангажирани над 5.000 полицајци.

Министерот за заштита на граѓаните Михалис Хрисохоидис во чија надлежност е и полицијата во интервју за радиото „Параполитика“ вчера рече дека „се прават големи подготовки за полицијата да ја постигне својата централна цел, а тоа е демонстрациите да завршат мирно и пред сè безбедно за граѓаните кои ќе учествуваат“.

Непосредно пред утрешната годишнина, грчката Национална управа за истрага на авионски и железнички несреќи и безбедност на транспортот, претпладнево ќе го презентира извештајот од истрагата на експертите за причините за железничката несреќа и експлозијата што следеше по судирот на патничкиот и товарниот воз.

На вчерашната владина седница грчкиот премиер Кирјакос Мицотаки се осврна на втората годишнина од железничката несреќа кај Темпи, посочувајќи дека „мнозинството Грци сакаат вистината да блесне, правдата да биде задоволена и никогаш повеќе да не доживееме слична трагедија“, истакна дека „националната драма треба да го обединува општеството под заедничко барање за вистина и правда“, а за протестите нагласи дека се уставно загарантирано право на граѓаните, но и дека државата треба да ги заштити демонстрантите, а „одредени ќе протестираат против Владата“.

Следната седмица, односно во вторник и среда во Парламентот ќе се одржи расправа за формирање предистражна комисија за несреќата, а Мицотакис посочи дека тогаш партиите ќе можат да ги претстават своите ставови, но и дека ако опозицијата сака, ќе може да достави предлог за гласање недоверба на Владата.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2024 Булевар.мк