Connect with us

Приказни

“Првите комшии ни се тешка сиромаштија, но само тие дојдоа во болница”

Published

on

Нашите први соседи се тешка сиромаштија. Колку и да се трудат нешто да направат, како да се проколнати, ништо не им оди од рака. Живеат во разрушена куќа и единствено што Бог им дал, тоа се нивните деца.
Имаат четири сина и две ќерки. Тоа се прекрасни деца, меѓутоа, многумина тука од соседството кога ќе ги видат, им ја вртат главата.

Ги нарекуваат со погрдни имиња иако никому ништо лошо не му направиле. Честопати во училиште ги задеваат и ги тепаат, само затоа што биле сиромаси.

Јас и мојот сопруг им помагаме колку што можеме, често им ги плаќаме комуналиите, им купуваме нешто храна, некои основни намирници, ништо премногу, зошто и ние не сме некои богати.

За возврат никогаш ништо не сме побарале. Тоа го правевме од сожалување кон децата.

Меѓутоа, пред неколку месеци нашиот помлад син се разболе, му откажаа бубрезите и мораше да започне да оди на дијализа. Тоа беа тешки моменти за нас.
Докторите ни советуваа дека потребно е да се направи трансплантација, додека е сè уште млад и да најдеме повеќе потенцијални донори за да ги направат потребните анализи.

Кога ова им го раскажавме на нашите соседи, тие веднаш се согласија и рекоа дека ќе дојдат со нас во болница и ќе ги земат со нив сите шест деца. Рекоа дека “Ваљда еден од нас ќе може да помогне”.

Мислевме дека до следниот ден ќе се предомислат, но еве ги денес, сите дојдоа да дадат к рв.

Она што најмногу емотивно ме погоди, е тоа што никој од нашите пријатели и роднини на кои им се јавивме, никој не дојде. Никој не реагираше на нашата молба, а под “Никој” мислам на нашите браќа, сестри…

Никој не сака да си го ризикува животот за да го спаси мојот син. Но, тоа е животот, веројатно така требало да се случи. Од сите што ги замоливме, на крај дојдоа само нашите соседи, сосе нивните деца.
Само се надевам и го молам Бога, мојот син да не го помине остатокот од животот на дијализа и да се покаже дека мојот бубрег најмногу одговара. Тогаш ќе бидам 100% среќна. Те молам Боже, исполни ми ја оваа желба!

Приказни

31 година од уривањето на авионот „Јак-42“ кај Охрид, погледнете ја реконструкцијата

Published

on

На денешен ден во 1993 година, авионот „Јак-42“ на авиокомпанијата „Авиоимпекс“, кој летал на релацијата Женева – Скопје, се урна во близина на Охрид. Леталото било пренасочено кон охридскиот аеродром поради лошите временски услови, но се срушило на само 4 километри од пистата, меѓу селата Горно Лакочереј и Оровник пишува 4news.mk.

Во оваа трагедија животите ги загубија 116 патници и членови на екипажот. Единствениот преживеан патник подоцна им подлегна на повредите. Како причини за несреќата беа посочени лошото време и наводно недоволната комуникација помеѓу посадата на авионот и аеродромските служби.

Истата година, само неколку месеци порано, на 5 март, на скопскиот аеродром се случи уште една голема авионска трагедија. Патнички авион од типот ФОКЕР 100 на компанијата „Палер Македонија“, кој превезуваше 97 патници, се урна при полетување. Во оваа несреќа загинаа 86 лица. Како причина за падот на Фокерот беше утврдено дека крилјата на воздухопловот не биле размрзнати, што доведе до дефект и пад.

Овие две трагедии го потресоа македонското воздухопловство и јавност. Поради сериозноста на ситуацијата, тогашниот министер за урбанизам, градежништво, комуникации и екологија, Антони Пешев, си поднесе оставка. Овие настани остануваат длабоко врежани во колективната меморија како најцрните денови во историјата на македонското воздухопловство.

Погледнете ја реконструкцијата која за прв пат е направена за овој лет.

Continue Reading

Приказни

„Крсте Петков Мисирков: Темелник на македонската литературна и национална посебност“

Published

on

На 18 ноември 1874 година е роден Крсте Петков Мисирков основоположник и кодификатор на македонскиот литературен јазик и правопис. Автор е на „За македонцките работи“, прва книга на современ македонски јазик која ги демаскира пропагандите и зборува за македонската посебност.

Continue Reading

Приказни

Годишнина од смртта на Петре Прличко, доајенот на македонското актерство

Published

on

На 16 ноември 1995 година замина Петре Прличко, легенда на македонскиот театар и филм. Со својот неповторлив талент и харизма, остави неизбришлива трага во културата, а публиката и денес го памети по многу незаборавни улоги. Неговата омилена улога, како што самиот изјави, остана ликот на Мандана.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2024 Булевар.мк