Како старееме, одржувањето на витката линија станува вистинска борба. Природното забавување на метаболизмот е неизбежно, но стручњаците предупредуваат: некои намирници дополнително го “кочат” вашиот метаболизам! Експертите за здравје и исхрана ги открија главните виновници кои луѓето над 40 години треба веднаш да ги избегнуваат.

1. Белиот ориз: Тивок непријател на шеќерот во крвта

Да, омилениот гарнир е на црната листа! Белиот ориз е лишен од влакна, што значи дека има висок гликемиски индекс – предизвикува нагло скокање на шеќерот во крвта.

Д-р Кубанич Такирбашев предупредува: „Консумирањето бел ориз треба да се сведе на минимум. Му недостасуваат влакна и хранливи материи, што резултира со брз пораст на шеќерот во крвта. Со текот на времето, тоа придонесува за отпорност на инсулин и воспаление. Совет: Префрлете се на цели зрна за постабилен одговор на шеќерот!“

Накратко: Брзиот скок на шеќерот води до прејадување, а хроничното нарушување го саботира вашиот метаболизам.

2. Маргаринот: Транс масти – тивок убиец на здравјето

Погрешно сметаниот „здрав“ намаз е всушност полн со транс масти и нездрави хидрогенизирани масла кои се директен пат до хронично воспаление – клучен фактор за метаболички проблеми.

„Транс мастите, кои се наоѓаат во маргаринот и пржената храна, го зголемуваат лошиот холестерол (ЛДЛ) и го намалуваат добриот (ХДЛ). Оваа нерамнотежа драстично го зголемува ризикот од срцеви заболувања!“ – вели нутриционистката Јохана Ангман

Задолжително правило: Читајте ги декларациите! Избегнувајте сè што содржи „делумно хидрогенизирани масла“ за да го зачувате кардиоваскуларното здравје и да го држите воспалението под контрола.

3. Преработеното месо: Коктел од адитиви и сол

Сланина, салама, виршли, колбаси… иако се вкусни, тие се вистинска метаболичка бомба! Овие преработени деликатеси се преполни со адитиви, конзерванси, нитрити и, што е најважно, огромни количини на натриум (сол).

Овој хемиски коктел директно негативно влијае на метаболизмот, предизвикувајќи задршка на вода и промовирајќи зголемување на телесната тежина. Заменете ги преработените парчиња со посни, непреработени извори на протеини!

Дополнително на адитивите и солта, експертите укажуваат на високата содржина на лоши масти!

Нутриционистката Емили Џонсон алармира: „Колбасите, сланината и виршлите имаат висока концентрација на заситени масти и натриум. Често содржат и конзерванси како што се нитратите, кои директно го нарушуваат метаболичкото здравје и неминовно доведуваат до зголемување на телесната тежина.“

4. Одредени растителни масла: Скриени транс масти и „празни“ калории

Внимавајте и на маслата со кои готвите! Одредени индустриски растителни масла може да кријат делумно хидрогенизирани масла (транс масти), кои се деструктивни за кардиоваскуларниот систем.

Диететичарката Џил Монген предупредува: „Познато е дека транс мастите и хидрогенизираните масла предизвикуваат сериозни срцеви проблеми како висок холестерол и, на долг рок, затнати артерии.“

Но, штетата не е само во мастите. Регистрираниот нутриционист Џеј Ковин сумира зошто овие масла се лоша замена:

„Универзитетот на Калифорнија предупредува дека користењето на (одредени) растителни масла не е здраво бидејќи тие се главно составени од заситени масни киселини (80% масти и 20% протеини). Содржат само траги од хранливи материи, па готвењето со ова масло не носи голема корист – тоа е всушност само извор на празни калории.“ – објаснува нутриционистот Џеј Ковин

Суштината: Бирајте поквалитетни, ладно цедени масла (како екстра девствено маслиново масло) наместо генеричките растителни масла кои можат да го оптоварат вашето срце и метаболизам.

Сагата на Квентин Тарантино продолжува да се вртат околу акционата енергија и крвавата реванша на Невестата, ликот кој го оживува Ума Турман. Оригиналните филмови, објавени во два дела во 2003 и 2004 година, сега се сметаат за епохални класици на акциониот жанр и не се заборавени од обожавателите ни ден-денес. Но, новите вестите од франшизата предизвикаа ново освежување на оваа легендарна приказна.

Сега, за љубителите на „Убиј го Бил“, доаѓа нова, унифицирана верзија на целата сагата – „Убиј го Бил: Целата крвава афера“, која соборува сите делови на епопејата во една коherentна целина. Дополнително, објавен е и анимиран краток филм со наслов „Одмаздата на Јуки“, создаден во соработка со популарната игра Fortnite, кој ги потсетува фанатовите на изгубеното поглавје од оригиналниот филм.

Тарантино, кој беше присутен на премиерата на краткиот филм, ја сподели својата визија за иднината на франшизата. Отворен за можноста да се истражат нови перспективи, режисерот спомена дека има идеи за продолжување на приказната, но истовремено нагласи дека моментално е преоптоварен со други проекти. „Ќе видиме“, рече Тарантино. „Ми се допаѓа идејата за филм кој ќе ја раскаже приказната за потеклото на Бил, како и за трите ‘кумови’ кои го создале – Естебан Вихаџо, Пај Меј и Хатори Ханзо. Но, дали ќе живеам доволно долго за да го реализирам тоа? Тоа останува да се види.“

Сепак, реакциите на новото издание не се еднозначни. Ума Турман, која ја толкува Невестата, го пофали анимираниот краток филм, нарекувајќи го „навистина трогателен“. Но, фан-базата не остана без критики. Неодамнешните промени предизвикаа разочарување кај некои обожаватели, кои го изразија своето незадоволство од цензурата на култниот пикап Pussy Wagon, како и додавањето на ликот Пили од Fortnite во универзумот на филмот. За нив, некои новитети не се вклопуваат со оригиналниот дух на франшизата.

Во секој случај, за оние кои ги обожаваат филмовите и нивните ненадминати акциони сцени, ова ново продолжение е само уште еден доказ дека светот на „Убиј го Бил“ никогаш не згаснува.

Секој ден сме бомбардирани со податоци, но само трошки од нив успеваат да се пробијат до нашиот долгорочен „складиште“ на сеќавања. Долго време мислевме дека овој процес е случаен. Но, научниците од Универзитетот Рокфелер открија дека зад сцената се одвива прецизен, молекуларен „танц“ кој одлучува што е доволно важно за да остане, а што ќе биде исфрлено.

Користејќи ја виртуелната реалност кај глувците, истражувачите добија уникатен поглед во мозокот во моментот кога се формира меморија. Откритието е фасцинантно: молекулите вклучени во овој процес делуваат како голем оркестар.

Некои молекули се брзи и импулсивни – се активираат веднаш за да ја создадат првичната, кревка меморија, но брзо исчезнуваат. Други се бавни, но истрајни – тие се појавуваат подоцна и постепено го „зацврстуваат“ искуството, претворајќи го во долговечен спомен. Колку подолго трае ова „зацементирање“, толку е поголема шансата меморијата да стане трајна.

Оваа молекуларна селекција е клучна. Мозокот не може да си дозволи да складира сè – тоа е енергетски неефикасно. Затоа, тој избира да го задржи само она што го препознава како значајно или често користено.

Но, кој ја донесува големата одлука?

Одговорот лежи во Таламусот, централно лоциран регион кој делува како контролен центар или филтер на меморијата. Тој ги собира сите влезни информации, ги проценува и само најважните ги проследува кон церебралниот кортекс, каде што се стабилизираат долгорочните сеќавања.

Студиите кај глувците потврдија дека повторувањето е мајка на учењето! Искуствата што животните редовно ги доживуваат (посетени места, слушани звуци) многу полесно се претвораат во трајни спомени. Спротивно на тоа, ретките или неважни информации бледнеат со брзина на светлината.

Научниците ги дефинираат овие два протеини и еден ензим како важни во овие процеси: Camta1 и Tcf4 дејствуваат во Таламусот, додека пак Ash1l е активен во Фронталниот кортекс.

Иако овие молекули не се неопходни за почетното формирање на сеќавањето, тие се апсолутно клучни за неговото долгорочно одржување. Тие се чуварите на портите: ако не се присутни, мемориите стануваат нестабилни и едноставно се распаѓаат со текот на времето.

Истражувањето открива уште нешто длабоко: задржувањето на информации не е ограничено само на нервниот систем. Молекулата Ash1l припаѓа на семејство протеини кои регулираат и други биолошки процеси, како што се имунолошката меморија или начинот на кој клетките ја „помнат“ својата функција при развојот.

Ова сугерира дека памтењето е универзален, длабоко вкоренет принцип на животот – механизам за складирање на информации неопходни за преживување, присутен во различни биолошки системи.

Подоброто разбирање на овие молекуларни тајмери отвора нова ера во третманот на нарушувања како што е Алцхајмеровата болест. Ако знаеме кои молекули и мозочни региони ги одржуваат сеќавањата „живи“, ќе можеме да ги таргетираме и поддржиме или надоместиме оштетените мемориски патеки.

Овој пристап може да доведе до третмани кои не само што го забавуваат губењето на меморијата, туку и активно придонесуваат за нејзино обновување.

Следно, научниците ќе се фокусираат на прецизниот механизам: кога се активираат овие тајмери, колку долго остануваат активни и како соработуваат со различните делови од мозокот. Јасно е: животот на едно сеќавање не започнува и завршува во хипокампусот. Таламусот е главниот диригент кој управува со целиот процес и одредува колку долго ќе преживее меморијата.