Сопругата на пејачот вели дека многу сцени будат емоции и спомени кои се уште не бледнеат. Таа во интервју за српски „Блиц“ се осврна и на деновите кога Тома бил болен, последните разговори и љубовта што ја имале.

Оставен без динар и убеден дека брзо ќе умре поради здравствени проблеми, Тома Здравковиќ прво побегнал во Америка, а потоа во декември 1974 година заминал во Канада. Таму ја запознал Гордана со која се оженил. Откако неговиот син Александар се родил во Торонто, кон крајот на 1978 година се вратил во Југославија со семејството и снимил нов албум. Неговата сапуница повторно ја проживеа оваа приказна преку филмот „Том“.

• Како да се вратив 35, 40 години назад. А особено кон крајот на животот. Страшно. Како се да се вратило. Тоа се емоции кои се потиснати, но никогаш не се заборавени. Животот продолжува, но овој филм ги разбуди сите емоции. Нема зборови со кои можам да опишам како се чувствувам.

Дали Милан Мариќ на автентичен начин ги пренесе Том и неговиот лик?

• Ова момче кое го глумеше, секоја чест за него. Немам замерка. Тој толку многу навлезе во неговиот карактер, душа, манири што е неверојатно. Кога се појавија сцените со него, не можев да поверувам. Не можам да издвојам некој конкретно. Милан го соблече изразот, говорот, очите. Сто проценти сè. Го препознав Том во него. Бев толку фасциниран што некој можеше толку да влезе во емоциите на некој што не го познаваше. Тоа значи дека тој е одличен актер и секоја негова чест.

Ве потресоа ли сцените?

• Плачев. После тоа не ни спиев цела ноќ. Сето тоа ми се врати.

И вашиот лик се појавува накратко во филмот. Како ве маѓепса младата актерка Сања Марковиќ?

• Таа е многу млада актерка, симпатична и ја заврши работата на вистински начин. Она што го направи, го направи точно.

Како беше Том?

• Тома беше чуден, необјаснив, енигматичен. Барем за мене. Јас сум реалист. Јас го разбирав животот поинаку од него. Тоа беше книга што никој не ја прочита. Мислам дека во одреден момент не беше јасен сам на себе. Беше тешко да се запознае со Том. Малку зборуваше, секогаш требаше нешто да го прашаш, а одговорите му беа скудни – добро, да, добро, да … Како да запознаеш некој што одговара така? Знаев дека е пејач, ги слушав неговите песни, но не знаев лични работи. Тој штотуку почнуваше да си ја отвора душата кога го зафати болест. Потоа почна да зборува за тоа како се чувствува.

Како се справи со болеста?

• Никогаш не можеше да се замисли дека е хендикепиран. Тој рече дека ако морам да останам без орган, нема да живеам. Сакам да живеам како што сакам, макар и година или две. Да не продолжеше да пие, можеби ќе беше жив. Но, за се придонесе и несреќата што ја имаше со автобусот. Потоа му беа отстранети бубрезите. Требаше да оди на дијализа и се тргна наопаку. Тој сакаше да живее. И до последниот ден не веруваше дека ќе умре. Неколку дена пред да умре, ми рече: „Те молам, ако ми се случи нешто, земи го детето и оди си одовде“. Таа година кога се вративме овде, мислам дека го живееше животот во потполност, без разлика на неговата болест. Беше целосно здрав десет години.

Вашата врска беше полна со поддршка. Го охрабрувавте во се, особено во болест. Колку беше заљубен во тебе?

• Не знам дали беше заљубен, но ако имавме нешто посебно бевме. Таа и денес не обединува, без разлика што го нема. Немавме фатален занес.

За мене, Том никогаш не умре

Поминаа 30 години од смртта на Тома. Многумина велат дека времето ги лекува сите рани, но би се рекло дека тоа не е случај и со вас?

• За мене, Том никогаш не умре. Не се видов себеси како останувам овде по неговата смрт. Секогаш кога доаѓам имам чувство дека се среќавам со него. Тоа е нешто што ме одржа во живот. И ова особено. Ќе ме држи до смрт. Ова сега ми е како повторно да се родив.

Нашиот син е истиот Том