Светата маченичка Параскева (Петка)

Родена е во градот Иконија од родители богати и христољубиви. По смртта на своите родители како девојка почна да им го раздава својот имот на бедните и на неволните, во името на Господ Исус Христос. Кога настана гонењето во времето на царот Диоклецијан, Параскева беше изведена на суд пред кнезот на таа земја. Штом кнезот ја праша за името, таа рече дека името ѝ е христијанка. Кнезот ја укори зошто не си го кажува своето обично име. А Параскева му рече: „Требаше прво да ти го кажам името на вечниот живот, а потоа на привремениот“. Откако ја биеја кнезот ја фрли во затвор, каде што ѝ се јави ангел Господов, ја исцели од раните и ја утеши. Со молитва ги урна сите идоли во незнабожечкиот храм. После долги и лути маки ја убија со меч.

Светиот маченик Теренциј

Од Сирија. Пострада за Христовата вера заедно со жена му. Тогаш пострадаа и нивните седум деца. По многу маки, при коишто се јави силата Божја, сите беа убиени со меч.

Свети Стефан Саваит

Писател на многубројни прекрасни канони. Се подвизуваше во обителта на Свети Сава Осветен. Подоцна беше епископ. Мирно се упокои во 807 година.

Свети Атанасиј, патријарх Цариградски

Противник на унијата со Рим, наспроти неговиот претходник Јован Векка (1275 г. – 1282 г.). Од детството беше аскет и молитвеник. Беше омилен кај народот, а заради својата морална строгост го предизивика негодувањето на некои свештеници. Се повлече во неговиот манастир на гората Ган, каде што се подвизуваше уште построго од порано. Му се јави Самиот Господ Исус Христос и благо го укори зашто им го остави стадото на волците. Кога го прорече денот на земјотресот во Цариград, царот Андроник повторно го врати на патријаршискиот престол и против неговата волја. Но потоа тој повторно тајно се оддалечи на подвиг. Се упокои во стотата година од животот. Беше чудотворец и проѕорливец.

Свети Димитриј, епископ Ростовски

Голем јерарх, проповедник, писател и подвижник. Се роди близу Киев во 1651 година, а се упокои на молитва во 1709 година. Покрај многуте славни поучни дела особено се прочу со преводот и изданието на Житијата на Светиите. Ја предвиде својата смрт три дена порано и се упокои на молитва. Големо светило на Руската Црква, т.е. на Православната Црква воопшто. Имаше небесни виденија за време на животот. Му послужи ревносно на Господ и се пресели во Небесното Царство.

Преподобен Паисиј Светогорец

Преподобен Паисиј (крштелно име Арсениј Езнепидис) се родил на 25 јули 1924 година (по стар стил) во населбата Фараса, Кападокија (Мала Азија). При размената на населението (во 1924 г.), како дете бил однесен во Грција. Неговите родители се населиле во гратчето Коница, каде идниот Старец израснал и стекнал основно образование. Уште од детски години Арсениј живеел како подвижник. Се оддавал на постојана молитва и истовремено се трудел да развие во себе љубов и смирение. Како момче го изучил дрводелскиот занает, сакајќи и во тоа да биде сличен на Христос. Кога во Грција почнала Граѓанската војна (1944 – 1948), Арсениј Езнепидис бил повикан во армијата, каде што служел три и половина години. Во армијата го продолжил подвижничкиот живот, одликувајќи се со смелост, самопожртвуваност и сестраност. Откако го отслужил воениот рок, Арсениј стапил на патот на монашкиот живот. Отец Паисиј се подвизувал на Света Гора, во манастирот Стомион, во Коница, и на Синај. Многумина оделе кај Старецот и наоѓале раководство и утеха, исцеление и мир за своите напатени души. Старец Паисиј Светогорец цели денови неуморно ја исцелувал болката на луѓето, ширејќи околу себе божествена утеха. На 12 јули 1994 година (по граѓанскиот календар), по навистина маченички страдања, кои, според зборовите на самиот Старец, му донеле поголема полза отколку подвижничкото дејствување од целиот дотогашен живот, тој починал во Господ. Место на неговиот блажен крај станал манастирот Свети Јован Богослов, близу населбата Суроти, крај Солун.

Преподобен Арсениј Кападокиски

Преподобен Арсениј се родил околу 1840 година во Фараса, Кападокија, денешна источна Турција. Рано останал без родители, а за него и за неговите браќа се грижела тетка му. Кога пораснал, Теодор отпатувал за Смирна. Таму, освен грчкиот јазик, ги научил и ерменскиот, турскиот, а делумно и францускиот. После завршувањето на школувањето во Смирна, на 26 години, стапил во општожителниот Флавијански манастир на Свети Јован Предвесник во Цинџи-Дери. Таму бил потстрижен во монах со име Арсениј. До својата триесетта година отец Арсениј учителствувал како ѓакон. Потоа, во Кесарија бил ракоположен во свештеномонах, возведен во чин архимандрит и добил благослов да биде духовник. Имал голема љубов кон Бог и кон сите луѓе. Многу се радувал кога неправедно го обвинувале. Тоа многу му помагало и често, за да ги избегне човечките пофалби, намерно се правел намќор. Но и покрај тоа, не само христијаните, туку и Турците го сметале за свет. Многу години пред преселувањата, Бог му соопштил дека луѓето од Фараса ќе се иселат во Грција, па затоа тој често им повторувал да штедат. Преселбата почнала на 14 август 1924 година. Тогаш отецот морал да се врати шеесет километри назад, пешки, на свои 83 години, за од престолот во храмот посветен на преподобните маченици да ги земе моштите од свети Јован Златоуст. После пристигнувањето на островот Крф тешко се разболел. Се упокоил на 10/23 ноември 1924 година, со моштите на свети Јован Златоуст, стегнати во десната рака, положена над градите. Го закопале на островските гробишта.