Connect with us

Религија

„Не храната, ами чревоугодието е зло,ниту зборувањето, ами празнословието,ниту светот е лош, ами страстите“

Published

on

По долгиот пат на подвижничката борба. Црквата, којашто ги познава лавиринтите на човечката душа, како и нишката на Аријадна, т.е. патот за излез од него – смирението, покајанието, силата на молитвата и на умилителните свештени богослужби, страстоубиствениот пост, трпението, послушанието кон законот на благочестието – и оваа година нѐ повикува на едно боговдахновено патешествие, чиешто мерило е Крстот, а хоризонт – Воскресението Христово.

Поклонението на Крстот – срцевината на Светата и Велика Четириестница, ни ја открива смислата на целиот овој период. Словото Господово одекнува и потресува: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, нека го земе крстот свој секојдневно и нека оди по Мене!“ (Лука 9,23). Повикани сме да го подигаме нашиот крст, последувајќи Го Господа, со устремен поглед кон Неговиот живоносен Крст, со знаење дека Господ е Оној Кој спасува, а не подигањето на нашиот крст. Крстот Господов е „осуда на нашата осуда“, „осдуда на овој свет“ и истовремено, ветување дека злото, во сите негови форми, го нема последниот збор во историјата. Гледајќи кон Христа, застанати под Неговиот покров, на нашиот Подвигоположник Кој нѐ благословува и ги поткрепува нашите трудови, се подвизуваме со добриот подвиг, „во сѐ сме навредувани, но не сме притеснети; во тешкотии сме, не губиме надеж; нѐ гонат, но не сме изоставени; нѐ кутнуваат, но ние не загинуваме“. (2 Кор. 4, 8-9). Оваа е самата животна суштина и на овој крстовоскресен период. Се движиме кон Воскресението преку Крстот, преку кого „дојде радост за целиот свет“.

Можеби некои од нас се прашуваат зошто Црквата на актуелнава пандемија додава, покрај веќе постоечките здравствени ограничувања, уште еден „карантин“, оваа Велика Четириесетница. Навистина, и Великата Четириесетница е еден „карантин“, односно временски период од четириесет дена. Сепак, Црквата не доаѓа за да нѐ истошти дополнително со нови обврски и забрани. Напротив, нѐ повикува да ја сфатиме смислата на карантинот што го живееме поради короната, со посредство на Великата Четириесетница, како ослободување од затворот на нештата од „овој свет“.

Денешното евангелско четиво ги поставува условите за тоа ослободување. Првиот услов е постот, не во смисла на откажување само од определена храна, ами и од оние навики што нѐ држат приковани за светот. Ова откажување не претставува израз на обезвреднување на светот, туку неопходна претпоставка за востановување на нашите правилни врски со него и доживување на неговото уникатно веселие, како поле за христијанско сведоштво. Поради таа причина, и во времето на постот, гледиштето и доживувањето на животот на верните има пасхален карактер, вкус на Воскресението. „Четириесетдневната лествица“ не е депресивна, туку е атмосфера на радоста. Таа „голема радост“ им ја благовести Ангелот „на сите народи“ при Рождеството на Спасителот (Лука 2,10); таа е „полната радост“ што не може да се одземе (1. Јован. 1,4) од животот во Христа. Христос е секогаш присутен во нашиот живот, стои поблиску до нас отколку ние до Него, во сите денови „до свршетокот на светот“ (Матеј 28,20). Животот на Црквата е неразрушливо сведоштво за Благодатта што дојде и за надежта во Царството, за полнотата на откровението на таинството на Божјиот Домострој.

Верата е одговор на човекољубивото Божјо снисходење кон нас, таа е она „Да“ од сето наше битие на „Оној Кој ги приклони небесата и слезе“, за да го избави човечкиот род „од ропството на туѓинецот“ и да ни го отвори патот кон обожението по благодат. Од дарот на Благодатта извира и се храни пожртвуваната љубов кон ближните и „грижата“ за сето создание. Доколку отсуствува оваа братољубива љубов и богопријатна грижа за созданието, тогаш мојот со-човек станува „мој пекол“, а тварта се препушта на бесловесни сили, којашто ја претвораат во објект на експлоатација и во непријателска околина за човекот.

Вториот услов за ослободување што го ветува Великата Четириесетница е прошката. Заборавот на Божествената милост и на Неговите неискажливи добродетелства, отфрлањето на Господовата заповед да бидеме „сол на земјата“ и „светлина на светот“ (Матеј 5,13-14), и лошата промена на христијанското живеење, претставува „затворена духовност“, којашто живее од одрекувањето и отфрлањето на „другиот“ во светот, ги усмртува љубовта, прошката и прифаќањето на различниот. Тоа бесплодно и презирачко гледиште на животот, со посебен нагласок го отфрла евангелското слово од првите три недели на Триодот.

Познато е дека овие крајности манифестираат пораст особено во периодот во кој Црквата ги повикува верните на духовно извежбување и будност. Сепак, вистинскиот духовен живот е пат на внатрешна преродба, излегување од нас самите (од нашето јас), љубовно движење кон ближните. Не се базира во согласност со чистотата и ограничувањето, туку е прошка и расудување, славословие и благодарност, според опитната мудрост на подвижничкото предание: „Не храната, ами чревоугодието е зло…, ниту зборувањето, ами празнословието…, ниту светот е лош, ами страстите“.

Со ова расположение и чувства, соединувајќи ги нашите молитви со сите вас, возљубени, за конечно надминување на погубната пандемија и брзо справување со општествените и економски последици од неа, и просејќи ги вашите прозби и молитви, за возобновување на дејноста на Свештената Богословска Школа во Халки, којашто исполни веќе педесет години од сосема неправедно наметнатото ѝ молчание, ја пречекуваме во Црквата Светата и Велика Четириесетница, пеејќи и воспевајќи го еднодушно „Со нас е Бог“, Кому е славата и власта во бескрајните векови. Амин!

Огласително слово за почетокот на Светата и Велика Четириесетница 2021


† Константинополскиот

огнен молитвеник кон Бога за сите вас

Бигорски манастир.

Религија

Празник кој ги лечи болните и ги казнува грешниците: Вака се слави Св.Архангел Михаил

Published

on

Православната црква и верниците денеска на 21-ви ноември, го слават еден од најголемите христијански празници- Архангел Михаил или народски нарачен Арангеловден.

Овој светец е водец на небесните војски кој секогаш се јавувал на местата на кои се јавувала и Богородица, така што претставува небесна сила и заштита на земјата.

По црквените преданија, ангелот Михаило прв стапил во борба со лошиот дух и во тоа име по црквено толкување означува „оној кој е како Бог“. 

Меѓу нардот владее верување дека овој ангел ги посетува болните и ако застане кај ногата- не е на добро, а ако застане кај главата- болниот ќе оздрави.

Овој празник секогаш се слави на ист датум и во есен, затоа што кога на светците им се делеле улогите, Архангелот Михаил го добил есенското и зимско време- времето на потешкотии. Се верува дека во ова време тој лута облечен како просјак за да ги прекори неверниците и да им помогне на сиромашните.

Едно народно верување вели дека спрема временските услови на овој ден, може да се одреди каква ќе биде годината, времето на празникот ќе одреси какво ќе биде времето во текот на зимата и пролетта.

Дали денот ќе биде прославен со посна или мрсна трпеза, зависи од денот на кој се паѓа. Ако е во среда или петок, треба да биде посно. Оваа година е во четврток, па трпезата може да биде мрсна. Секогаш на трпезата треба да има пченица, во чест на мртвите, односно упокоените души на светците.

Continue Reading

Религија

На Св. Архангел за да избегнете лоша среќа и неуспех, држете се до овие обичаи

Published

on

Еден од најважните празници во православниот календар, Арангел се празнува на 21 ноември во чест на Свети Архангел Михаил.

Таа е една од најчестите слави помеѓу православните христијани и носи длабока духовна и културна симболика.

Се верува дека свети Архангел Михаил е заштитник на семејствата и чувар на душите на праведниците, па на овој ден се молат посебни молитви за здравје, мир и благосостојба.

Обичаи за Арангел

*Свечена церемонија и славска трпеза

Арангел традиционално се празнува со палење свеќа и кршење на славската погача, со молитва посветена на Светиот Архангел Михаил. На трпезата се служат посни или мрсни јадења, во зависност од датумот на празникот. Ако падне во среда или петок, тогаш храната е посна.

*Молитва се за заштита и мир

Празникот е време кога верниците се молат на Свети Архангел Михаил да ги заштити нивните домови, семејства и заедница од злото. Иконата на светителот го зазема централното место во домот, а пред неа се палат свеќи и се кажуваат молитви.

*Забрането е извршување на потешки работи

Како и кај повеќето големи празници, традицијата налага дека на Денот на Арангел треба да се избегнува тешка физичка работа како што се работа на нива, сечење дрва и шиење. Овој ден треба да биде посветен на молитва, одмор и празнување.

*Помагање на сиромашните и донирање

Во некои делови постојат обичаи да се донираат храна и пари на оние на кои им е потребна помош, верувајќи дека Светиот Архангел Михаил ќе им врати благослов на оние кои им помагаат на другите.

Што не треба да се прави на Арангел?

Свадби и прослави

На овој ден не се организираат венчавки, бидејќи Архангел е духовен празник кој симболизира молитва и тишина. Се смета дека денот е посветен на семејно заедништво и почитување на светецот, а не на бучни прослави.

Избегнувајте конфликти

Се верува дека на овој ден е исклучително важно да се одржи мирот во домот и да се избегнуваат кавги. Свети Архангел Михаил е симбол на правдата и мирот, па се верува дека конфликтите можат да донесат несреќа во семејството.

Непосветување на празникот

Отсуството на молитва и непочитувањето на обичаите на денот на Архангел се толкуваат како непочитување на самиот светец. Семејството треба да го помине денот во заедништво, молитва и љубов.

Continue Reading

Религија

Се подготвува ли пченица на Свети Архангел Михаил?

Published

on

Свети Архангел Михаил, кој се празнува во четврток на 21 ноември, е еден од најважните православни празници. За овој ден се поврзуваат бројни обичаи и верувања, но има и некои сомнежи, како на пример дали се подготвува пченица.

Свети Архангел Михаил, на кого му се посветува празникот Архангел, важи за жив светец, па многу верници сметаат дека за овој празник не се подготвува ропско жито. Дали е навистина така? Еве што напиша на оваа тема еден патријарх во својата книга „За да ни бидат појасни некои прашања од нашата вера“.

Зрното не се подготвува за светците кои починале, туку како што се моли свештеникот во самата молитва за осветување на јаслите, јаслите да се принесат на слава Божја, „во чест и спомен на светителот (изречена име на славата на семејството), и во спомен на оние кои загинаа во побожната вера“. Ова е најважниот дел од молитвата во кој се открива значењето на подготвувањето на јаслите за слава Христова. Крштението со славеничката погача и лулка се принесува заради Бога и во чест на крстениот светец како заштитник на семејството.

Варената пченица не е симбол на смртта, туку на животот на оние кои живееле и кои сега живеат во вера во Бога и нивната слава Христова. Вистина е и дека сите светци се живи, бидејќи во Бога никој не може да биде мртов – Бог е Бог на живите, а не на мртвите. Погрешната практика веројатно настанала поради фактот што житото се подготвува и за помен на починатите најблиски. Во двата случаи, житото претставува жртва на Бога и ја симболизира православната вера во општото воскресение. Оваа жртва му се принесува на Бога во името на светецот или покојникот чие име се споменува на тој ден, или на тој спомен. Дали зборуваме за светец кој живеел, а потоа се упокоил или никогаш не поминал низ биолошка смрт, како Архангел Михаил или Свети Илија, не прави никаква разлика во однос на жртвите што му се принесуваат на Бога (празнична торта, жито и вино). Варената пченица не е симбол на смртта, туку на животот на оние кои живееле и кои сега живеат во вера во Бога и нивната слава Христова. Вистина е и дека сите светци се живи, бидејќи во Бога никој не може да биде мртов – Бог е Бог на живите, а не на мртвите.

Погрешната практика веројатно настанала поради фактот што житото се подготвува и за помен на починатите најблиски. Во двата случаи, житото претставува жртва на Бога и ја симболизира православната вера во општото воскресение. Оваа жртва му се принесува на Бога во името на светецот или покојникот чие име се споменува на тој ден, или на тој спомен. Дали зборуваме за светец кој живеел, а потоа се упокоил или никогаш не поминал низ биолошка смрт, како Архангел Михаил или Свети Илија, не прави никаква разлика во однос на жртвите што му се принесуваат на Бога (празнична торта, жито и вино).

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2024 Булевар.мк