Скопскиот земјотрес од 1963 година бил земјотрес со јачина од 6,1 момент кој се случил во Скопје, СР Македонија (денешна Република Македонија), тогаш дел од СФР Југославија, на 1962 јули во која загинаа над 1.070 луѓе, беа повредени меѓу 3.000 и 4.000, а повеќе од 200.000 луѓе останаа без покрив над главата. Околу 80 отсто од градот е уништен.

Скопскиот земјотрес веднаш по катастрофата се наоѓа на светските пишани вести и телевизии, постојат бројни репортажи за истиот, како што е оваа што ќе ви ја пренесеме денеска.

Земјотресот, кој беше со јачина од 6,1 степени според Рихтеровата скала (еквивалент на 6,9 степени според Рихтеровата скала), се случи на 26 јули 1963 година, во 04:17 UTC (5:17 {{nbsp}} по локално време) во Скопје, социјалистичка Република Македонија, тогаш дел од СФР Југославија (денешна Република Македонија). Потресот траел 20 секунди и бил почувствуван најмногу по долината на реката Вардар. Имаше и помали последователни потреси до 5:43 часот.

Во рок од неколку дена по земјотресот, 35 нации побараа Генералното собрание на Обединетите нации да стави помош за Скопје на нивната агенда. Понудено е олеснување во форма на пари, медицински, инженерски и градежни тимови и материјали од 78 земји.

Првиот странски новинар кој пристигна во Скопје за да известува за земјотресот е Дејвид Биндер од Њујорк Тајмс. Додека го гледаше Скопје од авион, коментираше дека градот изгледал како да е бомбардиран.

Инженерот Деметриус Комино со седиште во Обединетото Кралство обезбедил материјали за градежна рамка на Дексион за да им овозможи на 49 кралски инженери да изградат 1560 живеалишта, доволно за две целосни села, од кои едното го добило прекарот Дексионград. Дексион припаѓа на скопската општина Ѓорче Петров.

Во 1965 година, јапонскиот архитект Кензо Танге беше побаран од Обединетите нации да учествува во ограничен конкурс за обнова на Скопје, по што Танге освои 60% од наградата, додека југословенскиот тим ги освои преостанатите 40%. Сепак, планот на Танге за Скопје (едно од неговите главни дела) останува делумно имплементиран, особено во врска со Железничката станица Нова Скопје и т.н. Градски ѕид.

Како што градот постепено почна да закрепнува, се појави потребата за заживување на културниот живот. Познатиот уметник Пабло Пикасо ја подари својата слика „Глава на жена“ (1963), која беше изложена во новиот постземјотресен Музеј на современа уметност на Македонија.

Зградата на музејот била донација од Полска и била дизајнирана од неколку полски архитекти. Концертната сала „Универзална сала“ е изградена со донации од околу 35 земји, а нејзината монтажна зграда е направена во соседна Бугарија.

Неколку улици и објекти во Скопје беа именувани во чест на земјите кои помогнаа во нивната изградба и/или донираа станови. На пример, владата на Романија го донираше поликлиничниот медицински центар, кој го доби името по нејзиниот главен град Букурешт. Во општина Карпош има станбени згради донирани од Советскиот Сојуз на македонски јазик: „руски жив град“ (транс.: „руски згради“, што значи „руски згради“) и шведски и фински префабрики наречени „шведски / фински бараки“ („шведски / фински бараки“).

Еден пример е улицата Мексико во Скопје (улица Мексичка, ulica Meksička). Официјално беше именуван во чест на земјата Мексико и на локацијата беше откриена спомен плоча од мексиканскиот претседател Адолфо Лопез Матеос. Во 2012 година, познатиот жител на улицата, рок музичарот Влатко Стефановски и неговиот брат, драматургот Горан Стефановски протестираа против одлуката на градоначалникот да преименува неколку градски улици, меѓу кои и улицата Мексико. Браќата Стефановски ги потсетија луѓето дека улицата на која пораснале и каде е формирана македонската рок група Леб и сол е изградена со донации од Мексико и тврдат дека овој чин на солидарност никогаш не смее да се заборави.

Изграден од урнатини благодарение на релјефот од целиот свет, Скопје често се нарекува „Град на меѓународната солидарност“, што е и неговото мото.

По земјотресот, Јосип Броз Тито, тогашниот претседател на СФР Југославија, испрати порака со сочувство до Социјалистичка Република Македонија пред лично да го посети градот.

Алберто Моравија, еден од водечките италијански романсиери исто така упати пораки за солидарност, како и реномираниот Жан-Пол Сартр, една од водечките фигури на француската филозофија и литература.

Скопскиот земјотрес се споменува во многу уметнички дела, вклучувајќи литература, музика, театар и филмови. Пример е македонскиот игран филм „Спомен“ во режија на Димитрие Османли во 1967 година. Пример од областа на литературата е поемата „Скопље 1963“ на австриската поетеса Кристине Буста.

Погледнете ја репортажата: