Connect with us

Приказни

„Едно време кога ќе снемаше струја имаше дружба, сега замре разговорот, замре животот без струја“

Published

on

КОГА ЌЕ СНЕМАШЕ СТРУЈА – Четиво на една скопјанка – Костадинка Бошковиќ, за едно време без стресување зошто нема струја, а колку многу се променија работите од ламбата на газје и „Смедеревецот“.

Без никаква најава во весниците, одеднаш мрак ќе го обземеше целото маало. Никој не стравуваше за ништо, прифаќајќи го тоа како нормална работа, која ќе потраеше кратко, а можеби и цела ноќ.

Страв! Од што? Околу нас се беше безбедно, секој секого познаваше, никој не посегнуваше по туѓата имовина, секоја порта отклучена, сечија рака понудена за помош и сечиј збор добронамерен. Дома како да немаше потреба од струја. Само радиото замолчуваше, ама се друго си функционираше, зошто и навиките и потребите си беа подредени на правилото” ништо не може да не изненади.” Ламбата на газје, нормално си имаше почесно место на ѕидот. Горе на креденецот, кибритот, толку потребен, што се купуваше цело пакетче од шест или десет кибрити, распоредени во фиоката на масата, или во оние три фиоки од креденецот, дути и во чешларникот за секој случај.

Во ” Смедеревецот” имавме најголема доверба. Тој никогаш не не изневеруваше. И ако нема струја, тука е тој и за ручек, и за подгревање млеко за бебињата, чај за болните, кафе за гостите, вода за бањање, жар во пеглата, старомоден ” фен” за сушење коса, ” машина” за вриење на алишта, сигурен извор на топлина, дење и ноќе. Нема стуја, нема стрес. Сочувано ментално здравје, без размислување околу подстаници, радијатори, клима уреди, бојлери и слично. Цела електроиндустрија во еден “Смедеревец” Ќе си ја наместевме коклицата под ламбата и домашната задача ќе ја довршевме, без никакво оправдување, дека сме немале струја. Никој не би ни поверувал, зошто, ете, Ви докажав, дека животот си функционираше и без струја.

Соседите, за да ” отепаат” време, ќе дојдеа и наместо шах, дама, домино, ќе се почестеа со муабет, жалејќи што пропуштиле некоја радио емисија. Е, кога, центар на сите домашни случувања, стана неговото височество – телевизорот, започнаа жалопојките, нашите маки, незнаејќи како да се справиме со вишокот време, лелекањето и одложувањето на сите обврски.

Се отуѓивме, приврзани за апаратот белата техника, натпреварот за материјални добра, љубомората, срамот од немоќ да се фати чекор, Ѕвониме, прашуваме, пцуеме. Батериите се празнат, се штедат. Ни улични светла, ни лифтови штракаат, ни домашни се пишуваат, ни фудбалски натпревар, ни тенис, ни… Никој не го споменува кибритот. Не се отвора фрижидерот. Замре разговорот. Замре животот. Сега, покрај се што имаме, оптоварени и со сметките за струја. Данок на време.

Линк од Фејсбук статус:

https://www.facebook.com/groups/638365006305772?multi_permalinks=2255982174544039&hoisted_section_header_type=recently_seen

Приказни

Дали за десетина години ќе има кој да прави бурек?

Published

on

На нашите простори пекарските производи, особено бурекот, имаат долга и богата традиција. Со месо, сирење, спанаќ или праз, комбиниран со јогурт или ајран, бурекот е омилен меѓу сите генерации. Но, прашањето кое се поставува е дали за десетина-петнаесет години ќе има кој да го прави.

Пекарскиот занает е тежок и бара посветеност, а интересот кај младите за оваа професија постојано опаѓа. Абдурахим Ештрефи од Скопје е дел од последните генерации македонски бурекџии. Веќе 45 години ги прави највкусните пити, буреци и ѓевреци. Тој го изучувал занаетот три години во стручно училиште, а потоа продолжил да работи во објектот каде што е активен уште од 1980 година. Денес, фамилијарниот бизнис го води со својот брат.

„Тежок е овој занает, но е профитабилен. Веќе 45 години станувам во три-четири наутро. Не е лесно“, вели Ештрефи.

Иако машините значително го олесниле процесот на производство, новите генерации сè поретко се заинтересирани за пекарството. „Ова е стар занает, но младите не сакаат да го учат. Имам синови, внуци, но никој од нив не е заинтересиран. Најдобрите бурекџии заминаа во странство. Сите мои колеги, пријатели – веќе не се тука. Денес има машини и фрижидери, но потребно е да се знае рецептот, да се учи и да се работи посветено“, објаснува тој.

Според податоците на Стопанската комора од 2023 година, просечната возраст на вработените во пекарската индустрија е 57 години. Иако постојат програми за обука, 82% од компаниите се соочуваат со потешкотии да обезбедат стручен кадар.

Дали иднината на бурекот е неизвесна? Ќе зависи од тоа дали ќе успееме да го зачуваме и пренесеме овој занает на новите генерации.

Continue Reading

Приказни

НОСТРАДАМУС ПРЕДВИДЕЛ ПОПЛАВИ ВО 2025 ГОДИНА Јасновидецот прогнозира нова ера на човештвото

Published

on

Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото, пророкува Нострадамус во врска со големите откритија во квантната физика.

Нострадамус предвидел големи промени во 2025 година кои ќе доведат до „нов светски поредок“. Меѓу нив се спомнати и поплави кои ќе ги уништат крајбрежните градови и ќе остават милиони без покрив над главата, пишува Унилад.

Но, луѓето на социјалните мрежи коментираа дека пророштвото е само здрава логика бидјеќи минатата година ја одбележаа поплави.

Меѓу страшните пророштва за следната година Нострадамус наводно спомнал и тајни култови кои би ја користеле моќта на „мрачните ритуали“.

Унилад пишува и дека Нострадамус предвидел големи откритија во областа на квантната физика.

„Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото“, пророкува Нострадамус.

Тој најави и дека во 2025 година ќе излезат на виделина долго чуваните тајни. Се чини дека теоретичарите на заговор се многу среќни поради ова.

Ова ќе го промени текот на историјата, тоа е почеток на нова ера, толкуваат различни поддржувачи на делата на Нострадамус, кои исто така тврдат дека во 2025 година повторно ќе почне да се цени некоја „древна мудрост“.

Се смета дека јасновидецот кој живеел во 16 век успешно ги предвидел доаѓањето на Адолф Хитлер на власт во Германија, атомските бомби во Хирошима и во Нагасаки и Големиот пожар во Лондон.

Continue Reading

Приказни

31 година од уривањето на авионот „Јак-42“ кај Охрид, погледнете ја реконструкцијата

Published

on

На денешен ден во 1993 година, авионот „Јак-42“ на авиокомпанијата „Авиоимпекс“, кој летал на релацијата Женева – Скопје, се урна во близина на Охрид. Леталото било пренасочено кон охридскиот аеродром поради лошите временски услови, но се срушило на само 4 километри од пистата, меѓу селата Горно Лакочереј и Оровник пишува 4news.mk.

Во оваа трагедија животите ги загубија 116 патници и членови на екипажот. Единствениот преживеан патник подоцна им подлегна на повредите. Како причини за несреќата беа посочени лошото време и наводно недоволната комуникација помеѓу посадата на авионот и аеродромските служби.

Истата година, само неколку месеци порано, на 5 март, на скопскиот аеродром се случи уште една голема авионска трагедија. Патнички авион од типот ФОКЕР 100 на компанијата „Палер Македонија“, кој превезуваше 97 патници, се урна при полетување. Во оваа несреќа загинаа 86 лица. Како причина за падот на Фокерот беше утврдено дека крилјата на воздухопловот не биле размрзнати, што доведе до дефект и пад.

Овие две трагедии го потресоа македонското воздухопловство и јавност. Поради сериозноста на ситуацијата, тогашниот министер за урбанизам, градежништво, комуникации и екологија, Антони Пешев, си поднесе оставка. Овие настани остануваат длабоко врежани во колективната меморија како најцрните денови во историјата на македонското воздухопловство.

Погледнете ја реконструкцијата која за прв пат е направена за овој лет.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2024 Булевар.мк