Пожарникарите на доброволното противпожарно друштво „Менгеш“ соопштија дека успешно ги евакуирале сите 22 деца од градинката Гобице во општината Менгеш во Словенија.
На Фејсбук страницата на доброволното противпожарно друштво можат да се видат драматични фотографии од спасувачите кои ги извлекуваат децата од поплавата.
„Ги известуваме родителите од градинката Гобица дека успешно ги евакуиравме сите 22 деца“, напишаа тие на Фејсбук.
Станува збор за спасувачка акција во која помогнал и трактор, а децата со приколка биле пренесени на безбедно. Поплавата во општината Менгеш стигнала за помалку од еден час и направила огромни штети.
Пожарникарите од Менгеш преку Фејсбук ги известуваат сите жители дека треба да ја исклучат струјата и од долните простории да се префрлат на повисоки катови.
„Телефоните ни се постојано зафатени, затоа бараме да се јавите само доколку животот ви е во опасност! Животите на луѓето ни се важни во моментов. Ќе интервенираме во куќи кога ќе се намали нивото на водата“, известија тие.
Најмногу дожд во Словенија падна на југот од подножјето на Јулијските Алпи и во подрачјата кон Горењска и Корушка. Забележани се 100-тина интервенции на пожарникарите, евакуирани се три кампа, неколку села се отсечени, а според словенечката национална телевизија поплавите однесоа и човечки живот. Надлежните предупредија на можни прекини во напојувањето со електрична енергија, на комуникациските мрежи и снабдувањето со вода.
Под сирени за опасност е Љубљана поради опасност од излевање на реката Сава.
Како што очите ги гледаат сетилните предмети, така верата преку духовните очи гледа во невидливото. (Преподобен Исак Сирин).
Човекот е роден со чувство за доверба. Детето е мирно во рацете на мајката, која за него во првите денови и недели го опфаќа целиот свет, целата Вселена. Таа девет месеци го носи под нејзиното срце, и тоа е неразделно од неа. Неговата мајка е извор на живот, храна и топлина за него.
Светот за детето, постепено се шири. Неговата нежна и чиста душа болно ги согледува несовршенствата на светот, кои му го даваат животното искуство. Човекот почнува да разбира дека не можете секому да се доверува, но чувството на доверба никогаш не исчезнува. Тоа е поставено од Создателот и останува до крајот на животот. Ние им веруваме на наставниците кои нè учат, на екипажот во авионот, во кој седиме, за да стигнеме некаде, на хирургот кој нè оперира.
Во повеќето случаи, ние не ги познаваме, но веруваме во нивната професионалност и искреност. Во нашите животи, ние секојдневно пројавуваме вера и доверба.
Во различни животни околности, човекот се стреми да најде заштита и поддршка не само за да ги избегне реалните опаcности, туку и да се ослободи од cтравот и вознемиреноста, да ја стекне смислата на животот, и смирено и самоуверено да се стреми кон достигнување на повисоки цели.
Во светот во кој има многу непријатности, невозможно е да се најде такво прибежиште. Заштита и поддршка може да најдеме само во Бога. Верувањето во Бога е цврста и сигурна основа за човечкиот живот. Словенски збор надежда, надеж, доаѓа од придавката „надежен“. Верата е силно сидро, кое ни помага да застанеме во брановите на секојдневните бури и да не се срушиме врз камењата. Не е случајно што сидрото е првиот христијански симбол на верата и надежта.
Човекот ги соединува двата света – видливиот и невидливиот, соединува две природи – физичката (телото) и духовната (душата). Ние телото го гледаме и го чувствуваме, но има многу докази и за постоењето на душата, ние ја чувствуваме и ја разбираме нејзината болка, нејзините радости и потреби. Затоа, човечкиот живот не може да се ограничи само на задоволување на потребите на телото. Душата е дел од невидливиот свет, кој има свои закони. Затоа, таа мора да води духовен живот, следејќи ги тие закони.
За да бидеме здрави, да имаме плодови и да го наследиме вечниот живот, душата треба да се стреми да го спознае Бога и да се соедини со Него како со Извор на животот. „Телото не може да живее без дишење, а душата невозможно е да постои, ако не го запознае Создателот“ (Свети Василиј Велики).
Што е неопходно, за да живееме правилен духовен живот, кој ќе принесува плодови? Пред сè, потребна е – вера. Без неа, ние не можеме да се надеваме на Бога, да се молиме на Бога и да го љубиме Него. Бог се обраќа кон секое човечко срце. Одговор на тој Божји повик е верата. Глувоста, нечувствителноста кон Божјото обраќање или несакањето да го следиме тој повик, е неверието и тешката болеcт на душата. Верата му се дава на човекот од Бога, но човекот за да ја добие, треба да го поправи својот гревовен живот. Првиот чекор кон тоа, треба да биде покајанието. Тогаш во душата ќе се појави првиот никулец на верата, кои со текот на времето ќе донесе спасителен плод.
Верата започнува со мал и едвај забележлив никулец: Верувам Господи! Помогни му на моето неверие. Овој молитвен плач со солзи, се излеа од таткото на тешко болниот син, како одговор на зборовите од Спасителот: „Ако можеш да поверуваш? Сè е можно за оној што верува!” (Марко 9, 23). Кога ние ќе сфатиме со сето свое битие, дека само Бог може да ни помогне, и никој освен Него не може да нѐ излечи од гревот и да нè спаси од вечна смpт, тогаш нашата вера почива врз добра почва и донесува плодови. Затоа, чувствувајќи ја желбата за да веруваме на Бога, потребно е да го молиме Бога, Он да ја подигне и да ја зголеми таа вера во нас. Ни една молитва Бог не ислопнува толку брзо и лесно, како оваа!
Секој што го бара Бога, ја повикува Светата Црква да му помогне. Во неа, преку Светите Тајни пребива самиот Господ, Кој ни дава можност да се соединиме со Него. Ако ние, не само со нашиот ум, туку со нашето срце, ја прифатиме оваа вистина, тогаш Евангелието ќе се отвори за нас, како радосна вест за нашето спасение и нам ќе и бидат достапни тајните на Царството Небесно. Најголема од нив е – љубовта. Како што Господ ги поучува Своите ученици: „Ова е Мојата заповед: да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас“ (Јован 15, 12). За нашата вера да не биде нестабилна, потребен е труд.
Тој започнува со молитва кон Бога. И Господ ќе одговори на молбата. Но, за да не се загуши никулецот на нашата вера во трњето, ние мораме да се очистуваме од нив (од самољубие, грешни навики, страсти, духовна раслабеност и мрзеливост). Птиците нема да го исколваат семето на нашата вера, и плевелот нема да ја загуши, ако почесто се оддалечиме од светската суета и го засакаме храмот. Таму, под закрилата на Севишниот (Псал. 90, 1), нашата вера ќе биде заштитена од сè што е штетно, растејќи и носејќи добри плодови. Конечно, почвата на душата мора да омекне и да се загрее. Ништо не ја прави нејзе толку камена и ладна како самољубието и сконцентрираноста кон себеси. Овие з ла се надминуваат со добри дела и активна љубов кон луѓето, сеќавајќи се, дека „верата без дела е мpтва“ (Јаков 2, 20).
На социјалните мрежи се прошири фотографија, за која се вели дека е од српскиот град Рума, каде деновиве избил пожар на поткровје од зграда каде живееле двајца свештеници.
Пожарот според пишувањата на српските медиуми пеплосал се’, освен икона со Богородица и Исус.
Иконата била речиси недопрена, па случката остави без зборови илјадници корисници на социјалните мрежи.
Хрватска деновиве е погодена од големи поплави предизвикани од силните врнежи од дожд. Во поплавените подрачја се видени многу примери на херојство на спасувачите, а „Јутарњи лист“ објави фотографии на кои се гледа како пожарникар кој спасува срна од давење во длабоката вода.
Младиот пожарникар од Карловац ја спасил срната од давење, храбро ја зел во раце и со неа тргнал на безбедно. Несреќното животно воопшто не се исплашило, а коментаторите на социјалните мрежи се полни со пофалби за спасувачот.
„Симнете капа“, „Секоја чест“, „Прекрасно“, „Има и добри луѓе“, се само дел од коментарите на фејсбук-страницата на Радио Мрежница, која ги објави фотографиите.
Бугарија очигледно не губи време да ја прикаже својата вистина за депортацијата на Еврерите и го користи (злоупотребува) членството во ЕУ.
Најновата иницијатива доаѓа од бугарски лобисти на чело со извесен Џераси кои испратија инцијатива до ЕУ да се прогласи Ден на Бугарија за спасувањето на Евреите“.
Дека оваа инцијатива е во напредна фаза говори и тоа што предлогот е веќе испратен до претседателката на Европскиот парламент, Роберта Мецола и до Катарина фон Шнурбејн, координаторката на ЕУ за напорите за борба против антисемитизмот.
Во предлогот Џераси пишува дека „Бугарија е единствената нација во светот што ги спасила своите Евреи и дека „ Бугарите се скромен народ кој не го промовирал овој чин на херојство“.
Покрај ова потпретседателката на Бугарија Илијана Јотова најави дека наскоро ќе започне и иградба на Музеј на спасувањето на Бугарија.
Бугарскиот европратеник Андреј Ковачев во Брисел организираше конференција токму на оваа тема а пак македонскиот претседател Пендаровски побара Бугарија да се извини за протерувањето на што официјална Софија жестоко реагираше.
Две кози се извлечени живи од урнатините 637 часа, односно 26 дена откако се случија разорните земјотреси во градот Нурках во турската провинција Кахраманмарас, јавува Анадолија.
Maraş'ın Nurhak ilçesinde, depremden 637 saat (27 gün) sonra 2 keçi canlı kurtarıldı pic.twitter.com/42BTJOeAwQ
Работниците кои ги отстранувале остатоците од урнатините во селото Алчичек во еден момент слушнале звуци на животни, а потоа од под урнатините извлекле живи две кози кои биле под урнатините повеќе од 26 дена. соопшти кабинетот на локалниот гувернер.
По интервенција на ветеринарот, на козите им била дадена вода и храна, а локалните власти се погрижиле за нив бидејќи нивните сопственици биле надвор од градот, соопшти агенцијата.
Исто така, во турскиот град Хатај, кој беше еден од најтешко погодените од двата разорни земјотреси на 6 февруари, куче е извлечено од урнатините и 25 дена по земјотресот.
Екипи на АФАД и други служби, додека работеле на отстранување на урнатините во Антакија, Хатај, слушнале звук под една од урнатините, а следела потрагата по изворот.
Кучето териер беше извлечено 25 дена по разорните земјотреси, по успешната операција на тимот за пребарување и спасување.
Како што утврдиле, кучето успеало да најде храна под урнатините, каде било затворено и на тој начин успеало да преживее.
Спасувачите во Хатај, Турција, успешно извлекоа мало куче пред неколку дена од урнатините на срушена зграда по катастрофалниот земјотрес што го опустоши регионот на почетокот на овој месец, а целото спасување било снимено на камера.
Видеото на кое се гледа кученцето Памбук, кое поминало 60 часа заробено во урнатините, стана вирално.
Слаткото бело куче трпеливо чекало додека спасувачите го извлекувале од урнатините од каде претходно го извлекле неговиот сопственик, кој веднаш бил пренесен во болница.
Во болницата кученцето буквално не се двоело од својот сопственик, јавува медицинскиот кадар.
Министерството за одбрана организира пречек на припадниците од специјалните сили на Армијата, кои учествуваа во хуманитарната спасувачка операција во Турција. Тие престојуваа 13 дена и помагаа во спасувачките акции, во кои извлекуваа жители на погодените градови од урнатините.
„Во трката со времето овие војници настојуваа да спасат човечки животи, а најголема радост беше спасувањето на 5-годишното дете од урнатините во Турција, беше посочено од страна на армиските власти во Македонија.
„Турција пред две недели ја доживеа најразорната природна катастрофа, Северна Македонија од првите мигови беше со нас“, истакна во своето обраќање турскиот амбасадор во Македонија, Хасан Мехмет Секизќок.
„Соединувајќи се во едно срце, Македонија со почитуваниот претседател, Владата, јавни институции и доброволни граѓани ги мобилизира сите свои можности за испраќање помош во регионот погоден од земјотресот. На самото место сведочевте на разорноста на земјотресот, ја споделивте длабоката тага на турскиот народ“, рече турскиот амбасадор.
„Храбри чеда на македонската армија, вашата пожртвуваност е врежана во меморијата на турскиот народ“, додаде тој.
На настанот на припадниците на Армијата им се заблагодарија и ги поздравија претседателот Стево Пендаровски, министерката за одбрана – Славјанка Петровска, началникот на Генералштабот на Армијата – генерал-потполковник Васко Ѓурчиновски, амбасадорот на Република Турција во Македонија – г. Хасан Мехмет Секизќок, и одбранбениот аташе на Турција во Република Македонија.
Армиски тим за заштита и спасување од Баталјонот за специјални сили, водачи и кучиња обучени за трагање учествуваа во спасувачката акција.
Дванаесетгодишниот Осман Халебије и двајцата мажи, Мехмет Али Сакироглу (26) и Мустафа Авџи (34) се спасени речиси 11 дена откако двојните земјотреси опустошија делови од јужна Турција и соседна Сирија.
Единаесет дена по земјотресот – еден од најсмртоносните во последните 100 години – спасувачите извлекоа 12-годишно момче и двајца мажи од урнатините, повеќе од 260 часа по земјотресите во кои досега загинаа над 43.000 луѓе во Турција и соседна Сирија.
Момчето беше спасено од урнатините на зграда во централната Антакија, провинцијата Хатај, во 260-тиот час по првиот земјотрес што ја погоди Турција утрото на 6 февруари, објавија локалните медиуми доцна во четвртокот.
Осман Халебије, странски државјанин, е извлечен од урнатините на станот Букет во населбата Екинци.
Турскиот министер за здравство Фахретин Коџа го посети момчето во локална болница.
