Хрватскиот претседател Зоран Милановиќ упати сериозно предупредување од Братислава, повлекувајќи паралела меѓу Европската Унија и пропаднатите федерации како Југославија и Советскиот Сојуз. За време на својата дводневна посета на Словачка, каде што ги зацврстува врските со своите долгогодишни сојузници — претседателот Петер Пелегрини и премиерот Роберт Фицо — Милановиќ децидно се спротивстави на „наметнатиот еднонасочен пристап“ во Брисел.
„Веќе сме го гледале тој филм“, истакна тој, алудирајќи на обидите за присилно идеолошко изедначување кое, според него, ги уништило претходните државни заедници. Додека Фицо останува на контроверзната линија на дијалог со Москва и воена неутралност кон Украина, Милановиќ порача дека демократските вредности не смеат да бидат монопол на толкување на само една страна, нагласувајќи дека различноста во размислувањето е клучна за опстанокот на Унијата.
Зоран Милановиќ во својот препознатлив стил ја „разниша“ дипломатската сцена од Братислава. Хрватскиот претседател, во пресрет на средбите со словачкиот државен врв, порача дека Европската Унија се движи по тенок мраз доколку продолжи со политиката на принудно унифицирање на ставовите.
Тој отворено се солидаризираше со Фицо и Пелегрини, нарекувајќи ги „истомисленици“ во време кога Европа се соочува со длабоки поделби. Милановиќ предупреди дека секој обид за насилно наметнување на ист начин на размислување е рецепт за политички колапс, потсетувајќи на судбината на Советскиот Сојуз. Оваа порака доаѓа во момент кога домаќинот Роберт Фицо продолжува да пркоси на европскиот мејнстрим преку замрзнување на воената помош за Киев и одржување канали за комуникација со Кремљ.
Од срцето на Словачка, хрватскиот претседател Зоран Милановиќ упати остри критики до Брисел, порачувајќи дека принудниот „еднонасочен пристап“ е патот кон распадот на ЕУ.
„Не може сите да размислуваат исто. Тоа ги уништи Југославија и СССР.“ Милановиќ потврди дека со Роберт Фицо и Петер Пелегрини споделуваат заеднички погледи кои отстапуваат од актуелните европски трендови. Посетата се случува во време на специфичната позиција на Словачка, која под водство на Фицо ја прекина воената помош за Украина.
