Connect with us

Приказни

Потресно Ковид-сведоштво: Ќе ве стигнат солзите на моите деца!

Published

on

По неколкуте јавни сведоштва во низа, во нашата редакција пристигна уште едно писмо од сопруга на починат пациент, кој во македонските болници се борел со Ковид 19. Од лични причини, сопругата побара да остане анонимна за пошироката јавност, иако нејзиниот идентитет и е познат на редакцијата.

Писмото го објавува Експрес мк, во целост, без никаква интервенција.

30.11.20 год. започнува нашата семејна, ковид голгота. Маж ми добива температура, висока температура која достигнува и до 40 степени. Цела ноќ се боревме со истата и со испиени 2 таблети Paracetamol најниско измерената температура беше само 38.5, веднаш ни беше јасно што се случува. Наредниот ден на 01.12.20 со температура 41 веднаш се упативме на Инфективно одд.Штип. Таму, сцена од хорор филм, најмалку 30 луѓе чекаат за преглед, некои со полесна клиничка слика, други веќе се борат за здив. Маж ми и покрај веќе земаниот Paracetamol, се тресе цел, температурата никако не се намалува, а и преплашен е од тоа што е пред неговите очи. Се бутам меѓу толпата луѓе, влегувам внатре и го молам дежурниот Доктор да го прегледа, да ни направи pcr тест, лабораторија, ктм на бели дробови. Не, Ковид тест не можат да му направат веќе завршиле со тестирање за тој ден, лабораторија може ама без д-димери бидејќи немаат реагенси… Направивме ктм на бели дробови, се молев од врата на врата за д-димери, на крај му беше земена крв и за тоа (значи, сепак имаат реагенс). Се враќаме на инфективно, тој веќе е со 42 температура, ама од таму дежурниот Доктор не праќа дома, да ги чекаме резултатите. Ајде, повторно молење, да му дадат терапија за да ја намали температурата, сепак со приватно возилно треба да се враќаме назад. По наредба на Докторот, сестрата демонстративно не внесува во дневна амбуланта и му аплицира интравенска терапија, за половина час температурата се намалува и си тргнуваме дома. На половина пат, го добиваме резултатот од ктм на бели дробови, не е добар, веќе има воспалителен процес и мора да се хоспитализира. 1 саат вртам по сите можни достапни телефеони, бараме болнички кревет, нема никаде…

Институтот за туберкулоза има 1 слободно место, ама не сакаат да не примат бидејќи немаме позитивен тест на Ковид. Прво не сакаат да му направат тест, а сега не сакааат да го хоспитализираат бидејќи го нема истиот. Во тој момент се јавува Докторката од инфективно одд.Штип, им се ослободило едно место, ќе го примаат таму.

Се враќаме назад, сатурацијата му е 92%, повторно е со температура 41, ама Докторката не е исплашена, тој е млад, здрав, без никакви заболувања, ќе биде добар.

На 02.12 веќе е со сатурација 82%, оставен е без кислород бидејќи боците немале регулатор. Преплашени од сите случувања спас бараме во приватните клиники, бидејќи нели тие се врвот од нашето здравство?

Во клиниката Жан Митрев имаат 1 слободно место, и ќе го примаат ако биде однесен за 1 саат и депозит од 6000 евра, парите подобро да бидат во готово бидејќи се додека не стигнат на трансакциска сметка тој ќе мора да чека надвор во болничкото возило.

Примен е на оддел за лесни случаи каде што се до 05.12 прима единствено физиолошки раствори, парацетамол и витамини, докторите кои го водат како пациент очекуваат испис за 7-10 дена. На 05.12 веќе се влошува и има потреба од хемофилтрација, ние дополнително треба да набавиме ампули Remdesivir. За еден час ампулите се набавени, и уплатени дополнителни финансиски средства за претстојните 3 хемофилтрации.

За само 4 дена подоцна, јас и моите деца останавме без оној кој најмногу ни е потребен. Без грам емпатија, Докторот од приватната клиника се јави и ми кажа: -„Состојбата драстично се влоши, во моментов реанимираме“.

И толку, без никакво објаснување, таков бил текот на болеста…

За скоро две години пандемија, колку што досега трае чудово, професорите од Медицински факултет Скопје се уште не излегоа со официјална препорака за протокол за лекување КОВИД пациенти. Не зборувам за преведен прокотол од соседството, заборувам за протокол прилагоден на нашите стандарди, кој Медицинскиот факултет како институција која има произведено најголем процент од медицинскиот кадар во Република Македонија, има морална обврска да го подготви и предложи. Бидејќи, колку што се сеќавам, во тие професори се „колневме„.

Досега ништо!

Еден ден, сите вас, ќе ве стигнат солзите на моите деца!

Приказни

Битола има поубава љубовна приказна од таа на Ромео и Јулија. 

Published

on

 Во Битола има многу убави љубовни приказни, но несомненео една од најубавите е таа за љубовта на МустафаКемал Ататурк и преубавата битолчанка Елени Каринте.

Кемал Атататурк додека се школувал во средното военото училиште во Битола се заљубил во преубавата битолчанка Елени Каринте. Ако одите во Битола, немојте ни случајно дане застанете и да го погледнете балконот каде што се родилаљубовта, помеѓу тогаш, младиот Ќемал Ататурк и преубавата Елени Каринте. За жал, оваа љубов не завршиласо среќен крај, за тоа говори и писмото што Елени Каринтему го пратила на Кемал Ататурк, а се наоѓа во спомен собатана Музејот во Битола.

 

„До Кемал Ататурк, Некаде и некогаш ! Поминаа толкугодини, а јас ете уште секој ден чекам абер од тебе. Аконекогаш го добиеш писмово, сети се, види ги солзиве нахартијава… Годините си врват. Овдека се зборува затебе. Нешто се случува. Ако ги читаш овие редови додекаљубиш некоја друга жена, искини го писмово и прашај јанеа дали верува дека некоја си Елени Каринте од Битола гопоарчила цел живот за еден човек со кого била само еденден. Ако ја љубиш неа, како што јас те љубам тебе, некажувај ѝ ништо, нека биде среќна ако си и ти. Ако, пак, уште ја паметиш девојката од балканот и не љубиш друга, знај дека те чекам. Ќе те чекам секој ден, цел живот… Знамдека ќе се вратиш, дека не си заборавил.  Татко ми умре.  Има веќе цела година. Тој ден кога ме грабна од тебе, мезаклучи дома. Не ме пушти цел месец. Не плачев. Знаевдека џабе ќе се сите катанци и затвори. Човекот со кој тојсакаше да се земам го видов само еднаш. Ме праша далинекогаш ќе можам да го љубам… му реков: не! Си го љубампрвото либе. Повеќе не го видов. Татко ми никогаш не мипрости. Ни јас нему. Неколку дена пред да умре ме викна кајсебе и ми рече: Знам дека згрешив, но знам и дека никогашне бев добар татко. Не барам да ми простиш, не барај ни ти! Бог нека ни прости на двајцата. Сакав најдобро, а направивнајлошо. Татко ми не беше лош човек! Не сум веќе млада и убава како тогаш. Цел живот во еден ден… Вечно те сака и секогаш ќе те чека  вечно твоја, Елени Каринте“

Continue Reading

Приказни

Дали за десетина години ќе има кој да прави бурек?

Published

on

На нашите простори пекарските производи, особено бурекот, имаат долга и богата традиција. Со месо, сирење, спанаќ или праз, комбиниран со јогурт или ајран, бурекот е омилен меѓу сите генерации. Но, прашањето кое се поставува е дали за десетина-петнаесет години ќе има кој да го прави.

Пекарскиот занает е тежок и бара посветеност, а интересот кај младите за оваа професија постојано опаѓа. Абдурахим Ештрефи од Скопје е дел од последните генерации македонски бурекџии. Веќе 45 години ги прави највкусните пити, буреци и ѓевреци. Тој го изучувал занаетот три години во стручно училиште, а потоа продолжил да работи во објектот каде што е активен уште од 1980 година. Денес, фамилијарниот бизнис го води со својот брат.

„Тежок е овој занает, но е профитабилен. Веќе 45 години станувам во три-четири наутро. Не е лесно“, вели Ештрефи.

Иако машините значително го олесниле процесот на производство, новите генерации сè поретко се заинтересирани за пекарството. „Ова е стар занает, но младите не сакаат да го учат. Имам синови, внуци, но никој од нив не е заинтересиран. Најдобрите бурекџии заминаа во странство. Сите мои колеги, пријатели – веќе не се тука. Денес има машини и фрижидери, но потребно е да се знае рецептот, да се учи и да се работи посветено“, објаснува тој.

Според податоците на Стопанската комора од 2023 година, просечната возраст на вработените во пекарската индустрија е 57 години. Иако постојат програми за обука, 82% од компаниите се соочуваат со потешкотии да обезбедат стручен кадар.

Дали иднината на бурекот е неизвесна? Ќе зависи од тоа дали ќе успееме да го зачуваме и пренесеме овој занает на новите генерации.

Continue Reading

Приказни

НОСТРАДАМУС ПРЕДВИДЕЛ ПОПЛАВИ ВО 2025 ГОДИНА Јасновидецот прогнозира нова ера на човештвото

Published

on

Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото, пророкува Нострадамус во врска со големите откритија во квантната физика.

Нострадамус предвидел големи промени во 2025 година кои ќе доведат до „нов светски поредок“. Меѓу нив се спомнати и поплави кои ќе ги уништат крајбрежните градови и ќе остават милиони без покрив над главата, пишува Унилад.

Но, луѓето на социјалните мрежи коментираа дека пророштвото е само здрава логика бидјеќи минатата година ја одбележаа поплави.

Меѓу страшните пророштва за следната година Нострадамус наводно спомнал и тајни култови кои би ја користеле моќта на „мрачните ритуали“.

Унилад пишува и дека Нострадамус предвидел големи откритија во областа на квантната физика.

„Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото“, пророкува Нострадамус.

Тој најави и дека во 2025 година ќе излезат на виделина долго чуваните тајни. Се чини дека теоретичарите на заговор се многу среќни поради ова.

Ова ќе го промени текот на историјата, тоа е почеток на нова ера, толкуваат различни поддржувачи на делата на Нострадамус, кои исто така тврдат дека во 2025 година повторно ќе почне да се цени некоја „древна мудрост“.

Се смета дека јасновидецот кој живеел во 16 век успешно ги предвидел доаѓањето на Адолф Хитлер на власт во Германија, атомските бомби во Хирошима и во Нагасаки и Големиот пожар во Лондон.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2024 Булевар.мк