Месноста Света Вода е оддалечена 15-тина km јужно од Делчево, во атарот на с.Тработивиште. Самите извори се високо од десната страна на реката Брегалница. Тука од памтивек постојат 3 извори на вода. Подоцна овие извори се каптирани во чешми што никогаш не пресушуваат. За водата од овие чешми, меѓу локалното население во Делчево и регионот, постои верување дека истата има лековити и чудотворни својства, односно дека оваа вода е света, т.е. исцелителна, па затоа целата месност го добила името Света Вода. Трите извори, односно чешми се на растојание од 30 до 50 m една од друга. Најпрво, посетителите наидуваат на онаа чешма што е посветена на божјата мајка Св. Богородица, следна е водата посветена на Св. Недела, а последна е чешмата посветена на Св.Петка. Исто така, тука кај Света Вода често се служат верски обреди со свештени лица од брегалничката епархија.
За Света Вода кај селото Тработивиште познато е кажувањето на Стојан Димитров, најстариот учител од овој крај во периодот на претходниот систем на државно уредување, за извесни струмички испосници, кои имале свои ќелии во близината на Света Вода во XIII век.
Се верува дека овие свети извори, оваа чудотворна вода особено е полезна за оние што страдаат од нервни растројства, дејствува против уроци, за зацелување рани, помага кај децата кои мократ во сон, немирно спиење, а ја лечи и главоболката, го бистри умот и го јакне телото. Карактеристично е што луѓето што доаѓаат, не доаѓаат само да се измијат, туку и да наполнат вода. Од сите три извори еднакво се мие и се пие, а оние што земаат од светата вода со себе треба да знаат дека водата не се внесува во куќа, туку треба да се остави надвор (оние што имаат градина треба да ја остават меѓу цвеќиња). Откако ќе се донесе вода, болниот треба да се мие без да го поместува садот во кој таа се наоѓа и да пие од неа наутро.
Приказната вели дека во близина на село Тработивиште, оддалечено десетина километри од Делчево, сместена на брегот на реката Брегалница, во подножјето на Орлова Чука, се наоѓа месноста што од дамнина се викала Света Вода. Името, како што вели историчарот Славчо Десподов, го добила по трите извори оддалечени по десетина метри, еден од друг, од кои извира вода бистра како солза и за која се верува дека е чудотворна и дека им помага на луѓето при лекување многу болести и тегоби.
Верувањето за лековитоста на овие свети извори се пренесува од колено на колено, со генерации наназад, а меѓу населението на Пијанец сè уште постои легендата за престојот на светите браќа Кирил и Методиј во овој крај, која ја потврдуваат и записите на Јеремија Павловиќ и Јордан Иванов. Според нив, во средината на IX век овде постоела ќелија во која Кирил и Методиј живееле аскетски живот и преведувале грчки црковни книги на словенски јазик. Дека не се работи за обичен мит, туку за историска вистина, зборува и фактот дека кога се копани темелите за новата куќичка, која јасно се гледа на фотографиите, пред неколку години се откриени остатоци од стара градба за која се претпоставува дека е аскетската ќелија на Кирил и Методиј. Како уште еден доказ за ова е платото над изворите, кое мештаните го викаат Собориште и на кое се најдени остатоци од стари градби.
Католичките верници и дел од православните христијани кои времето го сметаат по Грегоријанскиот календар денеска го слават Бадник, во пресрет на Божик, раѓањето на Исус Христос.
Во државава централната прослава по повод празникот ќе се одржи во Католичката црква „Пресвето Срце Исусово“ во Скопје. Светата божикна литургија ќе ја предводи бискупот скопски и епарх струмичко-скопски Киро Стојанов.
Божик утре го слават и Грчката, Бугарската, Романската, Украинската и Грузиската православна црква кои го прифатија Грегоријанскиот календар.
Преостанатиот православен свет кој се води според Јулијанскиот календар, меѓу кои и Руската, Српската и Македонската православна црква, Ерусалимската патријаршија, како и монасите на Света Гора, Божик ќе го одбележат на 7 јануари.
Свети Великомаченик Георгиј Победоносец ( во народот познат како Свети Ѓорѓија) живеел и пострадал за време на безбожниот римски цар и идолопоклоник Диоклецијан (284 – 305 година), во чие време се вршело прогонство и убивање на христијаните. Свети Георгиј, син на набожни родители и добар Христов војник завршил воена школа и бил на служба кај овој цар.
Георги во својата дваесетта година го стекнал чинот трибун и како таков служел при царот Диоклецијан. Кога овој цар започнал гонење на христијаните, Георги истапил пред него и одважно изјавил дека е христијанин, поради што царот го затворил, наредил нозете да му ги стават во клади, а на градите да му положат тежок камен. Потоа наредил да го врзар на тркало под кое имало штици со големи клинци и така го вртеле. По ова го закопале во ров, така што надвор од земјата му била само главата и го оставиле во ровот три дена и три ноќи. Но при сите овие маки Георги непрестајно Го молел Бога и Бог веднаш го исцелувал и на големо одушевување на народот, го спасувал Својот маченик од смртта.
Кога Св. Георги воскреснал и еден мртовец, тогаш многумина ја примиле верата во Христа. Меѓу овие биле и царевата жена Александра и главниот жрец Атанасиј, земјоделецот Гликериј, и Балериј, Донат и Терин. Најпосле царот ги осудил Свети Георги и својата жена Александра на смрт со меч. Блажената Александра издивнала на губилиштето пред да ја убијат, а Свети Георги го убиле во 303 година.
Безбројни се чудата што се јавиле на неговиот гроб. Многубројни се и неговите јавувања во сон и на јаве на многумина коишто го спомнуваат и ја бараат неговата помош до денешен ден. Од љубов кон Господ Христос, Свети Георги без тешкотии оставил се заради својата љубов: чин, богатство, царски почести, пријатели и сиот свет.
За оваа љубов Господ го наградил со венец на невенлива слава на небото и на земјата и со живот вечен во Своето Царство. Го дарувал со сила и власт да им помага на оние што го слават и призиваат неговото име во бедите и неволјите.
Православната црква и верниците денеска на 21-ви ноември, го слават еден од најголемите христијански празници- Архангел Михаил или народски нарачен Арангеловден.
Овој светец е водец на небесните војски кој секогаш се јавувал на местата на кои се јавувала и Богородица, така што претставува небесна сила и заштита на земјата.
По црквените преданија, ангелот Михаило прв стапил во борба со лошиот дух и во тоа име по црквено толкување означува „оној кој е како Бог“.
Меѓу нардот владее верување дека овој ангел ги посетува болните и ако застане кај ногата- не е на добро, а ако застане кај главата- болниот ќе оздрави.
Овој празник секогаш се слави на ист датум и во есен, затоа што кога на светците им се делеле улогите, Архангелот Михаил го добил есенското и зимско време- времето на потешкотии. Се верува дека во ова време тој лута облечен како просјак за да ги прекори неверниците и да им помогне на сиромашните.
Едно народно верување вели дека спрема временските услови на овој ден, може да се одреди каква ќе биде годината, времето на празникот ќе одреси какво ќе биде времето во текот на зимата и пролетта.
Дали денот ќе биде прославен со посна или мрсна трпеза, зависи од денот на кој се паѓа. Ако е во среда или петок, треба да биде посно. Оваа година е во четврток, па трпезата може да биде мрсна. Секогаш на трпезата треба да има пченица, во чест на мртвите, односно упокоените души на светците.