Tag Archives: Featured

Македонија

Секс скандал во МНР: Македонскиот амбасадор во Токио добил пет дена да се врати дома

Во еден од најголемите скандали во македонската дипломатија со години, амбасадорот Горан Цеков со указ е повлечен од амбасадата на Македонија во Токио, Јапонија, брифираат извори во Министерството за надворешни работи за „експрес.мк“.

Амбасадорот прво бил оценет како виновен за вршење сексуално вознемирување, а потоа од страна на министерот Бујар Османи и претседателот Стево Пендаровски биле донесени одлуки за негово итно враќање во земјава.

На Горан Цеков, по завршувањето на дисциплинската постапка во МНР, дадени му се пет дена да го одјави службениот стан и да си организира транспорт на покуќнината до Скопје.

Скандалот се случил откако бил пријавен од две жени кои соработувале со него во амбасадата во Токио.

Случајот прв го објави “експрес“ на први јуни, а потоа претседателот на собраниската комисија за надворешна политика, Антонијо Милошоски, објави детали за скандалот со поплаки за мобинг и сексуално вознемирување, поднесени од една македонска дипломатка, како и од јапонска државјанка која повремено работела на културни проекти во македонската амбасада.

Амбасадорот во дипломатските кругови важи за близок на шефот на државата Стево Пендаровски.

Македонија

Прободениот началник од Струга е брат на обвинителот Ајтан Ајро?

На Твитер кружат информации дека струшкиot началник кој вечерва беше прободен со нож е брат на обвинителот Артан Ајро, кој неодамна е избран во Вишото обвинителство.

Началникот на струшката полиција кој е избоден,  има тешки телесни повреди, но не е во животна опасност.

Во акција на струшката полиција вечерва е фатен напаѓачот на началникот на Одделението за внатрешни работи Струга, Ајро Дритан кој доживеа тешки повреди по напад со нож од жител на Велештa.

Против напаѓачот, во координација со јавниот обвинител, ќе биде поднесена соодветна кривична пријава.

Ајтан Ајро и Дритон Ајро се синови на поранешниот судија во Судскиот совет Неџат Ајро

Македонија

БУГАРСКА ПЕЈАЧКА ДО ПРОВОКАТОРИТЕ – Две години живеам во Скопје, не сум чула лош или навредлив збор затоа што сум Бугарка !

Фејсбук статус на Марија Донова во врска со случувањата и провокациите од бугарските навивачи:

 Не можам а да не се вклучам и да не коментирам што пренесуваат на бугарските и македонските медиуми! Не можам да молчам овој пат затоа што темата веќе влијае на мене лично!

Со целата моја почит кон сите оние фудбалски навивачи, клубови и навивачи! Речиси две години живеам во Скопје! Повеќето мои пријатели и роднини знаат што работам и што работам во Македонија. За овие две години, како Бугарка никогаш не се чувствував лошо третирана од луѓето кон мене… Никогаш не сум слушнала лош или навредлив збор против мене, затоа што сум Бугарка! Од други Бугари што доаѓаат во Македонија никогаш не сум слушнала дека биле лошо пречекани од Македонците, или на граница или во некој естаблишмент. По настаните на претепаниот Бугарин во Охрид (кој испадна Македонец со бугарско државјанство), свиркањето на бугарската репрезентација на скопскиот стадион пред извесно време и гледањето на денешниот настан со Левскарите, се прашувам само едно…. Кој ве плаќа да ги правите сите овие провокации и циркуси и да создавате слична тензија меѓу братски Што добивате од целата оваа вештачки создадена омраза едни кон други…. Ако Македонците навистина тепаа Бугари по улиците во Охрид и кршеа коли со бугарска регистрација по скопските улици, тогаш две години ќе ме тепаа и малтретираа психички Само едно последно нешто ќе кажам од секојдневната комуникација со Македонците низ цела Македонија а тоа е дека не ги мразат Бугарите како народ, тие ги мразат бугарските политики, како што ние самите ги мразиме Уште еднаш, убедена сум дека денес, на овие фудбалски навивачи се платени од друга политичка партија да поттикнуваат уште една тензија меѓу нашите народи, чисто медиумски, затоа што во реалност оваа тензија не постои, И секако, кога ќе бараш беља и боја, ќе ја најдеш! Ниту еден нормален човек не би отишол во туѓа земја и да го провоцира ова и да очекува да излезе од борба Можеби, да правев постојани провокации, ќе ме стават и на вести! Не можам да изберам од кое повеќе да се срамам.. дали од моите „образовани“ и „културни“ сонародници или од нашата историја… Знам само едно – сакам да живееме во мир, разбирање и меѓусебна почит! 

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10227608103603093&id=1080936454&post_id=1080936454_10227608103603093&eav=AfY07tEV1OoGZuSZs2DvBy5msgcRXQpMEwoDjc4C3-U47rdSSsEWC8lp05ZkKqWQp-k&viewer=100044618915374&m_entstream_source=timeline&paipv=0

Забава

КАКО КУПУВАМЕ ЈАЈЦА ВО ГЕРМАНИЈА (Видео)

Video

Христијан Костески ни објаснува како се купуваат јајца во Германија:)

Погледнете го видеото и сфатете зошто кај нас не е така.

https://www.instagram.com/reel/CuxLSbuKC_r/?igshid=MzRlODBiNWFlZA==

Скопје

Ракија за 6 денари, шопска за 25 денари во една од најпознатите кафани во Скопје (Фото)

Gallery

Спас од летните горештини скопјани пред земјотресот барале во летните бавчи на тогашните кафеани. Најчесто таму се одело фамилијарно, постарите пиеле пиво или шприцер, за децата имало лимонада, а најмалку еднаш месечно се јаделе вкусни ќебапчиња.

Една од најпознатите и најпосетените летни бавчи во Скопје била „Кермес“ во Градскиот парк, која била на три нивоа, но сепак во „шпицовите“ се поставувале и маси во тревата. Таму секогаш имало жива музика, а и скарата била многу вкусна.

Често налето се одело во „Кермес“, барајќи освежување, добра музика и вкусна скара. За ќебапчињата што се служеле се одело и со часови порано за да се фати место.

Погледнете го менито на една од најпознатите кафеани во Скопје од 1980 година.

Македонија

Замисли влагаш во Тинекс и им викаш „Јас сум од Слупчане, сметкава максимум 3.000 ќе ја куцаш, разбра?“

Gallery

Жителите на Слупчане ги условуваат екипите на ЕВН, за да им дозволат да влезат во селото. Наместо слободен пристап до трафостаницата, вработените во компанијата, тврдат дека се соочуваат со вербални и физички напади. 

Жителите им поставиле низа услови, а реакциите на социјалните мрежи се бројни.

Жителите на Слупчане со неколку клучни барања – да им бидат отпишани долговите од милиони евра, да плаќаат максимално 3000 денари по домаќинство, без разлика колку струја ќе потрошат и верските објекти да не плаќаат воопшто.

– Дали вака би направиле Македнците и што тогаш би се случило? Се гледа кој е граѓанин од прв, а кој од втор ред! – гласи еден од многуте коментари во оваа насока.

Сатирата на твитерџиите и овој пат „директно во целта“! Ова се најдосетливите реакции на твитерџиите: 

– Да ги пуштиме да преговараат со Бугарија и ЕУ.

– Предлог…и џепарац да им се дава секој месец и Слупчане држава у држава, одма у устав да се ставе…Нема лабаво како до сега.

Приказни, Скопје

Емотивно сведочење на Ева: Јас сум била бебе, татко ми со ногата ја искршил вратата ја грабнал мајка ми и брзо се симнале од зградата која се нишала како брод …

Gallery

Денеска Скопје се сеќава на разузнавачкиот земјотрес од 1963 година, а сеќавањата за блиските загинати сеуште се меѓу скопјани кои и после 60 години се сеќаваат на катастрофата која не треба да се повтори.

Во тоа кобно утро, кога поголемиот дел од жителите беа во длабок сон, околу 1.100 жители никогаш не се разбудија, најмалку 3.000 беа повредени. Околу 200.000 лица останаа без покрив над главата. Оваа природна катастрофа е најголемата во македонската историја.

Старите скопјани и денес се сеќавањаат и раскажуваат за земјотресот.  Тие своите спомени ги раскажаа во групата Стари Скопјани.

Во едно од нив Светле Камџијаш раскажува дека таа е родена по земјотресот, но љубовта на нејзините родители започнала од овој трагичен момент. 

„Така започнала и љубовта на моите родители, додека “кампувале” на брегот на Вардар, во страв дека може да удри нов бран тресење“, раскажува Светле.

Таа го раскажува и искуството на нејзината мајка која грабнала бебето на вујко и (мојата братучетка) и летнала надвор, преку дворот на тогашна Комерцијална банка, право на брегот на Вардар. Бебето исто така осетило дека нешто страшно се случува и ја избербатило по ноќницата. Кога стасала и погледнала пред себе, кон Офицорскиот дом, веќе го немало. На негово место полека спласнувал густ облак жолта прав. 

Ева Јанчева Петрушевска била 8 – месечно бебе за време на земјотресот. 

„Јас сум била 8 ипол месечно бебе. Кога почнало силно да тресе татко ми со се корпата во која сум спиела прво ме земал мене и почнал силно да вика по мајка ми ( која била тие мигови во тоалетот) веднаш да трча по него. Се симнал татко ми од зградата додека уште тресело, а мајка ми ја немало се уште. Ме оставил татко ми на некои соседи да ме причуваат и во дел од минута ( на првиот спрат ) повторно се качил горе. Зградата се лулала како брод на немирно море. Вратата од тоалетот се заглавила, бољерот паднал , а мајка ми така чучната со рацете над глава мислела дека тоа се нејзините последни мигови од животот. Татко ми со ногата ја искршил вратата ја грабнал мајка ми и брзо се симнале долу“, раскажува Ева. 

Веста за земјотресот многу брзо се раширила во регионот, а потресот се почувствувал и во соседните земји. За едно вакво искуство раскажува Билјана Топко која во тој период живеела во Метохија. Таа раскажува дека во време на земјотресот имала 6 години.

„Паметам дека татко ми ме извлече од кревет, зборувајќи ми дека станува збор за земјотрес. Ми кажа дека е силен потрес, кој најверојатно се случил во Скопје. После неколку денови слушнавме дека докторката Љубинка од Скопје загинала во земјотресот. Потоа уште долг период, моите родители од платата одвојуваа средства за солидарниот фонд формирана за таа намена„, раскажува Билјана.

Своето искуство со земјотресот го раскажува и Велјанка Пандиловска.

„Осетот на тресење беше језив, а сите избегавме надвор по скалите кои беа одвоени од зградата. Сите бевме избезумени. Во тој момент јас тргнав кон старата воена болница која не беше многу далеку од нас. Во непосредна близина на болницата имаше фурна, за жал тоа утро загинаа сите кои чекале за леб во тој момент. Лоша слика, луѓе голи и со пижами…секој земал по некое ќебе со себе“, раскажува Велјанка.

Мимоза Вујошевиќ раскажува за еден дел од нејзиното сеќавање по земјотресот. Првиот момент е куче кое цвилело само и напуштено во зграда која половина била срушена, а за вториот момент вели:  

Целиот град го поминавме пешки за да стигнеме до зградата во која требаше да се преселиме, тоа беше познатата 13-ка во Карпош, зградата беше срамнета со земја и никој немаше жив. Сите плачевме гушнати, но никогаш нема да дознаам дали од тага за погинатите или од среќа што останавме живи, заклучува Мимоза.

По земјотресот градот почнал да се гради според модерните проекти на Јапонецот Кензо Танте и на Адолф Циборовски. Старата Железничка Станица денес е „Музеј на Град Скопје“ и преставува симбол на големиот земјотрес.Часовникот на станицата е засекогаш сопрен на фаталните пет часот и седумнаест минути.

Скопје после 58 години е модерна метропола, но скопјани никогаш нема да ги избришат сеќавањата за тој кобен ден. Борко Зафировски кој денеска се сеќава на сликата која зад себе оставил катастрофалниот земјотрес за тв 24 вели дека на свои 14 години заедно со група граѓани и свои соученици помагал во градењето на хангарите каде сега е изградена гиманзијата Јосип Броз Тито.

Зафировски вели дека биле потребни денови за луѓето да се вратат во своите домови, се спиело под ведро небо и во шатори, а неговото семјество сместило повеќе фамилии во нивната куќа која делумно била оштетена.

Секоја година скопјани со едниствена порака никогаш да не се повтори таква трагедија..а Борко Зафировски вели:

Да продолжиме да го развиваме Скопје со ентузијазмот со кој беше обновуван од рушевините, напиша денеска и претседателот Стево Пендаровски на својот фејсбук профил. 

Домашни и странски делегации пак денеска положија цвеќе пред споменикот на заганатите во скопскиот земјотрес во 1963- та.

Скопје

Ретка репортажа за скопскиот земјотрес – Првиот новинар од Њујорк Тајмс додека го гледаше градот од авион, рече дека е бомбардиран (Фото и Видео)

Video

Скопскиот земјотрес од 1963 година бил земјотрес со јачина од 6,1 момент кој се случил во Скопје, СР Македонија (денешна Република Македонија), тогаш дел од СФР Југославија, на 1962 јули во која загинаа над 1.070 луѓе, беа повредени меѓу 3.000 и 4.000, а повеќе од 200.000 луѓе останаа без покрив над главата. Околу 80 отсто од градот е уништен.

Скопскиот земјотрес веднаш по катастрофата се наоѓа на светските пишани вести и телевизии, постојат бројни репортажи за истиот, како што е оваа што ќе ви ја пренесеме денеска.

Земјотресот, кој беше со јачина од 6,1 степени според Рихтеровата скала (еквивалент на 6,9 степени според Рихтеровата скала), се случи на 26 јули 1963 година, во 04:17 UTC (5:17 {{nbsp}} по локално време) во Скопје, социјалистичка Република Македонија, тогаш дел од СФР Југославија (денешна Република Македонија). Потресот траел 20 секунди и бил почувствуван најмногу по долината на реката Вардар. Имаше и помали последователни потреси до 5:43 часот.

Во рок од неколку дена по земјотресот, 35 нации побараа Генералното собрание на Обединетите нации да стави помош за Скопје на нивната агенда. Понудено е олеснување во форма на пари, медицински, инженерски и градежни тимови и материјали од 78 земји.

Првиот странски новинар кој пристигна во Скопје за да известува за земјотресот е Дејвид Биндер од Њујорк Тајмс. Додека го гледаше Скопје од авион, коментираше дека градот изгледал како да е бомбардиран.


Инженерот Деметриус Комино со седиште во Обединетото Кралство обезбедил материјали за градежна рамка на Дексион за да им овозможи на 49 кралски инженери да изградат 1560 живеалишта, доволно за две целосни села, од кои едното го добило прекарот Дексионград. Дексион припаѓа на скопската општина Ѓорче Петров.

Во 1965 година, јапонскиот архитект Кензо Танге беше побаран од Обединетите нации да учествува во ограничен конкурс за обнова на Скопје, по што Танге освои 60% од наградата, додека југословенскиот тим ги освои преостанатите 40%. Сепак, планот на Танге за Скопје (едно од неговите главни дела) останува делумно имплементиран, особено во врска со Железничката станица Нова Скопје и т.н. Градски ѕид.

Како што градот постепено почна да закрепнува, се појави потребата за заживување на културниот живот. Познатиот уметник Пабло Пикасо ја подари својата слика „Глава на жена“ (1963), која беше изложена во новиот постземјотресен Музеј на современа уметност на Македонија.

Зградата на музејот била донација од Полска и била дизајнирана од неколку полски архитекти. Концертната сала „Универзална сала“ е изградена со донации од околу 35 земји, а нејзината монтажна зграда е направена во соседна Бугарија.

Неколку улици и објекти во Скопје беа именувани во чест на земјите кои помогнаа во нивната изградба и/или донираа станови. На пример, владата на Романија го донираше поликлиничниот медицински центар, кој го доби името по нејзиниот главен град Букурешт. Во општина Карпош има станбени згради донирани од Советскиот Сојуз на македонски јазик: „руски жив град“ (транс.: „руски згради“, што значи „руски згради“) и шведски и фински префабрики наречени „шведски / фински бараки“ („шведски / фински бараки“).

Еден пример е улицата Мексико во Скопје (улица Мексичка, ulica Meksička). Официјално беше именуван во чест на земјата Мексико и на локацијата беше откриена спомен плоча од мексиканскиот претседател Адолфо Лопез Матеос. Во 2012 година, познатиот жител на улицата, рок музичарот Влатко Стефановски и неговиот брат, драматургот Горан Стефановски протестираа против одлуката на градоначалникот да преименува неколку градски улици, меѓу кои и улицата Мексико. Браќата Стефановски ги потсетија луѓето дека улицата на која пораснале и каде е формирана македонската рок група Леб и сол е изградена со донации од Мексико и тврдат дека овој чин на солидарност никогаш не смее да се заборави.

Изграден од урнатини благодарение на релјефот од целиот свет, Скопје често се нарекува „Град на меѓународната солидарност“, што е и неговото мото.


По земјотресот, Јосип Броз Тито, тогашниот претседател на СФР Југославија, испрати порака со сочувство до Социјалистичка Република Македонија пред лично да го посети градот.

Алберто Моравија, еден од водечките италијански романсиери исто така упати пораки за солидарност, како и реномираниот Жан-Пол Сартр, една од водечките фигури на француската филозофија и литература.


Скопскиот земјотрес се споменува во многу уметнички дела, вклучувајќи литература, музика, театар и филмови. Пример е македонскиот игран филм „Спомен“ во режија на Димитрие Османли во 1967 година. Пример од областа на литературата е поемата „Скопље 1963“ на австриската поетеса Кристине Буста.

Погледнете ја репортажата:

Европа

Хрватски ПРАТЕНИК: ОВАА ОЛУЈА НЕ Е ПРИРОДНА, нешто кое дува до 180км на час не е нормално за овој регион ! (ВИДЕО)

Video

На вонредната седница на Собранието во Хрватска пред дена, свикана од претседателот Зоран Милановиќ, што е преседан во хрватската историја. Имено, ова никогаш не се случило во триесетгодишниот модерен хрватски парламентаризам, ваков вид на вонредна седница.

Расправата траеше над 16 часа, а се разговараше за штрајкот во судството. Се дискутираше за гасната афера, односно препродажбата на гасот за еден цент, а дискусиите беа остри со многу тензија меѓу членовите на парламентот, меѓу кои теми се зборуваше и за моменталната состојба со невремето во Хрватска.

Жељко Ленарт, пратеникот од аграрната партија, зборуваше за последиците од невремето.

„Оваа бура која секако не настана природно. Бев скептичен за КОВИД, и го имам истото мислење за ова. Нешто што дува 150 или 180 км на час не е нормално за Хрватска. Можеш да ми се смееш, но еден ден ќе се сетиш што реков“.

Тој исто така спомна како настрада Славонија со огромни последици од невремето и се она кое се случува во регионот и Хрватска изминатиов период е навистина загрижувачки.

Додека неговиот говор предизвика смеење кај дел од членовите на парламентот, оценете дали неговата изјава е за потсмев:

Македонија

НА ДЕНЕШЕН ДЕН во сред Софија стрелани македонските поети Никола Ј. Вапцаров и Антон Попов

На денешен ден пред 81 години на Гарнизонското стрелиште во Софија стрелани се Никола Јонков Вапцаров и Антон Попов, македонски интелектуалци и патриоти.

Вапцаров бил поет, есеист, новинар и револуционер и еден од основачите на Македонскиот литературен кружок во Софија (1938-1941). Роден е на 7 декември 1909 година во Банско, во Пиринска Македонија, каде го минал и  детството.

Вапцаров учи гимназија во Разлог, Пиринска Македонија, но поради тешката материјална состојба го прекинува образованието и потоа завршува воено поморско- машинско училиште во Варна. Поради условите во кои живеел, Вапцаров се школувал, а подоцна и пишувал на туѓ јазик, но никогаш нема да заборави дека е Македонец.

Првата своја песна „Кон светлите идеали“ ја објавува во весникот „Борба“ во 1926 год. Наредните две години своите творби ги објавува објавува во списанието „Родина“.

Се жени со Бојка, ќерка на Македонци, доселеници од Егејска Македонија. Во 1935 година Бугарија ја зафаќа економска криза. За да преживее Вапцаров работи како физички работник во фабрика во Софија во многу тешки услови. Борејќи се со сиромаштијата, ќе доживее лична трагедија – ќе му почине синот единец Јонко. И покрај невремето во кое живеел, не престанал да пишува.

Станал член на тамошното антифашистичко движење и еден од организаторите на протестите кои ќе започнат по затворањето на фабриката во која работи. Фабриката повторно проработува, но Вапцаров е веќе трн во окото на власта и останува без работа.

Неговиот талент за пишување е неспорен. Со една негова песна победува на анонимен конкурс на списанието „Летец“. Победува и на натпревар за радио-драма, но откако организаторите дознаваат за кого се работи, неговата драма не е поставена ниту емитувана.

Во 1940 година Вапцаров ја издава својата единствена стихозбирка „Моторни песни“.

Заедно со Михаил Сматракалев и Антон Попов во октомври 1938-ма е еден од основачите на Македонскиот литературен кружок во Софија, во кој подоцна се вклучуваат и Коле Неделковски, Венко Марковски, Ѓорги Абаџиев и други.

Во реферат по повод основањето на кружокот, Вапцаров напишал:

„На нас, како Македонци што пишуваат, ни е неопходна една правична емоционална сила, што ќе ни ја раздвижи крвта, ќе ни раздвижи многу претопени чувства, многу спомени… Зашто ако последните години македонската револуционерна борба тапка во место, ми се чини дека причината е во недостигот на жива творечка сила… Се случи така што во српска и грчка Македонија (Вардарска и Егејска) – великобугарските утопии се оладуваат и јакне едно поколение инспирирано од лозунгот „Слободна и независна Македонија“.

Вапцаров натаму вели:

„Тоа е најважната етапа од македонското прашање кое навреме не го забележавме и за чие преспивање носиме одговорност… Ако тагуваме за својата Татковина, ако во нас има капка македонска крв, ако во нас останала капка благодарен патриотизам, овојпат треба да се впрегнеме, ропски да се впрегнеме, за да понесеме дел од одговорноста на едно дело и жестоко величие на една епоха… Ние треба да ја познаваме македонската историја и најмногу историјата на национално-револуционерното движење – Илинден, Гоце, Даме… Ние сме Македонци. Затоа и нашето творештво треба да биде во служба на македонската кауза…“

Овие зборови на Вапцаров доволно кажуваат каков Македонец бил тој.

Во април 1939 година е донесен Статут на кружокот, во кој јасно се нагласува дека: „Кружокот е самостојна, независна група од македонски поети и писатели, обединети од заедничка цел да работат за создавање на македонска уметничка литература.“

Освен рефератот на Вапцаров, зачувани се и други написи, статии и реферати на членовите на кружокот, кои на своите собири ги читале своите дела и меѓусебно си давале критики за напишаните творби. Зачуван е и текстот на Антон Попов „За македонската нација“.

Во 1941 година, заради прогонствата и затворањата на членовите на кружокот, тој престанува да постои. Вапцаров започнува илегално да делува и учествува во многу саботажи. На 4 март наредната година е уапсен од бугарските фашисти  и потоа неколку месеци крвнички мачен во софиските затвори.

Знаејќи дека го чека смрт, Вапцаров се обидува да се самоубие сечејќи си ги вените. На 23 јули 1942 година бугарскиот суд го осудува на смртна казна без право на жалба. Истата вечер Никола Јонков Вапцаров и Антон Попов се стрелани на гарнизонското стрелиште во Софија.

Никола Јонков Вапцаров останува еден од најголемите синови на Македонија, пишуваат Македонците од ОМО „Илинден“ од Пиринска Македонија, и додаваат „Македонија не смее да го заборави“.

(Село Игуменец денес Гега во Пиринска Македонија)

Антон Попов е правнук на поп Стојан од Берово

Антон Николов Попов роден е на 20 октомври 1915 година во Попово маало, село Игуменец (денес Гега) во Пиринска Македонија. Тој е македонски писател, патриот и учесник во отпорот против режимот во Бугарија. Бил еден од основачите на Македонскиот литературен кружок.

Неговиот прадедо поп Стојан се доселил од Берово. Тој, како соборец на Иљо Малешевски и учесник во Кресненското востание, бил убиен од Турците. Истата судбина го снашла и дедо му Костадин Попстојанов, војвода на чета во Горноџумајското востание, заедно со неговите двајца браќа. Татко му, учителот Никола Попов бил учесник во револуционерните борби.

Попов основно образование завршил во родното село, потоа продолжил во гимназијата во Самоков. Заради учество во ученички кружок и ширење на марксистички идеи помеѓу учениците на гимназијата бил исклучен и принуден да го продолжи своето средно образование во Неврокоп, каде и го завршил во 1933 година.

Неможејќи поради материјални тешкотии да продолжи на факултет, станал учител во Гега и за кусо време создал интернат за 100 сиромашни деца во селото. Од 1934 година Антон Попов бил член и на Бугарската комунистичка партија (БКП).

Во 1936 година се запишал во Државното високо училиште за финансии и административни науки во Софија, а есента 1937 година станал чиновник во Софија каде работел и како новинар. И Попов е еден од основачите на Македонскиот литературен кружок во 1938 година. Во тоа време ја напишал статијата „Дали постои македонска нација“, во која дава образложен позитивен одговор.

На почетокот на мај 1941 година е мобилизиран во 25 пешадиски полк на Беломорието. По нападот на нацистичка Германија врз СССР заедно со Никола Вапцаров стануваат членови на Воениот центар при ЦК на БКП, каде пројавил вонредна активност. По апсењето на Вапцаров на 4 март 1942 година, набрзо, на 24 април бил уапсен и Антон Попов. Во судскиот процес против ЦК БРП на 22 јули е осуден на смрт и на 23 јули, заедно со Н. Ј. Вапцаров и четворица други комунисти бил стрелан на софиското гарнизонско стрелиште.

Со неговото име и во негова чест, Петричкиот партизански одред, формиран на 24 мај 1944 година, е наречен „Антон Попов“.

Еве што запишал Антон Попов:

„Беснееја на македонската земја разни господари. Срби, Турци, Грци, Бугари… Тогаш, од македонската нива сите тие береа. До денеска само на еден правото не го признаа. Правото на Македонецот да ја ора својата земја и единствено тој да го бере плодот од својата нива. Стариот господар на таа земја, правото на големиот македонски дух – не беше признат. Историјата на човештвото е полна со неправди. …Кој ги инспирира настојувањата да се избрише македонското сознание, македонското име, да не го признаваат правото на македонскиот народ да биде господар и чувар на својата родна земја? Кој ги поттикнува нивните свирепи мерки, нивното цврсто решение? Кој ги поддржува и оправдува нивните настојувања- плен на угнетување да бидат нивните славјански браќа“?- напишал Попов.

(Д. Г.) Денешен.мк