Голем водач и законодавец на народот Израилски. Роден е во Египет, околу 1550 година пред Христа. Четириесет години живееше во Египет на дворецот на Фараонот, четириесет години живееше како пастир во созерцание на Бога и на светот, а последните четириесет години го водеше народот низ пустината во Ветената Земја, којашто ја виде, но не влезе во неа, бидејќи во едно Му згреши на Бога (4Мој. 20,12).
Се упокои во сто и дваесеттата година од својот живот. Како чудотворец, според зборовите на свети Василиј Велики, Мојсеј беше предобраз на Христа. Се јави на гората Тавор при Преображението на Господ. А според сведоштвото на Свети Јован Лествичник, им се јавувал на монасите во Синајскиот манастир.
“Не се појави веке пророк во Израел еднаков на Мојсеј.”
Бил дете на робови и син на кралица.
Роден во колиба, а живеел во палата.
Роден е во сиромаштво, а растел во големо богатство.
Бил водач на народ, а пастир на овци.
Бил најголем воин, а најкроток човек.
Се школувал на дворот на фараонот, а живеел во пустина.
Имал египетска мудрост, а вера на дете.
Воспитуван за живот во град, а скитал низ пустина.
Искушуван да стори грев, а останал чесен.
Не бил красноречив, но зборувал со Бога.
Имал пастирски стап, но сила на Семожниот.
Бил бегалец од фараон, но и амбасадор на небото.
Умрел сам во планина, а се појавил со Исус на Гората на преобразувањето.
Никој од луѓето не присуствувал на неговиот погреб, но Бог го погребал.
Не влегол во Ханаанската земја, но го наследил небото!
Бог ги ослободува Израелците од ропство
Јехова му нанесува неволји на Египет, и Мојсеј ги изведува Израелците од таа земја. Бог им го дава Законот преку Мојсеј
ИЗРАЕЛЦИТЕ останале во Египет со децении. Живееле во благосостојба и станувале сѐ побројни. Но, на власт дошол нов фараон, кој не го познавал Јосиф. Овој немилосрден тиранин се плашел од Израелците затоа што станале многубројни, па од нив направил робови и заповедал сите нивни машки новороденчиња да бидат фрлени во реката Нил. Но, една храбра мајка го заштитила своето доенче ставајќи го во кошница која ја скрила во трските. Ќерката на фараонот го нашла бебето, му го дала името Мојсеј и го одгледала на египетскиот двор.
Кога имал 40 години, Мојсеј се нашол во неволја. Сакајќи да одбрани еден израелски роб, го убил неговиот надзорник, кој бил Египќанец. Поради тоа морал да избега во далечна земја, каде што останал да живее. Кога наполнил 80 години, Јехова му заповедал да се врати во Египет и да побара од фараонот да го ослободи Божјиот народ.
Фараонот не сакал да чуе за такво нешто. Затоа Бог му нанел десет неволји на Египет. Секојпат кога Мојсеј доаѓал пред фараонот и му давал можност да ја избегне следната неволја, фараонот бил дрзок и одбивал да ги исполни барањата на Мојсеј и на неговиот Бог, Јехова. На крајот, во последната, десетта неволја, загинале сите првородени во земјата. Биле поштедени само семејствата што го послушале Јехова и ги обележале довратниците на своите куќи со крвта на јагнето кое морале да го принесат за жртва. Божјиот ангел, кој поминал за да ги убие сите првородени, ги прескокнал тие куќи. По тој настан, Израелците почнале секоја година да го одбележуваат тоа величествено избавување славејќи го празникот Пасха.
Бидејќи и самиот го изгубил својот првороден син, фараонот им наредил на Мојсеј и на сите Израелци да излезат од Египет. Народот веднаш се подготвил и заминал. Но, фараонот се премислил и тргнал во потера по нив со голема војска и со многубројни бојни коли. Изгледало како Израелците да се фатени во стапица на брегот на Црвеното Море. Но, Јехова го раздвоил морето, и Израелците поминале по сувото морско дно, додека водата стоела како ѕид одлево и оддесно. Кога Египќаните јурнале по нив, Бог заповедал водите да се вратат, и така фараонот и неговата војска се удавиле.
Подоцна, кога Израелците се улогориле во подножјето на планината Синај, Јехова склучил сојуз со нив. Посредник на тој сојуз бил Мојсеј. Бог им дал закони за да ги водат и да ги штитат на речиси секое поле од животот. Освен тоа, им ветил дека ќе биде со нив сѐ додека верно му служат и го прифаќаат како свој Владетел, и дека преку нив ќе ги благословува и другите народи.
За жал, повеќето Израелци не покажале вера во Бог. Затоа Јехова дозволил тоа поколение да талка 40 години низ пустината. Пред да умре, Мојсеј го поставил за свој наследник Исус Навин, кој бил праведен човек. На крајот, Израелците биле подготвени да влезат во земјата што Бог му ја ветил на Авраам.
Десетте заповеди, кои се запишани во 2. Мојсеева 20:1-17, веројатно се најпознати од целиот Мојсеев закон, кој се состоел од околу 600 одредби. Меѓутоа, кога го прашале Исус која е најголемата од сите заповеди, тој ја издвоил следнава: „Сакај го Јехова, својот Бог, со сето свое срце, и со сета своја душа, и со сиот свој ум, и со сета своја сила“ (Марко 12:28-30; 5. Мојсеева 6:5).
Православната црква и верниците денеска на 21-ви ноември, го слават еден од најголемите христијански празници- Архангел Михаил или народски нарачен Арангеловден.
Овој светец е водец на небесните војски кој секогаш се јавувал на местата на кои се јавувала и Богородица, така што претставува небесна сила и заштита на земјата.
По црквените преданија, ангелот Михаило прв стапил во борба со лошиот дух и во тоа име по црквено толкување означува „оној кој е како Бог“.
Меѓу нардот владее верување дека овој ангел ги посетува болните и ако застане кај ногата- не е на добро, а ако застане кај главата- болниот ќе оздрави.
Овој празник секогаш се слави на ист датум и во есен, затоа што кога на светците им се делеле улогите, Архангелот Михаил го добил есенското и зимско време- времето на потешкотии. Се верува дека во ова време тој лута облечен како просјак за да ги прекори неверниците и да им помогне на сиромашните.
Едно народно верување вели дека спрема временските услови на овој ден, може да се одреди каква ќе биде годината, времето на празникот ќе одреси какво ќе биде времето во текот на зимата и пролетта.
Дали денот ќе биде прославен со посна или мрсна трпеза, зависи од денот на кој се паѓа. Ако е во среда или петок, треба да биде посно. Оваа година е во четврток, па трпезата може да биде мрсна. Секогаш на трпезата треба да има пченица, во чест на мртвите, односно упокоените души на светците.
Еден од најважните празници во православниот календар, Арангел се празнува на 21 ноември во чест на Свети Архангел Михаил.
Таа е една од најчестите слави помеѓу православните христијани и носи длабока духовна и културна симболика.
Се верува дека свети Архангел Михаил е заштитник на семејствата и чувар на душите на праведниците, па на овој ден се молат посебни молитви за здравје, мир и благосостојба.
Обичаи за Арангел
*Свечена церемонија и славска трпеза
Арангел традиционално се празнува со палење свеќа и кршење на славската погача, со молитва посветена на Светиот Архангел Михаил. На трпезата се служат посни или мрсни јадења, во зависност од датумот на празникот. Ако падне во среда или петок, тогаш храната е посна.
*Молитва се за заштита и мир
Празникот е време кога верниците се молат на Свети Архангел Михаил да ги заштити нивните домови, семејства и заедница од злото. Иконата на светителот го зазема централното место во домот, а пред неа се палат свеќи и се кажуваат молитви.
*Забрането е извршување на потешки работи
Како и кај повеќето големи празници, традицијата налага дека на Денот на Арангел треба да се избегнува тешка физичка работа како што се работа на нива, сечење дрва и шиење. Овој ден треба да биде посветен на молитва, одмор и празнување.
*Помагање на сиромашните и донирање
Во некои делови постојат обичаи да се донираат храна и пари на оние на кои им е потребна помош, верувајќи дека Светиот Архангел Михаил ќе им врати благослов на оние кои им помагаат на другите.
Што не треба да се прави на Арангел?
Свадби и прослави
На овој ден не се организираат венчавки, бидејќи Архангел е духовен празник кој симболизира молитва и тишина. Се смета дека денот е посветен на семејно заедништво и почитување на светецот, а не на бучни прослави.
Избегнувајте конфликти
Се верува дека на овој ден е исклучително важно да се одржи мирот во домот и да се избегнуваат кавги. Свети Архангел Михаил е симбол на правдата и мирот, па се верува дека конфликтите можат да донесат несреќа во семејството.
Непосветување на празникот
Отсуството на молитва и непочитувањето на обичаите на денот на Архангел се толкуваат како непочитување на самиот светец. Семејството треба да го помине денот во заедништво, молитва и љубов.
Свети Архангел Михаил, кој се празнува во четврток на 21 ноември, е еден од најважните православни празници. За овој ден се поврзуваат бројни обичаи и верувања, но има и некои сомнежи, како на пример дали се подготвува пченица.
Свети Архангел Михаил, на кого му се посветува празникот Архангел, важи за жив светец, па многу верници сметаат дека за овој празник не се подготвува ропско жито. Дали е навистина така? Еве што напиша на оваа тема еден патријарх во својата книга „За да ни бидат појасни некои прашања од нашата вера“.
Зрното не се подготвува за светците кои починале, туку како што се моли свештеникот во самата молитва за осветување на јаслите, јаслите да се принесат на слава Божја, „во чест и спомен на светителот (изречена име на славата на семејството), и во спомен на оние кои загинаа во побожната вера“. Ова е најважниот дел од молитвата во кој се открива значењето на подготвувањето на јаслите за слава Христова. Крштението со славеничката погача и лулка се принесува заради Бога и во чест на крстениот светец како заштитник на семејството.
Варената пченица не е симбол на смртта, туку на животот на оние кои живееле и кои сега живеат во вера во Бога и нивната слава Христова. Вистина е и дека сите светци се живи, бидејќи во Бога никој не може да биде мртов – Бог е Бог на живите, а не на мртвите. Погрешната практика веројатно настанала поради фактот што житото се подготвува и за помен на починатите најблиски. Во двата случаи, житото претставува жртва на Бога и ја симболизира православната вера во општото воскресение. Оваа жртва му се принесува на Бога во името на светецот или покојникот чие име се споменува на тој ден, или на тој спомен. Дали зборуваме за светец кој живеел, а потоа се упокоил или никогаш не поминал низ биолошка смрт, како Архангел Михаил или Свети Илија, не прави никаква разлика во однос на жртвите што му се принесуваат на Бога (празнична торта, жито и вино). Варената пченица не е симбол на смртта, туку на животот на оние кои живееле и кои сега живеат во вера во Бога и нивната слава Христова. Вистина е и дека сите светци се живи, бидејќи во Бога никој не може да биде мртов – Бог е Бог на живите, а не на мртвите.
Погрешната практика веројатно настанала поради фактот што житото се подготвува и за помен на починатите најблиски. Во двата случаи, житото претставува жртва на Бога и ја симболизира православната вера во општото воскресение. Оваа жртва му се принесува на Бога во името на светецот или покојникот чие име се споменува на тој ден, или на тој спомен. Дали зборуваме за светец кој живеел, а потоа се упокоил или никогаш не поминал низ биолошка смрт, како Архангел Михаил или Свети Илија, не прави никаква разлика во однос на жртвите што му се принесуваат на Бога (празнична торта, жито и вино).