Connect with us

Приказни

Ибрахимовиќ: Татко ми многу страдаше поради војната во Југославија, не верувам во Господ, верувам само во себе, а на теренот секогаш мислам на словенски

Published

on

Татко ми многу страдаше поради војната во Југославија. Не верувам во Господ, верувам само во себе, а на теренот секогаш мислам на словенски, открива Златан Ибрахимовиќ во животно интервју.

Јас сум Швеѓанец, но и мешана раса. Мајка ми е хрватски католик, татко ми е од БиХ и муслиман и иако поголемиот дел од кариерата го поминав во Италија, моите најрани сеќавања се од Југославија. Ме однесоа таму, во автомобил и во воз. Сè уште беше комунизам – вели Ибрахимовиќ (40) во интервју за „Кориере дела Сера“.

Швеѓанец кажува многу, а ова се најинтересните делови од еден целосно отворен разговор…

Како дете бев тежок, проблематичен. Само што сум се родив, бабицата ме испуштила од метар висина. Целиот  живот беше тежок. Бев различен во училиште; другите беа светли, со светли очи и нормален нос. Бев темен, со голем нос. Зборував поинаку од нив, се движев на друг начин. Родителите на моите соученици потпишаа петиција да ме исфрлат од часовите. Секогаш бев мразен. И прво реагирав лошо. Се изолирав. Подоцна научив да ги претворам страдањата и омразата во сила – изјави напаѓачот на Милан раскажувајќи ги деталите за смртта на својот брат.

Тој вели дека неговиот татко  многу страдал поради војната во Југославија.

Секој ден добиваше вести за тоа како некој што го познавал бил убиен. Им помагаше на бегалците. Секогаш се трудеше да ме заштити од сето тоа. Кога неговата сестра почина во Шведска, не ме пушти на погреб. Но, кога брат ми Шапко почина од леукемија, отидов. Брат ми ме очекуваше, издиши пред мене. Го погребавме според муслиманските обичаи. Татко ми не пушти солза. Следниот ден отишол на гробиштата и плачел од утро до вечер. Сам. Татко ми беше строг и кога еднаш ме фатија со пријател во мала кражба во продавница, бев среќен што го повикаа таткото на мојот пријател. Му пратија писмо, секој ден го чекав првиот поштар и кога дојде писмото го искинав. Да го прочиташе татко ми, ќе беше лошо.

Тоа се секакви работи, бидејќи неговото искуство е огромно, Златан видел и доживеал на фудбалските терени …

Мислам на словенски јазик На натпреварите  ми викаат дека сум циган. Последен пат тоа беше во Рим, кога постигнав гол. Околу 50.000 луѓе ми викаат дека сум циган, а судијата ме опоменува. Расизмот е насекаде. И во Шведска.

И ако се прашувавте на кој јазик мисли и размислува Златан…

На кој јазик мислам? На теренот никогаш на шведски, тоа е нежен јазик, а теренот е полн со зло. Таму мислам на словенски. Понекогаш на англиски и италијански. Но затоа дома се однесуваме како Швеѓани. На пример, ги соблекуваме чизмите пред да влеземе дома, остануваме во чорапи. Немаме слуги, една жена не чисти, се друго сами правиме.

Јас не верувам во Бог, верувам само во себе. Животот е овде и сега. Кога си мртов, мртов си. И јас не сум суеверен, јас одлучувам како ќе се развиваат работите, додава голгетерот.

Приказни

Дали за десетина години ќе има кој да прави бурек?

Published

on

На нашите простори пекарските производи, особено бурекот, имаат долга и богата традиција. Со месо, сирење, спанаќ или праз, комбиниран со јогурт или ајран, бурекот е омилен меѓу сите генерации. Но, прашањето кое се поставува е дали за десетина-петнаесет години ќе има кој да го прави.

Пекарскиот занает е тежок и бара посветеност, а интересот кај младите за оваа професија постојано опаѓа. Абдурахим Ештрефи од Скопје е дел од последните генерации македонски бурекџии. Веќе 45 години ги прави највкусните пити, буреци и ѓевреци. Тој го изучувал занаетот три години во стручно училиште, а потоа продолжил да работи во објектот каде што е активен уште од 1980 година. Денес, фамилијарниот бизнис го води со својот брат.

„Тежок е овој занает, но е профитабилен. Веќе 45 години станувам во три-четири наутро. Не е лесно“, вели Ештрефи.

Иако машините значително го олесниле процесот на производство, новите генерации сè поретко се заинтересирани за пекарството. „Ова е стар занает, но младите не сакаат да го учат. Имам синови, внуци, но никој од нив не е заинтересиран. Најдобрите бурекџии заминаа во странство. Сите мои колеги, пријатели – веќе не се тука. Денес има машини и фрижидери, но потребно е да се знае рецептот, да се учи и да се работи посветено“, објаснува тој.

Според податоците на Стопанската комора од 2023 година, просечната возраст на вработените во пекарската индустрија е 57 години. Иако постојат програми за обука, 82% од компаниите се соочуваат со потешкотии да обезбедат стручен кадар.

Дали иднината на бурекот е неизвесна? Ќе зависи од тоа дали ќе успееме да го зачуваме и пренесеме овој занает на новите генерации.

Continue Reading

Приказни

НОСТРАДАМУС ПРЕДВИДЕЛ ПОПЛАВИ ВО 2025 ГОДИНА Јасновидецот прогнозира нова ера на човештвото

Published

on

Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото, пророкува Нострадамус во врска со големите откритија во квантната физика.

Нострадамус предвидел големи промени во 2025 година кои ќе доведат до „нов светски поредок“. Меѓу нив се спомнати и поплави кои ќе ги уништат крајбрежните градови и ќе остават милиони без покрив над главата, пишува Унилад.

Но, луѓето на социјалните мрежи коментираа дека пророштвото е само здрава логика бидјеќи минатата година ја одбележаа поплави.

Меѓу страшните пророштва за следната година Нострадамус наводно спомнал и тајни култови кои би ја користеле моќта на „мрачните ритуали“.

Унилад пишува и дека Нострадамус предвидел големи откритија во областа на квантната физика.

„Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото“, пророкува Нострадамус.

Тој најави и дека во 2025 година ќе излезат на виделина долго чуваните тајни. Се чини дека теоретичарите на заговор се многу среќни поради ова.

Ова ќе го промени текот на историјата, тоа е почеток на нова ера, толкуваат различни поддржувачи на делата на Нострадамус, кои исто така тврдат дека во 2025 година повторно ќе почне да се цени некоја „древна мудрост“.

Се смета дека јасновидецот кој живеел во 16 век успешно ги предвидел доаѓањето на Адолф Хитлер на власт во Германија, атомските бомби во Хирошима и во Нагасаки и Големиот пожар во Лондон.

Continue Reading

Приказни

31 година од уривањето на авионот „Јак-42“ кај Охрид, погледнете ја реконструкцијата

Published

on

На денешен ден во 1993 година, авионот „Јак-42“ на авиокомпанијата „Авиоимпекс“, кој летал на релацијата Женева – Скопје, се урна во близина на Охрид. Леталото било пренасочено кон охридскиот аеродром поради лошите временски услови, но се срушило на само 4 километри од пистата, меѓу селата Горно Лакочереј и Оровник пишува 4news.mk.

Во оваа трагедија животите ги загубија 116 патници и членови на екипажот. Единствениот преживеан патник подоцна им подлегна на повредите. Како причини за несреќата беа посочени лошото време и наводно недоволната комуникација помеѓу посадата на авионот и аеродромските служби.

Истата година, само неколку месеци порано, на 5 март, на скопскиот аеродром се случи уште една голема авионска трагедија. Патнички авион од типот ФОКЕР 100 на компанијата „Палер Македонија“, кој превезуваше 97 патници, се урна при полетување. Во оваа несреќа загинаа 86 лица. Како причина за падот на Фокерот беше утврдено дека крилјата на воздухопловот не биле размрзнати, што доведе до дефект и пад.

Овие две трагедии го потресоа македонското воздухопловство и јавност. Поради сериозноста на ситуацијата, тогашниот министер за урбанизам, градежништво, комуникации и екологија, Антони Пешев, си поднесе оставка. Овие настани остануваат длабоко врежани во колективната меморија како најцрните денови во историјата на македонското воздухопловство.

Погледнете ја реконструкцијата која за прв пат е направена за овој лет.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2024 Булевар.мк