Енџи Санслементе Валенсија (42) беше прогласена за најубава Колумбијка во 2000 година.
Благодарение на познанствата кои ги стекнала во светот на манекенството и шоу-бизнисот, таа организирала синџир на шверц во кој ангажирала манекенки за шверц на кокаин, кои без никакво криење, во рачен багаж внесувале дрога во авионите.
„Сè функционираше толку добро затоа што не ги комплицирав работите. Само ќе најдев млада девојка која не изгледа премногу гламурозно, а сепак би била доволно згодна за мажите кои работат во обезбедувањето на аеродромот речиси да се скараат меѓу себе, дека ќе се преправаат дека ја прегледуваат. Ќе одат по неа, малку ќе флертуваат, ќе сменат неколку реченици, само површно ќе го проверат багажот. Сето тоа звучи малку невозможно, но клучот беше во едноставноста“, рече таа за нејзиниот синџир за шверц, за време на интервјуто што го дала додека беше во затвор.
Од девојка од сиромашно семејство која израснала во сиромаштија преку најпознатиот колумбиски модел која живееше живот од кој не би се срамеле ниту најголемите светски ѕвезди, назад до личност без пари на сметка и девојка која од која се откажаа сите се освен семејство.
Таа е родена во 1979 година во колумбиската престолнина Богота, а пораснала во Баранкила – градот најпознат по пејачката Шакира и актерката Софија Вергара. Тоа е град во кој дрогата и убавите жени од 90-тите одеа рака под рака, што Енџи сакала да ги искористи.
Тренирала балет и модерен танц, одела на часови по танц и пеење, сè и било добро, но пресвртот се случил откако во 2000 година беше прогласена за „кралица на кафето“, што е еден од најпрестижните натпревари за убавина во Колумбија.
Според правилата на конкурсот, кандидатите не смеат да бидат во брак, а Енџи била кратко во брак, поради што и била одземена титулата и за скандалот со недели се пишувало во тамошните медиуми.
Поради фактот што речиси сите избори за убавина биле поврзани со локални нарко босови, таа одлучила да се пресели во Мексико.
На почетокот се фотографирала за каталози, а набрзо се пробила и до националната телевизија. Тука и се отвориле вратите на мексиканскиот џет-сет во кој се испреплетувале спортисти, високи криминалци и моќници од различни сфери.
Според една верзија на приказната, таа набрзо го запознала Аргентинецот Николас Гуалко, кој бил познат како еден од организаторите на елитната проституција. Тие почнале да живеат заедно две недели откако ја започнале врската, а Николас набрзо ја однел дома кај своето семејство во Буенос Аирес со намера да им каже на родителите дека планира свадба со Енџи.
Според втората верзија, онаа кон која повеќе се наклонети локалните медиуми – Енџи заминала во Мексико за да ги дознае тајните на трговијата со шверц на кокаин од Јужна Америка во Европа. Таа запознала дилер чие име се уште е непознато за јавноста. По опсежни подготовки и три години тренинзи, се вратила во Аргентина, каде требало да најде девојки кои за ситни пари ќе шверцуваат дрога вредна милиони долари.
Имала добро воспоставена мрежа со месеци. После тоа започнале серијата апсења, кога во 2010 година една од манекенките била уапсена на аеродром поради пронајдено големо количество кокаин. Енџи побегнала.
Инспекторите не можеле да ја пронајдат околу пет месеци, таа спиела секој ден во друг хотел или хостел под друго име, се потстрижувала и ја менувала бојата на косата, наместо да носи луксузна облека, таа почнала да носи тренерки и широки маици. Додека била во бегство, јавноста преку нејзиниот Фејсбук профил се обидувала да ја убеди дека е невина и дека е жртва на местенка.
Сепак, таа била уапсена и сместена во затворот Езеиза, на околу 20 километри од Буенос Аирес. Во него завршила откако била осудена на шест години и осум месеци за организирање на шверц на кокаин од Аргентина во Европа. Од првиот затвор била префрлена во друг, во истиот град, поради насилството и нападите на кои била изложена во првиот.
Таа беше ослободена од затвор и депортирана назад во Колумбија во септември 2013 година, откако отслужила само половина од нејзината казна. Таа добила доживотна забрана за влез во Аргентина.
На нашите простори пекарските производи, особено бурекот, имаат долга и богата традиција. Со месо, сирење, спанаќ или праз, комбиниран со јогурт или ајран, бурекот е омилен меѓу сите генерации. Но, прашањето кое се поставува е дали за десетина-петнаесет години ќе има кој да го прави.
Пекарскиот занает е тежок и бара посветеност, а интересот кај младите за оваа професија постојано опаѓа. Абдурахим Ештрефи од Скопје е дел од последните генерации македонски бурекџии. Веќе 45 години ги прави највкусните пити, буреци и ѓевреци. Тој го изучувал занаетот три години во стручно училиште, а потоа продолжил да работи во објектот каде што е активен уште од 1980 година. Денес, фамилијарниот бизнис го води со својот брат.
„Тежок е овој занает, но е профитабилен. Веќе 45 години станувам во три-четири наутро. Не е лесно“, вели Ештрефи.
Иако машините значително го олесниле процесот на производство, новите генерации сè поретко се заинтересирани за пекарството. „Ова е стар занает, но младите не сакаат да го учат. Имам синови, внуци, но никој од нив не е заинтересиран. Најдобрите бурекџии заминаа во странство. Сите мои колеги, пријатели – веќе не се тука. Денес има машини и фрижидери, но потребно е да се знае рецептот, да се учи и да се работи посветено“, објаснува тој.
Според податоците на Стопанската комора од 2023 година, просечната возраст на вработените во пекарската индустрија е 57 години. Иако постојат програми за обука, 82% од компаниите се соочуваат со потешкотии да обезбедат стручен кадар.
Дали иднината на бурекот е неизвесна? Ќе зависи од тоа дали ќе успееме да го зачуваме и пренесеме овој занает на новите генерации.
Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото, пророкува Нострадамус во врска со големите откритија во квантната физика.
Нострадамус предвидел големи промени во 2025 година кои ќе доведат до „нов светски поредок“. Меѓу нив се спомнати и поплави кои ќе ги уништат крајбрежните градови и ќе остават милиони без покрив над главата, пишува Унилад.
Но, луѓето на социјалните мрежи коментираа дека пророштвото е само здрава логика бидјеќи минатата година ја одбележаа поплави.
Меѓу страшните пророштва за следната година Нострадамус наводно спомнал и тајни култови кои би ја користеле моќта на „мрачните ритуали“.
Унилад пишува и дека Нострадамус предвидел големи откритија во областа на квантната физика.
„Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото“, пророкува Нострадамус.
Тој најави и дека во 2025 година ќе излезат на виделина долго чуваните тајни. Се чини дека теоретичарите на заговор се многу среќни поради ова.
Ова ќе го промени текот на историјата, тоа е почеток на нова ера, толкуваат различни поддржувачи на делата на Нострадамус, кои исто така тврдат дека во 2025 година повторно ќе почне да се цени некоја „древна мудрост“.
Се смета дека јасновидецот кој живеел во 16 век успешно ги предвидел доаѓањето на Адолф Хитлер на власт во Германија, атомските бомби во Хирошима и во Нагасаки и Големиот пожар во Лондон.
На денешен ден во 1993 година, авионот „Јак-42“ на авиокомпанијата „Авиоимпекс“, кој летал на релацијата Женева – Скопје, се урна во близина на Охрид. Леталото било пренасочено кон охридскиот аеродром поради лошите временски услови, но се срушило на само 4 километри од пистата, меѓу селата Горно Лакочереј и Оровник пишува 4news.mk.
Во оваа трагедија животите ги загубија 116 патници и членови на екипажот. Единствениот преживеан патник подоцна им подлегна на повредите. Како причини за несреќата беа посочени лошото време и наводно недоволната комуникација помеѓу посадата на авионот и аеродромските служби.
Истата година, само неколку месеци порано, на 5 март, на скопскиот аеродром се случи уште една голема авионска трагедија. Патнички авион од типот ФОКЕР 100 на компанијата „Палер Македонија“, кој превезуваше 97 патници, се урна при полетување. Во оваа несреќа загинаа 86 лица. Како причина за падот на Фокерот беше утврдено дека крилјата на воздухопловот не биле размрзнати, што доведе до дефект и пад.
Овие две трагедии го потресоа македонското воздухопловство и јавност. Поради сериозноста на ситуацијата, тогашниот министер за урбанизам, градежништво, комуникации и екологија, Антони Пешев, си поднесе оставка. Овие настани остануваат длабоко врежани во колективната меморија како најцрните денови во историјата на македонското воздухопловство.
Погледнете ја реконструкцијата која за прв пат е направена за овој лет.