Uncategorized

Отец Тодоров: Дали знаете што е причест и зошто се причестуваме?

Published

4 years ago

May 1, 2021

Презвитер Ивица ТОДОРОВ

Можеби некому, пред Велигден, ќе му помогнат одговорите на долепоставените прашања:
1. ШТО Е ПРИЧЕСТ?
2. ЗОШТО СЕ ПРИЧЕСТУВАМЕ?
3. КАКО ТРЕБА ДА СЕ ПОДГОТВИМЕ ЗА ПРИЧЕСТ?
—
Пред неколку години на една духовна средба во мојата парохија се говореше на темата за тоа дали е полезно или штетно честото причестување. Како и секогаш, имаше претставници и на едниот и на другиот став. По долга дискусија средбата ја завршивме со акуелизирање на вистината што ја црпиме од самото свето предание на Црквата дека честото причестување е неопходно потребно за секој оној кој сака одговорно да го гради своето спасение (Филипјаните. 2, 12)

Потоа, според логиката на нештата, се отвори прашањето, ако треба често да се причестуваме, колку често треба да биде тоа, а и дали тој принцип важи за сите верници. И тука се наметна проблемот за „достојно“ или „недостојно“ причестување, а и за потребата на јасен критериум кој на верникот ќе му помогне да ја провери својата „достојност“ или „недостојност“.

Светиот апостол Павле во своето прво послание до Коринтјаните пишува:
„Затоа, оној што недостојно јаде од овој леб и пие од чашата Господова, виновен ќе биде спрема телото и крвта на Господа. Но, човекот да се ИСПИТА самиот себе и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша.“ (1. Кор. 11, 27 – 28)

Овие зборови на апостолот, особено ако не се толкуваат во рамките на конкретниот контекст за кој се напишани, потикнуваат бура од прашања и јуридички стапици. Тоа и се случи на нашата средба.
Про конзервативните и про либералните струи ги наведуваа своите критериуми околу тоа што значи „достојно“, а што значи недостојно „причестување“ и во екот на полемиката еден од присатните браќа, кој дотогаш скоро индиферентно ја следеше целата полемика, стана од местото на кое седеше и упати прашање до сите:
„Да, јасно е дека треба да се причестуваме почесто, јасно е дека за истото треба да бидеме подготвени, но мене не ми е јасно – ЗОШТО СЕ ПРИЧЕСТУВАМЕ?“

За момент во салата настана молк. Сите некако збунето започнаа да се погледнуваат помеѓу себе, некои дури и се насмеаа на ваквата констатација, но сепак, во очите на сите се примети дека немаат сигурен одговор на ова прашање. И потоа, логично, очите на сите се свртеа кон мене. Во мојот ум започнаа да се вртат цитати од Светото Писмо, од светите отци, од познати литургичари. Скоро сите тие ми даваа информација за тоа како светата Тајна Причест/ Евхаристија е востановена и како историски истата се развива во рамките на литургиското славење, но малку ми засведочуваа – зошто таа постои, зошто христијаните, како ученици Христови и членови на Неговата Црква имаат заповед од својот Спасител да ја примаат во себе.

Се сеќавам дека тогаш, за да одговорам, се повикав на грчкиот термин за светата тајна Причест, а тоа е зборот Κοινωνία. Всушност и грчкот термин за она што ние го нарекуваме Причест, а и црквенословенскиот термин „ Прича́стие “ означуваат исто, означуваат „Заедништво/ Единство“.

Така и во тој правец на поставеното прашање одговорив на таа средба. Одговорив дека целта на нашето примање на Телото и Крвта Христови е во нашата суштинска потреба да го ЗАСВЕДОЧУВАМЕ постојано нашето благодатно единство со нашиот Спасител, но и со Неговата Црква во силата на Духот Свет, а во слава и благодарност/ Ευχαριστία на нашиот Небесен Отец.

По оваа средба започнав поинтензивно да се занимавам со откривање на причината и смислата зошто ние христијаните треба да се Причестуваме.

Првото нешто кое сакав да си го одговорам беше посветено на потребата или нужноста христијаните што почесто да го засведочуваат своето единство со Христа, а преку Него и со Неговата Црква. Одговорот за оваа го пронајдов во следните Христови зборови:

„Вистина, вистина ви кажувам: ако не го јадете телото на Синот Човечки и не ја пиете крвта Негова, не ќе имате живот вечен. Кој го јаде Моето тело и ја пие Мојата крв, има живот вечен и Јас ќе го воскреснам во последниот ден. Зашто Моето тело е вистинска храна и Мојата крв – вистинско питие. Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него. “(Јован. 6, 53 – 56)

Особено последните зборови Христови се многу битни за разбирање на смислата зошто се причестуваме, а и зошто тоа треба да го правиме почесто. Тој вели:

„Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него.“
Тој преку овие свои зборови ни говори за спасоносната тајна на единството со Изворот на Животот.
Всушност, Христос/ Месијата е Живот!

Тој е Оној, Логосот Божји, преку кого се што постои, во сите димензии на постоењето, доби свое постоење и без Него ништо не може да добие постоење, да добие живот, ако не е во единство со причината на ЖИВОТОТ (Јован. 1, 1 – 4)!
Така и секое човечко суштество, кое егзистира во последиците на падот, во последиците на изгубеното единство со Творецот, повторната можост за возобновување на ЖИВОТОТ, на оној начин на постоење кое е промислено од нашиот Творец, може да го оствари единствено преку и во Христос.
Значи, оние кои преку светата тајна на крштевањето и миропомазанието, оние кои преку покајанието, евангелизацијата и духовното водство од страна на Црква стекнале благодатна свесност за својата духовна состојба и животна насоченост, истите, преку Светата тајна на Причестувањето/ Заедништвото го возобновуваат во себе оној живот кој во себе ја има силата и смислата на веченоста и благословот на светоста, благословот да се постои на оној начин кој беше промислен од самиот Творецот.

“Потоа Бог (Елохим) рече:

„Да создадеме (создавањето на човекот се одвивало по иницијатива на Отецот преку Синот / Логосот – Словото/ во силата на Светиот Дух) човек според Нашиот ОБРАЗ и според нашето ПОДОБИЕ како што сме Ние, . . . (1. Мојсеева. 1, 26)“.

И еве го одговорот зошто се причестуваме!

Се причестуваме за да имаме ЖИВОТ, да бидеме ЖИВИ, но не само во биолошка смисла на зборот, туку да бидеме ЖИВИ, да го имаме во себе оној начин на живот кој во нас го остварува единството со промислата и вољата Божја, а истиот тој начин не подготвува да бидеме и вечно живи во светоста, радоста и полнотата на Царството Божјо како соучесници Божји во неискажливата тајна на вечниот, непрекинлив начин на постоење.

И затоа Христос, на Тајната Вечера, им заповеда на своите апостоли, а преку нив на сите свои ученици до крајот на овој свет и век, оваа света Тајна на Причестувањето/ Заедништвото да ја прават во Негов спомен (Лука. 22, 19/ 1. Кор. 11, 24).

Зошто во СПОМЕН?

Затоа што луѓето по падот, как последица на духовната/ личносната состојба на смртоподобност, започнаа да забораваат. Затоа Христос ни заповеда да го славиме литургиското собирање, да ја принесуваме тајната на неговото Тело и Крв, а како кулминација на сето тоа да се причестиме со Него, за на тој начин да имаме ЖИВОТ, но и да не заборавиме кој ги има навистина зборовите што водат во живот вечен (Јован. 6, 68).

Не случајно, многу јасно е објаснето зошто се причестуваме и во молитвата на застапништвото, која сочинува една целина со канонот на Евхаристијата/ Благодарењето и произлегува од молитвата на призивот, како во текстот на светата Литургија според Св. Јован Златоуст, така и во текстот на светата Литургија според Св. Василије Велики.
Во ова молитва, во Литургијата според Св. Јован Златоуст, ги читаме следните благорадосни зборови кои во полнота се исполнети со вистината на Духот Свет:

„На тие што ќе се ПРИЧЕСТУВААТ (што влегуваат во единство) овие свети Тајни да им бидат:
1. за трезвеност на душите;
2. за простување на гревовите;
3. за присоединување со Твојот Свет Дух;
4. за исполнување на Царството Небесно;
5. за смелост кон Тебе, а не за суд или осудување.
6. Уште Ти ја принесуваме оваа словесна и бескрвна служба за починатите во верата праоци, оци, патријарси, пророци, апостоли, проповедници, евангелисти, маченици, исповедници, подвижници и за секој праведен дух кој починал во верата, а особено за пресветата, пречиста, преблагословена, славна Владичица наша Богородица и секогаш Дева Марија.“

Истата молитва, во Литургија според Св. Василије Велики, гласи вака:
„Сите нас, кои се причестуваме од единствениот Леб и Чаша,
соедини не еден со друг во заедницата на единиот Свет Дух и направи никој од нас да не се причести со светото Тело и Крвта на Твојот Христос за суд или осудување, туку да најдеме милост и благодат со сите светии, кои од памтивек Тебе Ти благоугодувале: праоци, патријарси, пророци, апостоли, проповедници, благовесници, маченици, исповедници, учители и со секој праведен дух кој со вера починал, а особено со пресветата, пречиста, преблагословена, славна Владичица наша Богородица и секогаш Дева Марија.“

Протопрезвитерот Александар Шмеман во своето капитално дело посветено на оваа проблематика го пишува следното:
„Но така, не знаејќи, но пред се, НЕ ПОМНЕЈЌИ, (современите христијани) го сакаат единството „ОД ДОЛЕ“, на таквото единство тие ја пренесуваат неизгасливата човечка жед за единство. И, не разбираат дека надвор од единството „ОД ГОРЕ“ што ние дадено од Христос, секое единство „ОД ДОЛЕ“ не само што одватре станува бесмислено и и безвредно, туку и неизбежно СТАНУВА ИДОЛ и, колку да ни звучи страшно, ја влече самата религија, самото христијанство, назад во идолопоклонство.

Затоа Црквата, а првенствено православното богословие, сега нема поитна и поважна задача од објаснувањето на опитот и знаењето за единството „ОД ГОРЕ“, т.е. на самата суштина на Црквата што ја ОДВОЈУВА ОД СЕ ВО „ОВОЈ СВЕТ“, но која затоа, затоа што е ТАКВА, ја објавува како спасение на светот и на луѓето.“

Како што напишав и на почетокот, онаа парохиска средба на која говоревме за смислата на ПРИЧЕСТУВАЊЕТО беше пред неколку години. Од таа средба, па наваму, многумина од оние што присуствуваа на неа и се обидоа на вистински начин да ја разберат смилата на тоа ЗОШТО треба да се причестуваме во својот живот – силно га доживеаа плодот од ПРИЧЕСТУВАЊЕТО, силно го доживеаа благодатното Христово присуство и водство преку силата на Духот Свет. Тие го доживеаа силно единството „ОД ГОРЕ“ и како такви тие до ден денес го сведочат тоа единство на тој начин што се неуморни градители на Црквата Христова и неуморни сведоци на надежта која извира од вистината за Царстото Божјо, од вистината за можноста во полнотата на ЖИВОТОТ да бидеме во полнотата на единството во ЉУБОВТА со оние кои се причина за нашата РАДОСТ!

Uncategorized

Северна Македонија и Албанија: Време е да се препише иднината!

Published

2 weeks ago

December 24, 2024

Арлингтон

Како Албанка, ја сакам оваа земја и ме боли сѐ што го загрозува мирот што го заедно го изградивме во оваа земја. Пишувам како загрижена Албанка, не само за иднината на мојата нација, туку и на секој сограѓанин Македонец или Македонка и не само, затоа што сме на прагот на нова ера – ера која ветува предизвици и можности за сите нас и време е да размислуваме за правецот во кој одиме.

Сепак, тоа ќе се случи. Требаше да се случи вчера, можеше да се случи денес, но сигурно ќе се случи утре! Нашите две земји се „осудени“ да коегзистираат со целосна меѓусебна почит. Денес е подобро од вчера, утре ќе биде подобро од денес. Политиката од двете страни на границата може само да го забрза процесот, иако испреплетениот балкански инстинкт повремено знае да скршне во спротивна насока.

Духот на европските вредности

Во мојата земја, во Северна Македонија, односот меѓу двете државотворни етнички групи е прв и неопходен услов за гарантирање на добрите билатерални односи, но и заедничкото патување за трансформација на целиот Западен Балкан во интегрираниот европски простор. Северна Македонија, како и секоја друга земја од Западен Балкан, се стреми да се развива и да се интегрира во европското семејство. Додека одиме напред по овој пат, мораме да запомниме дека Европа е изградена врз основа на почитувањето на човековите права, различноста и инклузивноста. Ние не бараме само интеграција во Европа во политичка смисла, туку бараме интеграција во духот на европските вредности. Ве уверувам дека тоа е сон на секој Албанец и Македонец кој негува основна политичка култура и чувство на припадност кон оваа држава.

Оттука, го прашувам секој политичар: Дали навистина може да тврдиме дека сме проевропски, ако исклучиме или маргинализираме големи сегменти од нашето население? Мора да се сфати дека вистинското единство не е во униформноста, туку во почитувањето на нашите разлики и во градењето општество со вредности. Политичката елита треба да гледа на оваа влада како на можност да се движи подалеку од застарените стравови и недоразбирања, да ја прифати и да не се изолира од различноста.

Верувањето дека двојазичноста и моноетничкиот триумфализам се претерани, го отфрла признавањето на мултикултурализмот и истакнува одредени агенди кои ги поткопуваат пацифизмот и политичката коректност и претпазливост.

Јасна порака и уште појасна визија

Во неодамнешното појавување во една емисија, нашиот премиер елоквентно се осврна на визијата, која длабоко одекнува во разумот на граѓаните. Неговите зборови беа моќни, неговата порака јасна, а неговата визија уште појасна!!!

Но, колку и да сакаме да го славиме артикулирањето на овие принципи на политичко ниво, време е да се погрижиме тие да не бидат едноставно туку така изговорени, туку да се живеат секој ден од сите нас, во секој агол од нашето општество.

Во однос на прашањето за уставноста на албанскиот јазик, третирајќи го внимателно, тој го надмина со деликатноста и чувствителноста што ги содржи самиот случај, давајќи гаранција во сенка за интегритетот на правната структура. Би сакал тоа што го декласифицира за албанскиот јазик да го покаже и времето. Времето, како што истакна премиерот, ќе покаже дали чекорите што ги преземаме денес се навистина во согласност со уставните принципи и вредности.

Правото на еднаквост не е отстапка

Оттука, размислувањето на сите политичари треба да се негува во насока дека сите народи можат да коегзистираат во хармонија, збогатувајќи го нашето општество и зајакнувајќи ја нашата посветеност на вредностите на демократијата и почитувањето на различностите. Нашиот Устав го предвидува правото на еднаквост – не како отстапка, туку како одраз на тоа кои сме ние како општество. Албанците долго време се витален дел од Северна Македонија, придонесувајќи за нејзината историја, култура и напредок, и мора да признаеме дека правата на една етничка група не ги намалуваат правата на другата група.

Северна Македонија е земја на многу јазици, култури и идентитети. Предолго гледавме политички дискурс заматен со реторика која ги спротивставува етничките заедници. Ваквите пораки може моментално да соберат поддршка, но на крајот придонесуваат за поделба, недоверба и пропуштени можности и ризикуваат да поттикнат генерација која е помалку обединета и помалку способна да се соочи со предизвиците на иднината. Таквиот наратив беше бегство од суштинските економски (често и егзистенцијални) проблеми на нашите сограѓани.

Љубопитните ќе откријат дека албанскиот е убав јазик

Јас сум граѓанин на оваа држава, со албанска националност, премиерот на оваа држава е мој премиер, без разлика дали сум ја гласала или не неговата партија на тајни непосредни избори. Би сакала неговите успеси и неуспеси да ги славам или промислувам заедно во кабинетот на заедничкиот премиер, сите заедно.

Можеби Македонците со националистичка политика не се многу внимателни кон ова, но ако не тие или нивните синови, нивните потомци ќе го разбираат албанскиот јазик. Верувам дека идните генерации на оваа земја ќе знаат повеќе, ќе бидат поевропски и ќе живеат иднина каде што различностите не само што се прифаќаат, туку и се гледат како извор на сила.

Како Албанка на оваа земја, иако израсната и подучена со национални вредности, секој македонски граѓанин го разбира мојот течен македонски говор и оттука ви кажувам дека никогаш не е доцна да се научи и албанскиот јазик. Верувајте дека е многу убав јазик, дури ќе најдете Албанци, кои ќе ја изразат својата волја да помогнат да го научите, со ветување дека нема да ви се смеат ако згрешите додека изговарате!

Да се биде политичар е жртвување, успехот во политиката е жртвување, истото важи и за албанскиот јазик, успешно жртвување така што секој Македонец би ме разбирал кога говорам на мојот јазик! И верувајте ми, ова не го кажувам како метафора. Ако денес се сметате себеси за силни со парламентарното мнозинство што го имате, знаејќи го албанскиот јазик, ќе бидете многукратно посилни!

Препознајте ги Албанците како партнери

Како Албанка, која сака да ја гледа оваа земја меѓу европските народи, сонувам да стигнам побрзо до Драч и да поминам преку Ќафасан, без да имам комплекс ако видам табла што ми посакува добредојде во Албанија или среќен пат во Македонија. Овозможете ѝ го истото на македонската младина, да го сака истото и не само тоа, дури и да сака да ја посети Атина како град кој ја симболизира колевката на античката култура, демократијата, филозофијата и интелектуалните достигнувања, а не како симбол на теренска борба за етнички тензии. Да се доживее Атина како град на големите мислители, а не како град сведен на политички опоненти, каде што лекциите од Античка Грција се губат во лавиринтот на национализам и ситни поплаки.

Охрабрете ги младите да ги препознаат Албанците како партнери во заедничката мисија за градење на просперитетна, демократска и европска држава. Помогнете им да разберат дека нивната етничка припадност не го дефинира нивниот потенцијал, туку нивната заедничка посветеност на иднината на земјата. Како Албанка, ја сакам оваа земја и ме боли сѐ што го загрозува мирот што го заедно го изградивме во оваа земја. Пишувам како загрижена Албанка, не само за иднината на мојата нација, туку и на секој сограѓанин Македонец или Македонка и не само, затоа што сме на прагот на нова ера – ера која ветува предизвици и можности за сите нас и време е да размислуваме за правецот во кој одиме.

Македонскиот не е закана за мојот албански идентитет

Препознавајќи ја важноста од почитувањето на нашата заедничка историја и надминувањето на нашите легитимни етнички грижи, мора да сфатиме дека успехот на една држава во XXI век не се наоѓа во исклучувањето на различностите, туку во нивното капитализирање и славење.

Како Албанка, немам проблем да ја прифатам богатата и разновидна култура на моите пријатели Македонци. Всушност, јас сум горда на тоа. Знам повеќе стари народни песни од некои мои пријатели Македонци, а мојата библиотека има повеќе книги на македонски јазик отколку што повеќето би очекувале. За мене тоа не е во контрадикторност со мојот албански идентитет. Тоа не е закана за тоа која сум. Наместо тоа, тоа е збогатување – начин да ги проширам моите лични хоризонти и да ја продлабочам мојата врска со различниот свет во кој се опкружувам.

Истражувањето на другите култури не го гледам како повреда на мојот идентитет, туку како можност да растеме, да разбереме и да градиме мостови. Ова е причината зошто го охрабрувам секој Албанец, секој граѓанин од овој регион, да го следи овој начин на размислување. Погледнете подалеку од границите кои вештачки ги конструирала историјата. Посегнете до вашите соседи Македонци, Срби, Бугари, Турци, Власи…, учете од нив, разберете ги и прославете го она што ги прави единствени.

Ова не е само мое лично гледиште, верувам дека и повеќето Албанци во овој регион го чувствуваат истото. Нашата заедничка историја, нашето заедничко наследство и нашата заедничка иднина се многу поголеми од ѕидовите што некогаш можеби нè делеле.

Трансформативната моќ на единството

На моето последно патување во Европа, случајно застанав во Алзас-Лорен, некогаш регион растргнат од најжестоките битки, регион кој беше сведок на судирите на двете големи сили, Франција и Германија. Со векови беше симбол на поделба, конфликт и загуба. Не сфатив дека поминувам низ запуштени џиновски гробишта, а кога ќе размислиш, ако таа земја останеше бојно поле, Европа денес немаше да постои. Но, денес, оваа земја стои како сведоштво за трансформативната моќ на единството, денес тие гробишта остануваат само споменици на народите кои денес во мир заедно ги произведуваат симболите на напредокот: елегантниот и моќен Mercedes-Benz и иконското Peugeot. Истите луѓе кои некогаш се бореле еден против друг, сега работат заедно, градејќи ги машините што го движат светот напред.

Алзас-Лорен нè учи на непроценлива лекција, колку и да се длабоки поделбите, колку и да е горко минатото, секогаш има потенцијал за исцелување. Нашиот пат напред кон поголемо единство, просперитет и европска интеграција бара внимателна насока на вашето лидерство. Ве повикувам да размислите за надминување на разделувачката, националистичка реторика и наместо тоа да се фокусирате на негување на средина каде што македонската младина ќе може хармонично да коегзистира со своите сограѓани Aлбанци, работејќи заедно за да ја изградиме државата до нови височини.

Нашиот напредок е колективно патување

Како политичари, ве охрабрувам да размислите за моќната порака што можете да ја испратите до младите во оваа земја, дека вистинското лидерство и вистинската сила не се наоѓаат во нашата изолација, туку во заедничкиот чекор напред, кон иднината каде што Mакедонците, Aлбанците и сите други заедници на Северна Македонија ќе работат рамо до рамо со вас за создавање обединета, мирна и европска држава!

Изберете да бидете лидери кои нѐ зближуваат, покажувајќи им на младите од оваа земја дека нивниот потенцијал не лежи во нивните разлики, туку во нивната способност да работат заедно за општото добро! Границите се за географските карти, а не за здравиот и отворениот разум! Борете се со причините да го имате непријателот за пријател, а противникот за сојузник. Европа нѐ сака само заедно и сосема поинаку!

Ние сме општество составено од многу различни гласови, бои и приказни. Нашите корени лежат длабоко во земјата на различни култури, верувања и традиции. А сепак, и покрај нашите разлики, делиме заеднички стремеж: да изградиме подобра иднина за себе, за нашите деца и за генерациите што доаѓаат. Нашиот напредок е колективно патување.

Ние сме архитектите на оваа нова ера и како такви ќе се издигнеме над предизвиците, ќе застанеме цврсто против силите на поделба и ќе изградиме иднина на која светот ќе ѝ завидува.
Само преку работа во солидарност, преку градење на отпорност во себе и нашите заедници, ќе ги надминеме предизвиците на денешницата и ќе се движиме кон ветувањето за подобра иднина.

ЛИРИДОНА БЕЌИРИ

(Авторката е независен аналитичар, Здружение ЕЗРА)

Извор: Плус Инфо

Uncategorized

БУГАРИЈА ЗАРАДИ МАКЕДОНИЈА ЈА БЛОКИРАШЕ И СРБИЈА? „Да ме праша Господ што сме им згрешиле на Бугарите, нема да знам да ви одговорам“ – блокирано отварањето на кластерот 3 за Белград

Published

4 weeks ago

December 7, 2024

Арлингтон

Српскиот медиум Блиц.рс, направи анализа за можните причини поради кои Софија го блокираше отворањето на кластерот 3 за Србија.

Анализата ја пренесуваме во целост.

-Србија завчера сепак не доби зелено светло за отворање на Кластерот 3, иако тоа беше препорака на Европската комисија (ЕК). Осум членки на Европската унија (ЕУ) се спротивставија, меѓу кои и едно кукавичко јајце – Бугарија. Ова беше изненадување, а се поставува прашањето зошто Софија ја стави рампата во Белград? Аналитичарите велат дека вака го плаќаме негувањето на добри односи со Скопје, со кое Бугарија е во кавга, но и незадоволна од положбата на својот народ во Србија.

Игор Новаковиќ од Центарот за меѓународни и безбедносни прашања како можна причина за „црвеното светло“ го наведува следново.

– Тоа секако е поради односите меѓу Србија и Северна Македонија, кои се во пораст во последните седум години. Односно Србија цврсто ја поддржува Северна Македонија во македонско-бугарскиот спор. Можно е да има некои барања и за прашањата на бугарското малцинство, но во најголем дел тоа веќе не е голем предизвик – вели Новаковиќ.

Точно, сè уште не се исцрпени сите шанси за отворање на кластерот, бидејќи меѓувладината конференција за отворање на кластерот, доколку ја има, треба да се одржи во неделата меѓу 16 и 20 декември. За ова зборуваше и претседателот на Србија, Александар Вучиќ, кој најави дека Унгарија за следната недела ќе закаже разговори на оваа тема во ЕУ.

„ За тоа нема сомнеж. Имаше осум земји, Шведска, Финска и Холандија и секако Хрватска и Бугарија. Да не праша Господ што сме им згрешиле на Бугарите, не би знаел како да објаснам, но се разбирам за Хрватите. Важна вест е што разговараме со сите. Германија е апсолутно за отворање на кластерот 3. Присутни беа и Франција и Италија и благодарност за поддршката и Германија им се придружи. Заблагодарете им се ако отворат, но и заблагодарете им ако не отворат. Ќе се стремиме следната година да бидеме најголемата растечка економија во Европа – рече Вучиќ.

https://tas-mk.toboads.com/ads.php?b=2&rq=d8d82ef9-ed7a-5a81-6819-aba9a9a49c8b&vt=e5bf8d19-d7e5-4aed-8744-219527ccb88b&isf=false&zn=6e0ce682e&tm=0&af=320×0&fv=undefined&nw=0&co=1&vh=658&vw=390&asc=0&srf=https%3A%2F%2Ffaktor.mk%2Fbugarija-zaradi-makedonija-ja-blokirashe-i-srbija-da-me-prasha-gospod-shto-sme-im-zgreshile-na-bugarite-nema-da-znam-da-vi-odgovoram—blokirano-otvaranjeto-na-klasterot-3-za-belgrad&rf=https%3A%2F%2Ffaktor.mk%2Favtobusite-na-jsp-polnat-gorivo-od-kanti&loc=eq-srf&rn=1d3da564-6813-aac1-4147-173e2a7530c9&ct=308ac6fe-2e68-e9d8-93e7-71cc7d1e16a7&c=hA_c_1_26a19a4b&ah=0&L=adf0f75f-7c60-41ef-9c0c-30dafd903e13&afs=undefined&sck=633bc74bd6b60d077fbc36155f3488b9769c2154&

„Румен Радев веќе се огласи?

Ако погледнеме наназад, Бугарија три пати беше меѓу земјите што ја блокираа Србија, во:

Во јуни 2021 година, ги блокираше кластерите 3 и 4

Блокирано поглавје 2 во декември 2020 година

Блокирано поглавје 26 во јануари 2017 година

Овде голема улога игра фактот што не треба да се занемари блокадата на Бугарија, имајќи предвид дека пред три години токму оваа земја стави вето на процесот за приклучување на Северна Македонија во ЕУ, обвинувајќи ја владата во Скопје за омраза. говор против Бугарите.

Почетокот на ваквиот потег на почетокот на јуни годинава го најави бугарскиот претседател Румен Радев, кога се закани дека неговата земја можеби ќе ја преиспита поддршката за Србија за Европската унија поради тоа како Белград се однесува кон бугарското малцинство во земјата. .

– Главниот критериум според кој ќе го судиме и поддржуваме напредокот на земјите од Западен Балкан е токму положбата на нашите сонародници во секоја земја: условите за економски и социјален развој и пред се нивната способност да го бранат својот национален идентитет. , јазик, култура и историска меморија – објасни тогаш Радев.

„Претседателот на Бугарија соработува со двочлена невладина организација која го дезинформира“

Што е проблемот во положбата на бугарското малцинство во Србија?

Милош Павковиќ, од Центарот за европски политики, за „Блиц“ вели дека се слушнале поплаки за економската состојба.

– Забелешките, како што се слушна, се однесуваат на малцинствата кои живеат во пограничната област на Србија кон Бугарија, а Софија постојано се жалеше на нивната економска состојба. Имајќи го предвид искуството на Бугарија во блокирањето на Северна Македонија, оваа блокада не е изненадување. Но не би го споредувал со Скопје бидејќи ми се чини дека овој проблем полесно се решава. Можно е да се најде решение – вели Павковиќ.

„Блиц“ на ова прашање побара одговор и од Националниот совет на бугарското национално малцинство. Стефан Стојков, претседателот на Советот за „Блиц“ вели дека неговите се презадоволни од односот што Србија го има кон нив.

– Не разбирам зошто Бугарија гласаше против. Никој не ме контактирал и не ме прашал како си, претседателот на Бугарија соработува со некои невладини организации кои имаат два члена и го дезинформираат. Националниот совет има ингеренции во четири области: образование, информирање, култура и употреба на службен јазик, задоволни сме од соработката во сите области. Мислам дека суштината на се е економијата и развојот на целиот југ, вклучително и општините Босилеград, Димитровград и Бабушница. Треба да се најде и начин наши претставници да се вработат во безбедносните служби – вели Стојков.

Тој додава дека „со политиката што ја води Владата на Србија во последните десет години, како и со добрососедската политика, Бугарите во Србија се чувствуваат уште посигурни, слободни и почитувани“.

Според последниот попис, во Србија живеат 12.918 граѓани кои се изјаснуваат како Бугари. Според пописот најмногу Бугари има во:

Босилеград 4.075

Димитровград 3.669

Белград во 899 г

Ниш 774

1.123 до цела ВојводинаСрбија ги започна преговорите за членство во ЕУ во јануари 2014 година. Од вкупно 35 поглавја, досега се отворени 22 од вкупно 33, поделени во шест кластери, а две се привремено затворени. Последен пат Србија отвори поглавје во декември 2021 година, имено кластерот 4, кој вклучува четири преговарачки поглавја од областа на зелената агенда и одржливото поврзување.

Блиц.рс

Uncategorized

Единаесет повредени ученици во Скопје од „Тик-Ток“ предизвикот ,,Супермен’’

Published

1 month ago

December 5, 2024

Арлингтон

За неполни четири дена најмалку 11 средношколци завршиле со повреди и скршеници по телото само во болницата Наум Охридски, по тик-ток трендот „супермен“. Станува збор за опасен предизвик меѓу средношколците, но и поголемите основци што се повеќе го има во училиштата.

Во скопско Зелениково во близина на основното училиште татко пријавил во полиција дека неговиот син се здобил со тешка повреда предизвикана од супермен предизвикот.

Предизвикот е еден да скокне со испружена рака како стрип ликот супермен и групата го фрла предизвиканото момче или девојче во висина. Скока врз група на деца кои или ќе го фатат или не. Ова видео е направено во едно од средните училишта во Скопје.

Исто така и во дел и од основните училишта од осмо и деветто одделние го прифаќаат овој предизвик. Од видеата најчесто се гледа дека групата се трга настрана и детето паѓа директно на бетонот. Директорот на болницата „Наум Охридски“ Небојаша Настов објаснува дека децата имаат најразлични повреди..

Докторите велат дека ваквите предизвици се многу опасни. Повредите може да бидат со многу потешки последици по здравјето на децата.

Предизвикот „Супермен“ е раширен низ сите земји. А дел од медиумите објавуваат и за тешки скршеници кај децата. Во дел од соседните земји реагираат и од Управа за аудиовизуелни медиуми до родителите и тинејџерите да не наседнуваат на опасниот тренд.