БУКУРЕШТ, 26 април – Спутник, Доина Креиниќ. Велики петок е ден на пост, а верниците одат до последното негирање, кога се пее Господовата вечера. Исто така, во овој период, верниците го прочитаа акатистот на страста Господова.

Тоа е исто така период на размислување, во кој нашите мисли се претвораат, од светски грижи, кон Оној кој претрпе камшикување, потсмев од злите, страшно страдање и смрт на крстот за наше спасение.

Свети Никола Велимирович во својата книга „Одговори на прашањата на денешниот свет“ го објаснува значењето на седумте изреки што Господ ги кажа на крстот:

„Прво:„ Татко, прости им, зашто тие не знаат што прават “. Со овие зборови, Господ прво ја покажа Својата милост кон убијците, чија злоба не ја остави ниту во маките на Крстот; и второ, тој од врвот на карпата на Голгота прогласи докажана вистина, но никогаш не ставаше во главата – имено, дека злосторниците никогаш не знаат што прават. Убивајќи го праведниот, тие всушност се убиваат, додека со право го слават. Прекршувајќи го Божјиот закон, тие не гледаат како мелницата се спушта врз нив за да ги меле. Исмејувајќи се на Бога, тие не гледаат како своето лице го претвораат во муцка на животно. Пијани од зло, тие никогаш не знаат што прават.

Второ, „Ви ја кажувам вистината, денес ќе бидеш со Мене на небото“. Ова му било упатено на разбојникот кој се покајал на Крстот. Многу утешен збор за грешниците кои се каат дури и во последен момент. Божјата милост е неискажливо голема. Господ исто така ја исполнува својата мисија на Крстот. До последниот здив, Тој ги спасува оние кои покажуваат и најмала волја да бидат спасени.

Трето: „Womanена, еве го твојот син“. Така и рече Господ на Неговата света Мајка, која застана под Крстот на својот сакан Син распнат. И му рече на апостол Јован: „Еве, мајка ти! Овие зборови ја покажуваат грижата за синот, која секој им ја должи на своите родители. Ете, Оној што ја дал заповедта: „Почитувај ги татко си и мајка си“ ја исполнува својата сопствена заповед до последниот момент.

Четврто, “Боже мој, Боже мој, зошто ме остави?” Овие зборови ја покажуваат немоќта на човечката природа, јасновидоста – затоа што човекот е тој што страда. Тука, сепак, под човечкото страдање лежи мистерија. Тука, дури и овие зборови би можеле да ја уништат ересот што подоцна ќе ја разниша Црквата и ќе научи погрешно дека Божеството страдало на Крстот. Но, Вечниот Божји Син се воплоти како човек токму за да може како човек, со тело и душа, во одредениот момент да страда за човекот и да умре за човекот; зашто, ако Божеството страдаше во Христа, тоа значи дека Бог умре во Него – и ова е незамисливо. Одете колку што можете подлабоко во овие големи и застрашувачки зборови: „Боже мој, Боже мој, зошто ме остави?“

Петто: „irstеден сум“. Нејзината крв истече. Оттука и жедта. Сонцето што заоѓаше биеше пред нив, и еден по еден со другите измачуваше страшно. Секако дека беше жеден. Но, о Боже! – Дали сте навистина жедни за вода или, некако, сте жедни за loveубов? Дали сте жедни како маж или како Бог? Или двете? Тука, римскиот легионер ви го дава сунѓер натопен во оцет. Една капка сожалување чувствувавте од луѓето за три часа додека висевте на Крстот! Римскиот војник го намалува гревот на Пилат – гревот на римското кралство – кон Тебе, дури и со оцет. Затоа, ќе го уништите римското кралство, но на негово место ќе изградите ново кралство.

Шесто, „Оче, во твоите раце го пофалувам својот дух“. Синот го дава својот дух во рацете на Неговиот Татко. Да знаете дека тој потекнува од Отецот, а не од неговата сопствена моќ, како што го обвинуваа Евреите. Сепак, овие зборови беа изречени да ги слушнат и разберат будистите, Питагорејците, окултистите и сите оние филозофи кои раскажуваат за живеалиштето на душите на мртвите кај други луѓе, или кај животни, или во растенија, или во starsвезди и минерали. Отфрли ги сите овие фантазии и погледни каде оди духот на мртвите Десни: „Оче, во твоите раце го давам мојот дух“.

Седмо: „Тоа беше готово“. Ова не значи: „Lifeивотот е готов“. Не; но тоа значи: „Мисијата за откупување и спасување на човечкиот род е извршена“. Божественото дело на единствениот вистински Месија е извршено и запечатено со крв и смрт на земјата.

Маките беа завршени, но животот едвај е таму. Трагедијата заврши, но не и драмата. Следува последниот, голем чин: победа над смртта, воскресение, слава! “ (Свети Никола Велимирович, Одговори на прашања од денешниот свет, издавачка куќа „Софија“, 2008 година, том I, стр. 56-58)

Најпознатиот фрагмент од Проходул Домнулуи:

„Во гробот, Lifeивот,
Те ставија, Христе,
А ангелските домаќини беа преплашени
Вашиот голем поклон за лак.

Но, како умираш, Lifeивот,
И како седите во гробот?
И ќе го разбиеш царството на смртта
И ги воскреснувате мртвите од пеколот?

Ние ве величиме,
Исусе, Господи,
И погреб Ние ги почитуваме вашите страсти,
Дека не избавивте од корупција.

Во ред е, сепак,
Дозволете ни да паднеме на Тебе, Градителот,
Оној што ги испружи рацете на крстот,
Вие целосно ја смачкавте моќта на злобниот.

Во ред е, сепак,
Дозволете ни да ви дадеме слава, на сите Градител,
Зашто Ти нè извади од страстите, преку Твојата страст,
И од корупција сите избегавме.

Сонцето зајде
И земјата е исплакната, Зборови,
Те поставува, вечерното Сонце, Христос,
И со телото во гробот Те става.

Сите нации
Пофалби ngroparii
Јас те носам, Христе мој “.