Религијата не учи да бидеме добри и толерантни, а овој манастир во западниот дел од Македонија сведочи токму за тоа. Сместен на планината Цоцан, Кичево во подножјето на нејзиниот шумовит врв Врвои, на надморска височина од 920 метри се наоѓа манастирот „Св. Богородица – Пречиста“ или Крнински манастир.
Станува збор за многу стар манастир со долга историја. Манастирот Света Пречиста бил подигнат пред потпаѓањето на Македонија под отоманска власт и се верува дека бил подигнат во 1316 година. Во текот на историјата овој манастир видел многу страдања. Често бил ограбуван, уништуван, а кога била и запален сфатиле дека постои потреба за нешто поголемо за да се задоволат барањата на верниците.
Игуменот хаџи Теодосиј во 1846 година ја урнал малата црква и на нејзино место ја подигнал сегашната монументална, која е една од најголемите во Македонија. Црквата била осветена во 1849 година. На местото од изгорениот втор конак, на јужната страна, на 10 април 1983 година започна изградбата на новиот конак во духот на старата македонска архитектура.
Чудотворна икона која ги исполнува желбите
Голем дел од верниците го посетуваат овој манастир поради „чудотворната икона“. Од една страна на неа е Исус Христос, а од другата страна е Богородица во прегратка со Христоса. Во 2006 година иконата била конзервирана по втор пат.
Иконата е од 18 век и карактеристично за неа е што рацете се изработени од сребро. Се верува дека секој оној кој ќе упати чиста и искрена молитва желбата ќе му биде слушната и исполнета. Приказната за „чудотворната икона“ почнала со една легенда. Легендата вели:
„Жителите на кичевско сакале да изградат голем манастир во чест на Св. Богородица. Тие избрале локација каде што денес се наоѓа манастирот Св. Ѓорѓија. Луѓето ја оставиле иконата на светицата на таа локација и си заминале. Наредниот ден иконата ја немало. Тие помислиле дека некој ја украл, но наскоро ја пронашле на друга планина. Колку пати ја враќале иконата на старо место, толку пати наредното утро ја наоѓале на другата планина до извор.
Според легендата, во доцните вечерни часови огнената икона на Богородица летала од местото каде што ја оставале, до изворот. Тогаш жителите заклучиле дека иконата сама си го определила местото за црква и ја изградиле таму. Интересно е што манастирот навистина е изграден на вода.“
Храм за сите верници
Овој манастир е познат по повеќе работи. Тој всушност е и свет храм на сите верници, без разлика дали се или не се Православни. Внатрешноста на манастирот е направена така за да можат под еден ист покрив се собираат и христијаните и муслиманите, кои подеднакво ја почитуваат. Делот посветен на муслиманските верници не е фрескоживописан.
Народната мудрост била бесконечна. Не можејќи својот народ да го соберат на едно место, зашто туѓинците на многумина им ја промениле верата, црквата нашла начин под еден покрив да ги собере сите, зашто Бог е еднаков кон сите и знае да им ги прости гревовите.
Папата Франциск денеска изјави дека Католичката црква е подготвена да прифати заеднички датум за Велигден со сите христијански цркви, со цел сите цркви, вклучително и православните, протестантските и други, да го слават Велигден во ист ден, а со тоа да се зајакне единството меѓу верниците.
„Еден датум за Велигден. Католичката црква е подготвена да го прифати датумот за Велигден заради единство.
Ова е година на благодатта, можност за сите христијани кои веруваат во ист Бог, повторно да ги откријат заедничките корени на верата. Единството кое сите сакаме да се случи“, порача папата.
Оваа година Велигден ќе се слави на ист ден и во Грегоријанскиот и во Јулијанскиот календар, во годината кога се одбележува годишнината од Никејскиот собор.
„Го обновувам мојот повик оваа случајност да биде потсетник за сите христијани да направат одлучувачки чекор кон единството, околу заеднички датум за Велигден“, рече папата Франциск.
Ден пред големиот христијански празник Богојавление- Водици, на празникот наречен Водокрст секоја година се извршува голем Богојавленски водосвет.
Празникот е познат под имињата Водокрштение и Водокрст или Водопост, како ден на строг пост, во кој се пости само на вода.
Во Светата Црква се воспева силата и моќта на Крстот. Се врши крштевање на водата и таа со силата на Светиот Дух добива лековита моќ. Празникот е востановен во спомен на некогашните обичаи кои се изведувале на тој ден, кога биле крштевани луѓето кои го примиле христијанството.
Денот на крштевањето на Исус Христос во реката Јордан е денот кога Божјиот Син навршил триесет години од телесното раѓање и тргнал да го извршува Својот учителски и спасителен подвиг.
Како што дознаваме од Новиот завет, во мигот кога Свети Јован Крстител го крштевал Исуса Христос во реката, во еден миг се појавило Светото Тројство: гласот на Отецот му се јавил на сетилото за слух, Духот на сетилото за вид – во вид на гулаб на небото, а Синот бил достапен за сетилото за допир.
Kако што е запишано во Евангелијата, за тоа посведочил и Свети Јован Крстител кој рекол: „Еве го јагнето Божјо кое на Себе ги зеде гревовите на светот”. Откако ги кажал тие зборови, го потопил и го крстил Божјиот Син во Јордан.
Голем број македонски семејства Василица ја празнуваат како домашна слава, а оние кои го носат името на Свети Василиј Велики го слават својот именден.
На Василица верниците кои се водат по овој календар кршат и пита со паричка и исто така се верува дека на оној кој ќе му се падне паричка ќе биде среќен во текот на целата година.
Старата година се испраќа и со палење василичарски огнови, кои се симбол на божествената светлина што, според народното верување, ги прогонуваат лошите сили. Сепак како и на секој празник не заборавајте да појдете во црква, да запалите свеќа и да му се помолите на Бог за вас и вашите најблиски.
Инаку, Свети Василиј Велики е еден од тројцата најголеми црковни учители од четвртиот век. Родум бил од Кападокија, а завршил школо во Атина.
Тој бил голем христијански филозоф, а се прославил и како епископ и заштитник на чистотата на православното учење. Свети Василиј Велики се упокоил на 14 јануари во 379 година.
Некогаш девојките овој ден го користеле за гатање за да дознаат за кого ќе се омажат. Некогаш домаќинките земале снег и фрлале малку кон децата дома за да бидат здрави.
Се гледа и времето, ако падне снег или биде облачно, годината ќе биде плодна.
Сувото време носи суша.
Обичај кој се задржал и денес е да се помолиме за здравје и среќа.
На тој ден никако не се карајте зошто цела година ќе ве следи баксуз и кавги.