Гробницата на Свети Никола беше откриена откако археолозите открија остатоци од античка црква во Турција, која била потопена од подигањето на нивото на морето во Средоземното Море во средниот век.
Светиот лик, кој живеел помеѓу 270 и 343 година од нашата ера, е најпознат по неговото наследство од пари што им ги дал на сиромашните, а особено по приказната за тоа како на три девојки им подарил вреќи со злато за да ги спаси од проституција.
На врвот на античката базилика била изградена уште една црква за да го заштити гробот на светителот, но археолозите дури неодамна го откриле мозаикот и камениот под од претходното светилиште. Ова ги доведе до последното почивалиште на Свети Никола.
Тимот што го откри ова тврди дека Свети Никола живеел и умрел во Турција.
Археолозите со години работат на локалитетот, внимателно отстранувајќи ги подовите од црквата Свети Никола која се наоѓа во Турција. Отстранувањето ги откри подовите на првобитната црква која била изградена по смртта на Свети Никола во 343 година.
Оригиналната основа беше откриена во 2017 година кога истражувачите користејќи електронски истражувања пронајдоа дупки под подот на црквата.
Византиската црква изградена на антички темели била место за молитва за православните христијани помеѓу 5 и 12 век и е опкружена со статуи на Свети Никола. Исто така, во 1982 година беше додаден на списокот на светско наследство на УНЕСКО.
Тимот најави дека можеби го пронашле гробот на Свети Никола, но се уште работат на внимателно отстранување на подот од византиската црква за да не се оштети.
Осман Еравсар, шеф на провинцискиот одбор за зачувување на културното наследство во Анталија, изјави за новинската агенција Демирорен минатата недела: „Првата црква беше потопена со издигнувањето на Средоземното Море, а неколку века подоцна беше изградена нова црква. одозгора.Сега стигнавме до остатоците од првата црква и подот по кој чекореше свети Никола“.
Свети Никола, кој е познат по подароците и милосрдието на сиромашните, е роден во селото Патара од богати родители кои починале во епидемија и му оставиле големо богатство на својот син. Како благочестив христијанин, Свети Никола го следел Исусовото учење да го продаде целиот свој имот и да им го дава на сиромашните – и тој го направил.
Сепак, овие идеи не се претставени во историски документи, туку споделени во приказни. Станал епископ во IV век, но набрзо бил затворен од римскиот император Диоклецијан во време кога христијаните биле прогонувани, а потоа ослободени под власта на Константин Велики.
Записите покажуваат дека Свети Никола бил погребан во црква изградена на негово име, но точното место на неговото тело отсекогаш било мистерија. Истражувачите сега веруваат дека во времето на неговата смрт во 343 година од нашата ера, Свети Никола бил погребан во црквата во Демре, каде што лежел невознемирен до 11 век.
Останките стари 1.674 години претходно се веруваше дека биле прошверцувани во италијанскиот град Бари од трговци во 1087 година. Меѓутоа, турските археолози сега сугерираат дека погрешните коски биле отстранети – а оние што отишле во Италија му припаѓале на анонимен свештеник.
Тој бил погребан во неговата црква, а до 6 век неговото светилиште станало познато. Откривањето на гробницата ја решава мистеријата за тоа каде бил положен светителот, а тимот неодамна открил фреска на Исус Христос.
Византиската црква исто така повеќепати била оштетена и обновувана во текот на 8 и 9 век. Исто така, беше потопен и закопан, останувајќи скриен со децении додека не беше повторно откриен во 1956 година.
Реката Јордан, која тече 251 километар низ Блискиот Исток, претставува природна граница меѓу Израел, односно Палестина, и Јордан. Се влева во Галилејското Езеро, а потоа продолжува кон југ, каде конечно се влева во Мртвото Море.
Реката Јордан е од особено значење за Евреите, христијаните и муслиманите, бидејќи во Библијата се спомнува како река која Евреите ја преминале за да влезат во Ветената земја, но и како река во која Јован Крстител го крстил Исус. Таа е карактеризирана и како место на чуда, а бројни аџии до неодамна патувале на исток за и самите да се крстат во неа.
Денешниот изглед на реката Јордан е само сенка на тоа што некогаш било. Се проценува дека текот на реката е сиромашен за најмалку 60 отсто во споредба со 20 век. Некогаш богата со вода, денес, пак, на некои места ја гледаме само во траги – широка едвај нешто повеќе од десетина метри, со нова „најголема“ длабочина од скромни пет метри.
Заради соработката со белоруски државни фирми под покровителство на Лукашенко, сопственикот на Марковски компани, Борче Марковски станал почесен конзул на Белорусија, со што има привилегии во Северна Македонија. Рекордерот во милионски тендери, зема тендери и од „Србија шуми“, а сега е под истрага.
„Не е тука“. Ваков одговор доби екипата на Радио Слободна Европа кога на 5 декември на адресата во Битола, каде се наоѓа фирмата „Марковски компани“, го побара сопственикот Борче Марковски.
Седиштетo на фирмата е во стан во центарот на Битола во кој не пречекаа двајца вработени. И покрај инсистирањето да се видиме со него сепак ни беше речено да оставиме само наш телефонски број.
До објавувањето на сторијата повик од Марковски не добивме.
„Марковски компани“ во последните пет години од државата има добиено најскапи тендери според цената на услугите и тоа често со непосредно спогодување.
Фирмата редовно, во изминативе десетина години добивала работа од „Електрани на Северна Македонија“ (ЕСМ) и подружницата „Рударско енергетскиот комбинат – Битола“ (РЕК – Битола) и за пет години склучиле 66 договори кои чинат 141 милион евра, а фирмите подизведувачи го поврзуваат со семејството на поранешниот премиер Зоран Заев.
За „сомнителни“ тендери за прв пат почнаа истраги и државното Обвинителство и Финансиската полиција.
Сопственикот Борче Марковски од 2016 година е и почесен конзул на Белорусија поради „добрите економски релации со оваа земја“.
Неговата фирма во Белорусија била претставена како соработник на државни компании кои пак се поврзуваат со претседателот Александар Лукашенко и се под санкции на САД, а во одреден период и на ЕУ.
Марковски има фирма и во Србија, и таму редовно добива тендери од „Србија шуми“.
Ликот на Марковски не може да го видите во медиумите и недостапен е за новинарите.
На денешен ден, 23 декември 1924 година, во Милано заврши животот на еден од најистакнатите македонски револуционери, Петар Чаулев. Роден во Охрид на 18 декември 1880 година, Чаулев беше учесник во Илинденското востание и познат како голем војвода, кој неуморно се бореше за слободата и правата на својот народ.
Трагедијата се случила додека Чаулев го пиел својот вермут во миланското бистро „Верцијере“. Со пет куршуми, револуционерот беше убиен, но причините за атентатот остануваат дел од темните страници на македонската историја.
Димитар Влахов, еден од неговите соборци, за весникот „Балкан“ напиша:
“Чаулев беше убиен затоа што сакаше чесно да му служи на својот народ. Чаулев беше убиен затоа што сакаше Македонската Револуционерна Организација да ги продолжи своите стари традиции.”
Со својата посветеност и љубов кон Македонија, Петар Чаулев остави неизбришлива трага во историјата. Нека му е вечна слава!