Млада девојка која работи како келнерка, сподели интересна приказна за своето работно место, меѓутоа, тоа со право ги налути речиси сите кои ја прочитаа оваа приказна.
Изјавата на Ивана ви ја пренесуваме во целост:
“Работам како келнерка во едно познато кафуле. Четири години се занимавам со оваа работа покрај студирањето и секогаш ми е чудно како луѓето со гордост оставаат 10-20 денари бакшиш. Навистина ги ценам парите, но нели е срамота да оставите 10-20 денари бакшиш? Постојат луѓе кои знаат да ги почестат своите другари со неколку тури, да се покажат во друштвото, а на келнерот му оставаат 10-20 денари бакшиш. Јас немам срце да седнам во кафуле и да не оставам барем 40-50 денари бакшиш.”
Иако во земјите ширум светот, познато е дека бакшишот се задолжителни 10-20% од сметката на муштеријата, сепак на Балканот ова не е пракса.
Според коментарите под објавата на келнерката Ивана, може да се заклучи дека финансиската состојба на просторите на поранешна Југославија сепак не дозволува ова да биде пракса и овде. Ова се само дел од коментарите под објавата.
“Колку многу луѓе живеат од минималец, им оставаме ли бакшиш нив? Понекогаш едвај собирам пари за кафе, уште келнерите да ги издржувам”
“Не сум должен да ти оставам бакшиш. Доколку не ти одговара работата, тогаш најди си некоја друга, а не тука да солиш памет”.
“Некогаш немам пари ниту да излезам во град, а уште помалку да се грижам за твојот бакшиш. Оставам бакшиш кога сум при пари, но сосем океј е и да не оставам”.
“Во Хрватска, на море, знам дека келнер има сигурно 1000 евра плата, бидејќи работев едно време за фирма која вработува работници во таа бранша. За готвачи кои имале искуство и ја знаат својата работа, се даваше и по 3000 евра плата. Моментално рабтоам за 750 евра во канцеларија, и зошто би му давала бакиш на некој, кој има за неколку стотина евра поголема плата од мене, а работа му е да ми донесе кафе? Кој ми дава бакшиш мене кога низ рацете ми поминуваат 300 сметки на ден? Никој”.
“Да, вам ви значи бакшишот, но многу луѓе едвај ги собираат и тие 150 денари, можеби нив им е мило што можат да ви остават барем толку, знаеш…оној кој нема дава најмногу. Претпоставувам дека ти си благодарна кога некој богаташ ќе ти остави 50 денари бакшиш, но ти не сфаќаш дека тоа за него е ништо, додека оној кој одвојува од своето дете, од себе, за него и тие 50 денари претставуваат нешто.”
Што мислите вие, дали изјавата на Ивана е во ред и дали во повеќето случаеви кога пиете кафе или сок во кафуле, имате навика да оставите и бакшиш за келнерите?
На нашите простори пекарските производи, особено бурекот, имаат долга и богата традиција. Со месо, сирење, спанаќ или праз, комбиниран со јогурт или ајран, бурекот е омилен меѓу сите генерации. Но, прашањето кое се поставува е дали за десетина-петнаесет години ќе има кој да го прави.
Пекарскиот занает е тежок и бара посветеност, а интересот кај младите за оваа професија постојано опаѓа. Абдурахим Ештрефи од Скопје е дел од последните генерации македонски бурекџии. Веќе 45 години ги прави највкусните пити, буреци и ѓевреци. Тој го изучувал занаетот три години во стручно училиште, а потоа продолжил да работи во објектот каде што е активен уште од 1980 година. Денес, фамилијарниот бизнис го води со својот брат.
„Тежок е овој занает, но е профитабилен. Веќе 45 години станувам во три-четири наутро. Не е лесно“, вели Ештрефи.
Иако машините значително го олесниле процесот на производство, новите генерации сè поретко се заинтересирани за пекарството. „Ова е стар занает, но младите не сакаат да го учат. Имам синови, внуци, но никој од нив не е заинтересиран. Најдобрите бурекџии заминаа во странство. Сите мои колеги, пријатели – веќе не се тука. Денес има машини и фрижидери, но потребно е да се знае рецептот, да се учи и да се работи посветено“, објаснува тој.
Според податоците на Стопанската комора од 2023 година, просечната возраст на вработените во пекарската индустрија е 57 години. Иако постојат програми за обука, 82% од компаниите се соочуваат со потешкотии да обезбедат стручен кадар.
Дали иднината на бурекот е неизвесна? Ќе зависи од тоа дали ќе успееме да го зачуваме и пренесеме овој занает на новите генерации.
Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото, пророкува Нострадамус во врска со големите откритија во квантната физика.
Нострадамус предвидел големи промени во 2025 година кои ќе доведат до „нов светски поредок“. Меѓу нив се спомнати и поплави кои ќе ги уништат крајбрежните градови и ќе остават милиони без покрив над главата, пишува Унилад.
Но, луѓето на социјалните мрежи коментираа дека пророштвото е само здрава логика бидјеќи минатата година ја одбележаа поплави.
Меѓу страшните пророштва за следната година Нострадамус наводно спомнал и тајни култови кои би ја користеле моќта на „мрачните ритуали“.
Унилад пишува и дека Нострадамус предвидел големи откритија во областа на квантната физика.
„Откако ќе го постигнеме ова, луѓето ќе можат да комуницираат со повисоки облици на интелигенција. Ова е судбината на човештвото“, пророкува Нострадамус.
Тој најави и дека во 2025 година ќе излезат на виделина долго чуваните тајни. Се чини дека теоретичарите на заговор се многу среќни поради ова.
Ова ќе го промени текот на историјата, тоа е почеток на нова ера, толкуваат различни поддржувачи на делата на Нострадамус, кои исто така тврдат дека во 2025 година повторно ќе почне да се цени некоја „древна мудрост“.
Се смета дека јасновидецот кој живеел во 16 век успешно ги предвидел доаѓањето на Адолф Хитлер на власт во Германија, атомските бомби во Хирошима и во Нагасаки и Големиот пожар во Лондон.
На денешен ден во 1993 година, авионот „Јак-42“ на авиокомпанијата „Авиоимпекс“, кој летал на релацијата Женева – Скопје, се урна во близина на Охрид. Леталото било пренасочено кон охридскиот аеродром поради лошите временски услови, но се срушило на само 4 километри од пистата, меѓу селата Горно Лакочереј и Оровник пишува 4news.mk.
Во оваа трагедија животите ги загубија 116 патници и членови на екипажот. Единствениот преживеан патник подоцна им подлегна на повредите. Како причини за несреќата беа посочени лошото време и наводно недоволната комуникација помеѓу посадата на авионот и аеродромските служби.
Истата година, само неколку месеци порано, на 5 март, на скопскиот аеродром се случи уште една голема авионска трагедија. Патнички авион од типот ФОКЕР 100 на компанијата „Палер Македонија“, кој превезуваше 97 патници, се урна при полетување. Во оваа несреќа загинаа 86 лица. Како причина за падот на Фокерот беше утврдено дека крилјата на воздухопловот не биле размрзнати, што доведе до дефект и пад.
Овие две трагедии го потресоа македонското воздухопловство и јавност. Поради сериозноста на ситуацијата, тогашниот министер за урбанизам, градежништво, комуникации и екологија, Антони Пешев, си поднесе оставка. Овие настани остануваат длабоко врежани во колективната меморија како најцрните денови во историјата на македонското воздухопловство.
Погледнете ја реконструкцијата која за прв пат е направена за овој лет.