Истражувањата покажуваат дека анестезијата не нè „успива“, туку го исклучува мозокот, правејќи ги пациентите целосно несвесни за болката. Некои пациенти дури опишале трауматски искуства во кои можеле да слушаат што се случува за време на операцијата, но не можеле да се помрднат.
Пред операцијата, пациентот минува низ стандардни предоперативни подготовки и разговор со лекарите за проценка на подготвеноста за анестезија и хируршкиот зафат. Потоа, се дава анестетик и пациентот се поттикнува да земе длабок здив додека лекарот брои наназад. Во рок од неколку секунди, пациентот доживува целосна несвесност, а следното што ќе го памети е будењето по операцијата, без сеќавање на случувањата за време на зафатот.
Анестезиологот Антони Кавех објаснува дека анестезијата не е облик на сон, туку лек кој го исклучува мозокот. Понекогаш се даваат и лекови кои парализираат делови од телото и ги бришат сеќавањата за да се намали анксиозноста и ризикот од посттрауматски стрес.
Според Националниот институт за здравје (NIH), иако анестезијата и сонот делат некои сличности, тие се физиолошки различни процеси. Несвесноста предизвикана од анестезијата не е исто што и сон и има значителни разлики во функционирањето на невроните.
Во ретки случаи, пациентите можат да доживеат „будење“ на мозокот пред телото, слушајќи го сè околу себе, но неспособни да се помрднат, што е описано како исклучително вознемирувачко искуство.
