Connect with us

Приказни

НЕВЕРОЈАТНА ПРИКАЗНА за дизајнерот кој правел униформи за нацистите: Како Хуго стана Бос?!

Published

on

Хуго Фердинанд Бос е навидум обичен германски државјанин кој го наследил семејниот бизнис со долна облека во неговиот роден град Мецинген, а потоа ги исполнил своите должности кон државата со отслужување на воениот рок. Следувала мобилизацијата од 1914. Бил учесник во Првата светска војна.

Во 1924 година, Бос отворил компанија за производство на работна и спортска облека. Но, што Бос научил за време на Првата светска војна? Дали војна е најдобриот бизнис? Зголемената популарност на Национал-социјалистичката партија и најавата за Втората светска војна се совпаднале со лошото работење на компанијата, која била пред банкрот. Каде ќе најдеш подобар момент за добро познатото оправдување „само ги следевме наредбите“, само што наредбите кои тој ги следел доаѓале од длабочините на неговата отруена нацистичка душа, што го докажал со приклучувањето кон партијата во 1931 година.

Тогаш, речиси моментално, се издигнал од сите финансиски потешкотии потпишувајќи ексклузивен договор како производител на униформи. Првично, тоа биле кафеави кошули за една од паравоените формации на партијата, потоа одела за нацистичката младина, а потоа црни униформи за Schützstaffel попозната како СС.

Размислете малку, колкав уметнички гениј би требало да бидеш за да склопиш работничка униформа, можеби „наставничка по ликовно дизајнирала нови униформи за основците“ на ниво на гениј.

Сега, моментот за кој се греши – е дека Бос бил дизајнерот на овие униформи, што не е исто што и производител, пред се, затоа што него никако не можеме да го класифицираме меѓу дизајнерите кои ги карактеризираме како доволно креативно способни личности, во светот на модата да донесат иновации. Не, Бос бил обичен нацистички паор чија единствена уметност се рефлектирала во проценката на вистинското место и време да се спаси, макар и преку мртвите.

Како и повеќето во тоа време, тој бил само мал работник во ментално болен режим во кој и самиот верувал, а во знак на лојалност многу добро се офајдил. Самата идеја за дизајнот еволуирала од претходните пруски воени униформи модифицирани од извесен Карл Дибич, уметник и офицер на СС, кому му бил доделен бројот 1436 кога се приклучил на партијата, релативно висок во споредба со бројот 508.889 што му припаѓал на Бос. Ова е важно затоа што укажува на повисоко ниво на доверба што манијакалниот фирер ја имал кон Дибич, и логично е што нему му припаднала „честа“ да дизајнира униформи за сејачите на смртта.

А малку помала чест им припаднала на неколку несреќни затвореници, поточно 140 Полјаци и 40 Французи (ова е официјална бројка, иако мислиме дека бројката е многу поголема) кои насилно биле донесени во фабриката да ги сошијат истите униформи кои биле последното што синовите, ќерките, татковците и мајкие ќе го видат пред нивните очи. Каква работа од соништата. Тие наводно биле плаќани за својата работа со мала сума на пари и биле во подобра положба од затворениците во логорите. Сепак, работничкиот камп бил дел од фабриката, можеби не бил уреден како камп, но бил доволно валкан и мизерен за да го проколнуваат денот кога се родени.

Тогаш Бос еден ден се разбудил со идеја да ги подобри условите за работниците, а тој ден била токму таа 1944 година, односно една година пред крајот на војната кога било очигледно дека од германскиот Рајх ќе останат само копчиња. , па барем да се соберат неколку поени пред крајот. И кога дошол моментот големите идеи за Ариевците да паднат во кал и да се носат пресуди, големиот Бос се обидел да го негира членството во партијата, погодувате, повторно да ја спаси компанијата. За малку ќе пропаднел, но сепак тој бил бизнисмен. Прво бил класифициран како активен поддржувач на нацистичката партија, плаќајќи казна од 100.000 марки, а потоа му било одземено правото на глас, а потоа и најболното, да ја води компанијата што ја создал. Се разбира, тој поднел жалба и бидејќи правдата е секогаш незадоволна, казната му била намалена од активен поддржувач на партиски послушник, а супер Хуго уште еднаш успеал да ја спаси компанијата и да го задржи својот директорки задник на столот се до 1948 година, кога  починал од забен апсцес.

Како и обично по неговата смрт, компанијата ја наследил неговиот син Зигфрид Бос, кој можеби ја дал најглупавата изјава во историјата на изјавите: „Се разбира, дека татко ми припаѓал на нацистичката партија, но кој не припаѓал во тоа време? “.

И покрај тоа што сопствениците на компанијата се менувале неколку пати, идејата останала иста, што може да се забележи и на модерните кроеви на палтата на Бос, кои неодоливо потсетуваат на оние од нацистичките времиња.

Којзнае, можеби првобитната намена на овој бренд ќе се врати во употреба кога ќе дојде време да се униформираат некои нови лудаци, бидејќи бизнисот е бизнис и треба да се прилагоди.

Вечер.мк

Приказни

Битола има поубава љубовна приказна од таа на Ромео и Јулија. 

Published

on

 Во Битола има многу убави љубовни приказни, но несомненео една од најубавите е таа за љубовта на МустафаКемал Ататурк и преубавата битолчанка Елени Каринте.

Кемал Атататурк додека се школувал во средното военото училиште во Битола се заљубил во преубавата битолчанка Елени Каринте. Ако одите во Битола, немојте ни случајно дане застанете и да го погледнете балконот каде што се родилаљубовта, помеѓу тогаш, младиот Ќемал Ататурк и преубавата Елени Каринте. За жал, оваа љубов не завршиласо среќен крај, за тоа говори и писмото што Елени Каринтему го пратила на Кемал Ататурк, а се наоѓа во спомен собатана Музејот во Битола.

 

„До Кемал Ататурк, Некаде и некогаш ! Поминаа толкугодини, а јас ете уште секој ден чекам абер од тебе. Аконекогаш го добиеш писмово, сети се, види ги солзиве нахартијава… Годините си врват. Овдека се зборува затебе. Нешто се случува. Ако ги читаш овие редови додекаљубиш некоја друга жена, искини го писмово и прашај јанеа дали верува дека некоја си Елени Каринте од Битола гопоарчила цел живот за еден човек со кого била само еденден. Ако ја љубиш неа, како што јас те љубам тебе, некажувај ѝ ништо, нека биде среќна ако си и ти. Ако, пак, уште ја паметиш девојката од балканот и не љубиш друга, знај дека те чекам. Ќе те чекам секој ден, цел живот… Знамдека ќе се вратиш, дека не си заборавил.  Татко ми умре.  Има веќе цела година. Тој ден кога ме грабна од тебе, мезаклучи дома. Не ме пушти цел месец. Не плачев. Знаевдека џабе ќе се сите катанци и затвори. Човекот со кој тојсакаше да се земам го видов само еднаш. Ме праша далинекогаш ќе можам да го љубам… му реков: не! Си го љубампрвото либе. Повеќе не го видов. Татко ми никогаш не мипрости. Ни јас нему. Неколку дена пред да умре ме викна кајсебе и ми рече: Знам дека згрешив, но знам и дека никогашне бев добар татко. Не барам да ми простиш, не барај ни ти! Бог нека ни прости на двајцата. Сакав најдобро, а направивнајлошо. Татко ми не беше лош човек! Не сум веќе млада и убава како тогаш. Цел живот во еден ден… Вечно те сака и секогаш ќе те чека  вечно твоја, Елени Каринте“

Continue Reading

Приказни

Дали за десетина години ќе има кој да прави бурек?

Published

on

На нашите простори пекарските производи, особено бурекот, имаат долга и богата традиција. Со месо, сирење, спанаќ или праз, комбиниран со јогурт или ајран, бурекот е омилен меѓу сите генерации. Но, прашањето кое се поставува е дали за десетина-петнаесет години ќе има кој да го прави.

Пекарскиот занает е тежок и бара посветеност, а интересот кај младите за оваа професија постојано опаѓа. Абдурахим Ештрефи од Скопје е дел од последните генерации македонски бурекџии. Веќе 45 години ги прави највкусните пити, буреци и ѓевреци. Тој го изучувал занаетот три години во стручно училиште, а потоа продолжил да работи во објектот каде што е активен уште од 1980 година. Денес, фамилијарниот бизнис го води со својот брат.

„Тежок е овој занает, но е профитабилен. Веќе 45 години станувам во три-четири наутро. Не е лесно“, вели Ештрефи.

Иако машините значително го олесниле процесот на производство, новите генерации сè поретко се заинтересирани за пекарството. „Ова е стар занает, но младите не сакаат да го учат. Имам синови, внуци, но никој од нив не е заинтересиран. Најдобрите бурекџии заминаа во странство. Сите мои колеги, пријатели – веќе не се тука. Денес има машини и фрижидери, но потребно е да се знае рецептот, да се учи и да се работи посветено“, објаснува тој.

Според податоците на Стопанската комора од 2023 година, просечната возраст на вработените во пекарската индустрија е 57 години. Иако постојат програми за обука, 82% од компаниите се соочуваат со потешкотии да обезбедат стручен кадар.

Дали иднината на бурекот е неизвесна? Ќе зависи од тоа дали ќе успееме да го зачуваме и пренесеме овој занает на новите генерации.

Continue Reading

Приказни

НОСТРАДАМУС ПРЕДВИДЕЛ ПОПЛАВИ ВО 2025 ГОДИНА Јасновидецот прогнозира нова ера на човештвото

Published

on

Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото, пророкува Нострадамус во врска со големите откритија во квантната физика.

Нострадамус предвидел големи промени во 2025 година кои ќе доведат до „нов светски поредок“. Меѓу нив се спомнати и поплави кои ќе ги уништат крајбрежните градови и ќе остават милиони без покрив над главата, пишува Унилад.

Но, луѓето на социјалните мрежи коментираа дека пророштвото е само здрава логика бидјеќи минатата година ја одбележаа поплави.

Меѓу страшните пророштва за следната година Нострадамус наводно спомнал и тајни култови кои би ја користеле моќта на „мрачните ритуали“.

Унилад пишува и дека Нострадамус предвидел големи откритија во областа на квантната физика.

„Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото“, пророкува Нострадамус.

Тој најави и дека во 2025 година ќе излезат на виделина долго чуваните тајни. Се чини дека теоретичарите на заговор се многу среќни поради ова.

Ова ќе го промени текот на историјата, тоа е почеток на нова ера, толкуваат различни поддржувачи на делата на Нострадамус, кои исто така тврдат дека во 2025 година повторно ќе почне да се цени некоја „древна мудрост“.

Се смета дека јасновидецот кој живеел во 16 век успешно ги предвидел доаѓањето на Адолф Хитлер на власт во Германија, атомските бомби во Хирошима и во Нагасаки и Големиот пожар во Лондон.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2024 Булевар.мк