Игор Џамбазов е еден од ретките луѓе кои собрале храброст да се соочат со себе и да си ги признаат грешките во сопствениот живот, а тоа го сподели со својата публика преку двете неконвенционални книжевни дела „Гол човек“ и „Прирачник за антиантиалкохоличари.“ Следните сурово искрени цитати од овие две книги, пренесуваат какви поуки тој извлекол од животот во врска со љубовта и пријателството, пороците и непријателството и како можете вие да ги избегнете истите грешки.

Во еден чуден полусон размислував за утре. А обично не размислувам за утре. Мојот концепт за животот не е таков. Каков е ни јас не сум сигурен. Ама, таков не е. Што има да размислувам за утре. Утре е дури утре.“

„Некои луѓе премногу често си дозволуваат да ја стават љубовта во секоја реченица. Понекогаш и без врска. Ќе ја спомнат љубовта во некој контекст, кој воопшто не е соодветен и мислат дека со тоа завршиле работа. Грешка, луѓе мои. Љубовта не е збор за во прости реченици. Љубовта е простопроширена.“

„Тино ме познава како својот џеб. Понекогаш ме нервира тоа што ме познава подобро од мене. Вреди да имаш таков човек во животот. Барем имаш некого што ќе ти каже што се случува. Тогаш кога ти самиот не знаеш.“

„Еднаш се живее, ама два пати се умира.“

„Ама пријателе мој, и ти сигурно знаеш дека мајката не го карала синот кога игра комар, туку кога сака да се извади.“

„И кога сите бродови ќе ти потонат, најди едно поле. Поле широко. Па, затвори очи, исклучи уши, растерај мисли и… диши длабоко. И обиди се да научиш нешто од сопствените грешки. Да научиш нешто од себе. Она што веќе си го искусил.“

„Читателу мој скап, запомни го ова. Лошите критики можат добро да делуваат на тебе. Добрите можат лошо. Затоа добрите критики не секогаш се добронамерни. Особено, ако им ја препознаеш намерата. Ако знаеш дека се од оние што или се болно љубоморни или се од оние другите. Тоа се оние кои никогаш нема да кажат дека си добар, тогаш кога и самиот знаеш дека си навистина добар. Има и такви кои ќе ти кажат дека си добар, дури и тогаш кога си лош. За да бидеш што полош. Каква перверзија. Јас ги обожувам оние третите кои ми викаат дека сум лош, дури и тогаш кога сум по малку брилијантен. Тие се моите срцки. За нив живеам и творам.“

„Кога губиш пари, бараш пари. Кога добиваш пари, ти бараат пари. Секако си зијан. И тоа не само пари. Подоцна, кога е веќе доцна, сфаќаш дека не си изгубил само пари. Туку нешто многу повеќе.“

„Во рулет-сексот оргазмот трае со часови и ти го опседнува и телото и духот. И тоа од аналниот отвор до малиот мозок. И не ти е потребен партнер. Самиот си партнер. Мастурбираш пред луѓе. Пред преполно казино. Само што кога ќе свршиш, задоволството не ти припаѓа тебе. Уживањето е нивно.“

„И додека стрпливо чекав полусонот да се претвори во сон, помислив на мојата Ики. Секогаш кога ти е тешко помислуваш не некој свој, нели пријателе мој? Некој ептен близок. Тоа помага. Барем малку.“

„Не е доволно само да си признаеш. Не е доволна искреноста само кон себе. Поважна е искреноста кон другите.“

„Не можат тие толку да ме изнервираат, колку што јас можам да истрпам. Забораваат една важна работа. За разлика од сите други, јас немам што да загубам. Удавено магаре од мечка не се плаши.“

„Вистинскиот пријател нема да дозволи да се брукаш за две-три заостанати сметки, да се криеш од шефицата на дисконтот, или да се нервираш што не можеш да почестиш ни едно кафе во пицеријата каде што со години го убивате слободното време и го менувате светот. Пријателот не позајмува. Пријателот дава. Ти земаш, затоа што немаш. А кога ќе имаш, ќе вратиш. Без датуми, без противуслуги и што е најважно без камати. Пријателот не сака камати. А оној што сака, не ти е пријател.“

„Колку и да се обидувам да го растерам од моите мисли сето она што како грев сум ѝ го „подарил“, сфаќам дека тоа едноставно е невозможно. На неа мислам постојано. На неа мислам и кога мислам дека не мислам.“

„Пријателе мој, никогаш немој да ги лажеш оние што те сакаат. Правиш погрешна работа. Викни некогаш, налути се понекогаш и ветувај засекогаш. Само немој да лажеш. Оти на лагата и се кратки нозете, а знаат да акнат и по некојa клоца. Една од десетте божји заповеди би требало да гласи: „Не лажи. Бакнувај.“

„Моето оружје пријателе, е меморијата. Сè уште. Сè уште ми работи бојлерчето. Имав и други ефикасни оружја кои сега ми се застарени од неактивност. Глумата, блузот, стиховите, вицовите. Оружје ми се пријателите. Оние малкумина што ми останаа. Со нив, во овој момент се чувствувам како да сум дел од непобедлива војска. Како дел од некој специјален одред.“

„Добрите луѓе завршуваат лошо во животот, а лошите завршуваат уште подобро.“

„Пијаните мајмуни се смешни до солзи. Пијаните луѓе се тажни до солзи. Сите заедно седиме во алкохолниот кафез на животот и им правиме циркузи на оние кои нè гледаат. Мајмуните што излегуваат од нас кога сме заробени под алкохолот се смешни и тажни истовремено. Знаат и да гризат понекогаш. И да удираат и да викаат. Пцуењето се подразбира. Знаат и да плукаат. И физички и умствено.“

„Луѓе мои. Каква тажна приказна за оние што премногу сериозно си го сфатиле животот. Животот е несигурна појава. Тој може да биде страшна трагедија за сите оние кои чувствуваат и супер комедија за сите оние кои мислат. Или мислат дека мислат.“

„Од денес, мора да почнам да мислам и за утре. Оти, еве го кај е утре. Утре ќе дојде за миг. Нема веќе заебанција со утре.“

Ѕидот во вашата глава. Одбивам да сум жив по инерција, да дишам на шкрги. Одбивам да чекам како јаре пред Ѓурѓовден, како свиња пред Божиќ. Одбивам да шетам со цревата во раце, да гледам како нестручно ме оперирате, сечете и шиете, како ми гнојат раните и да се прашувам колку ли ќе ме боли кога ќе дојдам на себе. Не сакам седативи. Не сум купче протоплазма. Имам волја и разум и ја преземам одговорноста за својот живот

/Горан Стефановски/ВРАТЕТЕ НИ ГО ТЕАТАРОТ И ПУШТЕТЕ ДА ЈА ИГРАМЕ НАШАТА ИГРА,ОНАА КОЈА ЈА ИГРАМЕ МАЕСТРАЛНО.ВО МОМЕНТОТ КОГА НЕМА ТЕАТАР, НЕМА ЖИВОТ!Не ви здосади да гледате полусветови,излитени ликови,програми со бескрајни турски епизоди,оние бескрајни дебати со исти ликови кои се вртат во круг,отуѓување на секое возможно ниво….флоскули,флоскули…мене ме изморивте од сите ваши празни фрази ….само на вашиот газ си мислите.Би ви забранила да ги употребувате зборовите: иднина,деца,слобода…..Посветено на сите вие што се бавите со политика,ама баш на сите.Досадни и предвидливи.

„Само што ќе погинев на Партизанска пред малку! Простаци неизживеани без грам памет! Ме подлажа возачот од првата лента кој ми застана на пешачки за да поминам.

Морав да го почекам тој од втора лента да застане пошто залетан беше и неволно закочи, лут на овој првиот што ми застанал, па поради него сега и тој мораше. И само што направив чекор, лу дак од третата лента прошиша на само пола метар од мене, може ни толку немаше.

Секунда, само уште еден чекор фалеше да ме однесе. Брзаше семафорот на зелено да го фати или се тркаше со некој пред него, не знам, се стаписав, срце ми застана. Дивљак симнат од планина, безкичмењак, амеба!

Ама не, не сте вие криви. Вас толку ви дал Господ во тоа црпките што ви зјаат празни! Крива е државава! Цело лето полицаец на Партизанска не видов.

Див запад, дивее и лудува со коли и мотори кој како стигне. Народ страда и гине. Полицијата уво не ја боли! Нема кој да ве казнува за да ви го дотера тоа паметот. Кој памет па и ја, заборавив дека амебите памет немаат.

По новчаникот доволно е вас некој да ве удри, возачка да ви земе, забрана да ви стегне, во затвор да ве пикне, па одете летајте после и тркајте се по Партизанска да ве видам! Стоко распуштена! Марш назад во планина!“

Ваквата одлука ги разбеснила граѓаните, но и организацијата за заштита на животната средина.

-Властите во Флорида одлучиле да ги користат парите на граѓаните и државните ресурси за да го изведат овој експеримент од времето на Јура, соопштила Џејди Хенсон од Меѓународниот центар за управување со технологија и Центарот за безбедност на храна.

-Сега, без никакви проценки за ризик, продолжуваат со експериментот, наведуваат во соопштението.

Пилот проектот е измислен за да се дознае дали ГМО комарците можат да бидат замена за инсектициди кои се користат во прилика кога се запрашуваат тиграстите комарци, кои во себе може да носат денге и жолта грозница, како и бројни други болести.

Тигрестите комарци кои се препознатливи по шарите на нозете и на предниот дел, доаѓаат од Африка и може да се пронајдат во тропските краеви ширум светот.

Комарецот наречен OX5034 е генетски модифициран така што женските комарци умираат уште кога се во фаза-ларви, односно пред да пораснат  доволно големи да можат да касаат и пренесуваат вируси. Во студијата се наведува дека само женските комарци касаат бидејќи им е потребна крв за да имаат легло на јајца, а од друга страна, машките комарци се хранат со нектар и со самото тоа не се преносители на опасни вируси.

Како што е најавено, модифицираните комарци во 2021 година ќе бидат пуштени и во округот Харис во Тексас. Американска агенција за заштита на животната средина го одобрила почетокот на проектот откако компанијата Окситек направила повеќегодишно истражување за тоа како генетските модифицирани комарци би можеле да влијаат на човекот и природата.

-Ова е многу интересно, бидејќи се во прашања децениска здружена работа на стотина луѓе ширум низ светот кои се посветени на тоа да го заштитат човештвото од многу заразни болести, изјавил директорот на компанијата Окситек.

П.С. Бидејќи читам коментари рандом да не враќам поединечно…ова се дополнителни пари од оние на рампа 50 за возило и 30 од човек, кои се плаќаат регуларно со години, за влез и движење во Национален парк, со кои сме сложни и согласни за да дадеме придонес кон паркот за одржување, чистење и сл.

Едно Магаро – 200че.
Жал ми е што овојпат оваа идилична слика од врв планина и природа ќе нема идилична приказна како вообичаено. Еве, да видите до кое дереџе сме дојдени…Наместо регуларна планинарска тура – школски пример за легална кражба.
Вчера наутро на местото кај што вообичаено се поаѓа кон највисоката точка на Галичица, врвот Магаро 2255 н.м.в, наместо со радост , екипно тргнавме со неколку стотки полесни и со многу чемер со себе.
Млад дечко, вработен за плата и слушање наредби, излезе од кола спремен со фискален апарат и покрај нашите негодувања, кажа :
” Извинете, знам, неможам ништо да сторам, јас сум само вработен. “…и со кренати раменици и свесен и усрамен дека прави компромис со своите морални и етички вредности, ни наплати по 200 денари од човек за искачување на врвот Магаро. Не услови дека ако немаме да платиме не смееме кон врвот.
Дали сфаќате која навреда и фашизам е ова? Ееееејјј како не ви е срам!? Како бе господа не се срамите бе? Од кого земате? Од планинари најдовте да гребите? Новчаници не носиме со себе во планина, до сега одевме таму зошто само таму не ни наплаќаа сега и тоа некој паметен го смислил. Уште па кога прашав за што се овие пари – биле за користење ресурси и за движење во Национален парк. И плус, само од Ноември до Април важи баждаров. Ами на зима ко ќе се качуваме, не користиме ресурси и не одиме пешки…летаме до горе?!
Ми наплаќате за користење на ресурси – ( искачување на врв ) од богатството на мојата татковина? Мое е тоа, наше е, кој ви дава право да си присвојувате и па уште да наплаќате за тоа заедничкото кое ни е од Бога дадено? Ми ги наплаќате чекорите? Ајде да е некоја симболична сума, ќе замижевме ама ни повеќе ни помалку половина просечна дневница на еден вработен во државата? А ние невработените? А тој што денес немаше од ранецот да извади? Нема спорт за нив, дома ќе си седат. И оваа појава и лош пример е само на Галичица, зошто до сега никаде, никој во и надвор од државава не ни наплатил за искачување на врв, дури ни таму каде се плаќаат дневници на рејнџери кои вистински се грижат за парковите и дејствијата внатре – што кај нас е квантна физика.
Ејдиии деее… Денес наплативте на тие што со себе на грб ја носат тежината и бремето на ВАШЕТО расфрлено ѓубре и пластика и на горе и надолу, долж и попреку Националниот парк и не само на патеката која чини 200 денари туку насекаде, на некој кој е спремен да изоди километри пеш со повреди и во болки за да ја испочитува и срдечно да и се израдува и да и се поклони на убавината што пред себе ја гледа, на некого кој живее за тоа. Нам не ни е проблем да тргнеме по друга патека кај што ќе нема баждар и ќе ја најдеме, научени сме , 1км плус/минус, вие дали знаете друг пат освен овој, мизерниов?
Нека ви стои ова на ѕидот на срамот, како одличен белег, да си го памтите резилов.
Следно, за воздухот да ни наплатите, зошто од ова нема што друго понатака. Само недишење. 🙁 🙁 🙁
* Споделете, вие кои го делите со мене мислењето. Останатите уште да молчите, до следни 500ки на друга планина.