Шпионската мрежа, во која соработувале бугарските државјанки Цветелина Генчева и Цветанка Дончева, била водена од Јан Марсалек, австриски државјанин кој работел во Германија и станал руски шпион. Генчева и Дончева соработувале со шест други бугарски шпиони, кои беа осудени во Велика Британија за заговор за шпионирање за Русија. Овие шпиони вклучуваат познати имиња како Орлин Русев, Катрин Иванова, Иван Стојанов, Тихомир Иванчев, Вања Габерова и Бисер Џамбазова.

Кога овие шест шпиони се појавиле пред Централниот кривичен суд на Англија и Велс, тројца се изјасниле за виновни, додека другите тројца не успеале да ја убедат поротата дека не знаеле дека шпионираат за Русија. Оваа шпионска мрежа била одговорна за следење новинари, кои истражувале руски шпиони, вклучувајќи ги новинарите Роман Доброхотов и Христо Грозев. Според изјави на новинарот Доброхотов, тој верува дека рускиот претседател Владимир Путин наредил на мрежата да ги следи новинарите.

Во своето работење, Генчева ја искористила својата позиција во воздухопловниот сектор за да собира информации за движењата на новинарите и други поединци кои биле цел на мрежата. Мрежата била ангажирана да го следи новинарот Роман Доброхотов, а шпионите од мрежата често патувале заедно со целите и ги набљудувале од близу, дури и следејќи ги на летови и дознавајќи го ПИН-от на мобилните телефони. Генчева била дел од тимот кој бил испратен во Берлин да го шпионира Доброхотов. Таа била во комуникација со други осудени шпиони, вклучувајќи ги Орлин Русев, Бисер Џамбазова и Катрин Иванова, кои ги координирале нивните активности преку дигитални платформи.

Генчева, која не е обвинета за никакво кривично дело, продолжила да се движи слободно низ Бугарија и се претставува како искусен работник во воздухопловниот сектор. Оние кои ја знаат, изјавиле дека не се изненадени од нејзиното вклучување во шпионската мрежа бидејќи нејзината професионална работа ја ставила во близина на луѓе кои можат да бидат интересни за странски разузнавачки служби.

Што се однесува до Дончева, таа била задолжена да фотографира и следи важни цели во Виена, вклучувајќи го и истражувачкиот новинар Христо Грозев.

Претходно, Дончева била вклучена и во антиукраинска пропагандна кампања, каде што ставала налепници на Споменикот на хероите на Црвената армија на плоштадот во Виена. Таа, исто така, имала задача да го надгледува шефот на австриската Генерална дирекција за јавна безбедност, Омар Хајави-Пирчнер, и австриската истражувачка новинарка Ана Талхамер, која пишувала за руски шпиони.

Дончева била уапсена во декември 2024 година и осомничена за шпионажа на штета на Австрија. Таа го признала своето учество во шпионската активност и изјавила дека била измамена од своите нарачатели. Во почетокот, Дончева била убедена дека работи на наводен “студентски проект”, а потоа добила информации дека нејзините нарачатели се службеници на Интерпол. Австриските истражители откриле дека Дончева примала наредби од Марсалек и Орлин Русев, кои ја контролирале нејзината работа.

Во Виена, Дончева го фотографирала работното место на новинарката Талхамер и ја следела од блиску. Талхамер, која работи како уредник во австриското списание “Профил”, за Би-Би-Си изјавила дека сега е свесна дека шпиони ја следеле долго време. Таа додаде дека некои извори и кажале дека во нивните домови било упаднато и дека имаат знаци дека биле следени.

Дончева била забележана од новинарите на Би-Би-Си во Виена, но го сокрила својот идентитет. Би-Би-Си успеала да потврди дека таа е навистина таа. Таа носела иста облека како на социјалните мрежи, а во еден момент влегла во стан, кој бил регистриран на име на Цветанка Дончева. Австриските обвинители побарале нејзино апсење, но судот одлучил дека таа нема да ја напушти земјата бидејќи се интегрирала во австриското општество и се грижи за својата мајка.

Судот исто така оценил дека е малку веројатно да го повтори делото бидејќи сите со кои била во контакт биле уапсени.