Русија ќе започне пролетна кампања за регрутирање, во која ќе учествуваат 160.000 млади луѓе на возраст од 18 до 30 години, според декретот потпишан од претседателот Владимир Путин.

Овој број на регрути е поголем во споредба со претходните две години. Војската гарантира дека новите регрути нема да бидат испратени во Украина, каде руските сили се борат од февруари 2022 година.

Регрутирањето се врши двапати годишно, во пролет и во есен, а кампањата започнува во вторник, согласно декретот што беше објавен денеска. Според овој декрет, 160.000 руски државјани на возраст од 18 до 30 години ќе бидат повикани на воена служба од 1 април до 15 јули годинава.

Во 2024 година, пролетното регрутирање вклучуваше 150.000 луѓе, во 2023 година имаше 147.000, а во 2022 година 134.500, јавува руската новинска агенција ТАСС. Овој раст се поврзува со указите на Путин за постепено зголемување на бројот на руските војници.

На почетокот на 2022 година, Русија имаше околу милион војници, а за три години нивниот број се зголемил на 1,5 милиони, додава ТАСС.

„Претстојната кампања за регрутирање нема никаква врска со специјалната воена операција во Украина“, соопшти Министерството за одбрана на Русија, користејќи го терминот што земјата го употребува за нападот врз Украина.

Економијата на Германија веќе неколку години бележи благ пад, но тоа сѐ повеќе влијае на пазарот на труд. Невработеноста расте трета година по ред, а според проценките, секој месец се губат повеќе од 10.000 работни места.

Растот на невработеноста во Германија најмногу се забележува во затворањето на работни места во индустрии, кои традиционално имаат повисоки плати.

Експертите укажуваат дека во индустријата секој месец се губат повеќе од 10.000 работни места, особено во автомобилскиот сектор, кој е дополнително погоден од новите американски царини на увозот на автомобили, пишува RTS.

Но, и без овие царини, германската индустрија се наоѓа во криза, а сѐ повеќе компании ја селат својата производствена активност во странство.

Како што велат, доминантната причина за тоа се трошоците за производство. Конкретно, од почетокот на војната во Украина, бизнисмените се оптоварени со високи цени на струја, гас и нафта, потоа растечките даноци, но и еден стар проблем – комплицираната и опсежна бирократија.

Сепак, Германците ги селат своите производствени капацитети во Азија и поради повисокото ниво на роботизација и автоматизација на производството.

„Филмови од нашите фабрики во Кина им ги прикажувам на нашите колеги од други делови на светот, поради високото ниво на автоматизација, стандардизација и роботизација. Развојот во Кина во последните шест, седум години беше извонреден во поглед на воведување технологија во производството. Во последните неколку години инвестирани се милијарда јуани во производни капацитети во Кина. И ќе продолжиме така“, изјави Мигел Борего, генерален директор на Thyssenkrupp.

Индустријалците сметаат дека Германија има потреба од пресврт во трката за инвестиции. Токму такви реформи ветува потенцијалниот иден канцелар на Германија, Фридрих Мерц.

И пред да стане канцелар, тој успеа да направи уставни измени во стариот состав на Бундестагот, кои ќе ѝ овозможат на неговата влада да се задолжи за повеќе од 1.000 милијарди евра во следните години, а тие средства да ги искористи за наоружување, инфраструктура и климатски проекти.

„Војната и очекувањата за воените потреби се користат како привремен лек за германската економија. Но тоа е лош знак. Секогаш мораме да имаме на ум дека воената потрошувачка на крајот се поддржува со даноци. Ако сакаме да го зголемиме военото инвестирање, треба да ги зголемиме даноците за поединци и бизнисите, или да го намалиме другото трошење и приоритетите, како што се образованието, истражувањето и развојот. Тоа се области кои на долг рок ја одржуваат конкурентноста на економијата. Длабоко жалам за политиката на владата во оваа област“, изјави Рајнер Ротфус, пратеник од AfD во Бундестагот.

Во Германија, изгледа дека постои согласност дека нејзината економија западнува во процес на деиндустријализација, освен во секторот за производство на оружје. Но, се повеќе се слуша дилемата дали Германија всушност го менува моделот на економски успех, така што наместо автомобили, во иднина ќе произведува и извезува тенкови.

Невработеноста во Германија расте, а многу компании, особено во индустријата, планираат да ги намалат работните места. Новите работни места претежно се отвораат во услужниот сектор и често се послабо платени.

Во моментов, 120 супервизори за утовар на авиони работат за Луфтханза на аеродромот во Франкфурт, а планот е да се ангажираат уште 60 оваа година. Луфтханза има намера да вработи околу 10.000 нови работници ширум светот во различни области оваа година – повеќе од половина од нив во Германија.

Меѓутоа, Луфтханза во моментов е исклучок во Германија во овој поглед.

Истражувањето на Институтот за германска економија во Келн (IW) покажува дека само 17 отсто од компаниите ќе вработат повеќе работници оваа година, додека 38 отсто планираат да го намалат бројот на вработени.

Прогнозите во индустријата се особено лоши – 44 отсто од анкетираните компании планираат отпуштања, додека само 14 отсто очекуваат нови вработувања. „Ова значи дека веќе забележаниот пад на вработеноста во германската индустрија ќе продолжи и оваа година“, соопшти IW во Келн.

Бројот на вработени во индустријата до ноември 2024 година бил околу 7,4 милиони, додека во 2019 година бил речиси 7,8 милиони. Ова претставува намалување за околу 350.000 работни места во секторот.

Енцо Вебер, истражувач во Нирнбершкиот институт за истражување на пазарот на труд, веќе извесно време ја следи влошената состојба на пазарот на трудот како резултат на економската криза: „Германија е во економска криза, која сега се повеќе влијае на пазарот на трудот. Невработеноста расте трета година по ред“.

Од 2017 година, стапката на невработеност во Германија е во просек под шест проценти. Минатата година првпат се искачи на шест отсто, додека во јануари и февруари годинава достигна 6,4 отсто.

„Со оглед на економската ситуација и падот на економскиот раст, вработеноста останува на релативно стабилно ниво“, оценува Вебер. Сепак, вели тој, ова може да се припише на фактот што услужниот сектор во моментов компензира за загубите на работните места во индустријата: „Во моментов, различните гранки на економијата се развиваат нерамномерно како ретко досега“. Индустријата е најтешко погодена од кризата: „Месечно губиме повеќе од 10.000 работни места“, вели Енцо Вебер.

Загрозени се околу 70.000 работни места во наредните години во ЗФ, Континентал, Тајсенкруп и Фолксваген. Покрај тоа, Шефлер, Порше, Бош и Форд исто така планираат да укинат илјадници работни места.

Според информациите на Ханделсблат, германскиот производител на автоделови ЗФ, вториот по големина во земјата, размислува за целосно одвојување на својот сектор „Electrified Drive Technology“, внатрешно наречен E-Division. Одвојувањето на овој сектор би влијаело на повеќе од 32.000 вработени или секој петти вработен.

Според истражувањето на институтот Ифо, во јануари 2025 година, само 18 отсто од индустриските компании пријавиле недостиг од експерти, додека во третиот квартал од 2022 година овој процент бил 44,5 отсто.

Генерално, недостигот на квалификувани работници во Германија се намалува. Додека во третиот квартал од 2022 година, речиси половина од сите компании имаа потешкотии да најдат квалификувана работна сила, во јануари 2025 година тој процент падна на 28,3 проценти. Во услужниот сектор потребата се уште е натпросечна – таа е 35,1 отсто.

Сепак, постојат исклучоци – првенствено воената индустрија, која е во процут. Најголемиот германски производител на оружје, Рајнметал, ги зголеми приходите за повеќе од 30 отсто во првите девет месеци од тековната деловна година. Две фабрики кои моментално произведуваат компоненти за цивилни возила наскоро би можеле да се префрлат на производство за воената индустрија.

Некои поранешни вработени во ЗФ веќе најдоа нови работни места во воената индустрија. За Пабло Оле Шмит, сепак, тоа не е опција. Но, ги разбира колегите кои заминаа, бидејќи кризата во ЗФ веќе се чувствува на нивните плати. „Веќе почнаа првите финансиски кратења: бев вработен со договор од 40 часа неделно, но тој договор е веќе раскинат и намален на 35 часа.

Како што е намалена работната недела, така му се намалени и приходите – сега неговата плата е помала за околу 14 проценти. (Извор: СЕЕбиз/Дојче веле)