Connect with us

Приказни

Приказна на една мајка: Јас не растам само син, туку иден сопруг и татко, пред сè човек

Published

on

Отсекогаш знаев дека ќе родам син. Тој е мојот универзум, мојот свет, мојата љубов, мојата радост, мојот живот, мојата сила, моите крилја и мојот сон. Тој е бестрашен и умен. Тој е дете на природата, зелена трева, одрани колена, високи дрвја, брзина и сила. Тој е сè што никогаш не сум била.

Навидум недопирлив и независен, вистински мал волк, Вук е дете полно со љубов, големо срце и нежна душа. Душата нежна како свила, поранлива отколку што сакам, искрен поглед и топла прегратка.

Мислам дека понекогаш премногу се давам како мајка. Се прашувам дали го сакам премногу, дали го бакнувам премногу или обрнувам премногу внимание на него? Треба ли да му дозволам на да го посакува мојот допир и мирис, да почувствува осаменост и да сака блискост? Ми кажуваат како е момче и дека можам да го сакам толку многу. Тој мора да биде маж, за да стане цврст. Кога тој плаче за ситница, ги гледам погледите на другите мајки, кои ми кажуваат: „Викни на него, не може да плаче! Тој мора да биде силен маж!” Истите тие мајки, истите тие ставови, до себе имаат сопрузи, татковци и синови, кои не им даваат внимание, а можеби и не доволно љубов и почит. Сите тие сакаат да бидат прегрнати и бакнати. Сите од нив се повикуваат на два збора: „Те сакам! Те сакам мамо, те сакам жено, те сакам, ќерко!”

Како можат тие исти мажи да научат да сакаат и бакнуваат, ако не им даваме бакнежи и прегратки?

Како истите тие синови да ги почитуваат вашите потреби, ако вие нивните сте ги туркате под тепих за да ги направите „вистинските мажи” ?!

Како вашите ќерки ќе бидат среќни, задоволни и сакани, ако јас мојот син го восиптам дека љубовта не е важна и се дозира … Дали ќе дојдете на мојата врата да ме честитате дека станал маж, кога вашата ќерка ќе плаче на вашето рамо, бидејќи не е сакана и не е ценета?

Дали воопшто размислувате за тоа?

Јас не растам само син, туку иден сопруг и татко, пред сè човек. Не сакам да стане празен и моќен, но храбар, уверен и исполнет. Љубовта што му ја давам, сакам да ја носи низ животот како штит од лоши луѓе, тешки облаци и матен дожд. Нежноста што му ја давам, сакам да научи да ја дава на оние кои вредат. Бакнежите кои несебично му ги делам, сакам да ги запамети, да ги притисне во себе, за деновите кога јас нема да бидам таму да му подадам рака, допир, дури ни збор. Сакам само едно – да научи да се цени себе си и животот што му е даден, за да не ја пушта празнината, осаменоста, гордоста. Сонувам дека утрата му почнуваат со насмевка, а вечерите завршуваат со чувство на мир, среќа и исполнување. Сакам неговиот пат да биде чист, покриен со камења од искрени соништа што водат зад виножитото и дека неговата рака и душа никогаш не се празни. Сакам неговото срце да расте, за да може да се сака себе си и другите. Сакам да научи дека близината на природата, е како воздухот, да не се плаши да се предаде и ако изгуби една битка, да знае дека сето тоа се случило, со цел да победи во следна.

На крајот, не ми е важно што ми кажуваат вашите очи. Не ми е важно што вашите усни ме опоменуваат. Не ми е важно што сите вие мислите поинаку. Нема книга, ни запис на овој свет, што може да ме убеди дека има премногу љубов во едно суштество. Впрочем, важно е што сакам тебе да ти кажам, драг мој …

Сине, знам, ќе има пропуштена љубов, лоши денови, неправедни луѓе. Едно те молам, не престанувај да се сакаш себе си. Не престанувај да веруваш во љубов. Не согласувај се во својот живот на нешто помалку од она што ние ти го даваме како дете. Животот е еден, фразата е клише, но е навистина точна. Ти си еден. Ти си мој. Ти си наш. Сега и засекогаш. Летај високо, скокај, не дозволувај да паднеш без цел! Стани, продолжувај и пркоси! Пркоси му на ветерот, дождот, бурата. Живеј за да го почувствуваш својот живот, не дозволувај да одиш, не се свртувај кон туѓи патишта. Гази по својот пат и сонувај ги твоите соништа. Кога е тешко, прифати го она што го носиш во твојата душа, насмевни се, сврти се и оди. Биди шума, густа и непокорлива, биди вода, биди оган. Биди волк.

Автор: Кристина Митриќ

Фото: Кристина Митриќ, приватна архива

Извор: Detinjarije.com

Приказни

Дали за десетина години ќе има кој да прави бурек?

Published

on

На нашите простори пекарските производи, особено бурекот, имаат долга и богата традиција. Со месо, сирење, спанаќ или праз, комбиниран со јогурт или ајран, бурекот е омилен меѓу сите генерации. Но, прашањето кое се поставува е дали за десетина-петнаесет години ќе има кој да го прави.

Пекарскиот занает е тежок и бара посветеност, а интересот кај младите за оваа професија постојано опаѓа. Абдурахим Ештрефи од Скопје е дел од последните генерации македонски бурекџии. Веќе 45 години ги прави највкусните пити, буреци и ѓевреци. Тој го изучувал занаетот три години во стручно училиште, а потоа продолжил да работи во објектот каде што е активен уште од 1980 година. Денес, фамилијарниот бизнис го води со својот брат.

„Тежок е овој занает, но е профитабилен. Веќе 45 години станувам во три-четири наутро. Не е лесно“, вели Ештрефи.

Иако машините значително го олесниле процесот на производство, новите генерации сè поретко се заинтересирани за пекарството. „Ова е стар занает, но младите не сакаат да го учат. Имам синови, внуци, но никој од нив не е заинтересиран. Најдобрите бурекџии заминаа во странство. Сите мои колеги, пријатели – веќе не се тука. Денес има машини и фрижидери, но потребно е да се знае рецептот, да се учи и да се работи посветено“, објаснува тој.

Според податоците на Стопанската комора од 2023 година, просечната возраст на вработените во пекарската индустрија е 57 години. Иако постојат програми за обука, 82% од компаниите се соочуваат со потешкотии да обезбедат стручен кадар.

Дали иднината на бурекот е неизвесна? Ќе зависи од тоа дали ќе успееме да го зачуваме и пренесеме овој занает на новите генерации.

Continue Reading

Приказни

НОСТРАДАМУС ПРЕДВИДЕЛ ПОПЛАВИ ВО 2025 ГОДИНА Јасновидецот прогнозира нова ера на човештвото

Published

on

Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото, пророкува Нострадамус во врска со големите откритија во квантната физика.

Нострадамус предвидел големи промени во 2025 година кои ќе доведат до „нов светски поредок“. Меѓу нив се спомнати и поплави кои ќе ги уништат крајбрежните градови и ќе остават милиони без покрив над главата, пишува Унилад.

Но, луѓето на социјалните мрежи коментираа дека пророштвото е само здрава логика бидјеќи минатата година ја одбележаа поплави.

Меѓу страшните пророштва за следната година Нострадамус наводно спомнал и тајни култови кои би ја користеле моќта на „мрачните ритуали“.

Унилад пишува и дека Нострадамус предвидел големи откритија во областа на квантната физика.

„Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото“, пророкува Нострадамус.

Тој најави и дека во 2025 година ќе излезат на виделина долго чуваните тајни. Се чини дека теоретичарите на заговор се многу среќни поради ова.

Ова ќе го промени текот на историјата, тоа е почеток на нова ера, толкуваат различни поддржувачи на делата на Нострадамус, кои исто така тврдат дека во 2025 година повторно ќе почне да се цени некоја „древна мудрост“.

Се смета дека јасновидецот кој живеел во 16 век успешно ги предвидел доаѓањето на Адолф Хитлер на власт во Германија, атомските бомби во Хирошима и во Нагасаки и Големиот пожар во Лондон.

Continue Reading

Приказни

31 година од уривањето на авионот „Јак-42“ кај Охрид, погледнете ја реконструкцијата

Published

on

На денешен ден во 1993 година, авионот „Јак-42“ на авиокомпанијата „Авиоимпекс“, кој летал на релацијата Женева – Скопје, се урна во близина на Охрид. Леталото било пренасочено кон охридскиот аеродром поради лошите временски услови, но се срушило на само 4 километри од пистата, меѓу селата Горно Лакочереј и Оровник пишува 4news.mk.

Во оваа трагедија животите ги загубија 116 патници и членови на екипажот. Единствениот преживеан патник подоцна им подлегна на повредите. Како причини за несреќата беа посочени лошото време и наводно недоволната комуникација помеѓу посадата на авионот и аеродромските служби.

Истата година, само неколку месеци порано, на 5 март, на скопскиот аеродром се случи уште една голема авионска трагедија. Патнички авион од типот ФОКЕР 100 на компанијата „Палер Македонија“, кој превезуваше 97 патници, се урна при полетување. Во оваа несреќа загинаа 86 лица. Како причина за падот на Фокерот беше утврдено дека крилјата на воздухопловот не биле размрзнати, што доведе до дефект и пад.

Овие две трагедии го потресоа македонското воздухопловство и јавност. Поради сериозноста на ситуацијата, тогашниот министер за урбанизам, градежништво, комуникации и екологија, Антони Пешев, си поднесе оставка. Овие настани остануваат длабоко врежани во колективната меморија како најцрните денови во историјата на македонското воздухопловство.

Погледнете ја реконструкцијата која за прв пат е направена за овој лет.

Continue Reading
Advertisement
Advertisement

Трендинг

Copyright © 2024 Булевар.мк