Среќко Софронијевиќ пред една недела го ранија специјалците на косовската полиција и тој беше префрлен во Ургентниот центар во Белград. Неговата состојба е стабилна, но како што рече, „раните најмалку болат“.

На 13 октомври единиците на РОСУ пукаа кон српскиот народ кој беше со голи раце. Тој ден ќе го памети и Среќко Софронијевиќ од Звежан, кој беше застрелан одзади и кој, по голема среќа, преживеа.

Борбата за неговиот живот започна во КБЦ Косовска Митровица. Тој беше опериран и куршумот му беше отстранет, а неговото опоравување продолжи во Белград, во Ургентниот центар. Денес, седум дена по хоророт што го доживеа и иако животот му беше загрозен, овој храбар Србин од Косово и Метохија вели:

• Раните не ми се тешки. Не се тешки за мене или за моите браќа – ни вели Софронијевиќ.

Тој посочува дека тешко го памети тој ден бидејќи се плашел за животот на своето семејство кога биле нападнати од единиците на РОСУ.

• Видов дека се работи за општа воена состојба. Пукаа во голи раце, пукаа во нашите деца – рече Софронијевиќ.

Тој вели дека бил ранет во моментот кога се обидувал да ги најде сопругата и детето. Потоа му го свртел грбот на напаѓачот.

• Почувствував тап удар во грбот и паднав. Браќата ми пријдоа, ме зедоа … Беа со мене цело време – вели Софронијевиќ.

Како што вели, чувствувал дека е ранет и додава дека најважно е што неговата сопруга и детето се безбедни. Не се грижеше толку за себе.

Овој Србин од Косово и Метохија, иако животот му беше загрозен, на сите им одржа лекција за храброст. Се чини дека сите Срби од Космет ја знаат оваа лекција:

• Не се плашиме од нив!

На прашањето што му дава сила, Софронијевиќ одговара дека тие се пријатели, браќа, негови деца, но и Србија.

• Мојата земја отсекогаш била таму колку и да ни е тешко – рече Софрнонијевиќ.

Софронијевиќ, како што вели, едвај чека да ги прегрне своите деца.

• Дај Боже, наскоро ќе се видиме и ќе наздравиме, бидејќи предавањето не е опција. И на крајот да живее Србија – рече на крајот Софронијевиќ.

Курир.рс/Пинк