Три минути пред полноќ на 14.09.2018 година почна да ѕвони мобилниот на Андреј Аверјанов. Иако беше доцна, генерал-мајор Аверјанов, командант на единицата за тајни операции на ГРУ 29155, сè уште беше во својата канцеларија во седиштето на руското воено разузнавање во Москва.

Истиот ден, Белингкет и неговиот руски партнер The Insider објавија истрага за тајните идентитети на „Руслан Боширов“ и „Александар Петров“, двајца тајни агенти на ГРУ вклучени во труењето со Новичок на Сергеј и Јулија Скрипал во Солсбери, Англија.

Истрагата ги разоткри активностите на ГРУ – речиси една деценија, агенцијата ги снабдувала своите шпиони со последователно нумерирани пасоши, дозволувајќи им на истражувачките новинари кои добивале информации за тоа на рускиот црн пазар да откријат други агенти едноставно следејќи ги сериските броеви.

Неколку часа по објавата на Белингкет,, Аверјанов доби неколку телефонски повици од неговиот шеф – директорот на ГРУ Игор Костјуков. Самиот Аверјанов контактирал со многу негови подредени кои ги користеле горенаведените пасоши, вклучително и двајца агенти вклучени во неуспешниот пуч во Црна Гора во 2016 година.

Оној што се јавувал на полноќ бил шеф на Одделот 5 на ГРУ – малку познат оддел кој испраќал воени шпиони низ светот со лажни идентитети. Двајцата офицери на ГРУ разговараа нешто подолго од две минути.

Следниот ден, 15 септември 2018 година, една жена со долго име кое звучи латинскоамерикански купила билет во еден правец од Неапол до Москва. Околу една деценија, оваа личност патуваше низ светот како социјалист роден во Перу и дизајнер на накит. Таа слета во Москва подоцна истата вечер и оттогаш не е познато дека ја напуштила Русија. Таа патувала со пасош кој се разликувал само за една цифра од пасошот со кој шефот на ГРУ пристигнал во Велика Британија само шест месеци претходно.

Марија Адела Куфелд Ривера
Нејзиниот пасош бил на име Марија Адела Куфелд Ривера, и како што откри Белингкет, таа била таен агент на ГРУ за кој нејзините пријатели од канцелариите на НАТО во Неапол со години веруваа дека е успешен дизајнер на накит со разнобојно наследство и хаотичен личен живот.

На 8 август 2005 година, Канцеларијата на општата администрација на округот Индепенденсија во Лима, Перу доби барање да регистрира нов перуански државјанин во националната база на податоци за граѓани. Таа изјави дека се вика Марија Адела Кухфелд Ривера, а нејзините адвокати презентираа извод од матичната служба на крајбрежниот град Калао.

Според писмото од Канцеларијата на генералната администрација на Перу, службеникот што го води случајот го ставил барањето на чекање и побарал дополнителен доказ за вистинското раѓање на Марија Адел. Нејзините адвокати потоа доставија дополнителен документ: потврда за крштевање од парохијата Кристо Либерадор во Калао.

Службеникот во Лима сè уште не бил убеден и му се обратил на свештеникот на епархијата Кристо Либерадор, Хозе Енрике Херера Кирога за проверка. За жал на Марио Адел, свештеникот не морал ниту да ги провери црковните записи за да пријави дека документот е лажен. Тој ја имаше честа да биде основач и инаугуративен свештеник во оваа црква која била основана во 1987 година, девет години по наводното крштевање на Марија Адел.

Иако барањето за перуанско државјанство на Марија Адел не успеа, нејзините команданти на ГРУ, веројатно несвесни дека перуанската влада ќе го објави целиот случај јавно, решија да го задржат овој идентитет на нивниот шпион.

Првиот руски пасош
Како и да е, Марија Адела го доби својот прв руски пасош во 2006 година, користејќи го истото име и датум на раѓање. Според идентитетот создаден за неа, таа работела на Московскиот државен универзитет и живеела на адреса во Москва од 2010 година. Луѓето кои живеат таму сега изјавија за Белингкет дека никогаш не слушнале за неа.

Рускиот пасош издаден на Марија Адела беше дел од серијата издадена од ГРУ на најмалку шест други шпиони, вклучувајќи го и офицерот обвинет за труење на бугарскиот производител на оружје Емилијан Гебрев и уште еден офицер вклучен во труењето на Сергеј Скрипал. Врз основа на серијата броеви на пасоши и познатиот датум на издавање на другите пасоши, може да се процени дека Марија Адела ги добила своите руски лични карти во ноември или декември 2006 година – непосредно пред перуанското Министерство за правда јавно да го разоткрие нејзиниот идентитет, иако на малку посетена веб-страница.

Врз основа на интервјуа со четворица луѓе со кои Марија Адела се спријателила во текот на следната деценија, таа ја раскажала следната приказна за нејзиното име и потекло: Таа била дете од љубовта на татко Германец и мајка Перуанка и е родена во Перу. Нејзината самохрана мајка отпатувала со малата Марија Адела во Советскиот Сојуз во 1980 година за да присуствува на Олимписките игри во Москва. Меѓутоа, нејзината мајка добила порака итно да се врати дома, па малата Марија Адела ја оставила на грижа на советско семејство со кое очигледно се спријателила.

Нејзината мајка никогаш не се вратила, а Марија Адела пораснала во Русија. Имала тешко детство, дури била и малтретирана. Ова беше причината зошто таа не сакала да живее во Русија или да се омажи за Русин, туку сакала да се насели во Западна Европа. На социјалните мрежи има многу фотографии кои ја прикажуваат во Малта и Рим во периодот помеѓу 2009 и 2011 година.

Се преселила во Италија
Марсел Д’Арги Смит, поранешната уредничка на британското издание на магазинот Космополитен, станала блиска пријателка со Марија Адела, која ја запознала на пијачка во Малта во летото 2010 година. Марија Адела живеела на Малта со своето тогашно момче, но на еден момент се преселил во Остија, во близина на Рим, за да посетува курсеви по гемологија.

Пасошот со кој патувала Марија Адела во тоа време е издаден во август 2011 година и го имал бројот 643258050 – на само неколку броеви од пасошот на Сергеј Федотов, еден од високите офицери на единицата за тајни операции на ГРУ 29155.

Во јули 2012 година, Марија Адела се омажи за човек за кој им кажа на пријателите дека е Италијанец. Всушност, покрај италијанскиот пасош, нејзиниот сопруг имал еквадорско и руско државјанство и е роден во Москва од мајка Русинка и татко од Еквадор.

Откриените податоци, пред се од профилите на нејзиниот сопруг на социјалните мрежи, покажуваат дека тој во април 2012 година, непосредно пред нивната венчавка, добил руски пасош од руската амбасада во Еквадор. Откако бракот бил регистриран во Рим, сопругот на Адел отпатувал за Москва, каде во септември 2012 година добил руски даночен број.

Една година подоцна тој повторно отпатува за Москва, овој пат без Марија Адел. Тој почина во Москва на 13 јули 2013 година на 30-годишна возраст, а причината за смртта беше наведена како „двојна пневмонија и системски лупус“ во потврдата за смрт. Марија Адела не била во Русија во моментот на смртта на нејзиниот сопруг, а во Москва пристигнала само еден месец подоцна.

Регистрирала компанија
Неговиот близок пријател, кој се согласи да разговара со The Insider под услов да остане анонимен поради грижа за сопствената безбедност, беше изненаден кога дозна дека се оженил. Имено, тој не им кажал ништо за тоа на своите пријатели, па претпоставил дека можеби од погодност се согласил на брак за да му помогне на некој да добие европски пасош.

По бракот, на почетокот на 2013 година, Марија Адела регистрираше сопствена компанија во Италија – Serein SRL, која се занимаваше со производство и трговија на накит и луксузни предмети. Како што може да се види од дозволата за престој издадена од полицијата во Неапол, таа се преселила во елегантната област Посилипо со поглед на Неаполскиот залив најдоцна во октомври 2015 година.

Кариерата на Марија Адел како руски шпион го достигна врвот во Неапол. Во следните три години таа стана позната на локалната социјална сцена. Отворила бутик со накит и луксузни предмети, подоцна го претворила во трендовски клуб, а на крајот станала секретарка на добротворна организација во која учествувале членови на командниот центар на НАТО во Неапол.

Бутикот продаваше брендиран накит од линијата Serein, за кој таа тврдеше дека сама го дизајнирала. Всушност, се чини дека тоа е евтин накит купен од кинески онлајн трговци на големо.

Се пробила и во Лајонс клубот Наполи
Сепак, општествениот дострел на Марија Адел не беше ограничен само на неаполската публика. Во одреден момент во 2015 година, Марија Адела стана секретарка и една од најактивните членови на локалната добротворна организација Lions Club Napoli Monte Nuovo. Ова не беше само обичен огранок на Lions Club, организација која го опфаќа целиот свет и се занимава со добротворна и хуманитарна работа во локалните заедници. Овој огранок е основан од офицер на НАТО со седиште во Неапол.

Според офицерот на германскиот Бундесвер, Торстен, кој беше благајник на оваа филијала на Лајонс Клубот во 2015 година, членството на клубот се намалило во претходните години и извршниот директор на најголемиот Лајонс клуб во Неапол ја препорачал Марија Адела поради нејзините меѓународни врски. Торстен се сеќава дека Марија Адела била многу активна во обидот да ги заживее активностите на клубот, присуствувала на сите настани, а во еден момент во 2018 година, кога членството опадна и повторно се појави можноста за затворање на клубот, таа дури доброволно се пријави да ја плати чланарината на сите.

Марија Адела често комуницирала со персоналот на НАТО и се дружела со бројни офицери. Еден вработен во НАТО признал дека има кратка љубовна врска со Марија Адела. Но, не сите врски што таа ги воспостави беа од романтична природа.

Се инфилтрира меѓу високите офицери на НАТО
Еден од луѓето за кои се верува дека се пријатели со Марија Адела беше полковникот Шелија Брајант, тогашен генерален инспектор на американските поморски сили во Европа и Африка. Брајант го напуштила Неапол во мај 2018 година и потоа се кандидирала за Конгресот како  кандидат на Демократите. Таа вели дека животната приказна на Марија Адел ја сметала за збунувачка и неубедлива („Зошто некој би го напуштил своето дете во Советскиот Сојуз?“), а нејзиниот постојан извор на приход тешко можел да се објасни („Отвораше бутик и често менуваше станови во богатите делови на градот без веродостојни извори на приход“).

Брајант вели дека таа и нејзиниот сопруг се обиделе да и помогнат на Марија Адела да ги надмине она што изгледаше како емоционални проблеми со мажите. Оваа перцепција ја истакна Марсел Д’Арги Смит и уште една познаничка на Марија Адел. Брајант вели дека таа и Марија Адела не разговарале за политика и дека таа самата имала ограничен пристап до доверливи воени информации. Според нејзиното сеќавање, Марија Адела комуницирала не само со американски, туку и со белгиски, италијански и германски персонал и офицери на НАТО.

Иако Марија Адел сигурно имала директен личен пристап до многу офицери на НАТО и на американската морнарица во Неапол, не е јасно дали таа некогаш имала физички пристап до базата на НАТО. Врз основа на различни дигитални траги и сеќавања на познаници, беше утврдено дека таа присуствувала на многу настани организирани од НАТО или американската војска, вклучително и годишни балови на НАТО, разни вечери за собирање средства и годишни балови на американскиот марински корпус.

Сеќавањата на Д’Арги Смит и објавите на социјалните мрежи покажуваат дека Марија Адела редовно патува во Бахреин од 2013 година, под изговор дека присуствува на годишниот саем за луксузни стоки и накит – Jewellery Arabia.

Често патувала во Бахреин
По патувањето во 2013 година, Марија Адела му испрати е-пошта на Д’Арги Смит: „Сè помина добро во Бахреин, освен што не продадовме ништо. Но, саемот беше одличен, ја сакам земјата и луѓето што ги запознав. Откако се вратив, јас морав да летам за Москва затоа што мајка ми не се чувствуваше добро. Останав една недела и потоа се вратив во Италија.Сега работам на каталогот и го усовршувам накитот.Околу Божиќ повторно треба да одам во Москва бидејќи мајка ми сè уште не е добра“.

Во декември 2014 година, на Фејсбук страницата на нејзината компанија беше објавена фотографија на која се гледа како таа му ги презентира манжетните на Сереин на тогашниот премиер на Бахреин, принцот Калифа бин Салман Ал Калифа.

Инспекторите не можеа да ги утврдат движењата и комуникациските мрежи на Марија Адел во Бахреин, но можеби е важно да се нагласи дека логистичката база на американската морнарица се наоѓа во таа земја. Во базата се сместени повеќе од 7.000 американски офицери и војници.

Бахреин не беше единствената дестинација надвор од Неапол на која Марија Адела наводно патувала од деловни причини. Освен што патувала на изложби на накит или луксузни стоки во Швајцарија и Германија, таа наводно го посетила и Тајланд.

Лет за Москва
Фиктивната Марија Адела последен пат долета во Москва во 2018 година. Во оваа прилика, пак, таа отпатувала со нов, трет руски пасош. Како и претходните два, овој пасош имал сериски број доделен од ГРУ.

Нејзиниот нормално активен социјален живот испари, а никој од познаниците со кои разговараа новинарите не се сеќава дека го информирала за плановите засекогаш да ја напушти Италија, како и за причините за таквата одлука. Единствениот спомен од претходниот живот што го донела дома со себе е мачка. Марија Адела имала црна мачка Луиза, која двајца нејзини познаници ја опишаа како единствена стабилна работа во нејзиниот живот.

Сепак, два месеци по заминувањето, таа направи уште една мистериозна објава на својот Фејсбук профил, навестувајќи дека боледува од рак. Таа пишува за нејзината коса која повторно расте по хемотерапијата. Всушност, во времето кога фиктивната личност која нејзините шокирани и загрижени пријатели ја познаваа како Марија Адела ја напишала оваа порака, вистинска жена – офицер на ГРУ по име Олга – поминувала време зад воланот на нејзиното најново Ауди и го надзирала вселувањето во потполно нов луксузен стан во луксузен московски кварт.

Малку повеќе од три години по нејзиното исчезнување од Неапол, на 4 декември 2021 година, Марија Адела испрати уште една мистериозна порака, овој пат во директен разговор WhatsApp со Марсел Д’Арги Смит: „Најдрага Марсел! Има многу работи што не можам да ги (и никогаш нема да можам) да објаснам! Но ми недостигаш многу, многу…“.

Очигледната поврзаност на Марија Адел со ГРУ
Белингкет и неговите партнери ја воспоставија очигледната врска на Марија Адел со ГРУ кон крајот на 2021 година, врз основа на неколку индикатори кои го направија нејзиниот идентитет и однесување компатибилни со операциите на руската воена разузнавачка служба. Прво, лице со тоа име и датум на раѓање не постоело во ниту една руска база на податоци – вклучувајќи ја и официјалната база на податоци за пасоши – но нејзинотоо име се појавило меѓу податоците за пасошите и адресите од 2007 година, во кои претходно биле пронајдени други службеници на ГРУ со прикриен идентитет. .

Нејзиниот лажен идентитет е лице со мешано потекло родено во Јужна Америка – омилена корица на руската контраразузнавачка служба (СВР) и агентите на ГРУ, како што неодамна беше докажано со фаќањето и депортацијата на офицер на ГРУ кој со години живеел во САД  и Ирска како Бразилец со германско потекло.

Сепак, било тешко да се открие каква било трага од нејзиниот вистински идентитет. На руските социјални мрежи немало фотографии од оваа личност. Руските телефонски броеви наведени како контакти за нејзиниот лажен идентитет биле регистрирани на анонимни луѓе. Тоа е уште еден показател за нејзината поврзаност со тајната служба, бидејќи сите броеви во Русија мора да бидат регистрирани на име на вистинско лице.

Пребарувањето на лицето на огромната база на податоци за пасоши на Русија не даде никакви убедливи совпаѓања, меѓутоа, деталната анализа на едно од речиси идентичните лица на крајот резултирало со идентификација на вистинската личност зад Марија Адел.

Споредувањето на две фотографии на Марија Адел од различни години со стара фотографија од пасош на 40-годишна руска државјанка Олга Колобова во алатката Azur на Мајкрософт даде резултати.

Навистина, невизуелната компатибилност меѓу двете лица набрзо стана неверојатно интригантна. Прво, Олга Колобова немала дигитална трага во Москва пред 2018 година. Ниту една регистрација на адреса, сообраќен прекршок или регистрација на телефонски број не била откриена во ниту една од десетиците московски бази на податоци. Сепак, оваа личност има многу активно дигитално присуство од ноември 2018 година, околу времето кога Марија Адела се вратила во Москва.